Krzywdzące jest pisanie o kryminałach z tego cyklu, ze sa "kryminalami mniejszego kalibru". To pelnokrwiste kryminały historyczne w ktorych wlasnie historia jest ważnym elementem i prócz zagadki kryminalnej mamy tu takze zapis obyczajów danej epoki. Nie każdy musi lubic czy rozumiec kryminały retro, jednak nie nalezy im przez to umniejszac.
Ta część przygód nadkomisarza Drwęckiego nie odbiega poziomem od poprzednich części, szkoda, ze nie ma wznowień tego cyklu. Polecam

Krzywdzące jest pisanie o kryminałach z tego cyklu, ze sa "kryminalami mniejszego kalibru". To pelnokrwiste kryminały historyczne w ktorych wlasnie historia jest ważnym elementem i prócz zagadki kryminalnej mamy tu takze zapis obyczajów danej epoki. Nie każdy musi lubic czy rozumiec kryminały retro, jednak nie nalezy im przez to umniejszac.
Ta część przygód nadkomisarza...

Lekka, przyjemna lektura, jeśli czytelnik lubi kryminały mniejszego kalibru, nieepatujące okrucieństwem, za to z humorem. Jest to pierwsza, choć nie pierwsza z cyklu, książka z nadkomisarzem Drwęckim, którą miałam okazję przeczytać, zachęciła mnie forma retro, bo rzecz dzieje się w przedwojennej Łodzi. Polecam.

Lekka, przyjemna lektura, jeśli czytelnik lubi kryminały mniejszego kalibru, nieepatujące okrucieństwem, za to z humorem. Jest to pierwsza, choć nie pierwsza z cyklu, książka z nadkomisarzem Drwęckim, którą miałam okazję przeczytać, zachęciła mnie forma retro, bo rzecz dzieje się w przedwojennej Łodzi. Polecam.

Przypadkiem przeczytałam czwarty tom serii,z pewnością przeczytam pozostałe. Lekka lektura z poczuciem humoru, które wywołało u mnie duży uśmiech i konieczność przeczytania komuś na głos całego fragmentu. Nienachalna stylizacja historyczna, fabuła kryminalna, lecz akcenty przesuwają się w toku akcji i czytelnik bardziej niż na rozwiązaniu skupia się na całości relacji niż na śledzeniu jednego sprawcy,ja uważam to za miłą odmianę. Chętnie zobaczyłabym ekranizację.

Przypadkiem przeczytałam czwarty tom serii,z pewnością przeczytam pozostałe. Lekka lektura z poczuciem humoru, które wywołało u mnie duży uśmiech i konieczność przeczytania komuś na głos całego fragmentu. Nienachalna stylizacja historyczna, fabuła kryminalna, lecz akcenty przesuwają się w toku akcji i czytelnik bardziej niż na rozwiązaniu skupia się na całości relacji niż...

W czwartej części swoich przygód nadkomisarz Jerzy Drwęcki będzie musiał odkryć kto stoi za zabójstwem byłego podwładnego. Aby to ustalić policjant będzie musiał udać się do Łodzi by tam zmierzyć się z miejscowym półświatkiem oraz nieuchwytnym mordercą.
Podobnie jak w poprzednich tomach podstawowym plusem powieści są bohaterowie, których trudno nie polubić, co sprawia, że kibicowałem im aż do rozwiązania sprawy. Opisy przedwojennej Łodzi i Warszawy robią tutaj robotę wprowadzając czytelnika w realia lat dwudziestych ubiegłego wieku. Poczucie humoru, jak zawsze u pana Lewandowskiego, na najwyższym poziomie (wszystkie fragmenty z Frau Pasztelan genialne). Jedyny minusik to może sama zagadka, która według mnie została nieco przyćmiona przez opisy obyczajowości i realiów epoki. Ale nie przeszkadzało mi to w dobrej zabawie podczas czytania. Polecam.

