Zachęcił mnie tytuł. Fascynuje mnie, jak archetypy z tej bajki pracują w świadomości [albo właśnie nieświadomości] twórczej naszych czasów współczesnych. Zresztą ta klasyczna bajka została przez badaczy psychoanalitycznych prześwietlona i przeanalizowana niejednokrotnie. Dla norweskiej pisarki kod archetypowy wygląda nieskomplikowanie, Czerwony Kapturek = skrzywdzona mała dziewczynka [w czerwonej sukience], wilk = zły mężczyzna, leśniczy/myśliwy = policjant. Nowatorskie wydaje się tutaj jedynie odwrócenie ról. To Czerwony Kapturek poluje na wilki i je bezlitośnie morduje.
Jeśli ktoś spodziewa się kryminału bądź thrillera psychologicznego, to się niestety zawiedzie. Psychologii jest tu owszem sporo, ale jakiegokolwiek napięcia brak. Kryminał też żaden, bo bardzo szybko dowiadujemy się, która z sióstr jest Czerwonym Kapturkiem. Spora część tekstu to pamiętnik bohaterki, z jednej strony przedstawiający wydarzenia z jej perspektywy, a z drugiej zawierający sporo psychologicznej autoanalizy, wyjaśniającej czytelnikowi co doprowadziło ją do stania się bezwzględnym czerwonym potworem.
Kilka pierwszych stron mnie nie przekonywało, ale nawet szybko się wciągnęłam, jednak miałam inną rekompensatę za brak kryminału w kryminale. Osoby nastawione na ten właśnie gatunek, powinny sięgnąć po coś innego.
Napisane dobrym językiem, a co najmniej przyzwoitym [chciałam tu dodać malkontencki kawałek, jak to kiedyś było, a jak teraz bywa, ale odpuszczam - kijem rzeki nie zawrócę], mimo to szału też nie ma.

Zachęcił mnie tytuł. Fascynuje mnie, jak archetypy z tej bajki pracują w świadomości [albo właśnie nieświadomości] twórczej naszych czasów współczesnych. Zresztą ta klasyczna bajka została przez badaczy psychoanalitycznych prześwietlona i przeanalizowana niejednokrotnie. Dla norweskiej pisarki kod archetypowy wygląda nieskomplikowanie, Czerwony Kapturek = skrzywdzona mała...

Ksiazke zaliczam do tych dobrych, jednak w trakcie czytania zbyt wczesnie dowiedzialem sie kto jest tytulowym czerwonym kapturkiem oraz przewidzialem zakonczenie. To tylko takie dwa minusy, gdyby nie to, moja ocena bylaby o dwie gwiazdki wyzsza, bo czytalo sie bardzo plynnie i innych zastrzezen nie mialem.

Ksiazke zaliczam do tych dobrych, jednak w trakcie czytania zbyt wczesnie dowiedzialem sie kto jest tytulowym czerwonym kapturkiem oraz przewidzialem zakonczenie. To tylko takie dwa minusy, gdyby nie to, moja ocena bylaby o dwie gwiazdki wyzsza, bo czytalo sie bardzo plynnie i innych zastrzezen nie mialem.

Nie lubię odkładać książek zanim nie przeczytam. Czytając tą nie mogłam się doczekać końca. Jak dla mnie nudna.

Nie lubię odkładać książek zanim nie przeczytam. Czytając tą nie mogłam się doczekać końca. Jak dla mnie nudna.

Przegadany, nudny, rozwleczony kryminał. Nie polecam.

Przegadany, nudny, rozwleczony kryminał. Nie polecam.

Bardzo dobra książka. Chociaż od połowy wiadomo kto jest mordercą, trzyma w napięciu do końca. Polecam.

Bardzo dobra książka. Chociaż od połowy wiadomo kto jest mordercą, trzyma w napięciu do końca. Polecam.

Książka o kobiecie mordującej mężczyzn. Początek? super, zapowiadała się fajnie, już po samym tytule wydawało mi się, że to będzie "dobra" książka. Fakt faktem dobrze się ją czytało, ale niestety bez "dreszczyku"emocji.... Parę fajnych momentów było, natomiast końcówka jak dla mnie słaba.Bardzo się zawiodłam, bo początek był zachęcający do dalszego czytania, a tu taki zawód na koniec.

Książka o kobiecie mordującej mężczyzn. Początek? super, zapowiadała się fajnie, już po samym tytule wydawało mi się, że to będzie "dobra" książka. Fakt faktem dobrze się ją czytało, ale niestety bez "dreszczyku"emocji.... Parę fajnych momentów było, natomiast końcówka jak dla mnie słaba.Bardzo się zawiodłam, bo początek był zachęcający do dalszego czytania, a tu taki zawód...

