Świetny, genialny, trzymający w napięciu thriller! Śmiałam się, bałam i płakałam. Książka idealna na wieczorny relaks z dreszczykiem emocji.

Świetny, genialny, trzymający w napięciu thriller! Śmiałam się, bałam i płakałam. Książka idealna na wieczorny relaks z dreszczykiem emocji.

Minęło sporo czasu od lektury Posiadłości - debiutanckiej powieści autorstwa Maggie Moon, nim sięgnęłam po jej kontynuację, Ród wyklętych. Moje obawy dotyczące tego, czy pomimo przerwy między lekturą obu tomów uda mi się ponownie wczuć w niesamowity klimat powieści, zorientować na powrót w fabule i przypomnieć poszczególne wątki bez zaglądania do poprzedniej części, okazały się bezpodstawne. Już pierwsze zdania Rodu wyklętych potwierdzają talent autorki do operowania słowem, budowania napięcia i tworzenia nastroju budzącego skojarzenia z twórczością Edgara Allana Poe, zaś konstrukcja fabuły, która unikając nużących streszczeń przebiegu wydarzeń z Posiadłości, nienachalnie przypomina losy najważniejszych bohaterów, pozwala czytelnikowi płynnie i bez zgrzytów przejść do wydarzeń opisanych w bieżącym tomie.
Czytaj dalej: https://zwiedzamwszechswiat.blogspot.com/2017/02/rod-wykletych.html

Minęło sporo czasu od lektury Posiadłości - debiutanckiej powieści autorstwa Maggie Moon, nim sięgnęłam po jej kontynuację, Ród wyklętych. Moje obawy dotyczące tego, czy pomimo przerwy między lekturą obu tomów uda mi się ponownie wczuć w niesamowity klimat powieści, zorientować na powrót w fabule i przypomnieć poszczególne wątki bez zaglądania do poprzedniej części, okazały...

Dawno, dawno temu… A może nie tak dawno, bo kilka książkowych lat temu, gdzieś w Anglii, mieściła się pewna posiadłość, dla której mieszkańców czas zatrzymał się gdzieś w dziewiętnastym wieku. Była ona chlubą okolicy: przyjeżdżali do niej najbogatsi i najbardziej znani goście z całego kraju, swoją malowniczą lokalizacją i wiktoriańską stylistyką przyciągała artystów, malarzy i wielu innych, zwłaszcza tych arystokratycznego pochodzenia. Dla wielu brzmi to jak bajka, nic dziwnego więc, że grupka studentów malarstwa widziała w warsztatach urządzanych tam okazję do spełnienia marzeń. Przypadkowy obserwator zauważyłby jednak w powracającej już z wyprawy grupce brak jednej osoby i niezbyt wesołe nastroje, a trochę uważniejszy – to, że większość studentów odczuwa ulgę na myśl o tym, że ich przygoda tam już się za kończyła. Większość – wyjątek stanowią dwie osoby, wciąż oglądające się za siebie i podskakujące z przestrachu na widok każdego cienia.

Zara Dormer doszła do siebie po tragicznych wydarzeniach w Charlottshire. Jej wymarzona wystawa ma wreszcie dojść do skutku – to znaczy wtedy, gdy jej tajemniczy mecenas w końcu raczy zawitać do miasta i porozmawiać o szczegółach. Nie wszystko wróciło jednak do normy: Zara wciąż czuje, że ktoś ją śledzi, a jej relacje z rodziną i przyjaciółmi ulegają stopniowemu ochłodzeniu w wyniku całej gamy nieporozumień. Tymczasem do domu pewnej bibliotekarki w Ezra End, kawałek od Londynu, włamuje się specyficznie ubrany człowiek, który dziwnie reaguje na widok obrazu wiszącego u niej. Kobieta rozpoznaje w nim mordercę, posądzonego o serię zabójstw w posiadłości rodu Debrettów…

Cała recenzja na stronie: http://www.kotwbookach.pl/2016/09/rod-wykletych-maggie-moon.html

Dawno, dawno temu… A może nie tak dawno, bo kilka książkowych lat temu, gdzieś w Anglii, mieściła się pewna posiadłość, dla której mieszkańców czas zatrzymał się gdzieś w dziewiętnastym wieku. Była ona chlubą okolicy: przyjeżdżali do niej najbogatsi i najbardziej znani goście z całego kraju, swoją malowniczą lokalizacją i wiktoriańską stylistyką przyciągała artystów,...

