Na początku nie mogłam się połapać w tych wszystkich imionach i nazwiskach.
Trochę irytujące, że znów mamy do czynienia z niepokorną policjantką, która praktycznie sama rozwiązuje zagadkę.

Na początku nie mogłam się połapać w tych wszystkich imionach i nazwiskach.
Trochę irytujące, że znów mamy do czynienia z niepokorną policjantką, która praktycznie sama rozwiązuje zagadkę.

Zawiła zagadka kryminalna - super, tyle że w połowie książki wszystkie te puzzle poskładałam w calosc i nic mnie już nie zaskoczyło, no chyba że irracjonalne zachowanie niezrównoważonej psychicznie śledczej, która zaczęła stroić się w sukienkę zgwałconej i zamordowanej 35 lat wcześniej dziewczyny... Klimat powieści jest świetnie uchwycony, niestety wieje nudą

Zawiła zagadka kryminalna - super, tyle że w połowie książki wszystkie te puzzle poskładałam w calosc i nic mnie już nie zaskoczyło, no chyba że irracjonalne zachowanie niezrównoważonej psychicznie śledczej, która zaczęła stroić się w sukienkę zgwałconej i zamordowanej 35 lat wcześniej dziewczyny... Klimat powieści jest świetnie uchwycony, niestety wieje nudą

Zakręcona i przewrotna historia.

Zakręcona i przewrotna historia.

Kupiłem za 12 zł.Ale,nie żałuje,bardzo dobry norweski klimat.
Tajemnicza śmierć,kobiety.Powrót do mrocznej tajemnicy lat 70.
Ciekawe postacje murzyna i Polki.
Przyjaźń między policjantami.Fajne.

Kupiłem za 12 zł.Ale,nie żałuje,bardzo dobry norweski klimat.
Tajemnicza śmierć,kobiety.Powrót do mrocznej tajemnicy lat 70.
Ciekawe postacje murzyna i Polki.
Przyjaźń między policjantami.Fajne.

Z balkonu mieszkania na szóstym pietrze wypada 57-letnia kobieta w średnim wieku.Czy to wypadek, czy samobójstwo, ktoś dostrzega cień mężczyzny w czapce za jej plecami.Następnie po jakimś czasie znika w niewyjaśnionych okolicznościach młoda dziewczyna Lili Aniela Rudek sprzątaczka zatrudniona na lato do sprzątania przy kempingu w Moss.Dziewczynę nękało i gnębiono nocami takie złe przeczucie, że jest przez kogoś śledzona.Za jej oknem domku przesuwał się i przechodził tajemniczy cień tego samego mężczyzny.Czy to nie jest czasami przypadek, że właściciel owego kempingu zamieszkuje ten sam blok, co zabita tam starsza kobieta.
Cato Isaksen razem z nową jego pracownicą grupy śledczej Marian Dahle podejmuje się prowadzenia sprawy zabójstwa tej kobiety, a Marian Dahle to osoba bardzo impulsywna, empatyczna nie darzy sympatią policjanta Cata Isaksena i nie koniecznie ona uznaje regułę drogi służbowej. Mimo nieporozumień między nimi co wynikają z tego, muszą oni ustąpić i rozwiązać zagadkę kryminalną odnaleźć zabójcę, żeby nikomu nic już nie zrobił i nie zabijał.

Po "Miodowej Pułapce", który był bardzo świetnym kryminałem, Unni Lindell zaskoczyła mnie swym genialnym skandynawskim kryminałem,wciągająca historia, trzymająca w doskonałym napięciu..szybko akcja rosła,z każdą stroną czytanej książki, zaskakująca, niezła fabuła..znakomity policjant Cato Isaksen, zaś Marian Dahle to taka wredna, denerwująca idiotka jak mi działała na nerwy, irytująca baba, stale kłóciła się Catem o coś drażniła mnie.Książka wzbudzała we mnie emocje, powodowała mnóstwo strachu, przerażenia.
Trochę trudna, zagmatwana zagadka do rozwiązania,z zapartym tchem czytałam ten kryminał.
"Człowiek Mroku" to świetny,zdecydowanie mocny kryminał z Czarnej Serii..Lindell i tym razem spisała się rewelacyjnie jest znakomitą norweską pisarką, dla której poświęcił super chwile i zagwarantowała mi moc zagadek, dała mi olbrzymią satysfakcję podczas czytania nie rozczarowała mnie książka przeczytałam ją z zainteresowaniem.

Z balkonu mieszkania na szóstym pietrze wypada 57-letnia kobieta w średnim wieku.Czy to wypadek, czy samobójstwo, ktoś dostrzega cień mężczyzny w czapce za jej plecami.Następnie po jakimś czasie znika w niewyjaśnionych okolicznościach młoda dziewczyna Lili Aniela Rudek sprzątaczka zatrudniona na lato do sprzątania przy kempingu w Moss.Dziewczynę nękało i gnębiono nocami...

Ciekawa i niezwykle zawikłana historia kryminalna, w której kolejne strzępki prawdy, odkrywane przez policję, a wraz z nimi przez czytającego, są na pierwszy rzut oka cudacznie do siebie niedopasowane i choć wydają się klockami z tej samej układanki, za nic nie dadzą się ze sobą zestawić. Przypomina to układanie puzzli z 1000 kawałków bez znajomości obrazka, jaki powinny ostatecznie utworzyć.

