Niesamowita historia matki i opuszczonych przez nią dzieci, którzy odnaleźli się po kilkudziesięciu latach. Chwilami ma się wątpliwości, czy są to wydarzenia prawdopodobne. Zwłaszcza portret matki oraz syna wydają się przekoloryzowane, ale czyta się dobrze. Ciepła, dobrze opowiedziana historia z interesującym tłem obyczajowym. Nie szkoda czasu poświęconego na czytanie tej powieści.

Niesamowita historia matki i opuszczonych przez nią dzieci, którzy odnaleźli się po kilkudziesięciu latach. Chwilami ma się wątpliwości, czy są to wydarzenia prawdopodobne. Zwłaszcza portret matki oraz syna wydają się przekoloryzowane, ale czyta się dobrze. Ciepła, dobrze opowiedziana historia z interesującym tłem obyczajowym. Nie szkoda czasu poświęconego na czytanie tej...

Książkę lekko się czyta, ale były w niej fragmenty, które mnie usypiały. Chwilami potrafiłam sie zupełnie wyłączyć. Poza tym brak mi jakiegoś dobrego zakończenia. Ogólnie książka przeciętna.

Książkę lekko się czyta, ale były w niej fragmenty, które mnie usypiały. Chwilami potrafiłam sie zupełnie wyłączyć. Poza tym brak mi jakiegoś dobrego zakończenia. Ogólnie książka przeciętna.

Rowan, Willow oraz Arabella to trójka rodzeństwa, które pewnego dnia bez słowa wyjaśnienia zostało pozostawione samym sobie przez matkę w ogrodzie miejskim..

Rowan - nie wiedzie przykładnego życia,a raczej z mijającym czasem stacza się, pogrążając się w nałogu (alkoholizmie). Jest bezdomny. Często wpada w tarapaty, ale jedyną osobą, która ratuje mu tyłek, równocześnie jest jego oprawcą. W relacji z siostrą jest wobec niej chłodny, opryskliwy, ale też jest człowiekiem pogubionym, zranionym, z doświadczeniem niekoniecznie jasnej strony przeszłości. Skazanie na siebie, samotność i pełna samodzielność ukształtowały w nim surowość, oziębłość, dystans mimo wrażliwości i ciekawości, które zaczęły wychodzić z niego, kiedy po wewnętrznej walce ze sobą, postanawia stanąć twarzą twarz z własną matką..

Willow - jest trudnym orzechem do zgryzienia. Jest zorganizowana, wiedzie poukładane życie rodzinne i zawodowe. Niemniej, przed wielu laty stworzyła wokół siebie szczelną, twardą skorupę, przez którą bardzo ciężko jest się przebić, w tym nawet i najbliższej jej rodzinie. Nie potrafi przebaczyć matce - ona dla niej nie istnieje, jest balastem, który pojawia się jak gdyby nic po latach i jeszcze śmie o coś prosić. Willow nie potrafi, ale też nie chce zrozumieć decyzji matki - dla niej nie ma usprawiedliwienia takiej sytuacji, w której własna matka zostawia dziecko. Co więcej, nie zna tła wydarzeń sprzed lat i obarcza winą matkę, że uniemożliwiła dzieciom spotkanie się z ich ojcem. Willow zatem nie chce i nie oczekuje pojednania. Bardzo uderzyła ją wiadomość o tym, że jej matka po latach odnalazła się i żyje, nie próbując wcześniej podjąć żadnego kontaktu z dziećmi! Mimo ogólnie przyjętej obojętnej postawy wobec matki, sama z siebie angażuje się, aby i jej matka mogła odnaleźć swoją tożsamość. Powoli pęka w niej zatruta rana..

Arabella - najstarsza z rodzeństwa, jedyna, która mogłaby odtworzyć jakiekolwiek wspomnienia dotyczące matki..
Jest najbardziej zainteresowana osobą matki oraz motywacją zostawienia trójki dzieci skazanych na niedolę, rozłączenie i trudne życie. Z zawodu kelnerka, niezamężna. Nie potrafi odnaleźć się w związku, nie czuje się w nim sobą, ciągle czegoś jej brakuje, ale czego konkretnie, na to pytanie nie potrafi odpowiedzieć. Z natury Bella jest pogodną, otwartą osobą, a w sytuacjach stresowych staje się gadatliwa. Z całej trójki najmniej potrzebuje czasu, aby przebaczyć matce. Otwiera się powoli, nieśmiało, ale zdecydowanie. Gotowa jest zamknąć męczący ją rozdział życia w Irlandii, aby rozpocząć wszystko od nowa u osób, których nigdy u boku nie miała, a stały się tak szybko jej bliskie i ważne..

