Zabawna drwina z gonitwy za ciążą i całego tego szaleństwa na punkcie pań z brzuszkami. Pomysł na fabułę fajny, język w porządku, bohaterka wyrazista. Myślę, że to dużo lepsza pozycja niż większość przykładów tzw. literatury w spódnicy, których bohaterki są nudne jak flaki z olejem. Jednak trzeba zaznaczyć, że nie jest to książka dla pań, które nie mają dystansu do stanu błogosławionego :)

Zabawna drwina z gonitwy za ciążą i całego tego szaleństwa na punkcie pań z brzuszkami. Pomysł na fabułę fajny, język w porządku, bohaterka wyrazista. Myślę, że to dużo lepsza pozycja niż większość przykładów tzw. literatury w spódnicy, których bohaterki są nudne jak flaki z olejem. Jednak trzeba zaznaczyć, że nie jest to książka dla pań, które nie mają dystansu do stanu...

52/2019

52/2019

Historia egoistycznej i kłamliwej dziewczyny, która za wszelką cenę chcę być w centrum zainteresowania i przed niczym się nie cofnie - moje odczucia po tej książce.
Naprawdę gorszej książki nie czytałam, żadna książka do tej pory tak mnie nie rozdrażniła, żadna bohaterka tak mnie nie wkurzyła.
Książka w ogóle nie wpisała się w mój gust, kreacja bohaterki przedstawiona jako bezczelna i kłamliwa kobieta szargająca uczucia innych.

Historia egoistycznej i kłamliwej dziewczyny, która za wszelką cenę chcę być w centrum zainteresowania i przed niczym się nie cofnie - moje odczucia po tej książce.
Naprawdę gorszej książki nie czytałam, żadna książka do tej pory tak mnie nie rozdrażniła, żadna bohaterka tak mnie nie wkurzyła.
Książka w ogóle nie wpisała się w mój gust, kreacja bohaterki przedstawiona jako...

"Cała aż promieniejesz", "Czy aby dobrze się czujesz?", "Musisz dużo odpoczywać i dbać o siebie" - Tak, tak, Jane jest w siódmym niebie. A to wszystko za sprawą ciąży, która sprawiła, że dziewczyna znalazła się w centrum uwagi. Jest tylko jeden problem. Jane wcale nie jest w ciąży, a sprawa prędzej czy później się wyda. Trzeba jednak przyznać, że główna bohaterka dwoi się i troi aby jej mały sekret nie ujrzał światła dziennego. Mimo wszelkich starań, każda ciąża kiedyś się kończy. Czy Jane wie, jak wytłumaczy brak dziecka? Jej plan zdaje się mieć poważne konsekwencje. Jak pomysłowa bohaterka poradzi sobie z nimi? Na pewno coś wymyśli.

"Cała aż promieniejesz", "Czy aby dobrze się czujesz?", "Musisz dużo odpoczywać i dbać o siebie" - Tak, tak, Jane jest w siódmym niebie. A to wszystko za sprawą ciąży, która sprawiła, że dziewczyna znalazła się w centrum uwagi. Jest tylko jeden problem. Jane wcale nie jest w ciąży, a sprawa prędzej czy później się wyda. Trzeba jednak przyznać, że główna bohaterka dwoi się i...

Powiastka o zawiści o ciążę, zaczynająca się od tego, że główna bohaterka domalowuje drugą kreskę na teście ciążowym. Fabuła... głupawa, ale plus za język (a może dobre tłumaczenie),który jest o level wyżej niż Pisiont Twarzy Greja.

Powiastka o zawiści o ciążę, zaczynająca się od tego, że główna bohaterka domalowuje drugą kreskę na teście ciążowym. Fabuła... głupawa, ale plus za język (a może dobre tłumaczenie),który jest o level wyżej niż Pisiont Twarzy Greja.

Pierwsze kilkanaście stron przeleciałam jak burza, takie wrażenie zrobiła na mnie ta historia, a raczej jej potencjał. Tylko potencjał, bo później okazało się już nie tak... różowo.

