Pierwsze moje spotkanie z fantastyką w wykonaniu Anny Kańtoch (wcześniej czytałam tylko jej kryminały). Mimo, że nie jestem fanką demonów itp elementów nadprzyrodzonych, to te dwa opowiadania podobały mi się. Główna zasługa to ciekawi bohaterowie, intryga kryminalna i znakomity, lekki styl autorki.
Po całkiem nieudanym "Portalu smoka" przekonałam się, że nawet pozycja nie z mojego gatunku, a dobrze napisana, może dawać przyjemność.
Kańtoch daje radę w każdym gatunku :)

Pierwsze moje spotkanie z fantastyką w wykonaniu Anny Kańtoch (wcześniej czytałam tylko jej kryminały). Mimo, że nie jestem fanką demonów itp elementów nadprzyrodzonych, to te dwa opowiadania podobały mi się. Główna zasługa to ciekawi bohaterowie, intryga kryminalna i znakomity, lekki styl autorki.
Po całkiem nieudanym "Portalu smoka" przekonałam się, że nawet pozycja nie z...

Zapraszam na instagram @w.literatkach
Gdybym miała określić jego ramy czasowe, strzelałabym, że wszystko dzieje się przed wydarzeniami z pierwszego tomu. W trakcie podróży Domenic Jordan zostaje świadkiem naprawdę tajemniczego i bardzo brutalnego mordu ośmiu osób, które mieszkały razem z nim w jednym hotelu. Oprócz niego masakrę przeżyła jeszcze tylko jedna osoba, czy uda się im rozwiązać tę tajemnicę?
Kiedyś było to najmniej lubiane przeze mnie opowiadanie, teraz uważam, że wcale nie jest złe. Moim głównym zarzutem jest to, że jest nieco za krótkie, miałam uczucie jakbym za szybko dowiedziała się całej prawdy, w dodatku samo rozwiązanie zagadki wydaje mi się nieco chaotyczne? Jakby przysłuchiwała się rozmowie dwóch osób, nie będąc wtajemniczoną we wszystkie okoliczności.
Mimo to, lubię to opowiadanie, szczególnie towarzyszkę Jordana, która wydaje się być naprawdę ciekawą postacią i z chęcią poznałabym jej dalsze losy i jak poradziła sobie z własnym przekleństwem.
~Idris

Zapraszam na instagram @w.literatkach
Gdybym miała określić jego ramy czasowe, strzelałabym, że wszystko dzieje się przed wydarzeniami z pierwszego tomu. W trakcie podróży Domenic Jordan zostaje świadkiem naprawdę tajemniczego i bardzo brutalnego mordu ośmiu osób, które mieszkały razem z nim w jednym hotelu. Oprócz niego masakrę przeżyła jeszcze tylko jedna osoba, czy uda...

Uwielbiam opowiadania o Domenicu Jordanie.

Uwielbiam opowiadania o Domenicu Jordanie.

Przyznam, że po "Zabawkach diabła" i "Diable na wieży" spodziewałam się czegoś dużo lepszego. Przedstawione historie ciekawią i bardzo intrygująco się rozwijają, ale ich rozwiązania rozczarowują. Jestem zawiedziona.

Przyznam, że po "Zabawkach diabła" i "Diable na wieży" spodziewałam się czegoś dużo lepszego. Przedstawione historie ciekawią i bardzo intrygująco się rozwijają, ale ich rozwiązania rozczarowują. Jestem zawiedziona.

"Majstersztyk" przeczytałam już wcześniej.
"Anatomia cudu" zaskoczyła mnie tym, że jest taka krótka. I na dodatek ma stosunkowo długi wstęp z opisem osób i miasta, a potem nagle wszystko zaczyna się bardzo szybko toczyć.
Niemniej uwielbiam Domenica Jordana i ten dziwny świat z magią, cudami i świętymi, więc czytało mi się bardzo dobrze. Zresztą opowiadanie bardzo mnie wciągnęło, więc się zdziwiłam, że się tak szybko skończyło.

"Majstersztyk" przeczytałam już wcześniej.
"Anatomia cudu" zaskoczyła mnie tym, że jest taka krótka. I na dodatek ma stosunkowo długi wstęp z opisem osób i miasta, a potem nagle wszystko zaczyna się bardzo szybko toczyć.
Niemniej uwielbiam Domenica Jordana i ten dziwny świat z magią, cudami i świętymi, więc czytało mi się bardzo dobrze. Zresztą opowiadanie bardzo mnie...

Nie jestem fanem kryminałów, więc może jestem przesadnie krytyczny w ocenie, ale dla mnie ta książka jest słaba. Na pewno odjąłem jedną gwiazdkę za dodanie, zupełnie zbędnego moim zdaniem, elementu magii.

Jeśli chodzi o fabułę, to mnie nie porwała. Książka zupełnie "nie wciąga". Na nudniejszych fragmentach, których nie brak, miałem ochotę przerwać i już nie wrócić. Czasami opisy są szczegółowe i zaczynałem czuć atmosferę miasta, by za chwilę zostać wyrwany w zupełnie inną scenerię, która nie chciała mi się złożyć w całość z resztą. Niby opowiadanie podzielona na akty, nie rozdziały, niemniej dla mnie to zabieg zupełnie niezrozumiały i przeszkadzał, bo artyzmu w książce się nie doszukałem.

Sprawy ważne dla treści czasami zostały potraktowane pobieżnie, a za chwilę autorka snuje przydługie opisy wątków zupełnie bez znaczenia. Nie na tym polega wodzenie za nos czytelnika w kryminałach. W tym jesteśmy zanudzani do granic możliwości. Brak zachęty do podążania za akcją i samodzielnego rozwiązania zagadki.

Niby jest napomknięcie o różnicach społecznych, o głodzie, smrodzie i powodzi, ale jest to podane w taki sposób, że nie ma się zupełnie ochoty pochylać nad tymi problemami, bo i tak już się człowiek dostatecznie męczy i nudzi, a zupełnie nic nie wnosi to treści.

Do tego postaci, pomimo obszernych opisów, są nijakie i bardzo ciężko zrozumieć niektóre ich zachowania, szczególnie te tłumaczone pozycją społeczną lub funkcją a pozostające w sprzeczności ze współczesnymi normami i stereotypami.

Dwie gwiazdki za opisy, jedna za napomknięcie o trudnej sytuacji wędrownych grup cyrkowych. Nic za intrygę i zagadkę.

Tak się wymęczyłem, że drugiego opowiadania nie przeczytałem.

Odradzam miłośnikom magii, bo jej brak, odradzam miłośnikom kryminałów, bo zagadka zupełnie nie wciąga, chyba że to pozycja dla wyrobionych fanów takich powieści, do której to grupy się nie zaliczam. Przygody brak. Romans gdzieś tam w tle jet opisany, ale za mało tego, żeby polecić to ich miłośnikom. Poczucia humoru brak, z drobnym wyjątkiem, którego jest pozycja głównego bohatera z hierarchii kościelnej. Odradzam.

Nie jestem fanem kryminałów, więc może jestem przesadnie krytyczny w ocenie, ale dla mnie ta książka jest słaba. Na pewno odjąłem jedną gwiazdkę za dodanie, zupełnie zbędnego moim zdaniem, elementu magii.

Jeśli chodzi o fabułę, to mnie nie porwała. Książka zupełnie "nie wciąga". Na nudniejszych fragmentach, których nie brak, miałem ochotę przerwać i już nie wrócić....