W czwartej części swoich przygód nadkomisarz Jerzy Drwęcki będzie musiał odkryć kto stoi za zabójstwem byłego podwładnego. Aby to ustalić policjant będzie musiał udać się do Łodzi by tam zmierzyć się z miejscowym półświatkiem oraz nieuchwytnym mordercą.
Podobnie jak w poprzednich tomach podstawowym plusem powieści są bohaterowie, których trudno nie polubić, co sprawia, że...

Zdecydowanie najlepsza kontynuacja przygód (nad)komisarza Drwęckiego. Po słabszej poprzedniej części znów zwyżka formy u pana KTL

Zdecydowanie najlepsza kontynuacja przygód (nad)komisarza Drwęckiego. Po słabszej poprzedniej części znów zwyżka formy u pana KTL

Do książek Konrada T.Lewandowskiego wracam po blisko 10-letniej przerwie i muszę przyznać, że bawią mnie tak samo, jak dekadę wcześniej, kiedy po raz pierwszy poznałam Jerzego Drwęckiego i jego nietuzinkowych popleczników. W "Perkalowym dybuku" autor zabiera nas na wycieczkę po przedwojennej Łodzi. A działo się tam, oj działo. Ogromny plus za humor, chociaż aż się prosiło więcej Tuwima i niezrównanej babci Ireny!
Co by tutaj napisać o Frau Pasztelan? Nie wiem, nie wiem, brakuje mi słów. Zanim świat poznał Christana Greya, prym w dziedzinie literackiego sado-maso wiodła zasuszona nazistka z łódzkiego piekła rodem!
"Pięćdziesiąt twarzy Frau Pasztelan"? Czytałabym!

Do książek Konrada T.Lewandowskiego wracam po blisko 10-letniej przerwie i muszę przyznać, że bawią mnie tak samo, jak dekadę wcześniej, kiedy po raz pierwszy poznałam Jerzego Drwęckiego i jego nietuzinkowych popleczników. W "Perkalowym dybuku" autor zabiera nas na wycieczkę po przedwojennej Łodzi. A działo się tam, oj działo. Ogromny plus za humor, chociaż aż się prosiło...

Taka sobie, ot, przeczytać i zapomnieć. Jak ktoś lubi klimaty retro, to niech sięgnie, jak ktoś lubi klimaty retro i kryminał a'la Krajewski, niech nie sięga. Ja należę do tych drugich i nieco się rozczarowałem. Ale to pewnie przez to, że zbyt wiele oczekiwałem od "Perkalowego dybuka", w przeciwnym wypadku, dałbym gwiazdkę więcej.

Taka sobie, ot, przeczytać i zapomnieć. Jak ktoś lubi klimaty retro, to niech sięgnie, jak ktoś lubi klimaty retro i kryminał a'la Krajewski, niech nie sięga. Ja należę do tych drugich i nieco się rozczarowałem. Ale to pewnie przez to, że zbyt wiele oczekiwałem od "Perkalowego dybuka", w przeciwnym wypadku, dałbym gwiazdkę więcej.

Widząc w księgarni książkę z fotografią dawnych Zakładów Izraela Poznańskiego na okładce, moje patriotyczne łódzkie serce ucieszyło się, że oto wreszcie ktoś napisał rzecz, która rozgrywa się w moim rodzinnym mieście. A kiedy jeszcze zobaczyłem, że to kryminał ocierający się o okultystyczne zagadnienia, to radość ma nie miała końca. Książkę kupiłem i czym prędzej zabrałem się do czytania. Jednakże, wraz z kolejnymi stronicami stopniowo traciłem zainteresowanie powieścią kryminalną retro i coraz niecierpliwiej spoglądałem na półki z innymi wydawnictwami.

Oto mamy genialnego młodego komisarza Drwęckiego, który - niczym Strażnik Teksasu - walczy z mafią warszawską Anno Domini 1929, budząc jednocześnie w niej podziw dla swej niezwykle skromnej osoby, przesiaduje z literatami i filozofami (bo przecież ile można z glinami rozmawiać) a przede wszystkim - zostaje wysłany /zesłany/ do Łodzi, by rozpracować sprawę tajemniczych okoliczności śmierci swego byłego podwładnego. Dintojra, żydowskie czary-mary i łódzki półświatek przemysłowy - to tylko niektóre "dybuki" z którymi dzielny bohater Drwęcki będzie musiał się zmierzyć.