Gęsta, duszna, dobra. Dla mnie to bardziej książka psychologiczna niż klasyczny kryminał (zwłaszcza, że "kto zabił" autorka odkrywa w połowie książki mniej więcej). Trochę męcząca, bo ciężkawa, ale podobała mi się lektura - książkę zostawiam na swojej półce. Warto.

Gęsta, duszna, dobra. Dla mnie to bardziej książka psychologiczna niż klasyczny kryminał (zwłaszcza, że "kto zabił" autorka odkrywa w połowie książki mniej więcej). Trochę męcząca, bo ciężkawa, ale podobała mi się lektura - książkę zostawiam na swojej półce. Warto.

Norweski kryminał, gdzie główną bohaterką jest kobieta, która wymierza sprawiedliwość niedobrym mężczyznom. Traumatyczne przeżycie z dzieciństwa, doprowadziły ją do radykalnych zmian w postrzeganiu rzeczywistości. Koncepcja kobiety jako seryjnego zabójcy jest dość ciekawa, lecz sam zarys fabuły nieco przewidywalny.
W pewnym momencie chciałem zaprzestać dalszego czytania książki (bardzo dawno nie miałem takiej sytuacji),lecz zgodnie z własną zasadą, że trzeba dotrwać do końca (zawsze coś się może zmienić),tym razem muszę przyznać, że książka była słaba. Fakt było parę ciekawych momentów (ujawnienie tożsamości tajemniczego mężczyzny z przeszłości, brak hollywoodzkiego zakończenia),lecz było też dużo momentów obniżających wartość tego kryminału (przedwczesne ujawnienie tożsamości zabójczyni - jednej z sióstr).
Książka nie jest ani typowym kryminałem, ani typowym thrillerem psychologicznym (przynajmniej moim zdaniem z powodu dialogów, które albo nic nie wznoszą, albo nie mają wiele wspólnego z pojęciem psychologiczna rozmowa).
No cóż, tym razem nie polecam tej książki

Norweski kryminał, gdzie główną bohaterką jest kobieta, która wymierza sprawiedliwość niedobrym mężczyznom. Traumatyczne przeżycie z dzieciństwa, doprowadziły ją do radykalnych zmian w postrzeganiu rzeczywistości. Koncepcja kobiety jako seryjnego zabójcy jest dość ciekawa, lecz sam zarys fabuły nieco przewidywalny.
W pewnym momencie chciałem zaprzestać dalszego czytania...

Spodziewałam się po tytule jakiejś lepszej treści. Z baśnią braci Grimm próbowano już wielu rzeczy, doszukiwano się w niej podtekstów erotycznych, psychopatycznych. Miałam nadzieję na dobrą, wciągającą lekturę. Zmęczyłam się jednak okropnie i – czego zwykle nie robię- odłożyłam książkę na 100 stron przed zakończeniem. Oczywiście zerknęłam na kilka ostatnich stron, ale okazało się, że nic zaskakującego się tam nie wydarzyło. Zastanawiam się nawet, czy odwołanie się do znakomitego dzieła Grimmów ma tutaj sens – w końcu bohaterka ich baśni nie była psychopatyczną morderczynią starannie dobranych przez siebie mężczyzn! Miałam nadzieję, że odnajdę w książce trochę psychologii, odwołań do Freuda i Junga, ale…….

Spodziewałam się po tytule jakiejś lepszej treści. Z baśnią braci Grimm próbowano już wielu rzeczy, doszukiwano się w niej podtekstów erotycznych, psychopatycznych. Miałam nadzieję na dobrą, wciągającą lekturę. Zmęczyłam się jednak okropnie i – czego zwykle nie robię- odłożyłam książkę na 100 stron przed zakończeniem. Oczywiście zerknęłam na kilka ostatnich stron, ale...

bardzo ciekawa, nietypowa forma. dużo ciekawych i oryginalnych myśli. dobre opisy.

nie jest to najlżejsza powieść, jaką czytałam, ale mnie osobiście zaciekawiła. historia kobiety sprawia, że ja osobiście bardzo jej współczułam. mimo tego, co robiła i jej braku skrupułów - było mi jej żal.

byłam pod wrażeniem. ;)

bardzo ciekawa, nietypowa forma. dużo ciekawych i oryginalnych myśli. dobre opisy.

nie jest to najlżejsza powieść, jaką czytałam, ale mnie osobiście zaciekawiła. historia kobiety sprawia, że ja osobiście bardzo jej współczułam. mimo tego, co robiła i jej braku skrupułów - było mi jej żal.

byłam pod wrażeniem. ;)