Czekałam długo, ale wkońcu się doczekałam, a Maggie Moon nie zawiodła. Książka pozwala doświadczyć cały wachlarz emocji, od wzruszenia, napięcia do strachu i słynnego dla mnie już dreszczyku, kiedy czyta się o knowaniach Debrettów i ich historii.
Jedyny mankamanet? Nie mam dość, ani losów Debrettów, ani losów Zary. Wciąż zadaję sobie pytanie 'I co dalej?'

Czekałam długo, ale wkońcu się doczekałam, a Maggie Moon nie zawiodła. Książka pozwala doświadczyć cały wachlarz emocji, od wzruszenia, napięcia do strachu i słynnego dla mnie już dreszczyku, kiedy czyta się o knowaniach Debrettów i ich historii.
Jedyny mankamanet? Nie mam dość, ani losów Debrettów, ani losów Zary. Wciąż zadaję sobie pytanie 'I co dalej?'

Opis fabuły
Między Zarą a Frankiem zaczyna coś iskrzyć po wydarzeniach opisanych w poprzednim tomie. Dziewczyna stara się żyć normalnie na tyle, na ile jest to możliwe. Jej kariera malarska zaczyna nabierać tempa, otrzymuje propozycję wystawienia swoich prac, z czego z przyjemnością korzysta. Jednak radość z pierwszego sukcesu w malarstwie przytłacza świadomość, że Noel Debrett żyje i chce się zemścić. Tymczasem, w zupełnie innej części kraju, Debrettowie muszą zdecydować, kto zostanie nowym dziedzicem ich rodu. Decyzja jest prosta, ale zachowanie Marsa budzi pewne wątpliwości, zarówno w czytelniku, jak w bohaterach powieści. Czy Noel powróci do innych członków swojego rodu, a może będzie tułał się po świecie w poszukiwaniu zemsty? I czy Zara w końcu wyzwoli się od demonów przeszłości, które prześladują ją na każdym kroku.

Ocena
Jest to już drugi tom przygód Zary, a ja ciągle nie mam dosyć. Zachowanie Franka jest cudowne, a jego prześmieszne sprzeczki z Dorą podbiły moje serce. Autorka znowu zafundowała nam mocną dawkę strachu, przerażenia oraz wiktoriańskiej Anglii. Tak, ponownie mamy licznie pojawiające się retrospekcje, dzięki którym lepiej poznajemy świat Debrettów. Okazuje się, że arystokratyczna rzeczywistość wcale nie jest taka idealna, jak może się wydawać. Kolejną zaletą książki jest ogromna wielowątkowość. Bohaterów również jest co nie miara - tych nowych i tych znanych z poprzedniej części. Tych drugich możemy jeszcze lepiej poznać, natomiast pierwsi mieszają i sprawiają, że akcja toczy się jeszcze szybciej i bardziej dynamicznie. Oczywiście, przy czytaniu ,,Rodu wyklętych" trzeba mieć naprawdę mocne nerwy, bo nie jest to pierwsza lepsza historia z dreszczykiem. To niezwykle brutalna, ale realistyczna historia wyniosłych, podłych arystokratów, którymi kierują własne pobudki oraz prostej malarki, którą los paskudnie doświadczył. Powieść jest pełna zwrotów akcji nie tylko w sprawie Debrettów, która zaczyna już przeciekać do mediów, ale także w sprawie śmierci Zoe, na którą nareszcie zostaje rzucone trochę światła. Niesamowicie opisana jest finalna konfrontacja między główną bohaterką a dosłownie zabójczo przystojnym, dumnym i pałającym chęcią zemsty Noelem Debrettem. Czy warto przeczytać? Na pewno! Musicie jednak liczyć się z tym, że czasem przyda się mała przerwa, bo okrucieństwo zgromadzone w tej powieści może być czymś ponad Wasze siły.

Opis fabuły
Między Zarą a Frankiem zaczyna coś iskrzyć po wydarzeniach opisanych w poprzednim tomie. Dziewczyna stara się żyć normalnie na tyle, na ile jest to możliwe. Jej kariera malarska zaczyna nabierać tempa, otrzymuje propozycję wystawienia swoich prac, z czego z przyjemnością korzysta. Jednak radość z pierwszego sukcesu w malarstwie przytłacza świadomość, że Noel...

