To jedna z najsłabszych książek tej autoki. Opowieść o magiku i jego asystentce, jak się później okazuje- jego żonie a jakby nie-żonie, gdyż ów magik miał inne preferencje. W zasadzie całe jego życie poznajemy dzięki retrospekcji, gdyż magik umiera na samym początku powieści. I nagle jak króliki z kapelusza pojawiają się jego matka, siostry, siostrzeńcy i szalony szwagier, żyjący sobie w krainie wiecznych śniegów. Sabine - wdowa - aby wrócić do siebie, aby móc od nowa zacząć żyć (ma dopiero 41 lat) wyjeżdża z Kalifornii by zamieszkać z rodziną Parsifala. Tam poznaje "sekrety rodzinne" i tam okazuje się, że ona też ma inne preferencje (jak kobieta z kobietą). Koniec powieści niewiele nam wyjaśnia.
Ogólnie czytało się dość szybko, ale pod koniec już coraz mniej cierpliwość miałam do tej książki.
Ostatni fragment przeczytałam z dużą ulgą.
W dwóch słowach- nie polecam.

To jedna z najsłabszych książek tej autoki. Opowieść o magiku i jego asystentce, jak się później okazuje- jego żonie a jakby nie-żonie, gdyż ów magik miał inne preferencje. W zasadzie całe jego życie poznajemy dzięki retrospekcji, gdyż magik umiera na samym początku powieści. I nagle jak króliki z kapelusza pojawiają się jego matka, siostry, siostrzeńcy i szalony...

"Asystentkę magika" świetnie się czyta. Znienacka wkraczamy w świat Sabine, by jej towarzyszyć po nagłej śmierci męża. Kolejne dni wydają się nic nie wnosić do codziennego smutku, ale każda myśl wdowy zbliża nas do związku Parsilwala i Sabine, magika i jego asystentki. Kiedy zaś wydaje się, że wszystko już wiemy, pojawiają się nowe postaci i nowe wydarzenia, które toczą się niespiesznie w rozsłonecznionym Los Angelens. Część druga dzieje się w zaśnieżonym i mroźnym miasteczku w Nebrasce. I znowu kolejne wydarzenia nas zaskakują, a Sabine dowiaduje się się wiele o sobie, odmienności i podobieństwie rodzin swojej i męża, o różnicach społecznych, o sile marzeń i przypadkowości w życiu. W snach przychodzą do niej zmarli i coś mówią, a sama Sabine próbuje rozjaśnić mroki tajemnic. W powieści są też wątki polskie. Ann Patchett stwarza świat, w którym każdy dzięki swym wysiłkom może zmienić własne życie, może być dobry i osiągnąć sukces. Może to naiwne, ale piękne i dające nadzieję.

"Asystentkę magika" świetnie się czyta. Znienacka wkraczamy w świat Sabine, by jej towarzyszyć po nagłej śmierci męża. Kolejne dni wydają się nic nie wnosić do codziennego smutku, ale każda myśl wdowy zbliża nas do związku Parsilwala i Sabine, magika i jego asystentki. Kiedy zaś wydaje się, że wszystko już wiemy, pojawiają się nowe postaci i nowe wydarzenia, które toczą...

Jestem bardzo zaskoczona tak średnimi ocenami. Historia być może nie jest porywająca, ale ją się po prostu czuje. Mnie urzekła, jak zresztą cała twórczość Ann Patchett, z którą miałam okazję się dotychczas zapoznać.

Jestem bardzo zaskoczona tak średnimi ocenami. Historia być może nie jest porywająca, ale ją się po prostu czuje. Mnie urzekła, jak zresztą cała twórczość Ann Patchett, z którą miałam okazję się dotychczas zapoznać.

Intrygująca początkowo, potem mocno rozciągnięta żeby nie powiedzieć nudna. Zakończenie którego można nie pamiętać po tygodniu. Książka broni się obrazkami „zwykłej Ameryki” zderzanej z Ameryka jaka sama chciałaby być. Z pewnością nie wrócę. Ładny jezyk książek zachęca mnie jednak do przeczytania Domu Holendrów, który ma zdecydowanie wyższe oceny czytelników.

Intrygująca początkowo, potem mocno rozciągnięta żeby nie powiedzieć nudna. Zakończenie którego można nie pamiętać po tygodniu. Książka broni się obrazkami „zwykłej Ameryki” zderzanej z Ameryka jaka sama chciałaby być. Z pewnością nie wrócę. Ładny jezyk książek zachęca mnie jednak do przeczytania Domu Holendrów, który ma zdecydowanie wyższe oceny czytelników.

Cokolwiek Ann Patchett napisze, ja przeczytam i będę wielbić.

