Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cicho trochę u mnie, bo prócz macierzyństwa męczą problemy zdrowotne... Ale czas na #domekzpiernika przecież musiałam znaleźć 😅 Zanim jednak opowiem o tym, co wewnątrz książki, to muszę się trochę pozachwycać okładką! Zobaczcie jak ona się cudownie mieni (drugie zdjęcie). 🥰 Fabuła książki #jenniferegan jest równie fantastyczna, co jej oprawa graficzna. Przenosimy się bowiem w przyszłość, w której naszym życiem kierują aplikacje. Jedna z nich polega na dostępie do wspomnień innych, ale... aby to uzyskać, trzeba wgrać własne. 🥺 Narratorów w książce jest paru, każdy opowiada swoją historię. Bohaterowie, niczym Jaś i Małgosia, dają się skusić słodyczy piernikowego domku, którą jest tu aplikacja. Oddają kawałek siebie, żeby móc pełnymi garściami czerpać kawałki innych. Dużo tu różnych refleksji, historii, wizji przyszłości wypełnionej technologią. Trochę to wszystko straszne, ale też niestety niezwykle aktualne. Przecież szczerze mówiąc już i tak zatarła się granica między tym co prywatne, a tym, co publiczne. Wystarczy przejrzeć którąkolwiek ze społecznych aplikacji i zobaczyć, jak ludzie dzielą się swoją codziennością, rodziną, jedzeniem, domem... Ja do tego nie dorosłam i dlatego bardzo bardzo rzadko zobaczycie tu moją twarz czy dowiecie się o mojej codzienności poza czytelnictwem. A twarz córki zapewne nigdy nie pojawi się w SM, nawet tych "prywatnych". A Wy jakie macie podejście? Czy ten medialny ekshibicjonizm zarówno "celebrytów" jak i reszty społeczności działa Wam na nerwy? Mnie trochę denerwuje właśnie pokazywanie dzieci, ich humorów i innych sytuacji, które (moim zdaniem) powinny zostać wyłącznie w "rodzinie". 🤔 Polecam Domek z piernika - fabuła nie tylko wciąga, ale daje do myślenia.

Cicho trochę u mnie, bo prócz macierzyństwa męczą problemy zdrowotne... Ale czas na #domekzpiernika przecież musiałam znaleźć 😅 Zanim jednak opowiem o tym, co wewnątrz książki, to muszę się trochę pozachwycać okładką! Zobaczcie jak ona się cudownie mieni (drugie zdjęcie). 🥰 Fabuła książki ...

Rozwiń

Zwiń

Zasnęłam z nudów. Niestety, nie polubiłam bohaterów, nie udało mi się wciągnąć. Szkoda, bo lubiłam Okrutnego księcia. Tu niestety niewypał, zabrakło spójności, fantazji i ciekawiej budowanych relacji

Zasnęłam z nudów. Niestety, nie polubiłam bohaterów, nie udało mi się wciągnąć. Szkoda, bo lubiłam Okrutnego księcia. Tu niestety niewypał, zabrakło spójności, fantazji i ciekawiej budowanych relacji

@mikolaj.marcela po raz kolejny wyciąga pomocną dłoń do młodzieży i oferuje pięknie wydany poradnik. Tym razem możemy więcej dowiedzieć się o alternatywach dla klasycznej edukacji i lepiej poznać prawa ucznia. #niejestesskazanxnaszkole to ważna książka, która pokazuje różne opcje, tłumaczy, rozświetla nowe sposoby nauki. Jako pedagog i świeżo upieczony rodzic czytałam z dużym zainteresowaniem. Podoba mi się też forma książki - przejrzysta, podkreślająca to, co najważniejsze, a do tego napisana otwartym i przyjemnym językiem. Autor zna potrzeby obecnych uczniów i świetnie o tym opowiada. Szkoła w chmurze? Proszę bardzo! Nauczanie domowe? Czemu nie! Szkoły Montesori? Oczywiście! Pl

@mikolaj.marcela po raz kolejny wyciąga pomocną dłoń do młodzieży i oferuje pięknie wydany poradnik. Tym razem możemy więcej dowiedzieć się o alternatywach dla klasycznej edukacji i lepiej poznać prawa ucznia. #niejestesskazanxnaszkole to ważna książka, która pokazuje różne opcje, tłumaczy...