Zara Domer od pamiętnego dnia nie może ze spokojem obejrzeć się za siebie. Od dawna ma dość mocno zachwiane poczucie bezpieczeństwa, choć stara się zachować wszelkie pozory. Ma powody ku obawom. Dawno temu, a na pewno przeszło rok do tyłu, Zarę spotkało ogromne nieszczęście. Ledwo z życiem uszła z ramion czyhającej na nią śmierci.

Powieść podzielona jest na dwie części, w których naprzemiennie przedstawione są losy zarówno głównej bohaterki jak i jej głównego oprawcy oraz przedstawicieli jego mrocznej rodziny. Klan arystokratów posiada wpływy, nie można mu odmówić władzy we mieście ani zręcznej manipulacji. Każdego mają pod muszką, wedle życzenia. Każdy, kto robi z nimi interesy, choćby poprzez te legalne do szemranych, interesanta oblatuje strach, wie, że jeśli nie wyrazi pozytywnej zgody w ważnej sprawie dla samego członka klanu, ma świadomość, że od jednego skinięcia palcem może przepłacić swoim życiem.

Noel Debrett jest młodym szlachcicem. Jest wierny tradycjom, obyczajom swojej rodziny, choć bywa, że wyłamuje się i czyni na przekór, narażając swoją rodzinę na wiele problemów, które zresztą ci potrafią rozmyć sprawę w mig oka, jak gdyby nic się nie stało. Co więcej, Zara od dawna jest jego głównym obiektem „westchnień”. Pragnie, szuka zemsty. Jest zniesmaczony faktem, że dziewczynie udało się całej ujść z życiem. Chłopak chce tylko wyrównać rachunki. Dziewczyna jest jego obsesją, każdego dnia podąża jej tropem, jest coraz blisko, a ona go czuje, delikatne stąpanie, pojawiający się urywek płaszcza, na dodatek nowo zatrudniony bibliotekarz wygląda atrakcyjnie, choć za błyskiem oka coś się złego czai. Wróg jest blisko, coraz bliżej, niemalże na wyciągnięcie ręki. Tragedia zbliża się. Ludzie niewinni giną. Klan arystokratów obsesyjnie dokonuje masowych morderstw na młodych kobietach ze swego rodu. Jak zwykle to bywa, za wszelkimi, światłymi ideami kryje się jedno, szansa, prestiż, awans a przede wszystkim pieniądze. Bo gdzież tradycja, okrutna w swym rodzaju.

Czy Zarze po raz drugi uda się umknąć oprawcy, z który tylko czeka na jeden jej najmniejszy błąd?

Opis tortur, morderstw dokonywanych na kobietach, zwłaszcza małych dzieciach jest zatrważający, wołający o pomstę do nieba, błagający oto, aby bohater w końcu się opamiętał. Lecz nieubłaganie. Arystokraci wiedzą lepiej, co jest dla nich oraz dla innych lepsze, w zupełności nie licząc się z koneksjami oraz konsekwencjami ich szalenie podejmowanych decyzji.

Trzeba czuwać, być bacznym, bo nigdy nie wiadomo, kto czai się za rogiem. Czy tylko czarny kot przemyka na drugą stronę jezdni a nuż, nie daj Boże stoi za Tobą na wyciągnięcie ręki ucieleśnieni Twoich najskrytszych, mrocznych koszmarów..

Recenzja dla portalu - Sztukater.pl (agraaafka)

Zara Domer od pamiętnego dnia nie może ze spokojem obejrzeć się za siebie. Od dawna ma dość mocno zachwiane poczucie bezpieczeństwa, choć stara się zachować wszelkie pozory. Ma powody ku obawom. Dawno temu, a na pewno przeszło rok do tyłu, Zarę spotkało ogromne nieszczęście. Ledwo z życiem uszła z ramion czyhającej na nią śmierci.

Powieść podzielona jest na dwie części, w...

"Ptak puszczony na wolność zawsze odleci. Nieważne, ile lat spędził w niewoli i jak rzadko latał. Wystarczy, że poczuje powiew świeżego powietrza, a przerażone serce będzie wyrywać się do wolności."

