Thor Gromowładny: Bogobójca

Byłaby wyższa ocenia gdyby te nieszczęsne podróże w czasie. No na co to komu

Byłaby wyższa ocenia gdyby te nieszczęsne podróże w czasie. No na co to komu

Thor to bóg piorunów, syn Odyna, książę As gardu w uniwersum Marvela niezwykłe istotna postać, jeden z pierwszych członków Avengers… a dla mnie sztampowa i nudnawa postać, no i raczej władca młota Mjolnira, bez którego wydaje się postacią nijaką i bez barwną… Jak dla mnie dopiero Taika Waititi w filmie Thor: Ragnarok w MCU zrobił z wspomnianej postaci pełnoprawnego boga piorunów… Jak widzicie nie jestem jakimś wielki fanem Thora, przynajmniej tego komiksowego, więc moja opinia raczej powinna być obiektywna.

Dobra po przedstawieniu swojej stosunku co do tytułowego bohatera przejdę do samego dzieła. Album oceniam ogólnie tak na 7/10. Sama postać Thora nie została tu jakoś mega ciekawie przedstawiona… Chodzi zdaje mi się, że został przedstawiony w albumie zarys koncepcji, że Thor nie potrzebuje Mjolnira by być bogiem piorunów, ale może źle zinterpretowałem jedną scenę.

Zapytacie co zatem ciekawego jest w omawianym albumie? Ciekawy i intrygujący jest na pewno złoczyńca, na razie jeszcze nie poznałem jego motywacji… Pewnie zostanie przedstawiona w następnych tomach. Ciekawe są również postacie innych bogów, których spotyka Thor lub którzy zostają wspomnieni przez bohatera. Niemniej ciekawą rzeczą jest koncepcja „wszech miasta”. – miejsce spotkań nieśmiertelnych ze wszystkich zakątków rzeczywistości – Pewną unikalność albumowi nadaje również to, że historia starcia między Thorem a głównym zły jest przedstawiona jednocześnie w trzech okresach: w przeszłości, w teraźniejszości i w przyszłości (albo innej rzeczywistości, ciężko stwierdzić). Widzimy więc na kartach tomu Thora młodego posługującego się jeszcze jarnbjorn'em, boga piorunów znanego nam z większości komiksów oraz staruszka Thora.

Czy warto sięgnąć po ten album? Myślę, że tak, to dobry komiks, żeby wszystkie pozycje były przynajmniej takiego poziomu… To by było naprawdę rewelacyjnie.

Thor to bóg piorunów, syn Odyna, książę As gardu w uniwersum Marvela niezwykłe istotna postać, jeden z pierwszych członków Avengers… a dla mnie sztampowa i nudnawa postać, no i raczej władca młota Mjolnira, bez którego wydaje się postacią nijaką i bez barwną… Jak dla mnie dopiero Taika Waititi w filmie Thor: Ragnarok w MCU zrobił z wspomnianej postaci pełnoprawnego boga...

Niby Aaron jest gwarantem jakości, ale z superheroes różnie bywa, więc podszedłem z rezerwą. Generalnie nie za bardzo przepadam za postacią. Ten cały mitologiczny sztafaż próbujący ci wmówić, że latający gość w pelerynie, walący ciężkim młotem gdzie popadnie, jest dla świata śmiertelnie ważny to już jednak za dużo dla mnie jako odbiorcy. Tu w sumie podobnie, do tego historia jest naprawdę prościutka, więc żeby trochę skomplikować autorzy postanowili pomieszać porządki czasowe. Akcja rozgrywa się na trzech planach jednocześnie. Jest więc młody Thor, współczesny Thor i stary Thor. Pomysł był strzałem w dziesiątkę, bo fabuła trzyma w napięciu od początku do końca, a całość jest doskonałym odmóżdżaczem, co w tych trudnych czasach jest zdecydowanie zaletą. Może niekoniecznie na półkę, ale polecam pożyczyć

Niby Aaron jest gwarantem jakości, ale z superheroes różnie bywa, więc podszedłem z rezerwą. Generalnie nie za bardzo przepadam za postacią. Ten cały mitologiczny sztafaż próbujący ci wmówić, że latający gość w pelerynie, walący ciężkim młotem gdzie popadnie, jest dla świata śmiertelnie ważny to już jednak za dużo dla mnie jako odbiorcy. Tu w sumie podobnie, do tego...

Thor kontra Gorr. Trzy linie czasowe, ciekawe odniesienia do międzygalaktycznych (i ziemskich) bóstw, sporo przemocy i gore. Thor w wydaniu mięsistym i wiarygodnym, niczym stary dobry Slaine Bisleya.

