Sięgnąłem z pełną świadomością, że to ma być lekka awanturnicza przygodówka i że nie trzeba oczekiwać cudów. A jednak porzuciłem mniej więcej w 1/10 tekstu.
Po pierwsze, styl raczej bardziej średniej urody, ciężkawy raczej.
Po drugie, co i raz skrzypi logika oraz na wierzch wyłazi dwudziestowieczna mentalność.
Po trzecie, z każą kolejną stroną, autor coraz bardziej zrażał mnie mierną znajomości realiów opisywanego świata.
I po czwarte, zakończyłem w momencie w którym, bohater wydobywa się z opresji "nadludzkim wysiłkiem". W tym momencie zeszło ze mnie całe powietrze, spadło ciśnienie w oponach, opadły mi cycki i ogon smętnie zwisnął. Siłą inercji przeczytałem jeszcze dwa zdania, informacje dotarły do mózgu i wpadłem w chwilowy stupor. Stałem po osie w błocie, i nijak nie mogłem ruszyć tego wozu. Po chwili zrozumiałem, że nie będę w stanie dotrzymać kroku stwórcy tego uniwersum. Porzuciłem, w sumie całkiem nową, brykę i z ulgą zamknąłem okładki. Tym sposobem, definitywnie zakończyliśmy z panem Łysiakiem współpracę. Czego i wam życzę.
2/10

Sięgnąłem z pełną świadomością, że to ma być lekka awanturnicza przygodówka i że nie trzeba oczekiwać cudów. A jednak porzuciłem mniej więcej w 1/10 tekstu.
Po pierwsze, styl raczej bardziej średniej urody, ciężkawy raczej.
Po drugie, co i raz skrzypi logika oraz na wierzch wyłazi dwudziestowieczna mentalność.
Po trzecie, z każą kolejną stroną, autor coraz bardziej zrażał...

Mam pewien kłopot z oceną tej trylogii. Z jednej strony bardzo podobała mi się scenografia, podbudowa historyczna, oraz wykreowanie klimatu epoki, gdzie mogłem zanurzyć się w średniowieczną Polskę. Wszystko to jak sądzę, precyzyjnie wypracowane i cyzelowane. Bardzo fajny jest język, stylizowany, jednocześnie nie stwarzający żadnych problemów z przyswajaniem. Podobało mi się też poczucie humoru, krótkie dowcipne, dobrze wplecione w dialogi, ozdobniki.
Z drugiej strony, niestety, wszystkie składniki są niby świetne, ale całość dla mnie nie zagrała. Fabularnie bardzo się z tą powieścią męczyłem. Wciągała mnie jakaś scena, ale gdy się kończyła wątek rozłaził mi się w szwach, błądziłem gdzieś myślami, by po chwili ze zdziwieniem odkryć, że zgubiłem bieg akcji, a właściwie to czuję się znudzony i mam tej książki dosyć. Parłem do przodu głównie dla walorów historycznych, oraz z ciekawości finału misji Siedmiu, jaką uraczy mnie autor, mimo wiadomego wyniku bitwy pod Legnicą. Finału, który lekko mnie rozczarował.
Reasumując, doceniam inteligencję i nakład włożonej pracy. Ale efekt końcowy mnie nie porywa. Chyba zabrało tej iskry, której żadna praca zastąpić nie jest w stanie.
Jeśli ktoś lubi dawne dzieje w klimatach historycznych, a nie przygodowych, na pewno warto.

Mam pewien kłopot z oceną tej trylogii. Z jednej strony bardzo podobała mi się scenografia, podbudowa historyczna, oraz wykreowanie klimatu epoki, gdzie mogłem zanurzyć się w średniowieczną Polskę. Wszystko to jak sądzę, precyzyjnie wypracowane i cyzelowane. Bardzo fajny jest język, stylizowany, jednocześnie nie stwarzający żadnych problemów z przyswajaniem. Podobało mi się...

Zaskakująco przyjemna lektura, przede wszystkim dzięki barwnym, wyrazistym postaciom. Solidna, niewymagająca powieść przygodowa na tle historycznym. Niestety, kończy się cliffhangerem. Ale wybaczam, przynajmniej póki się nie dowiem, co jest w kolejnych tomach.