Rozwiń

Zwiń

Narida jest aniołem w niebie. Nie jest jednak pyzatym cherubinkiem ani ubraną na biało pięknością. Jest wojownikiem. Każdy w niebie ma bowiem swoją funkcję i pobiera odpowiednie nauki w szkole, by w przyszłości wykonywać swoją pracę. Dziewczyna niestety staje się dla kogoś niewygodna i zostaje wrobiona w morderstwo. Skutkuje to zesłaniem jej na ziemię - bez mocy i bez nadziei na powrót do rodziny i przyjaciół. Narida układa więc swoje życie na nowo - pracuje w restauracji, ma przyjaciół i niemal zapomina o przeszłości. Jak to jednak bywa w życiu - przeszłość do niej wraca razem z anielskimi mocami i niebezpieczeństwem.

Piekielne Niebo to udany debiut. Jest tu parę wpadek (najbardziej mnie boli niespójność emocji bohaterki i jej zachowań), ale wszystko jest zrekompensowane przez ciekawą fabułę. Ogólnie nie każda fantastyka mi odpowiada, ale tu się szybko wkręciłam w akcję. Dzięki tej książce nie zasypiałam podczas nocnego karmienia córki, co było dużym osiągnięciem w pierwszych tygodniach jej życia (miała niecały miesiąc). Ważne, że bohaterowie dają się lubić, jest parę fabularnych zaskoczeń i tak modne teraz romantyczne wstawki. Krótko mówiąc dla każdego coś dobrego. Polecam gorąco tę anielsko-demoniczną przygodę i czekam na kontynuację.

Narida jest aniołem w niebie. Nie jest jednak pyzatym cherubinkiem ani ubraną na biało pięknością. Jest wojownikiem. Każdy w niebie ma bowiem swoją funkcję i pobiera odpowiednie nauki w szkole, by w przyszłości wykonywać swoją pracę. Dziewczyna niestety staje się dla kogoś niewygodna i zos...

Rozwiń

Zwiń

Są tacy aktorzy, na których po prostu lubi się patrzeć... Do takiej grupy należy Henry Cavill, więc już dla samej jego obecności chcę obejrzeć film lekko inspirowany książką Argylle. Zasada jednak jest prosta - najpierw książka, później film! Stąd z radością zaczęłam czytać #argylle. Początkowo nie byłam przekonana - początek ciągnął się jak flaki z olejem i był przepełniony niepotrzebnymi szczegółowymi opisami. Jestem jednak twardym zawodnikiem i przebrnęłam! Później już się skręciłam w fabułę i czytałam z typowym dla książkoholika apetytem. Wokół książki było wiele szumu, nie tylko ze względu na ekranizację. Zamieszanie wzbudzał również autor, bo wiele osób zastanawiało się, kto kryje się pod pseudonimem. Okazuje się, że autorów jest dwóch i żadnym z nich nie jest #remigiuszmróz co podejrzewano ze względu na nawiązania do Polski. Nie lubię opisywać fabuły, ale ja zachętę dodam, że dużo się dzieje, jak to w szpiegowskich klimatach rodem z Jamesa Bonda. Jest pociąg, jest kradzież, jest legenda... Czasem można się co prawda pogubić (ja zawsze mylę postaci...), a także znaleźć trochę nieścisłości, ale ogólnie Argylle da się lubić. Polecam, nawet tylko po to, żeby wyrobić sobie własne zdanie (i móc bez wyrzutów sumienia pooglądać Henrego!). 😅

Są tacy aktorzy, na których po prostu lubi się patrzeć... Do takiej grupy należy Henry Cavill, więc już dla samej jego obecności chcę obejrzeć film lekko inspirowany książką Argylle. Zasada jednak jest prosta - najpierw książka, później film! Stąd z radością zaczęłam czytać #argylle. Począ...

Rozwiń

Zwiń

Agata, Laura i Wiktoria to dziewczyny, które lubi się od pierwszego wejrzenia, dzięki czemu z przyjemnością śledzi się ich przygody. Trzy przyjaciółki są dla siebie jak siostry, albo nawet jeszcze bliżej. W końcu rodziny się nie wybiera, a przyjaciół już tak! Przewrotny los popycha każdą z dziewczyn w inną część świata, ale nawet taka przeciwność losu nie jest im straszna! W końcu od czego jest telefon? Każda z bohaterek ma przed sobą wiele wyzwań, większość z nich o zabarwieniu humorystycznym. Nie powinniśmy szukać tu głębokich przemyśleń i rozbudowanych wątków. Czasami trochę tego brakuje, bo podczas lektury zaczynamy czuć się jak czwarta przyjaciółka. Z uśmiechem śledzimy oczyszczanie umysłu, perypetie miłosne, wesołe nieporozumienia... Chciałoby się czasem rozwinąć niektóre opisy, ale nie można mieć wszystkiego! Jeżeli szukacie lekkiej, przyjemnej lektury na wieczór, to trafiliście idealnie.

