Niby fajny styl, ciekawa intryga i malownicze tło... a jednak całość nie porywa.

Niby fajny styl, ciekawa intryga i malownicze tło... a jednak całość nie porywa.

22/180/2022
A dlaczego autor u nas nieznany, a? Taki kryminał popełnił dobry. Trypy, motywy, podejrzani – wszystko gra i buczy. Będę szukać kolejnych. A wy czytajcie.

22/180/2022
A dlaczego autor u nas nieznany, a? Taki kryminał popełnił dobry. Trypy, motywy, podejrzani – wszystko gra i buczy. Będę szukać kolejnych. A wy czytajcie.

Początkowo myślałam, że ciężko się połapać bo akcja przeskakiwała w czasie. Jak się okazało ma to swoje uzasadnienie. Poza tym jest to 4tom, ja nie znam poprzednich części i niektóre wątki były obce.
Jako plus traktuje miejsce gdzie rozgrywa się akcja, akurat znam te tereny.
Sama fabuła jest dla mnie mało prawdopodobna ale dobrze się bawiłam przy tej lekturze. Postaram się przeczytać tom 1.

Początkowo myślałam, że ciężko się połapać bo akcja przeskakiwała w czasie. Jak się okazało ma to swoje uzasadnienie. Poza tym jest to 4tom, ja nie znam poprzednich części i niektóre wątki były obce.
Jako plus traktuje miejsce gdzie rozgrywa się akcja, akurat znam te tereny.
Sama fabuła jest dla mnie mało prawdopodobna ale dobrze się bawiłam przy tej lekturze. Postaram się...

Z 9 części przetłumaczono tylko jedną - kolejna była w planach, ale wydawnictwo milczy. Szkoda, bo niezwykle zabawne. Polecam!

Z 9 części przetłumaczono tylko jedną - kolejna była w planach, ale wydawnictwo milczy. Szkoda, bo niezwykle zabawne. Polecam!

Całkiem niezły kryminał w klasycznym stylu . Zaczyna się od również klasycznie ; od znalezienia zwłok . Coś co na początku można uznać za samobójstwo , wraz z rozwojem dochodzenia budzi coraz więcej wątpliwości . Śledczy mając ich coraz więcej zaczynają wzmożone działania by dociec prawdy . Ten schemat pasuje do wielu powieści kryminalnych jednak tę wyróżnia przypomnienie burzliwych lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku i niesławnej , skrajnie lewicowej grupy Baader-Meinhof znanej również pod nazwą RAF (Rote Armee Fraktion) .
Nie powiem , że książka porywa akcją i ciągle zaskakuje czytelnika , ale opisuje dość ciekawe śledztwo doprowadzając do zakończenia , które trudno przewidzieć .
Całość czyta się szybko i przyjemnie choć trochę brakuje wątków obyczajowych , lepszych dialogów i odrobiny humoru . Mimo wszystko sama historia jest na tyle interesująca by poświęcić jej swój czas . Zachęcam do przeczytania .

Całkiem niezły kryminał w klasycznym stylu . Zaczyna się od również klasycznie ; od znalezienia zwłok . Coś co na początku można uznać za samobójstwo , wraz z rozwojem dochodzenia budzi coraz więcej wątpliwości . Śledczy mając ich coraz więcej zaczynają wzmożone działania by dociec prawdy . Ten schemat pasuje do wielu powieści kryminalnych jednak tę wyróżnia przypomnienie...

Bardzo bardzo polecam! Świetna książka :)

Bardzo bardzo polecam! Świetna książka :)

Ciekawy niemiecki kryminał, zakończenie dość zaskakujące. Myślałam, że intryga będzie oparta jedynie na politycznych powiązaniach, ale autor na szczęście miał inny pomysł na finał. Brakowało mi tylko lepszego rozwinięcia sylwetki jednego z głównych bohaterów, dość ambiwalentna postać, a niewiele można się o nim dowiedzieć.

