Książka jest, moim zdaniem, nieodłączną częścią całej sagi Koło Czasu. Przychylam się do zdania wielu fanów, że dobrze jest ją przeczytać ok. środka sagi lub nawet ok. 9-tego tomu. Przeczytałam ją jak już lubiłam ogromnie głównych jej bohaterów Lana i Moiraine. Książka sporo tłumaczy w kwestii motywacji i schematów postępowania jakie widzimy u bohaterów w samej sadze. Jest to krótka książka, mniej opasła niż pozostałe tomy sagi, więc może też posłużyć do pierwszego spotkania z Kołem Czasu, choć do tego celu polecam bardziej Oko Świata.

Książka jest, moim zdaniem, nieodłączną częścią całej sagi Koło Czasu. Przychylam się do zdania wielu fanów, że dobrze jest ją przeczytać ok. środka sagi lub nawet ok. 9-tego tomu. Przeczytałam ją jak już lubiłam ogromnie głównych jej bohaterów Lana i Moiraine. Książka sporo tłumaczy w kwestii motywacji i schematów postępowania jakie widzimy u bohaterów w samej sadze. Jest...

Jest to opowieść nie tylko o tym, jak Lan został Strażnikiem Moiraine, ale także o jej czasach, gdy była Przyjęta, oraz o początkach poszukiwań Odrodzonego Smoka.

Dobrą rzeczą jest to, że jeśli jesteś jednym z tych, którzy tak jak ja błagają, aby Lan odegrał większą rolę w głównej serii, to da ci to poprawkę. Lan ma swoją własną przygodę, zanim ostatecznie zejdą się z Moiraine i widzimy go w akcji w sposób w jaki nie widać podobno w głównej serii.

Na koniec warto przeczytać, jeśli chcesz wiedzieć, jak i dlaczego Lan i Moiraine byli dobrze naoliwioną jednostką na początku głównej serii. Ale to nic nie zmieni sposobu, w jaki postrzegasz świat lub jego bohaterów.

Jest to opowieść nie tylko o tym, jak Lan został Strażnikiem Moiraine, ale także o jej czasach, gdy była Przyjęta, oraz o początkach poszukiwań Odrodzonego Smoka.

Dobrą rzeczą jest to, że jeśli jesteś jednym z tych, którzy tak jak ja błagają, aby Lan odegrał większą rolę w głównej serii, to da ci to poprawkę. Lan ma swoją własną przygodę, zanim ostatecznie zejdą się z...

Moiraine w wersji -Jawiemwszystkolepiej - irytuje. Smarkate pogrywki z Lanem , babskie złośliwostki Aes Sedai ,rozterki młodego króla bez ziemi - nuda, nuda ,nuda....

Moiraine w wersji -Jawiemwszystkolepiej - irytuje. Smarkate pogrywki z Lanem , babskie złośliwostki Aes Sedai ,rozterki młodego króla bez ziemi - nuda, nuda ,nuda....

Czytałem już po skończeniu właściwej sagi. Fajnie przedstawione losy dwójki bohaterów. W przeciwieństwie do samej sagi, Jordan nie rozwleka się za bardzo, co jest zaletą (bardziej wartka akcja) i wadą (niektóre wątki mocno spłycone). Ogólnie nostalgiczny powrót do klimatu głównej sagi, dla kogoś kto czytał, ale jako osobne opowiadanie pewnie już nie tak dobre.

Czytałem już po skończeniu właściwej sagi. Fajnie przedstawione losy dwójki bohaterów. W przeciwieństwie do samej sagi, Jordan nie rozwleka się za bardzo, co jest zaletą (bardziej wartka akcja) i wadą (niektóre wątki mocno spłycone). Ogólnie nostalgiczny powrót do klimatu głównej sagi, dla kogoś kto czytał, ale jako osobne opowiadanie pewnie już nie tak dobre.

Bardzo spodobał mi się magiczny klimat przedstawionego świata i aura tajemniczości bohaterów.
Gdzie zaraz, już na początku, mam swoich ulubieńców.
Ciekawe czasy, obietnica niebezpiecznych przygód i nieznana przyszłość.
Mega bajka,A potem patrzę,że to nie I tom, ale mam nadzieję, że kolejne tomy pozostaną na podobnym poziomie.

Bardzo spodobał mi się magiczny klimat przedstawionego świata i aura tajemniczości bohaterów.
Gdzie zaraz, już na początku, mam swoich ulubieńców.
Ciekawe czasy, obietnica niebezpiecznych przygód i nieznana przyszłość.
Mega bajka,A potem patrzę,że to nie I tom, ale mam nadzieję, że kolejne tomy pozostaną na podobnym poziomie.

