Czasodzieje. Klucz czasu

Hmmm zaczęłam czytać i po 50 stronach chciałam ją odłożyć, ale coś mnie do niej ciągnęło. Więc dałam szansę tej historii i nie ukrywam, że spodobała mi się. Taka trochę nietypowa fabuła, a Wasylisa jakoś tak od razu wzbudza sympatię czytelnika. Książka napisana bardzo przystępnym językiem, dzięki czemu strony lecą jedna za drugą. Jednym słowem ciekawa historia, którą mogę polecić :)

Hmmm zaczęłam czytać i po 50 stronach chciałam ją odłożyć, ale coś mnie do niej ciągnęło. Więc dałam szansę tej historii i nie ukrywam, że spodobała mi się. Taka trochę nietypowa fabuła, a Wasylisa jakoś tak od razu wzbudza sympatię czytelnika. Książka napisana bardzo przystępnym językiem, dzięki czemu strony lecą jedna za drugą. Jednym słowem ciekawa historia, którą mogę...

Uwielbiam czytać książki dla dzieci, choć sama dawno przekroczyłam ten wiek.

„Czasodzieje” to udana powieść i może nie jest jakaś szczególna, ale miło przy niej spędziłam czas. Natrafiałam na książki o wiele gorsze, które nie podałabym dziecku za żadne skarby świata. Ta oczywiście się do nich nie zalicza, ma w sobie wszytko to, co powinno znaleźć się w książkach przeznaczonych dla młodszych czytelników.

Czyta się ją łatwo, fabuła nie jest jakaś pogmatwana, a mimo to historia jest pięknie przedstawiona oraz przede wszystkim interesująca. Wraz z postępem powieści staje się stosunkowo dojrzalsza. Bohaterowie są różni, dzielą się na pewne grupy społeczne i dobrze oddają przy tym różnorakie zachowania.

Wasylisa jest przyjemną bohaterką, jednak czasami denerwowała mnie jej bezradność, ale w końcu to dziecko. Trzeba przeboleć. Za to Fesz jest świetną postacią i nie mogę doczekać się na rozwinięcie z nim wątków.

„Czasodzieje” polecam z jak największą przyjemnością, a rozwinięcie fabuły może okazać się jeszcze bardziej ekscytujące niż pierwsza część. Na pewno sięgnę po drugi tom, zrobiłabym tak z kolejnymi, ale niestety nie ma kontynuacji na polskim rynku. A szkoda, bo książka naprawdę na nią zasługuje. Mam wrażenie, że połowa dobrych pozycji jest niekończona. Jestem pod tym względem zawiedziona.

Uwielbiam czytać książki dla dzieci, choć sama dawno przekroczyłam ten wiek.

„Czasodzieje” to udana powieść i może nie jest jakaś szczególna, ale miło przy niej spędziłam czas. Natrafiałam na książki o wiele gorsze, które nie podałabym dziecku za żadne skarby świata. Ta oczywiście się do nich nie zalicza, ma w sobie wszytko to, co powinno znaleźć się w książkach...

Świetna książka. Magia w niej jest wytłumaczona w bardzo oryginalny sposób. Polecam

Świetna książka. Magia w niej jest wytłumaczona w bardzo oryginalny sposób. Polecam

Wasylisa mieszka razem ze swoją babcią. Jest zwykłą dziewczyną, chodzi do normalnej szkoły i uprawia gimnastykę artystyczną. Pewnego dnia jej babcia ląduje w szpitalu, a po dziewczynkę przyjeżdża ojciec, którego nigdy wcześniej nie widziała. Ciężko jej się zaklimatyzować w nowym domu- rodzeństwo jej dokucza i czuje, że każdy coś przed nią ukrywa. Pewnego dnia, gdy siedzi w bibliotece, a w salonie odbywa się przyjęcie zauważa ona, że goście z przyjęcia z jej ojcem na czele za pomocą zegara przychodzą przez magiczny tunel. Nagle do biblioteki wchodzi jej brat, a ostatnim ratunkiem, aby od niego uciec jest wejście do portalu, więc Wasylisa korzysta z okazji na ratunek przed bratem. Kim są ludzie przechodzący przez portal? Co wszyscy ukrywają przed Wasylisą? Na pewno dowiecie się, gdy przeczytacie tę pełną magicznych zdarzeń książkę. Serdecznie wszystkim ją polecam!