Powieść wciągnęła mnie w swój świat mocno i intrygująco, błyskawicznie ją pochłonęłam, ciekawa mieszanka thrillera i sensacji, oprawiona w wiktoriańskie arystokratyczne akcenty i wzbogacona romantyczną nutką. Zostałam przyjemnie zaskoczona każdym niemal aspektem książki. Bardzo spodobał mi się styl pisania autorki, barwne pióro, umiejętność przyciągania uwagi czytelnika, stopniowania napięcia, kreowania postaci i biegu zdarzeń. I ta wielka dbałość o każdy detal w narracji i fabule, spójne zespolenie przeszłości i teraźniejszości, sprawne wywołanie niemal natychmiastowej identyfikacji z główną bohaterką, razem z nią staramy się odnaleźć w otaczającej nas mrocznej rzeczywistości. Wszystko to sprawia, że książka wzbudza silne emocje u czytelnika, nie można się od niej oderwać, jej klimatem nasycamy nasze zmysły.

Z lekkością i zaangażowaniem chłonęłam tę fascynującą opowieść, wypełnioną upiornymi sekretami, demonicznymi tajemnicami, zaskakującymi zdarzeniami, przerażającymi sytuacjami. W miarę przebiegu coraz bardziej dynamicznej akcji narasta w nas niepewność, poczucie strachu, docieramy do mrocznych fragmentów przeszłości, których dopasowanie do siebie przyprawia czytelnika o przysłowiową gęsią skórkę. Doskonale czuje się bezpośrednią bliskość śmiertelnego zagrożenia. Czy malarce Zarze Dormer uda się oswobodzić z demonów przeszłości? Jak bardzo poszukując odpowiedzi na pytania dotyczące zamordowania jej młodszej siostry naraża się na wielkie niebezpieczeństwo? W jaki sposób ród Debrettów zdeterminuje życie głównej bohaterki i jej najbliższych? Po zapoznaniu się z "Rodem wyklętych" zrozumiałam, że musiały mnie minąć ciekawe wrażenia czytelnicze skoro jeszcze nie sięgnęłam po debiutancką książkę Maggie Moon. Z wielkim zainteresowaniem zajrzę do "Posiadłości", w której opisano wcześniejsze losy Zary, docieranie przez dziewczynę do przerażającej prawdy o mrocznym klanie arystokratów. Zachęcam do zapoznania się z twórczością tej młodej polskiej autorki, mam nadzieję, że będziemy mogli delektować się wieloma jej powieściami, w których zostaną wykorzystane niewątpliwe atuty w postaci imponującego bogactwa wyobraźni i niesamowitej umiejętności oddziaływania na czytelnicze emocje.

bookendorfina.blogspot.com

"Ptak puszczony na wolność zawsze odleci. Nieważne, ile lat spędził w niewoli i jak rzadko latał. Wystarczy, że poczuje powiew świeżego powietrza, a przerażone serce będzie wyrywać się do wolności."

Powieść wciągnęła mnie w swój świat mocno i intrygująco, błyskawicznie ją pochłonęłam, ciekawa mieszanka thrillera i sensacji, oprawiona w wiktoriańskie arystokratyczne akcenty...

Noel Debrett jest nieziemsko przystojnym mężczyzną, o tęczowej barwie oczu, a zarazem nieobliczalnym, szalonym człowiekiem. Będzie się mścił na studentce Zarze Dormer, która już raz padła ofiarą zwyrodnialca podczas warsztatów malarskich w jego rodzinnej posiadłości. Jednak wówczas z przyczyn od siebie niezależnych nie dokończył masakry, a teraz jakiś wewnętrzny głos podpowiada mu, że nadszedł idealny czas na przeprowadzenie akcji.

Zara jest zamkniętą w sobie kobietą. Z całą pewnością wynika to z faktu, że jej młodsza siostra została zamordowana, a ona sama obwinia się o jej śmierć. Oprawca pozostaje do dziś na wolności, nie ustalono bowiem, kto za to zabójstwo odpowiada. Wygląda na to, że policja nie zrobiła wszystkiego, aby zamknąć sprawę i schwytać mordercę. Zara wchodząc do pokoju siostry wpada na pewien trop, który naprowadza ją na tożsamość zabójcy. Wszczyna prywatne śledztwo, które przynosi zaskakujące rezultaty.

Skandal w rodzinie Debrettów zaczyna przeciekać przez stabilny do tej pory mur milczenia oraz niemocy. Kiedy temat zostaje nagłośniony przez media, każdy z nich obawia się konsekwencji. Trzeba to wszystko maksymalnie zatuszować podrzucając mediom fałszywe informacje. W zatajeniu zbrodniczej działalności przedstawicieli rodu wmieszane zostały osoby z najwyższych kręgów, jak policja, a nawet burmistrz miasteczka. Jeśli nie pomoże zbrodniarzom w zachowaniu tajemnicy, sam padnie ofiarą brutali. Giną kobiety oraz dziewczynki, atmosfera mocno się zagęszcza. Jednak popyt na wyjątkowo oryginalną biżuterię wykonywaną przez pokolenia wcale nie maleje.