Eve - matka trójki rodzeństwa. Przeżycie kolejnego wypadku samochodowego jest motywacją do podjęcia śmiałych działań, na które najprawdopodobniej w innych okolicznościach nie zdobyłaby odnaleźć w sobie odwagi.. Eve nie szuka przebaczenia ani nawet zrozumienia ze strony dorosłych już dzieci. Jeśli to ma być ostatnia jej w życiu szansa, to właśnie pragnie zobaczyć swoje dzieci, które porzuciła przed laty, ale chroniąc je tym samym przed negatywnymi konsekwencjami, które te bezpośrednio ją spotykały, a o czym dzieci wtedy nie wiedziały.. Eve chciała dobrze. kierowała się dobrymi chęciami - pragnęła lepszego życia dla dzieci, którego ona sama nie miała, ale też nie była w stanie sama im zapewnić, czym swoją decyzją zapłaciła najwyższą cenę..

Powieść ta to obyczajowa, gorzka refleksja wyjęta z życia, w jakiej to historii zostały skonfrontowane losy rodzeństwa oraz ich matki, których relacje jako w podstawowej komórce społecznej (rodzinie) - gdzie powinno być zaufanie, poczucie bezpieczeństwa i miłość nie mogły zaistnieć i mieć racji bytu..
Trudno jest podjąć taką decyzję - porzucenia dzieci, kiedy nie widzi się żadnego innego wyjścia, nie ma takiej możliwości. Wyrzuty sumienia, zastanawianie się, jak toczy się los bliskich osób to ciężka katorga, nie dająca spokoju obu stronom - matce oraz dzieciom, które żyją ze świadomością, że ich matki już nie ma.
Historia ta podejmuje problematykę niewdzięcznie i niesprawiedliwie przerwanej więzi.

Bo to spotkanie po wielu latach, różnego kalibru przeżyciach, doświadczeniach każdemu z nich coś ważnego uzmysłowi - kim są, czego naprawdę w życiu pragną, czym jest miłość i ile daje prawdziwa rodzina.

.. spotkanie, w którym chodzi o pierwszą, najważniejszą konfrontację (droga do przebaczenia) ze świadomością tego, co było, wydarzyło się, a z szansą na rozpoczęcie wszystkiego od nowa. To czas i okazja na poznanie się i zbliżenie się do siebie. Nie można nadrobić straconych lat. Powoli, metodą małych kroków.
Istotne, aby zaistniała siła, obudziła się wewnętrzna i dobrowolnie podyktowana przez serce chęć, aby zbudować ściany domu, po którym tylko kiedyś pozostały zburzone fundamenty..

(a w tle widziałam pomarańcz zachodzącego słońca, pod stopami czułam ciepło nagrzanej ziemi, widziałam to miasteczko domków na kółkach i luz, swobodę amerykańskiej codzienności..)

Rowan, Willow oraz Arabella to trójka rodzeństwa, które pewnego dnia bez słowa wyjaśnienia zostało pozostawione samym sobie przez matkę w ogrodzie miejskim..

Rowan - nie wiedzie przykładnego życia,a raczej z mijającym czasem stacza się, pogrążając się w nałogu (alkoholizmie). Jest bezdomny. Często wpada w tarapaty, ale jedyną osobą, która ratuje mu tyłek, równocześnie jest...