W paru miejscach autorka sama sobie strzela w stopę, uciekając się do wyśmiewania stereotypów (które nawiasem mówiąc dotyczą również tej książki) albo do dramatycznego naginania czasoprzestrzeni.

To może kilka perfidnie pożyczonych z książki przykładów: "Środek książki, jak każdemu wiadomo, jest zawsze najbardziej nużący. To początki i zakończenia dostarczają najwięcej zabawy." To jest fragment wypowiedzi głównej bohaterki o pisanej przez siebie powieści. Hmmm, nie wiem ale wydaje mi się, że książka jest dobra jeśli w większości jest interesująca. Autorka chyba nie do końca wie, że jej się udało aż za dobrze utożsamić z główną bohaterką, a ta opowieść powinna być nazwana "środkiem" w 99%.

Proszę, kolejny cytat: "Czasami ma się wrażenie, że gdziekolwiek się człowiek obróci w księgarni czy na kolegium redakcyjnym, przed oczami ma następną książkę w różowej obwolucie, której zadrukowane strony opowiadają o bezsensownych przygodach kolejnej szurniętej dwudziestokilkulatki z Londynu, która pracuje w wydawnictwie - nie wiem, dlaczego one wszystkie muszą być redaktorkami, ale tak jest - i która zrobi wszystko, co w jej mocy, żeby znaleźć swój ideał mężczyzny." To już jest tak zabawne, że boki zrywać. Och, ten kunszt ironii na tak wysokim poziomie. Otóż główna bohaterka ma prawie 30 lat, mieszka w Londynie, jest redaktorką i jest w stanie zrobić tak głupie rzeczy, że głowach się to nie mieści. Najwyraźniej pani autorka, zechciała podkreślić wyższość swojej opowieści nad innymi traktującymi o tym samym. Przepraszam ale ja nie doceniam tej cudownie objawionej ironii i uważam, że jest dużo więcej książek o stereotypowych redaktorkach. A ten niewyrwany z kontekstu cytat jest najlepszą tej powieści recenzją.

Teraz skupiając się na samej historii: główna bohaterka jest strasznie wkurzająca. Szczerze, powinna trafić do szpitala, w którym leczy się choroby psychiczne. Bo to, co do pewnego momentu było zabawną lekką powieścią, zamieniło się w groteskowy rozwój choroby umysłowej u bohaterki. Dodatkowo zalecałabym również dorośnięcie, bo mimo tego że parę razy podkreślane jest że ma prawie 30-stkę i dawno była dzieckiem, to intelektualnie jest jednak na poziomie rozkapryszonej nastolatki, dodatkowo bez moralnych zasad.

Uważam, że zakończenie powieści jest nieakceptowalne. Pozostawia niedomówienie, co oczywiście nie jest niczym złym, czytelnicy kochają (i nienawidzą jednocześnie) takie smaczki. Jednak w tym przypadku jest ono oderwane od rzeczywistości i po prostu beznadziejne. Tak jakby nagle zabrakło pomysłu na pociągnięcie bądź skończenie tej farsy. Generalnie książkę szybko się czyta i pewnie jeszcze szybciej zapomina.

Ot, taka historia na leniwe popołudnia, pod warunkiem że ktoś ma trochę samokontroli przed rzuceniem książką o ścianę, wyobrażając sobie, że rzuca ją w bohaterkę (bądź autorkę). Ku oprzytomnieniu, oczywiście.

Nastawiałam się po opisie na zupełnie coś innego i srogo się rozczarowałam. I w zasadzie chyba wolałabym zamiast tej książki przeczytać tą, o której jest w niej wzmianka. O kobiecie która nie wie kto jest ojcem jej dziecka. Te kilka zdań wspominających fabułę książki jednej z bohaterek, wydały mi się dalece bardziej interesujące niż cała "Cienka różowa kreska".

Pierwsze kilkanaście stron przeleciałam jak burza, takie wrażenie zrobiła na mnie ta historia, a raczej jej potencjał. Tylko potencjał, bo później okazało się już nie tak... różowo.

W paru miejscach autorka sama sobie strzela w stopę, uciekając się do wyśmiewania stereotypów (które nawiasem mówiąc dotyczą również tej książki) albo do dramatycznego naginania...