Cokolwiek Ann Patchett napisze, ja przeczytam i będę wielbić.

Nie żałuję, że dałam się zaprosić w podróż przez odkrywanie tego, kim była ukochana przeze mnie osoba, choć byłam pewna, że bardziej znać już jej nie mogę. Nie żałuję też, że uczyniono ze mnie świadka znajdywania tej osoby w twarzach członków jej najbliższej rodziny. Cieszę się, że towarzyszyłam bohaterce, kiedy fizycznie miała styczność z domem, w którym wyrosła i który opuściła jej zmarła miłość. W zgiełku świata to piękna, mądra lektura pozwalająca nie tylko emocjonalnie na nowo stanąć na nogi po największej stracie, ale i odkryć, że można kogoś pokochać także w tym innym, nowym dla wydaniu, którego nie miało się szans doświadczyć osobiście. Siła tej książki leży właśnie w tej prawdzie, a nie mistrzowskim władaniu słowem i prowadzeniu narracji ze swadą.

Nie żałuję, że dałam się zaprosić w podróż przez odkrywanie tego, kim była ukochana przeze mnie osoba, choć byłam pewna, że bardziej znać już jej nie mogę. Nie żałuję też, że uczyniono ze mnie świadka znajdywania tej osoby w twarzach członków jej najbliższej rodziny. Cieszę się, że towarzyszyłam bohaterce, kiedy fizycznie miała styczność z domem, w którym wyrosła i który...

Ciekawie się zapowiadało ale nie wyszło tak jak myślałam.
Książka ciekawa, wciągająca ale baardzo monotonna i długo się ją czytało.
Sabine poświęciła życie dla człowieka który nie powiedział jej całej prawdy o sobie a na dodatek nie traktował jej jak żony.
Wolał Phana...
Nie rozumiem sensu takiego związku i nigdy nie zrozumiem.

Ciekawie się zapowiadało ale nie wyszło tak jak myślałam.
Książka ciekawa, wciągająca ale baardzo monotonna i długo się ją czytało.
Sabine poświęciła życie dla człowieka który nie powiedział jej całej prawdy o sobie a na dodatek nie traktował jej jak żony.
Wolał Phana...
Nie rozumiem sensu takiego związku i nigdy nie zrozumiem.

Dojmująco smutna, studium żałoby i miłości bezwarunkowej okraszona magicznym, sennym klimatem... Czytałam i zastanawiałam się czemu to wszystko ma służyć, czekałam na jakieś zaskoczenie - bez skutku.

Dojmująco smutna, studium żałoby i miłości bezwarunkowej okraszona magicznym, sennym klimatem... Czytałam i zastanawiałam się czemu to wszystko ma służyć, czekałam na jakieś zaskoczenie - bez skutku.

Bardzo słaba! Dlaczego? Bo NIE BYŁAM W STANIE tego doczytać. Jeżeli muszę zmuszać się do czytania jakiejś książki, to jest to dla mnie znak, że po prostu nie warto... Mimo wszystko przebrnęłam przez ponad połowę i dałam sobie spokój - sporo można przewidzieć, a główna bohaterka zachowuje się chaotycznie i bez sensu.
Mąż głównej bohaterki (magik) zmarł zostawiając majątek dla niej (swojej "żony" i asystentki) i swojej rodziny (chociaż twierdził, że ona nie istnieje). Warto zauważyć, że był gejem i matka nie potrafiła tego zaakceptować. Główna bohaterka jest zrozpaczona, jednak w nocy rozmawia ze swoim zmarłym mężem i jego życiowym partnerem. Dodatkowo postanawia odebrać z lotniska matkę magika, oprowadzić ją po mieście, zawieźć na cmentarz i lepiej ją poznać. Później już robi się tylko nudniej. Szczerze mówiąc nawet nie byłam ciekawa jak się to skończy, a akcja toczyła się wyjątkowo wolno.

Bardzo słaba! Dlaczego? Bo NIE BYŁAM W STANIE tego doczytać. Jeżeli muszę zmuszać się do czytania jakiejś książki, to jest to dla mnie znak, że po prostu nie warto... Mimo wszystko przebrnęłam przez ponad połowę i dałam sobie spokój - sporo można przewidzieć, a główna bohaterka zachowuje się chaotycznie i bez sensu.
Mąż głównej bohaterki (magik) zmarł zostawiając majątek...

Ksiązka na zabicie czasu poprostu opowiadanie nic spaecjalnego jak dla mnie,łatwo przewidywalna poprostu czytadło.

Ksiązka na zabicie czasu poprostu opowiadanie nic spaecjalnego jak dla mnie,łatwo przewidywalna poprostu czytadło.