Trójka małych dzieci zostaje porzucona w dublińskim ogrodzie botanicznym. Nie ma śladów, które prowadziłyby do kogokolwiek kto znałby ich rodzinę. Jest tylko kartka z prośbą o to by ktoś zaopiekował się maluchami. Mija czterdzieści lat, każde z nich ma swój świat, swoje życie i jeden telefon zmienia wszystko. Nieznajomy mężczyzna przekazuje im wiadomość od matki- chce aby udali się w podróż z Irlandii do Arizony na spotkanie z kobietą, która ich urodziła.
Czy nie minęło zbyt wiele czasu? czy nie jest za późno by poznać prawdę i wybaczyć? aby poznać odpowiedź na te pytania czytelnik wraz z bohaterami musi się udać w podróż i być świadkiem jak otwierają drzwi do bolesnej przeszłości. Czasem trzeba zrobić coś naprawdę złego by uniknąć tego co może być jeszcze gorsze.
Książka momentami trudna, gdyż porusza bardzo szczególne tematy takie jak np miłość matki pomimo wszystko, pomimo niezrozumienia. Mamy tam też barwny korowód postaci mieszkających na osiedlu przyczep kempingowych, ich losy, oraz to jak postrzegają świat, ludzi i jak potrafią mając niewiele dzielić się z tymi, którzy mają jeszcze mniej. Bardzo poruszająca historia.
Książka też jest niejako wyjaśnieniem wątku z innej powieści tej autorki pt "Tajemnice", a mianowicie, co stało się z dzieckiem młodej dziewczyny zamurowanej w wierzy. O tej książce wspominałam wcześniej w listopadzie ubiegłego roku, zachęcam do sięgnięcia po obie te pozycje. Naprawdę warto, mimo iż to nie są nowości wydawnicze, to jednak poruszane problemy są ponadczasowe.

Trójka małych dzieci zostaje porzucona w dublińskim ogrodzie botanicznym. Nie ma śladów, które prowadziłyby do kogokolwiek kto znałby ich rodzinę. Jest tylko kartka z prośbą o to by ktoś zaopiekował się maluchami. Mija czterdzieści lat, każde z nich ma swój świat, swoje życie i jeden telefon zmienia wszystko. Nieznajomy mężczyzna przekazuje im wiadomość od matki- chce aby...

Trójka małych dzieci zostaje porzucona w dublińskim ogrodzie botanicznym. Nie ma śladów, które prowadziłyby do kogokolwiek kto znałby ich rodzinę. Jest tylko kartka z prośbą o to by ktoś zaopiekował się maluchami. Mija czterdzieści lat, każde z nich ma swój świat, swoje życie i jeden telefon zmienia wszystko. Nieznajomy mężczyzna przekazuje im wiadomość od matki- chce aby udali się w podróż z Irlandii do Arizony na spotkanie z kobietą, która ich urodziła.
Czy nie minęło zbyt wiele czasu? czy nie jest za późno by poznać prawdę i wybaczyć? aby poznać odpowiedź na te pytania czytelnik wraz z bohaterami musi się udać w podróż i być świadkiem jak otwierają drzwi do bolesnej przeszłości. Czasem trzeba zrobić coś naprawdę złego by uniknąć tego co może być jeszcze gorsze.
Książka momentami trudna, gdyż porusza bardzo szczególne tematy takie jak np miłość matki pomimo wszystko, pomimo niezrozumienia. Mamy tam też barwny korowód postaci mieszkających na osiedlu przyczep kempingowych, ich losy, oraz to jak postrzegają świat, ludzi i jak potrafią mając niewiele dzielić się z tymi, którzy mają jeszcze mniej. Bardzo poruszająca historia.
Książka też jest niejako wyjaśnieniem wątku z innej powieści tej autorki pt "Tajemnice", a mianowicie, co stało się z dzieckiem młodej dziewczyny zamurowanej w wierzy. O tej książce wspominałam wcześniej w listopadzie ubiegłego roku, zachęcam do sięgnięcia po obie te pozycje. Naprawdę warto, mimo iż to nie są nowości wydawnicze, to jednak poruszane problemy są ponadczasowe.

Trójka małych dzieci zostaje porzucona w dublińskim ogrodzie botanicznym. Nie ma śladów, które prowadziłyby do kogokolwiek kto znałby ich rodzinę. Jest tylko kartka z prośbą o to by ktoś zaopiekował się maluchami. Mija czterdzieści lat, każde z nich ma swój świat, swoje życie i jeden telefon zmienia wszystko. Nieznajomy mężczyzna przekazuje im wiadomość od matki- chce aby...

Czy po czterdziestu latach życia bez matki można sobie wyobrazić spotkanie z nią? Czy można chcieć, aby wreszcie doszło do spotkania?
Gdzie była kiedy byłam mała, mały? Dlaczego mnie zostawiła?
Pewnie oczekuje wybaczenia. Dlaczego teraz przypomniała sobie o mnie?
Dlaczego...
"Dzieci Eve" D.Purcell to niezmiernie poruszająca powieść psychologiczna.
Ogrom emocji podczas czytania. GORĄCO POLECAM!