Thor kontra Gorr. Trzy linie czasowe, ciekawe odniesienia do międzygalaktycznych (i ziemskich) bóstw, sporo przemocy i gore. Thor w wydaniu mięsistym i wiarygodnym, niczym stary dobry Slaine Bisleya.

Jak nie kochać Thora napisanego przez Aarona? Świetnie napisany, inteligentnie poprowadzony, ciekawy antagonista i przepiękne rysunki. Zdecydowanie jedna z ciekawszych pozycji z Marvel NOW

Jak nie kochać Thora napisanego przez Aarona? Świetnie napisany, inteligentnie poprowadzony, ciekawy antagonista i przepiękne rysunki. Zdecydowanie jedna z ciekawszych pozycji z Marvel NOW

Każdy fan tego tematu powinien przeczytać, ale dla mnie trudna przez retrospekcje i podróże w czasie.

Każdy fan tego tematu powinien przeczytać, ale dla mnie trudna przez retrospekcje i podróże w czasie.

Bardzo dobry komiks opatrzony rewelacyjnymi rysunkami. W ogóle to Thor w takich mroczniejszych i bardziej krwawych historiach przemawia do mnie o wiele bardziej niż nadmiernie śmieszkujący odpowiednik filmowy. Czyta się jednym tchem, choć skupienia wymaga spojrzenie na wydarzenia z różnych perspektyw czasowych.

Bardzo dobry komiks opatrzony rewelacyjnymi rysunkami. W ogóle to Thor w takich mroczniejszych i bardziej krwawych historiach przemawia do mnie o wiele bardziej niż nadmiernie śmieszkujący odpowiednik filmowy. Czyta się jednym tchem, choć skupienia wymaga spojrzenie na wydarzenia z różnych perspektyw czasowych.

Pierwotnie opublikowana w Thor: God of Thunder #1-5 wielowątkowa opowieść, zahacza o trzy linie czasowe, ale będące wynikiem knowań jednego wroga. Śledzimy czasy obecne, kiedy Thor, naznaczony przez młot Mjolnira, przemierza kosmos, pomagając swoim wyznawcom, w tym ludności na planecie Indigarr. Niestety dobry uczynek ściąga na niego nie lada kłopoty, szybko bowiem wpada na trop przerażającej zbrodni, zabójstwa bóstw Indigarru. Jak się później okazuje, to początek krwawej ścieżki pewnego bogobójcy, którego Thor miał już okazję spotkać w młodości na Ziemi.

Janson Aaron bardzo dobrze łączy wątki, pomimo że wydarzenia zostały rozbite na trzy nierównoległe linie czasowe. Śledzimy bowiem sceny z przeszłości, które znajdują kontynuację w teraźniejszości i zakończenie w przeszłości. W pierwsze tempo, można mieć wrażenie, że powieść będzie dość pogmatwana, ale to tylko “zasługa” odstraszającego blurbu. Pomimo przeskoków czasowych scenarzysta bardzo spójnie wprowadza w wątek jednego z najtwardszych i najniebezpieczniejszych przeciwników Thora. Cieszy, że oprócz pierwszego planu z bogobójcą, pojawiły się wątki poboczne pozwalające chłonąć różnorodność i ogrom świata Asgardu – poznajemy bowiem bóstwa z rożnych światów i równie abstrakcyjne miejsca niedostępne śmiertelnikom. Różne linie czasowe, mnogość miejsc i wspomnień sprawiają, że intryga antagonisty niemal wydaje się dotykać każdego we wszechświecie. Jego plan jest potężny, a tysiące lat realizacji w końcu przynoszą efekty.

Warto wspomnieć również, w jaki sposób Jonson Arron buduje charakter Gromoładnego. Ukazanie go z różnych osi czasowych, sprawia, że namacalnie jesteśmy w stanie zobaczyć, jak zmieniał się przez całe wieki, od pysznego i narwanego młodego woja, przez potężnego Avengersa, aż do zgorzkniałego starca.

Cała recenzja na Wypowiemsie.pl
http://wypowiemsie.pl/thor-gromowladny-1-bogobojca/

Pierwotnie opublikowana w Thor: God of Thunder #1-5 wielowątkowa opowieść, zahacza o trzy linie czasowe, ale będące wynikiem knowań jednego wroga. Śledzimy czasy obecne, kiedy Thor, naznaczony przez młot Mjolnira, przemierza kosmos, pomagając swoim wyznawcom, w tym ludności na planecie Indigarr. Niestety dobry uczynek ściąga na niego nie lada kłopoty, szybko bowiem wpada na...

