Lektura "Pani de Monsoreau" uświadomiła mi, że fascynacja powieściami z gatunku "płaszcza i szpady" nie przemija z wiekiem. A już naiwnie myślałam, że wyrosłam z tego typu książek. ;)

Czysta małmazja z mojego punktu widzenia! Wszak mamy tu wszystko, co najlepsze w gatunku: wyrazistych i wiarygodnych psychologicznie bohaterów, trzymające w napięciu intrygi polityczne, mnóstwo humoru w dobrym wydaniu i wreszcie... wątek miłosny. ;)

Wśród bohaterów moje uznanie zdobył Chicot - to jemu należy się bezsprzecznie pierwszeństwo w zakresie inteligencji, poczucia humoru i lojalności. Nic dziwnego, zważywszy na jego profesję. ;)

Trwałe miejsce w moim sercu zajął również Louis de Clermont hrabia Bussy. Dzielny, dowcipny, piękny, nieco buńczuczny de Bussy! :)
Rzadko kiedy lubię głównych bohaterów, a szczególnie tych bardziej aroganckich (dla przykładu d'Artagnana i d"Harmentala, zaś Hrabia Monte Christo to chlubny wyjątek, chyba grzechem byłoby go nie cenić :P),ale Bussy mnie ujął. Kibicowałam jego związkowi z Dianą de Meridor.
Sprytny był szelma, lawirując zręcznie między Franciszkiem d'Anjou, Brianem de Monsoreau, królem i jego ulubieńcami.

Niebagatelną rolę odegrała tu także jego kreacja na ekranie w wydaniu... no właśnie, kogo? Rąbka tajemnicy zbyt szybko uchylać nie będę, natomiast napiszę tylko, że nie chodzi o żadną z francuskich ekranizacji powieści. :P

Trzeba jednak zaznaczyć, że Dumas mocno wybielił de Bussy'ego, prawdziwy historyczny Louis de Clermont nie był taki szlachetny. :P

Ze swej strony gorąco polecam "Panią de Monsoreau". Każdy znajdzie w niej coś dla siebie. :)

Lektura "Pani de Monsoreau" uświadomiła mi, że fascynacja powieściami z gatunku "płaszcza i szpady" nie przemija z wiekiem. A już naiwnie myślałam, że wyrosłam z tego typu książek. ;)

Czysta małmazja z mojego punktu widzenia! Wszak mamy tu wszystko, co najlepsze w gatunku: wyrazistych i wiarygodnych psychologicznie bohaterów, trzymające w napięciu intrygi polityczne,...