Jeśli nie chcecie to nie wierzcie, ale ten mało popularny i rozczulający tytuł skrywa w sobie szaloną historię opowiadającą o intensywności barw emocji, które mogą towarzyszyć więzi międzyludzkiej. Ujmują inteligentne dialogi, zaskakujący pułap abstrakcji oraz genialnie wykreowane postacie głównych bohaterów- ludzi, których czar zachwyca tak mocno, że nie jesteśmy w stanie oprzeć się ich urokowi. Wspaniała podróż do serca własnych pragnień i uczuć. Polecam gorąco, choć zdaje sobie świetnie sprawę, że nie każdy odkryje, to co książka ma do zaoferowania. Jeżeli poszukujesz intrygującej historii i dynamicznych obrazów ociekających adrenaliną, nie poczujesz ferii barw spowijających ten świat.

Jeśli nie chcecie to nie wierzcie, ale ten mało popularny i rozczulający tytuł skrywa w sobie szaloną historię opowiadającą o intensywności barw emocji, które mogą towarzyszyć więzi międzyludzkiej. Ujmują inteligentne dialogi, zaskakujący pułap abstrakcji oraz genialnie wykreowane postacie głównych bohaterów- ludzi, których czar zachwyca tak mocno, że nie jesteśmy w stanie...

Główny bohater Aldo Cassidy to typowy przedstawiciel burżuazji. Jedzie obejrzeć wiejską rezydencje. Zastaje tam dwójkę dzikich lokatorów podających się za właścicieli – Shamusa i Helen. Cassidy jest zachwycony urodą Helen ale jeszcze większy zachwyt wywiera na nim charyzmatyczny Shamus. Powstaje w pewnego rodzaju perwersyjny trójkąt miłosny. Pociągają go i ranią. Cassidy naraża dla nich wszystko co do tej pory było mu drogie. Żonę Sandrę, swoją pozycje społeczną, swoją pracę.

Tak jak powiedziałam Cassidy reprezentuje burżuazje. Shamus natomiast odrzucił wszelkie konwenanse, żyję całkowicie pod prąd i na przekór. Do tego jest egoistą który za swą życiową porażkę obwinia wszystkich oprócz siebie. Aldo i Helen ślepo za nim podążają. A no właśnie – Helen. Shamus znęca się nad nią fizycznie psychicznie, notorycznie zdradza ją i poniża a ona tkwi przy nim niczym wierny pies. Syndrom sztokholmski. W ogóle wszystkie postacie mają jakieś zaburzenia osobowości lub deficyty emocjonalne. Aldo jest z Shamusem… nie wiem dlaczego. Ale mam wrażenie że Shamus jest tym kim Aldo chciałby być.
Przez całą tę książkę przebija dojmująca samotność. To chyba motyw przewodni. Wszyscy są samotni. Radzą sobie z samotnością na swój sposób lub nie radzą sobie wcale.

Styl jakim została napisana ta książka jest trudny. Nie czyta jej się lekko. To dzieło należy czytać powoli, dokładnie wszystko w międzyczasie analizując. Momentami nie wiedziałam czy to co czytam to część akcji czy tylko wyobraźnia bohatera – jego sen, marzenie. Język jest dziwny. Tak bym go określiła. Górnolotne sformułowania mieszają się z wulgaryzmami.
Ogólnie polecam.

Główny bohater Aldo Cassidy to typowy przedstawiciel burżuazji. Jedzie obejrzeć wiejską rezydencje. Zastaje tam dwójkę dzikich lokatorów podających się za właścicieli – Shamusa i Helen. Cassidy jest zachwycony urodą Helen ale jeszcze większy zachwyt wywiera na nim charyzmatyczny Shamus. Powstaje w pewnego rodzaju perwersyjny trójkąt miłosny. Pociągają go i ranią. Cassidy...

Niezła historia człowieka rozdartego wewnętrznie.

Niezła historia człowieka rozdartego wewnętrznie.