O mój Boże! Zawsze zastanawiam się, jak całkiem fajną intrygę, całkiem fajny materiał można w najprostszy i najgłupszy jednocześnie sposób spaprać (używając kolokwializmu). Czy naprawdę w co drugie, trzecie zdanie trzeba wtrącać dowcip? Czy na pewno policjant ciężko postrzelony i ten, który ledwo uszedł postrzałowi mają siły prowadzić czczą paplaninę? A jak wszystko idzie jak z płatka temu dzielnemu młodemu komisarzowi! Niestety, prawdopodobieństwa zero, czuć papier na odległość.
Doceniam starania Lewandowskiego, by odtworzyć klimat międzywojennej Łodzi i doceniam próbę zgłębienia wiedzy z historii miasta. Tyle, że sprawia ona wrażenie na siłę "wciśniętej", jakby autor podkreślał, że zapoznał się z tematem, choć w wyniku jego zabiegów raczej obnażona jest powierzchowność tego zaznajomienia. Przykładowo, opisując podróż policjantów z Warszawy przez łódzkie Bałuty autor podaje raz za razem, wręcz jednym tchem, nazwy ulic, przez które bohaterowie jadą. Tylko, że nic z tego nie wynika. Zupełnie, jakby pisarz patrzył na przedwojenną mapę i spisywał z niej.
Legendarny Ślepy Maks jest przedstawiony jako niemalże dresiarz Międzywojnia, choć nie trzeba zbyt głębokich studiów, by dotrzeć do informacji, że ten "łódzki Al Capone" był w rzeczywistości drobnym człowieczkiem, z kaprawym oczkiem.

Żeby nie było, że się czepiam. Intryga jest naprawdę interesująca i wciągająca, zaś klimat Łodzi okresu międzywojnia daje się gdzieniegdzie wyczuć. Wiem, to tylko powiastka kryminalna, żadna tam nowa "Ziemia Obiecana". Wiem, mam zupełnie tego świadomość. A jednak, po przeczytaniu "Perkalowego dybuka" nie nabrałem ochoty na kolejne spotkanie z komisarzem Drwęckim.

Widząc w księgarni książkę z fotografią dawnych Zakładów Izraela Poznańskiego na okładce, moje patriotyczne łódzkie serce ucieszyło się, że oto wreszcie ktoś napisał rzecz, która rozgrywa się w moim rodzinnym mieście. A kiedy jeszcze zobaczyłem, że to kryminał ocierający się o okultystyczne zagadnienia, to radość ma nie miała końca. Książkę kupiłem i czym prędzej zabrałem...

Kolejna część sagi Konrada Lewandowskiego, która trafiła w moje ręce. Powieść toczy się w międzywojennym Poznaniu. Autor doskonale oddaje ducha epoki. Komisarz Jerzy Drwęcki niczym polski Sherlock Holmes na podstawie wnikliwych obserwacji i intuicji rozwiązuje kolejną zagadkę kryminalistyczną.
Książka jest godna polecania dla wszystkich miłośników historii!

Kolejna część sagi Konrada Lewandowskiego, która trafiła w moje ręce. Powieść toczy się w międzywojennym Poznaniu. Autor doskonale oddaje ducha epoki. Komisarz Jerzy Drwęcki niczym polski Sherlock Holmes na podstawie wnikliwych obserwacji i intuicji rozwiązuje kolejną zagadkę kryminalistyczną.
Książka jest godna polecania dla wszystkich miłośników historii!

Znowu dla tła, a nie dla intrygi, ale Frau Pasztelan i jej prezes NSDAP - bezbłędni.

Znowu dla tła, a nie dla intrygi, ale Frau Pasztelan i jej prezes NSDAP - bezbłędni.