Gdyby ktoś mnie zapytał o czym jest ta książka, to nie wiedziała bym co powiedzieć. Niby ją przeczytałam, ale ciężko mi było przez nią przebrnąć, ponieważ dla mnie była nudna. Z reguły czytam książki do końca, bo mam nadzieję że może akcja w końcu się rozkręci albo mnie czymś zaskoczy. Niestety z tą książką tak nie było. Cieszę się, że w końcu ją skończyłam i mogę sięgnąć po - być może - ciekawszą pozycję.

Gdyby ktoś mnie zapytał o czym jest ta książka, to nie wiedziała bym co powiedzieć. Niby ją przeczytałam, ale ciężko mi było przez nią przebrnąć, ponieważ dla mnie była nudna. Z reguły czytam książki do końca, bo mam nadzieję że może akcja w końcu się rozkręci albo mnie czymś zaskoczy. Niestety z tą książką tak nie było. Cieszę się, że w końcu ją skończyłam i mogę sięgnąć...

Język bardzo prosty. Książka napisana w nieudolny wręcz sposób, z wybitnie poszatkowaną fabuła. Nic tu nie płynie, raczej skacze. Bardzo duży potencjał, ale zdecydowanie zabrakło zdolności pisarskich. Na plus książka czaruje i uwodzi wspomnieniem szumu cykad, śródziemnomorskiego zaduchu i słodkiego smaku z miłym aromatem przypraw.

Język bardzo prosty. Książka napisana w nieudolny wręcz sposób, z wybitnie poszatkowaną fabuła. Nic tu nie płynie, raczej skacze. Bardzo duży potencjał, ale zdecydowanie zabrakło zdolności pisarskich. Na plus książka czaruje i uwodzi wspomnieniem szumu cykad, śródziemnomorskiego zaduchu i słodkiego smaku z miłym aromatem przypraw.

Życie pisze różne scenariusze,a ta opowieść jest o zyciu własnie,ze swoimi blaskami i cieniami. Smaczku i zapachu dodaje tej książce obfitość opisów kuchni Turecko-Grecko-Ormiańskiej . Polecam bardzo

Życie pisze różne scenariusze,a ta opowieść jest o zyciu własnie,ze swoimi blaskami i cieniami. Smaczku i zapachu dodaje tej książce obfitość opisów kuchni Turecko-Grecko-Ormiańskiej . Polecam bardzo

Poruszająca wartościowa opowieść o ludzkich dramatach, sile miłości i więzach rodzinnych. Nie brakowało tu scen brutalnych, ale zostały umiejętnie zrównoważone ciepłym humorem. Dodatkowo spodobały mi się opisy tradycyjnych potraw - naprawdę pobudzające wyobraźnię.
To pierwsza powieść tej Autorki, z którą miałam do czynienia, ale z przyjemnością sięgnę po kolejne. Polecam.

Poruszająca wartościowa opowieść o ludzkich dramatach, sile miłości i więzach rodzinnych. Nie brakowało tu scen brutalnych, ale zostały umiejętnie zrównoważone ciepłym humorem. Dodatkowo spodobały mi się opisy tradycyjnych potraw - naprawdę pobudzające wyobraźnię.
To pierwsza powieść tej Autorki, z którą miałam do czynienia, ale z przyjemnością sięgnę po kolejne. Polecam.

Zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie ta lektura. Po tytule obawiałam się raczej ckliwego romansu, bo tymianki, lawendy i inne rumianki w nim użyte, na ogół nie wróżą nic dobrego. A tu takie miłe zaskoczenie. Książka o poszukiwaniu własnych korzeni i to korzeni ormiańskich, co musi być bardzo trudne. Ormianie to chyba najbardziej prześladowany naród, żyjący obecnie w diasporze, o którym tak naprawdę niewiele wiemy, choć w Polsce żyje wielu potomków tego starożytnego ludu. Cieszę się więc, że co nieco mogłam się dowiedzieć o ormiańskiej historii.
Książka jest również o miłości, ale wcale nie takiej oczywistej, cukierkowej i hollywoodzkiej.
W tle przewija się również tytułowy tymianek i inne przyprawy kuchni ormiańskiej, więc jestem w pełni usatysfakcjonowana lekturą i daję temu wyraz w ocenie.

Zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie ta lektura. Po tytule obawiałam się raczej ckliwego romansu, bo tymianki, lawendy i inne rumianki w nim użyte, na ogół nie wróżą nic dobrego. A tu takie miłe zaskoczenie. Książka o poszukiwaniu własnych korzeni i to korzeni ormiańskich, co musi być bardzo trudne. Ormianie to chyba najbardziej prześladowany naród, żyjący obecnie w diasporze,...

Zapach tymianku i smak kuchni ormiańskiej prowadziły mnie przez trudne losy rodziny Mariam i Gabriela. Okrucieństwo, tęsknota, i rozstania. A na deser niczym chałwa miłość i spotkania po latach.

Zapach tymianku i smak kuchni ormiańskiej prowadziły mnie przez trudne losy rodziny Mariam i Gabriela. Okrucieństwo, tęsknota, i rozstania. A na deser niczym chałwa miłość i spotkania po latach.