Wasylisa mieszka razem ze swoją babcią. Jest zwykłą dziewczyną, chodzi do normalnej szkoły i uprawia gimnastykę artystyczną. Pewnego dnia jej babcia ląduje w szpitalu, a po dziewczynkę przyjeżdża ojciec, którego nigdy wcześniej nie widziała. Ciężko jej się zaklimatyzować w nowym domu- rodzeństwo jej dokucza i czuje, że każdy coś przed nią ukrywa. Pewnego dnia, gdy siedzi w...

Książka bardzo ciekawa, tajemnicza, ...intrygująca.

Zabiera w fantystatyczy świat magii. Ale nie takiej zwykłej, bo magii czasu. Moim zdaniem warta przeczytania.

Książka bardzo ciekawa, tajemnicza, ...intrygująca.

Zabiera w fantystatyczy świat magii. Ale nie takiej zwykłej, bo magii czasu. Moim zdaniem warta przeczytania.

Wasylisa kocha gimnastykę artystyczną i pragnie pojechać na obóz sportowy. Jednak życie dziewczyny nie należy do najłatwiejszych, została porzucona przez ojca i jest wychowywana przez przyszywaną babcie. Nieoczekiwanie pojawia się tajemniczy ojciec i zabiera dziewczynkę do wielkiej rezydencji, lecz jej przyszłość nie napawa optymizmem. Szykanowana i znienawidzona przez rodzeństwo, szuka ucieczki i znajduję ją w najmniej oczekiwanym miejscu. Dwa światy, magia i walka o władze. Czasodzieje mogą dokonać wielkich rzeczy, ale i doprowadzić do upadku jednego ze światów. Czy Wasylisa poradzi sobie z potęgą, która w niej drzemie?

Jestem zagorzałą fanką fantastyki rosyjskie, zazwyczaj wybierałam książki dla starszych czytelników, ale piękna okładka i opis skusiły mnie do przeczytania „Czasodziejów”! Powieści dla dzieci, jednak jestem pewna, że starsza młodzież również pokocha tę książkę!

Natalia Sherba bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Fabuła początkowo przypomina „Trylogię czasu” Kerstin Gier. Pojawia się przepowiednia, wpływowa rodzina i oczywiście czas, który można naginać. Z każdą kolejną stroną podobieństw jest coraz mniej, a moja fascynacja rosła!

Autorka stworzyła piękne i zaskakujące tło dla toczących się wydarzeń. Dwa równoległe światy, bo tak można określić Ostale i Eflare. Ten pierwszy jest odpowiednikiem naszego świata, za to Eflara to kraina skrywająca wiele sekretów i jest zamieszkana przez najróżniejsze istoty. Kiedy Wasylisa wkracza w ten magiczny świat, akcja nabiera tępa, a bohaterka powoli odkrywa prawdę o swoich umiejętnościach. Podczas tej podróży poznaje nowych przyjaciół, którzy również zaskoczą. Jedyne, co mnie irytowało, to wiedza, która była udzielana Wasylisie w niewielkiej ilości. Wszystko, co miało jakieś znaczenie miało zostać wyjaśnione później, zaś, jak coś zrobią, kiedy dotrą na miejsce… i tak bez końca!

Wasylisa ma dopiero dwanaście lat, jednak czytając, nie odniosłam takiego wrażenie. Czasami zagubiona, lecz potrafi zachować się również rozsądnie. Jestem ciekawa, czy ta historia zostanie rozwleczona na lata i w każdym kolejnym tomie Wasylisa będzie starsza. Mam taką nadzieję, ponieważ liczę na rozwój kilku wątków!


Autorka ma przyjemny styl i choć fabuła jest podobna do kilku innych znanych mi książek, to lektura „Czasodziejów” była prawdziwą przyjemnością. Wartka akcja i piękno Eflary jest urzekające! Magia jest obecna na każdym kroku, więc jeśli ktoś lubi takie klimaty, to nie będzie narzekać! Ja jestem oczarowana, bo to kawał dobrej literatury młodzieżowej.


Książka z pewnością warta uwagi i nie sądziłam, że tak łatwo zatracę się w tej powieści. Bohaterowie są przesympatyczni i łatwo ich polubić, a zagrożenie wiszące w powietrzu dodaję nutkę niebezpieczeństwa. Lekkie napięcie i obawa o Wasylise, potęguję emocję. Świetnie wykreowane światy! Ciekawa, wciągająca i bardzo przyjemna lektura. Polecam! 7/10

Wasylisa kocha gimnastykę artystyczną i pragnie pojechać na obóz sportowy. Jednak życie dziewczyny nie należy do najłatwiejszych, została porzucona przez ojca i jest wychowywana przez przyszywaną babcie. Nieoczekiwanie pojawia się tajemniczy ojciec i zabiera dziewczynkę do wielkiej rezydencji, lecz jej przyszłość nie napawa optymizmem. Szykanowana i znienawidzona przez...