Agata, Laura i Wiktoria to dziewczyny, które lubi się od pierwszego wejrzenia, dzięki czemu z przyjemnością śledzi się ich przygody. Trzy przyjaciółki są dla siebie jak siostry, albo nawet jeszcze bliżej. W końcu rodziny się nie wybiera, a przyjaciół już tak! Przewrotny los popycha każdą z...

Rozwiń

Zwiń

Kiedy byłam dzieckiem, fascynowały mnie iluzje optyczne. Było (i jest) dla mnie niesamowite, jak mózg potrafi nas oszukać! Linie o różnej długości okazują się takie same, schody nigdy się nie kończą, a kulki krążą i wirują na kartce papieru. To są jednak "po prostu" iluzje. W książce #kobietaktórawidziałazombie poznajemy historie osób, których mózgi oszukują nieustannie... "Wymyślają" zapachy, smaki, kolory, kształty. Tytułowa kobieta widziała zniekształcone twarze przypominające zombie, mężczyzna nie odczuwał bólu, część osób utraciła któryś że zmysłów... Niektórzy z nas też mogli tego doświadczyć podczas infekcji Covid. Ja sama nie czułam smaku (prócz słodkiego!) I zapachu. Do dziś wspominam jedzenie brukselki, która przypominała mi plastelinę. Nie miała goryczy, nie śmierdziała, a za to była słodka... 😳
Neurolog Guy Leschziner zmusza nas do refleksji, który że zmysłów jest najważniejszy... Pokazuje niesamowite przypadki pacjentów, często tragiczne i smutne. Sprawia, że doceniany normalność w naszym świecie... Jako lekarz używa fachowej terminologii, ale w bardzo przystępnej formie. Książka jest na tyle interesująca, że część rzeczy jeszcze doczytywałam w internecie... 🫣

Kiedy byłam dzieckiem, fascynowały mnie iluzje optyczne. Było (i jest) dla mnie niesamowite, jak mózg potrafi nas oszukać! Linie o różnej długości okazują się takie same, schody nigdy się nie kończą, a kulki krążą i wirują na kartce papieru. To są jednak "po prostu" iluzje. W ksi...

Rozwiń

Zwiń

Tak łatwo teraz poprawić swój wygląd... Tu naciągniemy, tam przytniemy, siam damy botox, a jeszcze gdzie indziej trochę kwasu... Medycyna estetyczna teraz wyskakuje niemal z lodówki, a już na pewno z telewizji czy telefonów. Dążenie do młodości, perfekcji jest aż boleśnie widoczne wśród celebrytów. Operacje kiedyś dostępne wyłącznie dla wybranych, stały się dostępne też dla zwykłych ludzi... Wielkie wargi, wypełnione policzki czy idealne piersi już nikogo nie dziwią... Autorzy przeprowadzają nas przez te zmiany - od początków chirurgii plastycznej do dzisiejszych czasów.

Tak łatwo teraz poprawić swój wygląd... Tu naciągniemy, tam przytniemy, siam damy botox, a jeszcze gdzie indziej trochę kwasu... Medycyna estetyczna teraz wyskakuje niemal z lodówki, a już na pewno z telewizji czy telefonów. Dążenie do młodości, perfekcji jest aż boleśnie widoczne wśród ce...

Rozwiń

Zwiń

Rodzina, to system naczyń połączonych, w którym każdy wpływa na każdego, czasem zupełnie bezwiednie. W książce #rodzinnakaruzela jest to pięknie zilustrowane... Powodem podjęcia leczenia były problemy córki, a skończyło się uzdrawianiem całego rodzinnego systemu, analizowaniem zależności, znajdywaniem głębszych przyczyn zachowań... Cudne jest w tej książce to, że jesteśmy pasażerem na gapę podczas rodzinnej podróży przez terapię. Obserwujemy wszystko od początku do końca, cicho uczestnicząc i znajdując podobne relacje w naszych własnych domach. Zaskoczyło mnie, jak bardzo przyjemnie się to czyta. To nie jest naukowy bełkot, który usypia w dwie minuty. I chociaż zasypiam ostatnio niemal na stojąco (jako świeża mama), to czytałam z szeroko otwartymi oczami. Polecam każdemu, kto interesuje się psychologią, a także chce lepiej zrozumieć ludzkie intencje i reakcje.

Rodzina, to system naczyń połączonych, w którym każdy wpływa na każdego, czasem zupełnie bezwiednie. W książce #rodzinnakaruzela jest to pięknie zilustrowane... Powodem podjęcia leczenia były problemy córki, a skończyło się uzdrawianiem całego rodzinnego systemu, analizowaniem zależności, ...

Rozwiń

Zwiń