Czy po czterdziestu latach życia bez matki można sobie wyobrazić spotkanie z nią? Czy można chcieć, aby wreszcie doszło do spotkania?
Gdzie była kiedy byłam mała, mały? Dlaczego mnie zostawiła?
Pewnie oczekuje wybaczenia. Dlaczego teraz przypomniała sobie o mnie?
Dlaczego...
"Dzieci Eve" D.Purcell to niezmiernie poruszająca powieść psychologiczna.
Ogrom emocji podczas...

Niesamowita książka,bardzo mi się podobała.
Historia pewnej kobiety,jej najbliższych.Była napisana w bardzo ciekawy,acz trudny sposób.
Mamy,tu Irlandię i Arizonę.
Relację z matką.Ach,te jej listy.
Książka,dla mnie bardzo trudna i nie wiem,czy wszystko dobrze zrozumiałem.

Niesamowita książka,bardzo mi się podobała.
Historia pewnej kobiety,jej najbliższych.Była napisana w bardzo ciekawy,acz trudny sposób.
Mamy,tu Irlandię i Arizonę.
Relację z matką.Ach,te jej listy.
Książka,dla mnie bardzo trudna i nie wiem,czy wszystko dobrze zrozumiałem.

Ta książka to nawiązanie do "Tajemnic" -tejże autorki.
Nie było w niej jakiś wartkich i zaskakujących akcji, ale gdy zapoznałam się z postaciami, to historia TEJ powieści mnie zainteresowała. Mówi, przede wszystkim o tym, jak ciężkie dla dziecka jest porzucenie przed matkę i chociaż takie porzucone dzieci wkroczą w dorosłe życie, to niestety zostaje w nich ta trauma. - Taki wniosek wyciągnęłam po przeczytaniu "Dzieci Eve".

polecam!

Ta książka to nawiązanie do "Tajemnic" -tejże autorki.
Nie było w niej jakiś wartkich i zaskakujących akcji, ale gdy zapoznałam się z postaciami, to historia TEJ powieści mnie zainteresowała. Mówi, przede wszystkim o tym, jak ciężkie dla dziecka jest porzucenie przed matkę i chociaż takie porzucone dzieci wkroczą w dorosłe życie, to niestety zostaje w nich ta trauma. - Taki...

Jak trudno odzyskać przebaczenie, zaufanie za popełnione błędy? Na to pytanie możemy sobie odpowiedzieć czytając tę powieść. Niezwykle inspirująca historia poruszjąca temat nieszczęśliwego dzieciństwa, wpływ smutnej przeszłości na dalsze życie. To opowieść o trójce porzuconych dzieci , które mimo trudności odnajdują swoje miejsce, miłość drugiej osoby i przede wszystkim odnajdują swoją matkę. Możemy też śmiało powiedzieć, że tym czwartym nieszczęśliwym dzieckiem jest Eve matka Willow Rowana i Arabelli. Niewątpliwie to jak wyglądało jej życie było skutkiem trudnego dzieciństwa. Autorka przedstawia historię w sposób nietypowy. Możemy tę samą sytuację ocenić na podstawię opini każdej z osób. Lubię ten styl,gdzie każde z bohaterów wyraża swoje emocje, uczucia. Ta powieść to nie tylko dom dziecka, samotność i cierpienie. Możemy tutaj chłonąć wspaniałe widoki Arizony ,ale też okolice Irlandii. Poznajemy smutną historię Dale'a , który pomimo wcześniejszych opini okazuje się wspaniałym człowiekiem. Przy okazji dowiadujemy się tutaj co nieco na temat świadków Jehowych.
Czytając tę powieść odczuć wiele wspaniałych emocji. Jest to zarówno smutek jak i radość. Ta historia pokazuje, że życie potrafi być zmienne i nic nie dzieje się bez przyczyny. Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką mam nadzieję, że nie ostatnie.

Jak trudno odzyskać przebaczenie, zaufanie za popełnione błędy? Na to pytanie możemy sobie odpowiedzieć czytając tę powieść. Niezwykle inspirująca historia poruszjąca temat nieszczęśliwego dzieciństwa, wpływ smutnej przeszłości na dalsze życie. To opowieść o trójce porzuconych dzieci , które mimo trudności odnajdują swoje miejsce, miłość drugiej osoby i przede wszystkim...

Prawda jest zawsze najlepszym wyjściem.

Urodziny to szczególne święto dla osoby, która je obchodzi.

Prawda jest zawsze najlepszym wyjściem.

Urodziny to szczególne święto dla osoby, która je obchodzi.