Bazowa na polskim rynku pozycja, będąca próbą monografii zjawiska. Istotna głównie jako głos w dyskusji, trwającej już od dziesiątek lat: czy rokoko to schyłkowa faza baroku, czy zupełnie odrębna formacja stylistyczna. Autor zajmuje zdecydowanie to drugie stanowisko, płynąc niejako z prądem tendencji do emancypacji rokoka, przeważających w 2 poł. XX w. Czy Tomkiewicz w przekonujący sposób uzasadnia takie postawienie sprawy? Trochę tak i trochę nie. In plus zdecydowanie jest wyodrębnienie pewnych cech, różniących lekki rokokowy styl od ociężałego i patetycznego baroku. Ale czy taka argumentacja jest wystarczająca? Gotyk czy renesans też miały swoje opozycyjne momenty toporne i finezyjne, skostniałe i pełne życia. A mimo wszystko gotyk pozostał gotykiem, a renesans renesansem.
Moim zdaniem brak jest w książce zdecydowanego nacisku na aspekt, który jest często nieocenionym wyróżnikiem stylistycznym, a mianowicie ornament. Podanie takiego wyróżnika powinno być punktem wyjścia i zajmować pierwszy rozdział po wprowadzeniu. Autor, zamiast zaczynać od buduarów i Watteau (który w gruncie rzeczy jest raczej proto-rokokowy) powinien zasypać czytelnika szczegółowym opisem rocaille, asymetrycznych muszli, kogucich grzebieni i innych zawijasów, podając różne przykłady i odmiany i udowadniając tym samym, że nigdzie przedtem i potem coś takiego nie występowało (za wyjątkiem może wczesnego neoklasycyzmu, no i oczywiście neorokoka). Potem można już tylko coraz bardziej przekonywać, opisując najlepsze realizacje.
Kolejna słabość pozycji to włączenie stylu regencyjnego w nurt rokoka, co jest dyskusyjne (regencja posługuje się wprawdzie lekkimi, ale zdecydowanie barokowymi środkami wyrazu, np symetrią). Przeszkadza też próba ogarnięcia wielu aspektów (gatunkowych i geograficznych) i związane z tym nierówne rozłożenie akcentów. Wielkim błędem jest w moim odczuciu potraktowanie po macoszemu ogromnej spuścizny rokokowej w krajach "niemieckich" i w europie środkowo-wschodniej. Niektóre przykłady z krajów habsburskich, Bawarii, czy z dawnych kresów wschodnich Rzeczypospolitej, biją "na łeb" realizacje francuskie. I nie chodzi tu tylko o Zwinger czy Sanssouci, którym akurat trochę miejsca poświęcono.
Wiadomo jednak, że w pozycji broszurkowej, która ma charakter raczej wprowadzenia w zjawisko, nie da się ująć wszystkiego i nie zawsze da się ustanowić "sprawiedliwe" proporcje. Próba ogarnięcia wielu dziedzin kultury ma też tu swoje plusy: informacje na temat rzemiosła artystycznego, muzyki, teatru, opery, tańca. Może czasem za szczegółowe, ale wiele wnoszące do oglądu epoki i stylu. W pozycjach "historyczno-sztucznych" poszerzenie pola analizy kulturowej nie zawsze jest regułą, a tu jest to pewną zaletą. Podsumowując, książka ma z pewnością swoją dużą wartość jako nakreślenie zjawiska i głos w dyskusji. Jednak nie wolna jest też od błędów merytorycznych, jak np. podana informacja, że Diderot głosił swe tezy w czasach wczesnego baroku.... ale to raczej na pewno błąd techniczny.

Bazowa na polskim rynku pozycja, będąca próbą monografii zjawiska. Istotna głównie jako głos w dyskusji, trwającej już od dziesiątek lat: czy rokoko to schyłkowa faza baroku, czy zupełnie odrębna formacja stylistyczna. Autor zajmuje zdecydowanie to drugie stanowisko, płynąc niejako z prądem tendencji do emancypacji rokoka, przeważających w 2 poł. XX w. Czy Tomkiewicz w...

Moim zdaniem, dla laika w temacie - zbyt szczegółowa (chociażby analiza fasad kościołów),natomiast dla historyka sztuki zbyt powierzchowna, traktująca po kilka stron o dosłownie wszystkim, od wielkiej sztuki, poprzez meble, porcelanę, na teatrze kończąc. Denerwowało mnie strasznie, że zamieszczone ilustracje w 90% nie odpowiadały tekstowi. Autor jedne obiekty opisuje, inne daje w ramach ilustracji. Suchy opis któregoś z kolei dzieła sztuki, nie poparty ilustracją, stawał się po prostu nużący... A i dodam, że uśmiałam się przeczytawszy, że "rogówkę" (fr. pannier),czyli spódnicę-stelaż, który rokokowe damy nosiły pod sukniami, autor określa mianem "koszykowej krynoliny" ;)

Moim zdaniem, dla laika w temacie - zbyt szczegółowa (chociażby analiza fasad kościołów),natomiast dla historyka sztuki zbyt powierzchowna, traktująca po kilka stron o dosłownie wszystkim, od wielkiej sztuki, poprzez meble, porcelanę, na teatrze kończąc. Denerwowało mnie strasznie, że zamieszczone ilustracje w 90% nie odpowiadały tekstowi. Autor jedne obiekty opisuje, inne...