Ładne rysunki, ciekawy pomysł i... fabuła godna nieskrępowanych pomysłów ucznia podstawówki bawiącego się w świetlicy figurkami akcji. Serio ja rozumiem, że u wielu ludzi Marvel czy DC ma taryfę ulgową ale to jest aż śmieszne (ja sam z siebie lubię pulpę i nie skreślam takich rzeczy z miejsca). Do tego tom wydaje się hmm odpowiednikiem otwierającej gry cutscenki. Po lekturze wiemy tyle samo co po przeczytaniu tekstu z tyłu okładki. Plus w tej najstarszej linii czasu jest czcionka, która bardzo utrudniała (przynajmniej mi) czytanie tych kilku dymków. Jestem bardzo ciekawy jakie są te gorsze tytuły z marvel now! skoro ten pojawia się jako jeden z najlepszych.

Ładne rysunki, ciekawy pomysł i... fabuła godna nieskrępowanych pomysłów ucznia podstawówki bawiącego się w świetlicy figurkami akcji. Serio ja rozumiem, że u wielu ludzi Marvel czy DC ma taryfę ulgową ale to jest aż śmieszne (ja sam z siebie lubię pulpę i nie skreślam takich rzeczy z miejsca). Do tego tom wydaje się hmm odpowiednikiem otwierającej gry cutscenki. Po...

Początek nowej serii z udziałem marvelowskiej wersji skandynawskiego Boga Gromów. Podczas pobytu na innej planecie główny bohater odkrywa, że tamtejsi bogowie zostali zamordowani. Okazuj się, że jest część zbrodni, sięgających jeszcze przeszłości bohatera.

Seria opowiadana jest poprzez trzy warstwy czasowe – poza współczesnym Thorem obserwujemy tu również młodego Thora w przeszłości, który był wówczas jeszcze niegodny swojego młota; a także starego Thora w przyszłości, który najwidoczniej został władcą opustoszałego Asgardu. Każda z tych inkarnacji boga gromów ma trochę inną osobowość, a historie są umieszczone w różnych realiach. Szczególnie podobała mi się przeszłość ukazująca mentalność ludzi z IX w.n.e. bez specjalnej cenzury, ale dalej przedstawionych jako osoby niepozbawione honoru i wierne swoim bogom. Ciekawa jest też postapokaliptyczna wizja przyszłości wypełniona walką skazaną na porażkę. Z kolei współczesność to coś w rodzaju śledztwa, gdzie powoli otrzymujemy kolejne elementy układanki, a tajemnica wciąga.

Czarny charakter też zapowiada się interesująco. Przez dużo czasu nie pojawia się osobiście, ale wysyła czarne potwory. Jednak, kiedy już się pojawia, to swoją bezwzględnością i efektywnością robi wrażenie.
Dużym plusem tego tomu jest zwrócenie uwagi na boskie elementy spoza Asgardu. Poznajemy tutaj bogów innych planet, a także tych dawno zapomnianych. Podobała mi się też boska biblioteka z gburowatym bibliotekarzem – bardzo ciekawy koncept, który mam nadzieję będzie jeszcze wykorzystany. Dzięki temu świat przedstawiony jest o wiele bogatszy, a historia jest na tyle rozbudowana, że bez problemu mogłaby funkcjonować poza głównym uniwersum Marvela.

Rysunki Esada Ribica znane już w Polsce z komiksu „Silver Surfer – Requiem” dobrze wpasowują się w mitologiczny klimat. Wszystko zdaje się rysowane pastelami, co nadaje niesamowity i epicki efekt. Przy tym same postacie – różnorodna budowa ciała czy mimika twarzy – są świetnie odwzorowane. Trochę niestety jestem zniesmaczony pomysłem na wygląd antagonisty – wygląda jak lor Voldemort z serii „Harry Potter”, tyle że w stringach.

Bardzo dobry początek serii, mam nadzieję, że dalsze tomy będą równie dobre.

Początek nowej serii z udziałem marvelowskiej wersji skandynawskiego Boga Gromów. Podczas pobytu na innej planecie główny bohater odkrywa, że tamtejsi bogowie zostali zamordowani. Okazuj się, że jest część zbrodni, sięgających jeszcze przeszłości bohatera.

Seria opowiadana jest poprzez trzy warstwy czasowe – poza współczesnym Thorem obserwujemy tu również młodego Thora w...