Szkoda, że ta książka ma tak niską ocenę ale to znaczy, że wywołuje rożne emocje wśród czytelników. Enigmatyczna pozycja pełna intryg ale bez irytującego dramatyzmu, trzymająca mocno w napięciu, sprawia że trudno się od niej oderwać. Interesujące metafory i analogie doskonale pobudzają wyobraźnię ale również emocje, skłania do refleksji. Poruszony przez autora wątek wiary jest nienachalny, przyświeca mu wręcz jakaś mistyczna aura. Postacie są niebanalne, bardzo ludzkie w swojej pluszakowej formie. Powiedziałabym, że to całkiem dojrzała lektura ujęta w dosyć prostej, przyjemnej formie.

Szkoda, że ta książka ma tak niską ocenę ale to znaczy, że wywołuje rożne emocje wśród czytelników. Enigmatyczna pozycja pełna intryg ale bez irytującego dramatyzmu, trzymająca mocno w napięciu, sprawia że trudno się od niej oderwać. Interesujące metafory i analogie doskonale pobudzają wyobraźnię ale również emocje, skłania do refleksji. Poruszony przez autora wątek wiary...

Nie zakochałam się w tej książce, ale miała coś w sobie, że pomimo średnio interesującego początku brnęłam dalej w treść. Umiejscowienie akcji w świecie pluszaków było chyba największym motorem pobudzającym moją ciekawość. Wbrew pozorom nie jest to milutka naiwna książka, którą przeczyta się i przejdzie dalej obojętnie. lubię książki, które skłaniają do przemyślenia pewnych rzeczy, pokazują rzeczywistość w krzywym zwierciadle i specjalnie przerysowują i koloryzują pewne sprawy, zachowania, aby zwrócić uwagę na kwestie nad którymi nigdy się nie zastanawialiśmy. dla osób lubiących tego typu lektury - książka może wydać się całkiem wartościowa. osoby szukające zwykłego thrillera/sensacji raczej powinny sobie tę pozycję odpuścić :)

Nie zakochałam się w tej książce, ale miała coś w sobie, że pomimo średnio interesującego początku brnęłam dalej w treść. Umiejscowienie akcji w świecie pluszaków było chyba największym motorem pobudzającym moją ciekawość. Wbrew pozorom nie jest to milutka naiwna książka, którą przeczyta się i przejdzie dalej obojętnie. lubię książki, które skłaniają do przemyślenia pewnych...

Ciężko było dotrwać do końca... ale jak już coś zaczynam, to kończę.
Głownymi bohaterami są pluszaki, motywy jakieś biblijne.. albo nie do końca rozumiałem, albo to wybitnie nie jest książka dla mnie. Nie polecam.

Ciężko było dotrwać do końca... ale jak już coś zaczynam, to kończę.
Głownymi bohaterami są pluszaki, motywy jakieś biblijne.. albo nie do końca rozumiałem, albo to wybitnie nie jest książka dla mnie. Nie polecam.

Sam pomysł na powieść - świetny! Jednak wykonanie przekombinowane. Szkoda, bo zapowiadało się tak dobrze!

Sam pomysł na powieść - świetny! Jednak wykonanie przekombinowane. Szkoda, bo zapowiadało się tak dobrze!

Nie wiem, może kiedys wrócę. Ale póki co takie flaki z olejem, że nie wyrabiam. Czytam ją już 2gi rok, a przeczytalam 1/3 i nie moge się zmusić, aby kontynuować - pierwszy raz w zyciu. Może jeszcze do niej nie dorosłam, może oczekuje czegoś więcej.

Nie wiem, może kiedys wrócę. Ale póki co takie flaki z olejem, że nie wyrabiam. Czytam ją już 2gi rok, a przeczytalam 1/3 i nie moge się zmusić, aby kontynuować - pierwszy raz w zyciu. Może jeszcze do niej nie dorosłam, może oczekuje czegoś więcej.

Dobry pomysł na historię lecz wykonanie sprawia, że ciężko się ją czyta.

Dobry pomysł na historię lecz wykonanie sprawia, że ciężko się ją czyta.

"Lanceheim" zaskakuje. Może nie od początku, ale ma niepowtarzalny klimat. Chwilami odpychała mnie tematyką kościoła w owym miasteczku, lecz dalsze czytanie przekonało mnie, że nie jest to głównym celem autora.
Dzieło jest jakby podzielone na dwie odrębne historie, które łączy okręg życia i cel (jeśli można to tak nazwać). Kolejne rozdziały są to, naprzemiennie, relacje kronikarza Wilka Diaz i opowiadana przez narratora codzienność Reubena Morsa. Wszystko to oplatane jest wyjaśnieniami, dzięki którym czytelnik poznaje przeszłość i przyczyny postępowania bohaterów.
Czy poleciłabym "Lanceheim" kazdemu? Z pewnością nie, gdyż jest to lektura nietypowa, zagłębiająca się w ludzką psychikę. I mimo tego,że bohaterowie są wielkimi pluszowymi postaciami, ich osobliwe charaktery sprawiały,że gdyby nie wplecione opisy wyglądu - zupełnie bym o tym zapominała.A zakończenie, po prostu mnie "rozwaliło".

"Lanceheim" zaskakuje. Może nie od początku, ale ma niepowtarzalny klimat. Chwilami odpychała mnie tematyką kościoła w owym miasteczku, lecz dalsze czytanie przekonało mnie, że nie jest to głównym celem autora.
Dzieło jest jakby podzielone na dwie odrębne historie, które łączy okręg życia i cel (jeśli można to tak nazwać). Kolejne rozdziały są to, naprzemiennie, relacje...