Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I tu chcę powiedzieć złotą regułę dominacji, ponieważ ona jest ważna dla wszystkich zwierząt i dla wszystkich ludzi, a mianowicie, brzmi ona tak: nie najsilniejszy zwycięża, tylko zwycięzca staje się najsilniejszym. Jak to możemy przełożyć na nasze ludzkie stosunki? Jeśli synek albo nasza córeczka nie reprezentuje krzepy fizycznej, bezczelności, tupetu, to wcale nie znaczy, że jest ten dzieciak skazany na to, by się podporządkowywać, być wykonawcą poleceń, nie być nigdy nikim ważnym. Nieprawda. Jeśli pomożemy dziecku zdobyć pierwszy, drugi, trzeci sukces, wszystko jedno, w konkursie recytatorskim czy na podwórku itd., to hodujemy przyszłego zwycięzcę, a zwycięstwo z niego zrobi krzepkiego człowieka.

I tu chcę powiedzieć złotą regułę dominacji, ponieważ ona jest ważna dla wszystkich zwierząt i dla wszystkich ludzi, a mianowicie, brzmi ona...

(...) to wojna bez czci i honoru. Rozpętana z wyrachowaniem. Prowadzona metodami sutenera! Pełna pogardy dla istnień ludzkich, zarówno obcych, jak i swoich. Podsycana przez upajający patos, przez tanie frazesy o sławie. Bohaterstwo ludzi ogarniętych amokiem, ojczyzna dla jednostek opętanych manią wielkości. To trucizna, która może zarazić całą ludzkość. Bez ratunku!

(...) to wojna bez czci i honoru. Rozpętana z wyrachowaniem. Prowadzona metodami sutenera! Pełna pogardy dla istnień ludzkich, zarówno obcyc...

Tak było, tak jest i chyba zawsze tak będzie (...) Bo i to degradowanie się samemu do roli stadnego bydła jest czysto niemieckie. Niezależnie od tego, czy hasło brzmi: dyscyplina, miłość ojczyzny, wolność czy też pokój. Największe słowa i najgłośniejsze wrzaski, najbardziej posłuszne ręce, najbardziej wierzące oczy i najbardziej puste mózgi - Boże, chroń nas od tych niemieckich samobójców!

Tak było, tak jest i chyba zawsze tak będzie (...) Bo i to degradowanie się samemu do roli stadnego bydła jest czysto niemieckie. Niezależni...

Kiedy ciało dostaje od tyłu, duch zostaje wyrzucony w sferę metafizyczną. Tak twierdzi Parmenides w tekście, który, niestety, zaginął.

Kiedy ciało dostaje od tyłu, duch zostaje wyrzucony w sferę metafizyczną. Tak twierdzi Parmenides w tekście, który, niestety, zaginął.

Zszedł Kwadracjusz na dziedziniec, gdzie trzymano więźniów, i po krótkiej chwili powrócił z Józefem. Apiusz popchnął go na zewnętrzny skraj murów i pokazał plebsowi. Na widok owej postaci zbolałej, ascetycznej, patriarchalnej, zamilkły wszystkie gardła, a trybun wykorzystał okazję, krzycząc: - Ecce homo! Jednakże zaledwie przebrzmiały te słowa, jakiś rozgniewany głos zawołał: - Kłamstwo!To nie Mesjasz, tylko leniwy cieśla! Miesiąc temu poprosiłem, żeby przyszedł naprawić mi gołębnik i do tej pory się nie doczekałem! A ty przedstawiasz go nam jako zbawcę naszego ludu?!(...) Kwadracjusz przyprowadził Jana, dzikiego syna Zachariasza i krewniaka Jezusa. Apiusz powtórzył cały manewr i pytanie z nieco mniejszym przekonaniem: - Ecce homo? - Też nie! - odkrzyknąłjednogłośnie tłum. - Na Jowisza, co za malkontenci! - syknął trybun.

Zszedł Kwadracjusz na dziedziniec, gdzie trzymano więźniów, i po krótkiej chwili powrócił z Józefem. Apiusz popchnął go na zewnętrzny skraj...

Mamy wspólnego Boga. I miłość może nas zjednoczyć. I wszyscy ludzie mogą być rodzeństwem. Nie ma niczego na świecie, co by usprawiedliwiało wojnę. Niczego!

Mamy wspólnego Boga. I miłość może nas zjednoczyć. I wszyscy ludzie mogą być rodzeństwem. Nie ma niczego na świecie, co by usprawiedliwiało ...

Kiedy żołnierz przybywa do garnizonu, pierwsze, o co pyta, to gdzie są dziwki. Mówiono mi o niej, lecz jej stawki były zbyt wygórowane jak na skromny żołd legionisty. A ponieważ nie było innych opcji, zdecydowałem się na masturbację, czytając "Pamiętniki o wojnie galicyjskiej".

Kiedy żołnierz przybywa do garnizonu, pierwsze, o co pyta, to gdzie są dziwki. Mówiono mi o niej, lecz jej stawki były zbyt wygórowane jak n...

(...) ci czcigodni, dostojni generałowie (...) jak oni to wszystko przewidzieli! Jakimi byli jasnowidzami! (...) Jeden z nich zapewniał (...) że już podczas tego uroczystego przemówienia Hitlera, wygłoszonego po tym totalnym zwycięstwie nad Polską - dostrzegł u Fuhrera 'oznaki choroby umysłowej'. Ten generał napisał w swoich pamiętnikach: 'Jego przemówienie w Reichstagu było jednym wielkim kłamstwem wobec narodu niemieckiego!' Prawidłowe spostrzeżenie. Prawdziwe. I jakie z tego zostały wówczas wyciągnięte wnioski? Żadne.

(...) ci czcigodni, dostojni generałowie (...) jak oni to wszystko przewidzieli! Jakimi byli jasnowidzami! (...) Jeden z nich zapewniał (......

Bohaterowie albo umierają młodo i w glorii, albo nigdy. A przede wszystkim - nie śmierdzą.

Bohaterowie albo umierają młodo i w glorii, albo nigdy. A przede wszystkim - nie śmierdzą.