Jestem zdziwiona, że tak bardzo dałam się porwać tej powieści! Nie da się ukryć, że miał na to wpływ niesamowity, wręcz egzotyczny klimat. Dorzuciłabym do tego jeszcze rodzinne sekrety i tajemniczą starą skrzynkę pełną listów.

Cieszę się, że ta historia nie jest przesłodzona. Nie każdy z zaginionych się szczęśliwie odnajduje, nie zawsze pojawiają się dobre rozwiązania niejasnych sytuacji. Oczywiście samo zakończenie jest nieco naciągane, ale o dziwo można się na nim wzruszyć.

Najlepsze jest to, że ani trochę nie żałuję czasu spędzonego z tą książką. Polubiłam jej bohaterów oraz bogate opisy kuchni i tradycji Ormian. Sam motyw podróży w nieznane jest interesujący, bowiem niezbyt często akcja książek dzieje się na Cyprze.

Warto, jeśli nie jesteście wielkimi specjalistami od dziejów Ormian, bo dzięki tej pozycji możecie się o nich dowiedzieć czegoś więcej. Osoby, które miały już wcześniej do czynienia z podobną tematyką, mogą być zawiedzione.

Jestem zdziwiona, że tak bardzo dałam się porwać tej powieści! Nie da się ukryć, że miał na to wpływ niesamowity, wręcz egzotyczny klimat. Dorzuciłabym do tego jeszcze rodzinne sekrety i tajemniczą starą skrzynkę pełną listów.

Cieszę się, że ta historia nie jest przesłodzona. Nie każdy z zaginionych się szczęśliwie odnajduje, nie zawsze pojawiają się dobre rozwiązania...

Przeszłości takiej jak moja nie da się zrzucić jak wężowej skóry, to przewlekła choroba, blizny wyryte od wewnątrz - Gabriel z "Listów pachnących tymiankiem"

Eve Makis jest brytyjską pisarką cypryjskiego pochodzenia, dlatego i na Cyprze rozgrywa się akcja niniejszej książki.
"Listy pachnące tymiankiem są najnowszą powieścią pisarki wydaną w 2015 roku z kilku zagranicznymi edycjami.
Przejmująca i porażająca historia pewnej ormiańskiej rodziny, której Los został wpisany w pierwszą w XX wieku zbrodnię ludobójstwa popełnioną na bezbronnej ludności ormiańskiej w Imperium Osmańskim w latach I wojny światowej. Głównym bohaterem powieści napisanej plastycznym językiem literackim jest Ormianin, Gabriel, i choć książka ma kilku narratorów opowieści, on jest szczególny( mówi biegle po turecku, ale myśli i śni po ormiańsku). Czasoprzestrzeń fabuły sięga do czasów współczesnych, obejmuje wątki: miłosny, historyczny i rodzinny ze stronami wypełnionymi przerażającymi jak i budującymi emocjami.
Kulinaria są pieczołowicie zachowane dzięki wyjątkowej babci Mariam, przechodzą na następne pokolenia-są celebrowane- nabierają rangi prawdziwej, ormiańskiej sztuki kulinarnej.
Książkę z fabułą nie do zapomnienia czyta się dobrze, z dużym wzruszeniem przede wszystkim z uwagi na piętno barbarzyństwa, które tylko niebotyczna miłość jest w stanie uleczyć.
Książka nasunęła mi na myśl film pt." Przyrzeczenie" (2016)o tematyce tego samego ludobójstwa, który miałam okazję obejrzeć przed przeczytaniem tej książki. Tragiczny Exodus wygnanej ludności mniejszości etnicznej i kojące działanie miłości w rodzinie, a także tej w relacjach między ludźmi są głęboka wymową tej wyjątkowej publikacji.

Przeszłości takiej jak moja nie da się zrzucić jak wężowej skóry, to przewlekła choroba, blizny wyryte od wewnątrz - Gabriel z "Listów pachnących tymiankiem"

Eve Makis jest brytyjską pisarką cypryjskiego pochodzenia, dlatego i na Cyprze rozgrywa się akcja niniejszej książki.
"Listy pachnące tymiankiem są najnowszą powieścią pisarki wydaną w 2015 roku z kilku zagranicznymi...

Wspaniała książka, napisana ujmującym i inspirującym językiem. Kiedy się ją czyta, czuje się zapachy, widzi się ilustrowane słowami obrazy i postacie, z którymi tak łatwo osiąga się pewien rodzaj zażyłości. Fabuła wzruszająca do łez i nieprzerwanie zaskakująca.

Wspaniała książka, napisana ujmującym i inspirującym językiem. Kiedy się ją czyta, czuje się zapachy, widzi się ilustrowane słowami obrazy i postacie, z którymi tak łatwo osiąga się pewien rodzaj zażyłości. Fabuła wzruszająca do łez i nieprzerwanie zaskakująca.

Baaardzo przyjemnie mi się czytało. Każdy naród i każda rodzina ma swoją historię, którą powinno opowiadać się młodszym.

Baaardzo przyjemnie mi się czytało. Każdy naród i każda rodzina ma swoją historię, którą powinno opowiadać się młodszym.