Zaskakująco przyjemna lektura, przede wszystkim dzięki barwnym, wyrazistym postaciom. Solidna, niewymagająca powieść przygodowa na tle historycznym. Niestety, kończy się cliffhangerem. Ale wybaczam, przynajmniej póki się nie dowiem, co jest w kolejnych tomach.

Sięgając po "Szalbierza" nie spodziewałam się czegoś wielkiego, jednak książka przekroczyła moje najśmielsze oczekiwania. Nie mam jej nic do zarzucenia - opisy choć długie są piękne, fantastycznie się je czyta, działają na wyobraźnię, postacie barwne i różnorodne, doskonale rozwinięte i pogłębione w każdym calu. Historia trzyma w napięciu choć nie zawsze wiele się dzieje, co jednak rekompensują wcześniej wspomniane wprost rewelacyjne opisy. Oprócz tego w mojej ocenie autor niezwykle dokładnie oddał realia historyczne, zarówno ze strony prowadzonych w tamtych czasach wojen, jak i struktury społecznej. Według mnie, arcydzieło, zarówno "Szalbierz" jak i jego dwa następne tomy. Polecam gorąco każdemu!

Sięgając po "Szalbierza" nie spodziewałam się czegoś wielkiego, jednak książka przekroczyła moje najśmielsze oczekiwania. Nie mam jej nic do zarzucenia - opisy choć długie są piękne, fantastycznie się je czyta, działają na wyobraźnię, postacie barwne i różnorodne, doskonale rozwinięte i pogłębione w każdym calu. Historia trzyma w napięciu choć nie zawsze wiele się dzieje,...

Bardzo, bardzo dobrze się czyta. Nie spodziewałam się tego zupełnie! Historia ciekawa, bohaterowie również - opisani jakby z nutą ironii. Cudownie nieidealni bohaterowie, którzy nie raz i nie dwa wywołują uśmiech. Z pozoru psubraty i szalbierze a w głębi zacne serca. Ich przygody osadzone są w średniowiecznej Polsce, gdzie książęta i Kościół walczą o swoje wpływy.
Smakowity kąsek zaiste!
Jedyne czego mogę się doczepić to zbyt długie opisy i ciągnące się kilometrami porównanie. Miałam czasem ochotę krzyknąć, że wiem już o co chodzi, już mi nie trzeba więcej nic mówić!:):)
Polecam serdecznie miłośnikom powieści łotrzykowskich czy awanturniczych!

Bardzo, bardzo dobrze się czyta. Nie spodziewałam się tego zupełnie! Historia ciekawa, bohaterowie również - opisani jakby z nutą ironii. Cudownie nieidealni bohaterowie, którzy nie raz i nie dwa wywołują uśmiech. Z pozoru psubraty i szalbierze a w głębi zacne serca. Ich przygody osadzone są w średniowiecznej Polsce, gdzie książęta i Kościół walczą o swoje wpływy....

Trudno napisać mi recenzje do tej pozycji. Nie wywarła na mnie większego wrażenia ot kolejna powieść historyczna. A już myślałam że znalazłam coś porywającego. Korci mnie sięgniecie po kolejne części możne one mnie pozytywnie zaskoczą.

Trudno napisać mi recenzje do tej pozycji. Nie wywarła na mnie większego wrażenia ot kolejna powieść historyczna. A już myślałam że znalazłam coś porywającego. Korci mnie sięgniecie po kolejne części możne one mnie pozytywnie zaskoczą.

Wzorzec powieści historycznej, niczym wzorzec metra z Międzynarodowego Biura Miar i Wag w Sèvres koło Paryża, stworzył w Polsce Sienkiewicz. I chyba nie da się odciąć od dziedzictwa "Trylogii". Każdy pisarz, chcąc zmierzyć się z tym gatunkiem musi podążać w cieniu Sienkiewicza. Łysiak nie kreuje projektu wyjścia z tego cienia. Czy wie, że próby takie skończyłyby się żałośnie, czy też świadomie podąża pewnym krokiem po koleinach wyrytych w kulturze przez "Ogniem i mieczem" aby stworzyć literackiego pewniaka?
Czy to, że jego postacie są bliźniakami (acz nie jednojajowymi) bohaterów tamtych powieści jest plusem czy minusem publikacji? Zdaje się, że plusem? Czy to, że stylizowany język nie odwołał się do dawnych kronik lecz do języka sienkiewiczowskiego umniejsza powieści Łysiaka? Zdecydowanie nie! Jest wzorzec - trzeba z niego czerpać.
Powieść Łysiaka ewoluuje przez kolejne tomy. Po pierwszej części "Szalbierza" autor porzuca wątki fantasy aby już do nich nie wrócić. Pewne pomysły nie znajdują dalszego rozwinięcia, inne pojawiają się na dalszych etapach epopei.
Ciekawie pokazane jest zetknięcie kultury bezkresnych stepów z kulturą europejskich rycerzy. Sprawnie rozwijane są wątki przygodowe. Powieść pełna jest ciekawostek historycznych i nawiązań do faktycznych wydarzeń i postaci. Wspaniale dobrany moment w historii Europy - spowity w legendach, posiadający mityczność początków.
Książkę czyta się bardzo dobrze, z uczuciem, że w tej kategorii trudno byłoby stworzyć coś lepszego. Polecam