Tytułowa bohaterka- Jane Taylor myśląc, że jest w ciąży tak bardzo cieszy się z tego faktu, ze nawet nie czeka na wynik testu, ale dzieli się ta radosna nowina z najbliższymi. Wszyscy cieszą się razem z nią. Kiedy pewnego dnia po wizycie w łazience okazuje się to jednak nieprawdą, Jane wpada na pomysł, aby kontynuować te historie dalej i nikomu nie wspominać o tym fakcie. Cala prawdę zna tylko jej izraelski przyjaciel - David, który jest gejem.
Jane zaczyna czytać o ciąży, aby poznać jej prawdziwe objawy i wiedzieć jak się zachowywać. Kupuje test, na którym zaznacza pisakiem wynik pozytywny. Z czasem chłopak - Trevor, z którym Jane jest w związku odkrywa prawdę i porzuca ją.
To nie hamuje zapędów Jane. Dalej brnie w swoim kłamstwie....
Jest to wesoła historia o tym, jak ktoś chce być w ciąży, jednocześnie w niej nie będąc. Myślę, że zakończenie może zaskoczyć. Ja chętnie poznałabym, dalsza część tej historii...

Tytułowa bohaterka- Jane Taylor myśląc, że jest w ciąży tak bardzo cieszy się z tego faktu, ze nawet nie czeka na wynik testu, ale dzieli się ta radosna nowina z najbliższymi. Wszyscy cieszą się razem z nią. Kiedy pewnego dnia po wizycie w łazience okazuje się to jednak nieprawdą, Jane wpada na pomysł, aby kontynuować te historie dalej i nikomu nie wspominać o tym fakcie....

Nie wiem czym miała w zamiarze być ta książka. Mnie od pierwszych stron wydawała się pochwałą głupoty ludzkiej i wszelkiego oszustwa. Niesympatyczna, egoistyczna główna bohaterka, że aż w tym żałosna. Wydarzenia chyba w zamiarze miały być śmieszne, ale mnie tylko irytowały, a nie bawiły, do tego wszystko napisane prostym, nawet zbyt prostym językiem, żadnego pozytywnego przesłania. Zakończenie urwane nagle, gdy tak naprawdę nic nie zostało wyjaśnione. Słabiutka.

Nie wiem czym miała w zamiarze być ta książka. Mnie od pierwszych stron wydawała się pochwałą głupoty ludzkiej i wszelkiego oszustwa. Niesympatyczna, egoistyczna główna bohaterka, że aż w tym żałosna. Wydarzenia chyba w zamiarze miały być śmieszne, ale mnie tylko irytowały, a nie bawiły, do tego wszystko napisane prostym, nawet zbyt prostym językiem, żadnego pozytywnego...

Takie to słabe było... Idiotka podejmuje decyzje,że będzieudawać ciąże żeby... wszyscy byli dla niej mili:) Zakończenie - idylla. Ukochany Tolkien, który jest wspaniałym mężczyzną bezwarunkowo kochającym kobiete nic soba nie reprezentującą - takiego irytującego pustaka.

Takie to słabe było... Idiotka podejmuje decyzje,że będzieudawać ciąże żeby... wszyscy byli dla niej mili:) Zakończenie - idylla. Ukochany Tolkien, który jest wspaniałym mężczyzną bezwarunkowo kochającym kobiete nic soba nie reprezentującą - takiego irytującego pustaka.

Fajna lekka książka. Szybko się ją czyta. Idealna by odprężyć się po ciężkim dniu pracy. Z każdą czytaną stroną stawała się coraz bardziej wciągająca a zakończenie totalnie mnie zaskoczyło. Czasem denerwowała mnie głupota bohaterki ale myślę, że warto przeczytać tę książkę :)

Fajna lekka książka. Szybko się ją czyta. Idealna by odprężyć się po ciężkim dniu pracy. Z każdą czytaną stroną stawała się coraz bardziej wciągająca a zakończenie totalnie mnie zaskoczyło. Czasem denerwowała mnie głupota bohaterki ale myślę, że warto przeczytać tę książkę :)