Mniej znane dzieło autorki rewelacyjnej książki "Północ i Południe".
Akcja rozpoczyna się w Anglii w XVII wieku. Tytułowa bohaterka po śmierci rodziców opuszcza Anglię i udaje się do miasteczka Salem, w poszukiwaniu wuja, który ma dać jej dach nad głową i się nią zaopiekować. Rzeczywistość dla dziewczyny nie okazuje się jednak zbyt różowa. W dodatku w Salem zaczynają się dziać dziwne, nadprzyrodzone rzeczy i nikt z mieszkańców nie może czuć się bezpieczny, bo każdy każdego może pomówić o uprawianie czarów.
Nie jest to jakaś wybitna książka, ale całkiem przyzwoita lektura. W dodatku mało obszerna. Można przeczytać.

Mniej znane dzieło autorki rewelacyjnej książki "Północ i Południe".
Akcja rozpoczyna się w Anglii w XVII wieku. Tytułowa bohaterka po śmierci rodziców opuszcza Anglię i udaje się do miasteczka Salem, w poszukiwaniu wuja, który ma dać jej dach nad głową i się nią zaopiekować. Rzeczywistość dla dziewczyny nie okazuje się jednak zbyt różowa. W dodatku w Salem zaczynają się...

Króciutka powieść z ogromnym ładunkiem emocjonalnym. Czego to ja nie czułam czytając tę książkę: współczucie, niedowierzanie, złość, bezsilność, jednak najmocniejsza z nich była nadzieja. To właśnie nadzieja najbardziej emanowała od głównej bohaterki. Przecież musi być w końcu lepiej, prawda?... prawda? Otóż niekoniecznie.

Sama, z daleka od domu, zmuszona do życia z rodziną, której sam diabeł nikomu by nie życzył.

Jeżeli interesujecie się mechanizmem kozła ofiarnego albo psychologią tłumu ta książka również was zainteresuje.

Króciutka powieść z ogromnym ładunkiem emocjonalnym. Czego to ja nie czułam czytając tę książkę: współczucie, niedowierzanie, złość, bezsilność, jednak najmocniejsza z nich była nadzieja. To właśnie nadzieja najbardziej emanowała od głównej bohaterki. Przecież musi być w końcu lepiej, prawda?... prawda? Otóż niekoniecznie.

Sama, z daleka od domu, zmuszona do życia z...

Rewelacyjna nowela o sile nienawiści i zła sianego przez fanatyków religijnych. Opowiada historię młodej dziewczyny w XVII-wiecznym Salem, którą ludzka zawiść i głupota, poparta religijnym mizoginizmem skazała za uprawianie czarów na śmierć.
Ci najbardziej "bogobojni" są najbardziej krwiożerczy i zakłamani. To ponadczasowa prawda, bowiem fanatyzm wszelkiej maści, w każdych czasach, także dziś, łamie sumienia i istnienie ludzi inaczej myślących.
Napisana rewelacyjnie, prostym, zwyczajnym językiem o tym, jak łatwo zniszczyć czy odebrać komuś życie. Doskonale przedstawiono realia XVII-wiecznej Nowej Anglii. Kobieta mogła być pobożna albo martwa, a często jedno z drugim szło w parze. Mizogini i fanatycy górą.
Szczerze polecam.

Rewelacyjna nowela o sile nienawiści i zła sianego przez fanatyków religijnych. Opowiada historię młodej dziewczyny w XVII-wiecznym Salem, którą ludzka zawiść i głupota, poparta religijnym mizoginizmem skazała za uprawianie czarów na śmierć.
Ci najbardziej "bogobojni" są najbardziej krwiożerczy i zakłamani. To ponadczasowa prawda, bowiem fanatyzm wszelkiej maści, w każdych...

"- Głos nakazał mi cię poślubić, Lois. Odpowiedziałem więc: tak, Panie.
- Aliści ów głos, jak go nazywasz - odrzekła - do mnie nie przemówił ani słowem".

Kogo to obchodzi, wbijaj się w białą sukienkę, montuj welon - będzie ślub! Ale jak to, że panna nie chce za mąż, że może innego kocha, co to za durne babskie fanaberie? Wybrać sobie przyszłego męża zgodnie z własną wolą? Oszalała. Albo złe moce ją opętały...

Jednak przymuszanie do niechcianego małżeństwa to, w porównaniu do procesów o czary, nic nie znacząca błahostka. Lois Barclay była ofiarą - systemu, obyczajów, bezrefleksyjnej ślepej wiary. Po śmierci rodziców, oddana pod opiekę dalekiej rodziny, trafia do Salem, by uczestniczyć w jednym z najbardziej znanych polowań na czarownice. Przerażającym teatrze absurdu, w którym wystarczyła zawiść, żeby niewinną osobę skazać na śmierć, przy aplauzie bogobojnej widowni. Ta niepozorna, króciutka książeczka Elizabeth Gaskell, moim zdaniem wiernie oddała realia tamtych wydarzeń, a we mnie wywołała całą gamę uczuć - od gniewu po smutek i współczucie dla biednej dziewczyny.