Przyznam, że śledziłam losy tej sprawy wręcz z zapartym tchem i choć chwilami gubiłam się, musiałam dokładnie przypominać sobie niektóre wcześniejsze wypowiedzi, fakty dotyczące osób, które okazywały się zaskakująco ze sobą powiązane, to ten trud i zagwozdka sprawiły mi dużą przyjemność. A ostateczne wyjaśnienie głównej zagadki stanowiło zaskoczenie. Tak chyba wolę - gdy autor zaciera ślady i w zakończeniu czeka mnie niespodzianka, niż gdy okazuję się mądrzejsza i domyślam się postaci sprawcy.

Zresztą dosłownie ostanie strony książki przyniosły mi też szczery uśmiech i cichą satysfakcję - dobrze, że niektórzy w końcu wygrywają. :)
Polecam wielbicielom kryminalnych łamigłówek.

Ciekawa i niezwykle zawikłana historia kryminalna, w której kolejne strzępki prawdy, odkrywane przez policję, a wraz z nimi przez czytającego, są na pierwszy rzut oka cudacznie do siebie niedopasowane i choć wydają się klockami z tej samej układanki, za nic nie dadzą się ze sobą zestawić. Przypomina to układanie puzzli z 1000 kawałków bez znajomości obrazka, jaki powinny...

Książka to dobry kryminał, jak wszystkie z Czarnej Serii. Wciągająca historia, trzymająca w napięciu. Dałam 8 tylko przez postać Marian Dahle - dla mnie irytująca do granic możliwości. Zdarzało mi się denerwować czytając wątki z tą kobietą. No ale czy Książka nie powinna wzbudzać emocji? :)

Książka to dobry kryminał, jak wszystkie z Czarnej Serii. Wciągająca historia, trzymająca w napięciu. Dałam 8 tylko przez postać Marian Dahle - dla mnie irytująca do granic możliwości. Zdarzało mi się denerwować czytając wątki z tą kobietą. No ale czy Książka nie powinna wzbudzać emocji? :)

Kolejna książka o Cato i Marian i kolejny raz tylko dobra. Jest może minimalnie lepiej niż w "Miodowej pułapce".
Bohaterowie nadal pozostają nijacy, no może oprócz denerwującej Marian. Akcja jednak jest wciągająca, a zakończenie zaskakuje. Nie wiem tylko, po co ten spoiler już na pierwszej stronie. Może taki był zamysł, żeby czytelnik szybciej odgadnął, co tam się dzieje.
Pierwsza połowa książki trochę się dłużyła, druga zleciała w okamgnieniu.
Jest trochę lepiej - może kolejna część (kupiłam w trójpaku) pozytywnie mnie zaskoczy...

Kolejna książka o Cato i Marian i kolejny raz tylko dobra. Jest może minimalnie lepiej niż w "Miodowej pułapce".
Bohaterowie nadal pozostają nijacy, no może oprócz denerwującej Marian. Akcja jednak jest wciągająca, a zakończenie zaskakuje. Nie wiem tylko, po co ten spoiler już na pierwszej stronie. Może taki był zamysł, żeby czytelnik szybciej odgadnął, co tam się dzieje....

Nie czytałam innych książek z tej serii, ale ta jest dość dobra. W opisie czytamy, że to kryminał z komisarzem Cato Isaksenem w roli głównej, ale mnie bardziej zaintrygowała postać Marian Dahle, która trochę przypomina mi Lise Salander... Kobieta młoda, którą życie już dość mocno doświadczyło, trochę tajemnicza i niesubordynowana. W powieści podobała mi się fabuła - autorka stopniowo odkrywała karty zagadek i tajemnic z przeszłości, które stanowiły klucz do wydarzeń teraźniejszych, sao zakończenie pozytywnie zaskakujące.

Nie czytałam innych książek z tej serii, ale ta jest dość dobra. W opisie czytamy, że to kryminał z komisarzem Cato Isaksenem w roli głównej, ale mnie bardziej zaintrygowała postać Marian Dahle, która trochę przypomina mi Lise Salander... Kobieta młoda, którą życie już dość mocno doświadczyło, trochę tajemnicza i niesubordynowana. W powieści podobała mi się fabuła - autorka...

Nie dałem rady. Skończyłem po około stu stronach. Nuda, nuda, nuda. Wszystko się zlewa. Dziwny podział na rozdziały. Nowa myśl to nowy rozdział. Nie wiadomo czy teraz jest mowa o jednej czy drugiej ofierze. Jedynie wątek powracającego z urlopu komisarza się wybija w tym galimatiasie. Co nie zmienia, że jest dziwny. Policja zachowuje się jak banda przyjaciół dla których najważniejsze jest to kto będzie siedział w zwalniającym się pokoju lub czy trzymać psa na komendzie. Główny bohater jest tak nijako irytujący, że aż boli. Ogólnie od samego początku czytania czułem niechęć do tej pozycji. Lubię skandynawskie kryminały, ale autor nie przypadnie mi do gustu.

Nie dałem rady. Skończyłem po około stu stronach. Nuda, nuda, nuda. Wszystko się zlewa. Dziwny podział na rozdziały. Nowa myśl to nowy rozdział. Nie wiadomo czy teraz jest mowa o jednej czy drugiej ofierze. Jedynie wątek powracającego z urlopu komisarza się wybija w tym galimatiasie. Co nie zmienia, że jest dziwny. Policja zachowuje się jak banda przyjaciół dla których...