Jędrzej Kwiatkowski to kolejny z "jednostrzałowców", jeżeli założymy, że nie jest to pseudonim, pod którym ukrywa się ktoś bardziej otrzaskany w świecie literackim. I choć kryminały z serii z konikiem Wydawnictwa Morskiego najczęściej były niewypałami, to ta pozycja stanowi wyjątek. Książka jest przesycona grypserą, czyli gwarą więzienną, i to w takim stopniu, że często trzeba sięgać po słownik tejże zamieszczony na wikipedii. Bohaterowie to w większości przedstawiciel półświatka - złodziejaszkowie, bandyci, sutenerzy, recydywiści. Z drugiej strony mamy zespół milicjantów z komendy Toruńskiej, bo w tym mieście dzieje się akcja. Z tej mieszanki wyróżnia się chyba najbardziej porucznik Zgiet, który przestaje być postacią papierową po przybliżeniu jego kłopotów z korkiem od wanny (mam ten sam problem!) i relacji z żoną, na które składają się te wszystkie codzienne drobiazgi (proza życia). Jest dość sporo szczegółów topografii miasta, ale nigdy nie byłem w Toruniu ani nie mam ochoty sprawdzać prawdziwości ww. Krótko - akcja jest wartka, dialogi poprawne, całość wiarygodna, a zagadka trzyma w napięciu niemal do samego końca. Polecam.

Na koniec kilka próbek grypsery:
"Spaść przez lipo"
"Przyklep na patrzonko"
"Brąchać"
"Jorgnąć się".

Jędrzej Kwiatkowski to kolejny z "jednostrzałowców", jeżeli założymy, że nie jest to pseudonim, pod którym ukrywa się ktoś bardziej otrzaskany w świecie literackim. I choć kryminały z serii z konikiem Wydawnictwa Morskiego najczęściej były niewypałami, to ta pozycja stanowi wyjątek. Książka jest przesycona grypserą, czyli gwarą więzienną, i to w takim stopniu, że często...