Książka jest zdecydowanie skierowana do bardzo młodych czytelników, odczuwa się to na każdym kroku. Opowieść jest ciekawa i wciągająca mimo, że z punktu widzenia dorosłego odbiorcy ma kilka usterek. Największą z owych usterek są dziwnie skonstruowane zdania, nie do końca dobrze brzmiące po polsku. Być może jest to wina przekładu.
Jednak przeczytałam tę opowieść z przyjemnością i chętnie sięgnę po następną część. Dodam jeszcze, że książka jest ładnie wydana, a to dla mnie dodatkowy plus.

Książka jest zdecydowanie skierowana do bardzo młodych czytelników, odczuwa się to na każdym kroku. Opowieść jest ciekawa i wciągająca mimo, że z punktu widzenia dorosłego odbiorcy ma kilka usterek. Największą z owych usterek są dziwnie skonstruowane zdania, nie do końca dobrze brzmiące po polsku. Być może jest to wina przekładu.
Jednak przeczytałam tę opowieść z...

Kochani książka o niezwykłej fabule :)
o przyjaźni, miłości, poświęceniu oraz intrygach...
do samego końca nie wiedziałam kto jest przyjacielem a kto wrogiem :)
polecam
www.zaczytanasowka.bloog.pl

Kochani książka o niezwykłej fabule :)
o przyjaźni, miłości, poświęceniu oraz intrygach...
do samego końca nie wiedziałam kto jest przyjacielem a kto wrogiem :)
polecam
www.zaczytanasowka.bloog.pl

http://zacofany-w-lekturze.pl/2016/10/palec-w-zupie-natalia-sherba-czasodzieje-klucz-czasu.html

http://zacofany-w-lekturze.pl/2016/10/palec-w-zupie-natalia-sherba-czasodzieje-klucz-czasu.html

Marzenia, które się spełniają, bywają niebezpieczne. Przekonała się o tym Wasylisa, trzynastolatka mieszkająca z ciotką, która chyba najbardziej lubiła swoje koty. Dziewczynka nie zna swoich rodziców — jej mama zniknęła dawno temu, ojciec mieszka gdzieś za granicą, a jego obecność w życiu córki sprowadza się do wysłania czeku raz w miesiącu. Pewnego dnia stara ciotka trafia do szpitala, a w życie Wasylisy wkracza nigdy niewidziany ojciec. I okazało się, że to początek prawdziwych kłopotów.
„Czasodzieje. Klucz czasu” Natalii Sherby wzbudzają zainteresowanie. Już okładka przyciąga uwagę: piękny kolor i ciekawa grafika dają nadzieję, że przygoda będzie równie pochłaniająca. Mój syn sięgnął po tę książkę z ogromną radością i jeszcze większym zaciekawieniem, a potem błyskawicznie ją połknął, choć czasami trochę narzekał, bo „Czasodzieje” momentami przytłaczali go mnogością wątków i historii.
Tempo tej powieści jest niesamowite. Obraz zmienia się ze strony na stronę — trwa nieustający wyścig z czasem: trzeba zdążyć przed katastrofą, przed wrogami, przed przyjaciółmi, którzy okazują się fałszywi. Trzeba tak wiele się dowiedzieć o życiu w nowym miejscu, o zasadach, które tu panują, o tym, co trzeba znaleźć. Liczy się nie tylko wiedza, ale także determinacja i wewnętrzna siła, a czasami przydają się pozornie kompletnie zbędne umiejętności. Czytelnik może się łatwo zgubić, tak jak momentami gubi się Wasylisa. Trudno zresztą jej nie polubić — jest zaradna i rezolutna, czasami pyskata, czasami łamiąca zasady i reguły, ale dzielna i wytrwała. Świat, w jakim się znalazła, może przytłoczyć, choć trzeba przyznać, że opisy cudownych miejsc i stworów są niesamowicie wciągające.


http://synkowe-czytanie.blog.onet.pl/2016/09/18/czas-i-jego-pulapki/

Marzenia, które się spełniają, bywają niebezpieczne. Przekonała się o tym Wasylisa, trzynastolatka mieszkająca z ciotką, która chyba najbardziej lubiła swoje koty. Dziewczynka nie zna swoich rodziców — jej mama zniknęła dawno temu, ojciec mieszka gdzieś za granicą, a jego obecność w życiu córki sprowadza się do wysłania czeku raz w miesiącu. Pewnego dnia stara ciotka trafia...