Wzorzec powieści historycznej, niczym wzorzec metra z Międzynarodowego Biura Miar i Wag w Sèvres koło Paryża, stworzył w Polsce Sienkiewicz. I chyba nie da się odciąć od dziedzictwa "Trylogii". Każdy pisarz, chcąc zmierzyć się z tym gatunkiem musi podążać w cieniu Sienkiewicza. Łysiak nie kreuje projektu wyjścia z tego cienia. Czy wie, że próby takie skończyłyby się...

Do tej pory, wszystkie książki Łysiaka które czytałem, były autorstwa Pana Waldemara, wielkiego patrioty, wszechstronnie wykształconego wykładowcy historii sztuki i pisarza dysponującego olśniewającym warsztatem twórczym. Po raz pierwszy w moje ręce wpadła książka jego syna Tomasza. Szalbierze to pierwszy tom cyklu awanturniczego, którego akcja rozgrywa się w XIII wieku. Widać, iż fascynacja historią stanowi cechę wspólną Łysiaków. Przygoda przedstawiana na kartach powieści, rozwija się powoli, jakby z namysłem, czy rzeczywiście warto ją opowiadać. Czytając odnosi się wrażenie brnięcia gęstą mgłę, ograniczającą nie tylko widoczność, ale także swobodę ruchu. Jest coś dziwnego w tym dziwacznym sposobie prowadzenia narracji, lecz jednocześnie nie zniechęcającego do kontynuowania tej dziwnej wycieczki. Wręcz przeciwnie, każe brnąć dalej, by zobaczyć co znajduje się dalej, za tą dziwną zasłoną utkaną przez twórcę powieści.
Ciekawe doświadczenie. Choć książka mną nie wstrząsnęła, ani nie zauroczyła, z pewnością sięgnę po tom drugi.

Do tej pory, wszystkie książki Łysiaka które czytałem, były autorstwa Pana Waldemara, wielkiego patrioty, wszechstronnie wykształconego wykładowcy historii sztuki i pisarza dysponującego olśniewającym warsztatem twórczym. Po raz pierwszy w moje ręce wpadła książka jego syna Tomasza. Szalbierze to pierwszy tom cyklu awanturniczego, którego akcja rozgrywa się w XIII wieku....

Bardzo dobra powieść awanturnicza. Polecam!

Bardzo dobra powieść awanturnicza. Polecam!

Przeczytałem wiele opinii na temat tej książki, które były skrajnie różne, więc postanowiłem na własnej skórze przekonać się, która grupa „opiniotwórców” ma rację. Niestety muszę dołączyć do grona ludzi niezadowolonych a raczej rozczarowanych.Po pierwsze, stanowczo za dużo jest opisów a zbyt mało akcji. Po drugie, mimo, że autor bardzo dokładnie opisuje miejsca i czas, w którym toczy się powieść, to zupełnie nie czuję klimatu średniowiecza. Widocznie sposób, w jaki to robi w ogóle do mnie nie przemawia:)

Przeczytałem wiele opinii na temat tej książki, które były skrajnie różne, więc postanowiłem na własnej skórze przekonać się, która grupa „opiniotwórców” ma rację. Niestety muszę dołączyć do grona ludzi niezadowolonych a raczej rozczarowanych.Po pierwsze, stanowczo za dużo jest opisów a zbyt mało akcji. Po drugie, mimo, że autor bardzo dokładnie opisuje miejsca i czas, w...