Od pierwszego wydania książki upłynął prawie wiek, ale w tym czasie nikt nie napisał bardziej szczegółowej biografii Wiśniowieckiego. Wiele ze źródeł, z których korzystał autor, może już nie istnieć, zatem jak najbardziej warto sięgnąć po jego pracę.

Książę Jeremi to postać, która obrosła legendą już za życia, co jeszcze spotęgował późniejszy portret w "Ogniem i mieczem" Sienkiewicza. Tomkiewicz na szczęście nie przemilcza bardziej wstydliwych epizodów z życia księcia, ale niestety jego opinie są dość jednostronnie pochwalne. Moim zdaniem za dużo tu peanów i racjonalizowania nawet tych niefortunnych decyzji Jeremiego, jak spiskowanie z Rakoczym, ucieczka ze Lwowa po bitwie piławieckiej, czy pozostawienie Czernichowa na pastwę Kozaków.

Zwłaszcza opinia o wybitnych talentach wodzowskich księcia jest bardzo przesadzona. W końcu samodzielnie nie wygrał żadnej poważnej bitwy, bo ciężko za wielkie zwycięstwa uznać nierozstrzygnięte i zakończone odwrotami bitwy pod Konstantynowem i Machnówką. Dobrze dowodził jazdą jako podkomendny, np. pod Ochmatowem, czy Beresteczkiem, ale samodzielnie nie pokazał nic wielkiego.

Niewątpliwie Wiśniowiecki był urodzonym liderem, obdarzonym charyzmą i porywającym tłumy podobnych jak on warchołów. Jednak bycie "legendą braci szlacheckiej" i bohaterstwo okazane pod Zbarażem to trochę za mało, by uznać Jeremiego za postać wybitną i bohatera narodowego. Na przeszkodzie stoi jego osobowość i czyny ukrainnego "królewiątka", na pierwszym miejscu zawsze stawiającego interes własny. Zajmowanie siłą cudzych posiadłości, otaczanie sejmu wojskiem, by wymusić korzystne decyzje, sabotowanie władz Rzeczypospolitej i okrucieństwa wobec ludności cywilnej na Ukrainie nie dodają mu blasku.

Tomkiewicz interpretuje każde działanie księcia w pozytywny sposób, na szczęście czytelnik może wyrobić własną opinię. Mimo wszystko przydałaby się nowsza, naprawdę bezstronna biografia tego warchoła, którego legenda niesłusznie uczyniła wielkim bohaterem.

Od pierwszego wydania książki upłynął prawie wiek, ale w tym czasie nikt nie napisał bardziej szczegółowej biografii Wiśniowieckiego. Wiele ze źródeł, z których korzystał autor, może już nie istnieć, zatem jak najbardziej warto sięgnąć po jego pracę.

Książę Jeremi to postać, która obrosła legendą już za życia, co jeszcze spotęgował późniejszy portret w "Ogniem i...

Daję osiem gwiazdek za to, że mimo upływu czasu pozycja jest względnie aktualna i bezstronna, o co tak trudno zwłaszcza wskutek działań mistrza Henryka-szkodnika, który sprawił, że mnóstwo osób czuje się upoważnionych do oceny księcia. Książka stanowi też dobry punkt wyjścia do badań nad postacią Wiśniowieckiego. Odsyłacze do źródeł są niestety z oczywistych względów nie zawsze aktualne.

Daję osiem gwiazdek za to, że mimo upływu czasu pozycja jest względnie aktualna i bezstronna, o co tak trudno zwłaszcza wskutek działań mistrza Henryka-szkodnika, który sprawił, że mnóstwo osób czuje się upoważnionych do oceny księcia. Książka stanowi też dobry punkt wyjścia do badań nad postacią Wiśniowieckiego. Odsyłacze do źródeł są niestety z oczywistych względów nie...

Obecna publikacja książki Władysława Tomkiewicza to reedycja wydania z 1932 roku, więc pod kątem językowym pozycja może sprawiać trochę problemów nieoczytanemu odbiorcy. Co do treści, to jak dla mnie ma ta biografia fragmenty lepsze, ma i fragmenty gorsze. Świetnie czytało się wyjątki dotyczące działalności wojskowej księcia czy wydarzeń rozgrywających się podczas Powstania Chmielnickiego, trochę nudził mnie natomiast rozdział dotyczący kolonizacji Zadnieprza i generalnie opis majątku Wiśniowieckiego. Na minus niestety trzeba zaliczyć fakt, iż książka zawiera tylko jedną mapę dotyczącą mapę pochodu księcia w 1648 roku. Co do samej biografii, to moim zdaniem jest bardzo dobra i pokazuje Wiśniowieckiego z wielu różnych perspektyw. Widzimy Jeremiego jako polityka, żołnierza, czytamy o jego postawie na sejmach. Należy również nadmienić, że postać księcia wydaje się być opisana obiektywnie oraz w sposób wyważony, bez przesadnego uwielbienia, mimo, że mamy przecież do czynienia z postacią wybitną, którego poczynania jednak budziły na przestrzeni lat różne kontrowersje.