Ciekawy niemiecki kryminał, zakończenie dość zaskakujące. Myślałam, że intryga będzie oparta jedynie na politycznych powiązaniach, ale autor na szczęście miał inny pomysł na finał. Brakowało mi tylko lepszego rozwinięcia sylwetki jednego z głównych bohaterów, dość ambiwalentna postać, a niewiele można się o nim dowiedzieć.

Na początku wciąga, czyta się z zaciekawieniem, niczym porządny skandynawski kryminał. Niestety szybko historia zaczyna nużyć i rozciągać się w nieskończoność, jakby za pisanie zabrał się nagle inny autor.
Postać głównego bohatera od początku do końca jest dla mnie nijaka, ciężko mu kibicować, ciężko być zaniepokojonym o jego los - niech się dzieje co chce, wszak jeśli coś mu się przytrafi, zostanie jeszcze garść równie nijakich bohaterów. Zakończenie od czapy, ale jednocześnie do przewidzenia.

Na początku wciąga, czyta się z zaciekawieniem, niczym porządny skandynawski kryminał. Niestety szybko historia zaczyna nużyć i rozciągać się w nieskończoność, jakby za pisanie zabrał się nagle inny autor.
Postać głównego bohatera od początku do końca jest dla mnie nijaka, ciężko mu kibicować, ciężko być zaniepokojonym o jego los - niech się dzieje co chce, wszak jeśli coś...

Po przeczytaniu tego niemieckiego kryminału starałem się usilnie znaleźć jakieś zalety tej książki. Po długich i żmudnych staraniach znalazłem trzy. Od nich właśnie zacznę.
Po pierwsze: książka posiada zachęcającą okładkę. I tutaj dobitnie przekonałem się o słuszności powiedzenia: nie oceniaj książki po okładce.
Po drugie: autor miał obiecujący pomysł na historię, ale niestety samo wykonanie tego pomysłu jest po prostu słabe.
Po trzecie: książkę kupiłem bardzo tanio i dlatego nie żałuję pieniędzy wyrzuconych w błoto. I to tyle jeśli chodzi o jakieś zalety.

Jeśli chodzi o wady, które od razu nasunęły mi się po skończeniu książki, to niestety jest ich znacznie więcej. Najłatwiej będzie, jeśli wymienię je w podpunktach:
- Powieść czyta się cały czas na tym samym poziomie emocjonalnym, czyli bez emocji. Brakuje jej charakteru i finezji. Nic mnie tutaj nie zachwyciło czy choćby odrobinę zaskoczyło.
- Postacie są anemiczne i smętne. Nikogo tutaj nie polubiłem ani nie znienawidziłem. Po prostu te postacie tam są i tyle można o nich powiedzieć. Mam wrażenie, że jest ich za dużo, przez co praktycznie nic nie wnoszą do historii.
- Powieść kryminalna często buduje swój niezwykły klimat poprzez zmianę pogody czy ciągle padający śnieg, który podtrzymuje atmosferę niepewności. W „Czarnym szlaku” oprócz krótkich opisów przyrody czy aury na początku kilku rozdziałów, nie można niestety doszukać się takich smaczków, jak budowanie emocji czy napięcia w czytelniku.
- Fabuła jest chaotyczna. Ja rozumiem, że powieść kryminalna powinna powodować pewien zamęt i pobudzać różne domysły, ale w tej książce proporcje zostały zachwiane. Miałem nadzieję na dobrze poprowadzony i wyjaśniony wątek polityczny. Niestety otrzymałem tylko kilka suchych wzmianek o Frakcji Czerwonej Armii.
- Zakończenie książki mało wyjaśnia. Nie wiem, jaki los spotkał osoby będące czarnymi charakterami i czy spotkała je jakakolwiek kara. Po prostu za dużo domysłów, za mało konkretów.