Warto przeczytać tą książkę po poznaniu całej serii. Dla mnie jest to najlepsza część

Warto przeczytać tą książkę po poznaniu całej serii. Dla mnie jest to najlepsza część

Króciutki wstęp do cyklu "Koło czasu" kilka rzeczy mi wyjaśnił, ale zarazem trochę mnie rozczarował. I nie chodzi mi tutaj tylko o długość (czy raczej krótkość),ale ogólnie o to, że sama opowieść jest nieco... uboga.
W "Nowej wiośnie" poznajemy początki znajomości Lana i Moiraine - jak się poznali i jak doszło do tego, że został jej Strażnikiem. To właśnie wokół tej dwójki postaci skupione są wszystkie wydarzenia. Pomysł całkiem dobry, ale wykonanie już mniej. Szczególnie w częściach Aes Sedai, której w tej wersji nie cierpię. O ile Lan niczym nie zaskoczył, o tyle takiej Moiraine więcej wolałabym nie czytać.
Mimo tego, że jest to wstęp do cyklu, to (według mnie) nie nadaje się dla osób, które nie przeczytały choć jednej części "Koła czasu". Za wiele w nim odniesień do całości i nowy czytelnik bardzo łatwo może się zagubić, a - co za tym idzie - zrazić do całości.
Mi się podobało, ale na kolana nie rzuciło. Moje postanowienie przeczytania kolejnych części 'Koła..." pozostaje bez zmian.

Króciutki wstęp do cyklu "Koło czasu" kilka rzeczy mi wyjaśnił, ale zarazem trochę mnie rozczarował. I nie chodzi mi tutaj tylko o długość (czy raczej krótkość),ale ogólnie o to, że sama opowieść jest nieco... uboga.
W "Nowej wiośnie" poznajemy początki znajomości Lana i Moiraine - jak się poznali i jak doszło do tego, że został jej Strażnikiem. To właśnie wokół tej dwójki...

Wprowadzenie do świata stworzonego przez Roberta Jordana. Niektórzy polecają aby przeczytać je po przeczytaniu choć pierwszych 3 tomów powieści. Ja uważam, że w celu zachowania chronologii warto zacząć od tego prequelu.
Na początku być może ciężko będzie się odnaleźć w tym czym są Saidin, Saidar i różne Ajah lecz z biegiem czasu wyda nam się to naturalne jak nazwy kolorów ;)

Sama książka jest też dużo mniejsza objętościowo od pozostałych, więc pozwoli na zapoznanie się i ocena całej serii.

Wprowadzenie do świata stworzonego przez Roberta Jordana. Niektórzy polecają aby przeczytać je po przeczytaniu choć pierwszych 3 tomów powieści. Ja uważam, że w celu zachowania chronologii warto zacząć od tego prequelu.
Na początku być może ciężko będzie się odnaleźć w tym czym są Saidin, Saidar i różne Ajah lecz z biegiem czasu wyda nam się to naturalne jak nazwy kolorów...

Prequel napisany zaraz po "Rozstajach zmierzchu", czyli bezapelacyjnie najgorszej części, dzierży godnie wszystkie grzeszki "Rozstajów", tyle że ma jedną zaletę - jest dwa razy krótszy, a jednocześnie ma tę zaletę, że przybliża nieco bardziej charyzmatyczną postać Lana Mandragorana. Oprócz tego "Nowa wiosna" opowiada jak początek drogi Moiraine i Siuan w poszukiwaniu Smoka Odrodzonego oraz spotkanie Moiraine i Lana, epizodycznie pojawia się także wszechcharyzmatyczna i nieubłagana ciotka Cadsuane. Miejsce akcji też jest ok, bo to głównie Kandor i okolice, który nie miał swoich pięciu minut na łamach cyklu głównego.
Generalnie jednak nudy na pudy, prequel niewiele wnosi do cyklu, jednocześnie nie ma sensu czytać go przed "Okiem świata", bo może zwyczajnie swoją nudnością zniechęcić do cyklu, opowiadając o tak ważkich rzeczach jak prowadzenie spisu noworodków, niezliczone rozmowy niezliczonych Aes Sedai między sobą, czy dziecięce psoty Moiraine względem Lana. Tak więc, tylko dla fanów cyklu (do których niestety i ja się zaliczam).

Prequel napisany zaraz po "Rozstajach zmierzchu", czyli bezapelacyjnie najgorszej części, dzierży godnie wszystkie grzeszki "Rozstajów", tyle że ma jedną zaletę - jest dwa razy krótszy, a jednocześnie ma tę zaletę, że przybliża nieco bardziej charyzmatyczną postać Lana Mandragorana. Oprócz tego "Nowa wiosna" opowiada jak początek drogi Moiraine i Siuan w poszukiwaniu Smoka...

Nie wiem czy warto zaczynać czytanie „Koła czasu” od tej książki bo ja tak zrobiłem i niewiele z niej rozumiem. Tak to było wszystko dla mnie pomieszane, że mam wrażenie, że nie wszystko zrozumiałem jak należy a część opisanych tu rzeczy było dla mnie tajemnicą i nie wiedziałem czym tak naprawdę było.

Nie wiem czy warto zaczynać czytanie „Koła czasu” od tej książki bo ja tak zrobiłem i niewiele z niej rozumiem. Tak to było wszystko dla mnie pomieszane, że mam wrażenie, że nie wszystko zrozumiałem jak należy a część opisanych tu rzeczy było dla mnie tajemnicą i nie wiedziałem czym tak naprawdę było.