"- Głos nakazał mi cię poślubić, Lois. Odpowiedziałem więc: tak, Panie.
- Aliści ów głos, jak go nazywasz - odrzekła - do mnie nie przemówił ani słowem".

Kogo to obchodzi, wbijaj się w białą sukienkę, montuj welon - będzie ślub! Ale jak to, że panna nie chce za mąż, że może innego kocha, co to za durne babskie fanaberie? Wybrać sobie przyszłego męża zgodnie z własną wolą?...

Zapewne Elizabeth Gaskell rada była wielce, że żyje w połowie 19. wieku, w mocno cywilizowanych czasach w porównaniu z tymi, które opisała w książce. Podejrzewam jednak, że nawet wtedy nie pokusiłaby się o stwierdzenie, że religie to przyczynki do najgorszych zbrodni popełnianych od tysięcy lat - zbiorowych dzieł okrucieństwa i makabry podlewanych sosem z pielęgnowanych zabobonów.

Zapewne Elizabeth Gaskell rada była wielce, że żyje w połowie 19. wieku, w mocno cywilizowanych czasach w porównaniu z tymi, które opisała w książce. Podejrzewam jednak, że nawet wtedy nie pokusiłaby się o stwierdzenie, że religie to przyczynki do najgorszych zbrodni popełnianych od tysięcy lat - zbiorowych dzieł okrucieństwa i makabry podlewanych sosem z pielęgnowanych...

Ciekawa, choć krótka lektura. Z gatunku moich ulubionych, stworzonych w XIX wieku. Inspiracją do napisania tej noweli były wydarzenia rozgrywające się w amerykańskim miasteczku Salem ok. 1692 roku. Autorka moim zdaniem bardzo dobrze oddała realia tamtych czasów i miejsca. Czytałam szybko i z zainteresowaniem. Mogę polecić.

Ciekawa, choć krótka lektura. Z gatunku moich ulubionych, stworzonych w XIX wieku. Inspiracją do napisania tej noweli były wydarzenia rozgrywające się w amerykańskim miasteczku Salem ok. 1692 roku. Autorka moim zdaniem bardzo dobrze oddała realia tamtych czasów i miejsca. Czytałam szybko i z zainteresowaniem. Mogę polecić.

Albo happy end albo realia tamtych wydarzeń niestety. Jakoś przegapiłam fakt, że będzie to opowieść o Salem i polowaniu na czarownice. Bardzo mi było żal Lois.

Albo happy end albo realia tamtych wydarzeń niestety. Jakoś przegapiłam fakt, że będzie to opowieść o Salem i polowaniu na czarownice. Bardzo mi było żal Lois.

Króciutka historia opisująca zdarzenia zbiorowej histerii w miasteczku Salem ok. roku 1692. O czarownicach i straszliwym okrucieństwie jakiego dopuszczali się w tamtych czasach chrześcijanie jest niezmierzona ilość.
Ta pozycja wyróżnia się nieznacznie, ponieważ nie jest obszerna a jednak cała zawartość tak doskonale oddaje panikę i złość ludzi, która w owych czasach panowała w tamtym miasteczku.
Główna bohaterka jest lekko nijaka, prawdziwa chrześcijanka bez krzepy. Lekkie i delikatne stworzenie, czasem wręcz wątłe jeśli chodzi o charakter podkreśla tylko dramat sytuacji.
Szybka do przeczytania, miła. Warta polecenia.

Króciutka historia opisująca zdarzenia zbiorowej histerii w miasteczku Salem ok. roku 1692. O czarownicach i straszliwym okrucieństwie jakiego dopuszczali się w tamtych czasach chrześcijanie jest niezmierzona ilość.
Ta pozycja wyróżnia się nieznacznie, ponieważ nie jest obszerna a jednak cała zawartość tak doskonale oddaje panikę i złość ludzi, która w owych czasach...

Krótka, ale piękna i bardzo smutna historia. Dawno tak nie płakałam.

Krótka, ale piękna i bardzo smutna historia. Dawno tak nie płakałam.

Książka fajna, choć zdecydowanie za krótka. Temat oskarżeń o czary i procesy w Salem to niekończące się źródło pomysłów na postacie i wydarzenia, a autorka zdaje się iść najprostszą drogą: najpierw przez pół książki przedstawia bohaterkę, a potem rzuca ją psom (oskarżycielom) na pożarcie. A biedna, niewinna Lois nie ma nikogo, kto by się za nią wstawił. Pomijając niewielką objętość, autorka świetnie przedstawia mentalność i sposób myślenia XVII wiecznych ludzi, którzy nie tylko wierzyli w czary, ale też śmiertelnie się ich bali. I w imię Boga gotowi byli zabić każdego, kto choć raz źle na nich spojrzał.

Książka fajna, choć zdecydowanie za krótka. Temat oskarżeń o czary i procesy w Salem to niekończące się źródło pomysłów na postacie i wydarzenia, a autorka zdaje się iść najprostszą drogą: najpierw przez pół książki przedstawia bohaterkę, a potem rzuca ją psom (oskarżycielom) na pożarcie. A biedna, niewinna Lois nie ma nikogo, kto by się za nią wstawił. Pomijając niewielką...