Bardzo przyjemnie zaskoczenie: książeczka jest niewielka objętościowa, ale może właśnie przez to bardzo konkretna. Autor nie pomija żadnego aspektu sztuki, na którym rokoko odcisnęło swoje piętno: oprócz malarstwa, rzeźby i architektury znalazło się tu również miejsce dla ceramiki, meblarstwa czy dekoracji wnętrz.
Rokoko to oczywiście domena francuska, ale Tomkiewicz nie ogranicza się tylko do rokoka francuskiego. Dowiemy się zatem, gdzie jeszcze w Europie można szukać rokokowych zabytków, jakie style "zabarwiały" rokoko poza Francją i gdzie w Polsce zachowały się "rokokowe cacka".
Oprócz tych wszystkich zalet merytorycznych jest coś jeszcze, co książeczkę Tomkiewicza odróżnia "na plus" od innych opracować z dziedziny historii sztuki: zanim autor wprowadzi nas w świat rokokowych zabytków, odmalowuje najpierw, z czego ten świat powstał i z czego się składał. Tło historyczne i obyczajowe przedstawione w pierwszym rozdziale, stanowi dobry wstęp do dalszych opowieści o sztuce, która swój początek wzięła z buduaru, kaprysu, lekkości i zabawy.

Bardzo przyjemnie zaskoczenie: książeczka jest niewielka objętościowa, ale może właśnie przez to bardzo konkretna. Autor nie pomija żadnego aspektu sztuki, na którym rokoko odcisnęło swoje piętno: oprócz malarstwa, rzeźby i architektury znalazło się tu również miejsce dla ceramiki, meblarstwa czy dekoracji wnętrz.
Rokoko to oczywiście domena francuska, ale Tomkiewicz nie...

Jest to jedna z niewielu (przynajmniej mnie znanych) dostępnych po polsku książek w całości poświęconych sztuce rokoka. Niestety, nie do końca spełniła moje oczekiwania. Po przeczytani pozostawiła sporo niedosytu. Jeśli chodzi o treść - brakowało mi podania patronów przy paru kościołach, kilka angielskich obrazów zamieszczono niemal bez słowa komentarza na temat rokokowego malarstwa w Anglii, autor często zbędnie makaronizuje (oczywiście bez przypisów, bo przecież każdy wie, co po francusku znaczy capricieux - niestety mnie francuskiego uczono tylko dwa lata i ja nie wiem; w wydaniu z 2005 można by to poprawić, zresztą to samo dotyczy też niektórych polskich słów jak np. pepiniera, subreta - w końcu jest to książka z założenia dla laików),nie wymienia ani jednego poety związanego z rokokiem. Książka jest mocno nakierowana na sztukę francuską, boli to zwłaszcza przy szczątkowym opisie malarstwa rokokowego na terenie polski i jak już wspominałam - pominięciu szczegółów dotyczących poezji (moim zdaniem fragment o literaturze można by zupełnie pominąć). Za to bardzo dobrze są napisane rozdziały dotyczące meblarstwa, porcelany oraz wielkiej trójcy Watteau-Boucher-Fragonard, które czytałam z wypiekami na twarzy. Na pewno nie można zarzucić autorowi chłodnego stylu, pisze z uczuciem i żywą fascynacją tematem, bywa bardzo subiektywny. Dzięki temu książka jest prawdziwie wciągająca i generalnie przystępna dla osoby niezbyt zorientowanej w temacie. Dlatego też polecam ją mimo pewnych niedociągnięć.

Jest to jedna z niewielu (przynajmniej mnie znanych) dostępnych po polsku książek w całości poświęconych sztuce rokoka. Niestety, nie do końca spełniła moje oczekiwania. Po przeczytani pozostawiła sporo niedosytu. Jeśli chodzi o treść - brakowało mi podania patronów przy paru kościołach, kilka angielskich obrazów zamieszczono niemal bez słowa komentarza na temat rokokowego...

Bardzo rzetelna, lekko napisana i wypełniona ilustracjami książka poświęcona rokoku w Polsce i w Europie. Dzięki podzieleniu na rozdziały (malarstwo, architektura, rzeźba),bez wysiłku można w niej znaleźć te zagadnienia, którymi jest się zainteresowanym.

Bardzo rzetelna, lekko napisana i wypełniona ilustracjami książka poświęcona rokoku w Polsce i w Europie. Dzięki podzieleniu na rozdziały (malarstwo, architektura, rzeźba),bez wysiłku można w niej znaleźć te zagadnienia, którymi jest się zainteresowanym.

Jak dla mnie książka doskonała,spełniła moje oczekiwania.polecam....

Jak dla mnie książka doskonała,spełniła moje oczekiwania.polecam....

Publikacja poświęcona epoce rokoka. Napisana lekko i przejrzyście. Zawiera wiele podstawowych informacji z różnych dziedzin sztuki,opatrzona ilustracjami.

Publikacja poświęcona epoce rokoka. Napisana lekko i przejrzyście. Zawiera wiele podstawowych informacji z różnych dziedzin sztuki,opatrzona ilustracjami.