"(...) Nazwisko Debrettów kojarzy się właśnie z precyzyjnymi wyrobami. Na szczęście Redds i jego ludzie są skuteczni. Muszą być. Tak długo, jak będą w stanie podrzucać mylne tropy, ich tajemnica jest bezpieczna. Nikt celowo nie zniszczy drogocennego dzieła, tylko po to, by przekonać się, co jest w środku. Jest zbyt ważne. Kosztuje przecież ludzkie życie. Pierwsza zasada czarnej teczki: życie za życie. (...)" - [str. 378]

"Ród wyklętych" to mroczny thriller połączony z sensacją i kryminałem. Stanowi kontynuację losów bohaterów "Posiadłości", wciągającego debiutu Maggie Moon. Autorka wprost genialnie stopniuje napięcie, utrzymując niezmiennie najwyższy jego poziom. W sposób bardzo sugestywny opisuje najdrobniejszy detal, nawet przyroda żyje własnym życiem. Bohaterowie skonstruowani zostali niebanalnie i nietuzinkowo. Od debiutu pisarka rozwinęła swój warsztat, oferując czytelnikowi najwyższych lotów lekturę. Narracja przebiega dwutorowo łącząc przeszłość z wydarzeniami teraźniejszymi. Okładka całkiem przeciętna, choć nawiązuje ściśle do tematyki powieści, odsłaniając prawdziwą perłę. Zapraszam do jej odkrycia każdego czytelnika spragnionego mocnych wrażeń.

Noel Debrett jest nieziemsko przystojnym mężczyzną, o tęczowej barwie oczu, a zarazem nieobliczalnym, szalonym człowiekiem. Będzie się mścił na studentce Zarze Dormer, która już raz padła ofiarą zwyrodnialca podczas warsztatów malarskich w jego rodzinnej posiadłości. Jednak wówczas z przyczyn od siebie niezależnych nie dokończył masakry, a teraz jakiś wewnętrzny głos...

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/rod-wykletych-maggie-moon/

Kiedy wzięłam do ręki książkę i patrzyłam na okładkę, zaczęłam się zastanawiać, czy aby na pewno dobrze wybrałam. Okładka sugeruje, że jest to powieść dla młodzieży w wieku 15-16 lat, jednak to tylko pozory. Po zapoznaniu się z treścią definitywnie mogę powiedzieć, że jest dedykowana osobom o mocnych nerwach, niezależnie od wieku.

Główna bohaterka Zara Dormer wydaję się być zwykłą kobietą. Studiuje na Akademii Sztuk pięknych, ma tam kilkoro dobrych znajomych, przyjaciół, rodzinę. Wśród nich jest Frank, który zabiega o serce dziewczyny. Patrząc z zewnątrz wszystko wygląda zwykle, codziennie. Nikt by się nie spodziewał, że Zara potrafi tak dobrze maskować i ukrywać swoje uczucia. Nikt nie zdaje sobie sprawy, jaka przeszłość jest ukryta za tą opanowaną buzią. Dziewczyna strasznie cierpi, po stracie kilka lat wcześniej, swojej jedynej, ukochanej siostry. Obwinia się o to, gdyż gdyby poszła wtedy z dziewczynką na plac zabaw, może wszystko potoczyłoby się inaczej. Znajdując rysunki w pokoju siostry zaczyna też podejrzewać, kto może stać za zbrodnią.

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/rod-wykletych-maggie-moon/

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/rod-wykletych-maggie-moon/

Kiedy wzięłam do ręki książkę i patrzyłam na okładkę, zaczęłam się zastanawiać, czy aby na pewno dobrze wybrałam. Okładka sugeruje, że jest to powieść dla młodzieży w wieku 15-16 lat, jednak to tylko pozory. Po zapoznaniu się z treścią definitywnie mogę powiedzieć, że jest dedykowana...

Swietna, trzyma w napieciu do konca, ciekawa dluga fabula,ktora wciaga :)

Swietna, trzyma w napieciu do konca, ciekawa dluga fabula,ktora wciaga :)