Obecna publikacja książki Władysława Tomkiewicza to reedycja wydania z 1932 roku, więc pod kątem językowym pozycja może sprawiać trochę problemów nieoczytanemu odbiorcy. Co do treści, to jak dla mnie ma ta biografia fragmenty lepsze, ma i fragmenty gorsze. Świetnie czytało się wyjątki dotyczące działalności wojskowej księcia czy wydarzeń rozgrywających się podczas Powstania...

Dobra, choć mająca już swoje lata, pozycja wydana przez jednego z najwybitniejszych polskich historyków.
Publikacja prezentuje nam biografię słynnego Jaremy. Do dziś jest to najlepsza biografia tego potężnego magnata, który dzięki pióru Henryka Sienkiewicza przeżył w II poł. XIX wieku ponowne narodziny.
Dużym plusem pracy jest to, że autor stara się przedstawić Jeremiego takim jakim był w rzeczywistości. Książka nie jest więc ani hagiografią ani paszkwilem na postać wyżej wymienionego.
Czytając książkę zauważa się upływ czasu od daty pierwszego wydania. Późniejsza historiografia znacznie urealniła wielkości wojsk tak prywatnych Wiśniowieckiego jak i armii walczących za jego czasów z jednej strony, czy wielkości dochodów tegoż z drugiej (po prawdzie do dziś trwają spory jakimi właściwie sumami z dóbr prywatnych rozporządzali poszczególni magnaci Rzeczpospolitej w czasach pokoju i końca tego nie widać, a jakiś nawet ogólnikowych wniosków też brak). Także pewne działania Wiśniowieckiego, na skutek pojawienia się większej ilości źródeł, są dziś oceniane inaczej niż 90 lat temu.
Do wad książki należy zaliczyć brak map (po za jedną) przedstawiających choćby posiadłości Wiśniowieckiego czy działania wojenne z jego udziałem. Także drażni oko pojawiająca się co i już literówka i interpunkcja wstawiana w najdziwniejszym miejscu tekstu.
Mimo wszystko pracę można polecić.

Dobra, choć mająca już swoje lata, pozycja wydana przez jednego z najwybitniejszych polskich historyków.
Publikacja prezentuje nam biografię słynnego Jaremy. Do dziś jest to najlepsza biografia tego potężnego magnata, który dzięki pióru Henryka Sienkiewicza przeżył w II poł. XIX wieku ponowne narodziny.
Dużym plusem pracy jest to, że autor stara się przedstawić Jeremiego...

Książka ta to reedycja z lat 30 XX wieku. Autor przedstawił postać znaną doskonale z "Ogniem i Mieczem" Sienkiewicza, czyli Jeremiego Wiśniowieckiego. Nie jest to pochwalne ani potępiające kniazia dzieło. Autor próbował w sposób rzetelny, bezstronny przedstawić sylwetkę tegoż człowieka. W jakim stopniu mu to wyszło? Cóż, moim zdaniem nie ma tu widocznej sympatii, ale też i antypatii. Zasługi Jaremy są przedstawione na równi z jego grzechami, sprawiając tym samym, że jest nam on bliski, jako zwykły śmiertelnik, który zmaga się z różnymi problemami. Interesuje mnie bardzo kwestia źródeł. Jak wspomniałem jest to reedycja z lat 30, nie wiem jak ekipa Napoleona V, która była odpowiedzialna za to wydanie, sprawdziła dostępność źródeł. Oczywiście przypisy oraz bibliografia podane są w książce, jednak nie wiem na ile z nich dotrwało zawieruchę II WŚ. Było parę literówek, zgubionych albo dodatkowych znaków interpunkcyjnych czy też błędów drukarskich. Okej, to się zdarza. Jednak najważniejsze są walory poznawcze tej pozycji. Cóż, myślę, że to dobra lektura i wprowadzenie nie tylko do poznania historii rodu Wiśniowieckich, samego Jeremiego, ale też wstęp do dziejów kozaczyzny, funkcjonowania ogromnych latyfundiów na Zadnieprzu oraz kawałek dobrej historiografii, mającej już ponad lat 70.

Książka ta to reedycja z lat 30 XX wieku. Autor przedstawił postać znaną doskonale z "Ogniem i Mieczem" Sienkiewicza, czyli Jeremiego Wiśniowieckiego. Nie jest to pochwalne ani potępiające kniazia dzieło. Autor próbował w sposób rzetelny, bezstronny przedstawić sylwetkę tegoż człowieka. W jakim stopniu mu to wyszło? Cóż, moim zdaniem nie ma tu widocznej sympatii, ale też i...