Muszę również wspomnieć o rzekomo ciekawej i pełnokrwistej postaci jaką jest Leonhardt Kreuthner. Jest to krnąbrny, zarozumiały i niechlujny funkcjonariusz. Często odsuwany od śledztw i karany naganami za swoją niesubordynację. Jest również odważny i skuteczny w swoich działaniach. Rzeczywiście Kreuthner jest interesującą i nieszablonową postacią, ale zupełnie mi niepasującą do niemieckiej solidności i perfekcji. Jest to bohater zapożyczony i skopiowany wprost z kryminałów skandynawskich.

Podsumowując: „Czary szlak” to niemrawy, banalny i bezbarwny niemiecki kryminał niskiego lotu. Nie polecam.

Po przeczytaniu tego niemieckiego kryminału starałem się usilnie znaleźć jakieś zalety tej książki. Po długich i żmudnych staraniach znalazłem trzy. Od nich właśnie zacznę.
Po pierwsze: książka posiada zachęcającą okładkę. I tutaj dobitnie przekonałem się o słuszności powiedzenia: nie oceniaj książki po okładce.
Po drugie: autor miał obiecujący pomysł na historię, ale...

"Czarny szlak" to sprawnie napisana powieść, gdzie autor myli tropy i zwodzi czytelnika. Nikt i nic nie jest tym czym nam się wydaję. Co jest prawdą a kłamstwem? Co jest udawane? Sama myślałam, że wiem kto dokonał tych morderstw...ale zakończenie mnie zadziwiło. Nie spodziewałabym się po tej osobie.
Sierżant Kreuthner obiecał swojemu wujowi, że rozsypie jego prochy na szczycie góry Wallberg. I żeby tam się znaleźć musi zjechać na nartach małą uczęszczaną czarną trasą. Nie należy nim zjeżdżać po zapadnięciu zmroku, gdyż jest niebezpieczny. Jednak sierżant w ogóle się tym nie przejmuje, co więcej zabiera ze sobą nową poznaną narciarkę Daniele Kramm. Zjazd okazuje się trudniejszy niż mężczyzna szacował. Więc zatrzymują się na chwilkę na polanie, gdzie przypadkowo odnajdują zamrożone zwłoki kobiety. Nie wiadomo czy to samobójstwo czy morderstwo. Do tego przy zwłokach znajdują dziwne zdjęcie przedstawiające ekshumowany grób. Zmarła kobieta to siostra Danieli.
Śmierć może być powiązana ze słynną w Niemczech przed laty organizacją terrorystyczną RAF. Dochodzenie prowadzi jednostka policji, ale też i na własną rękę sierżant, który już śledczym nie jest... Leonhard Kreuthner to utrapienie dla swoich przełożonych. Hazardzista, zabijaka i funkcjonariusz niezbyt subordynowany. Jest przy tym jednak odważny i skuteczny. Dzięki niemu kulejące śledztwo zaczyna się toczyć i wkracza na właściwe tory. To ciekawa i pełnokrwista postać, a jego wady tylko dodają mu człowieczeństwa.
Autor w bardzo ciekawy sposób pokazuję jak wiele człowiek jest w stanie poświęcić dla dobra idei, do której mimo upływu lat wciąż żywił przekonanie, nawet jeśli niosło to za sobą tragiczne w skutkach wydarzenia.
"Czarny szlak" to nieschematyczny oraz dopracowany w najmniejszym szczególe kryminał, który trzyma w napięciu do samego końca. Fohr stworzył wciągającą wielowątkową historię od której nie można się oderwać. Polecam fanom tego gatunku...na pewno się nie rozczarujecie.

"Czarny szlak" to sprawnie napisana powieść, gdzie autor myli tropy i zwodzi czytelnika. Nikt i nic nie jest tym czym nam się wydaję. Co jest prawdą a kłamstwem? Co jest udawane? Sama myślałam, że wiem kto dokonał tych morderstw...ale zakończenie mnie zadziwiło. Nie spodziewałabym się po tej osobie.
Sierżant Kreuthner obiecał swojemu wujowi, że rozsypie jego prochy na...