Wszystko czego wam nie powiedziałam

duzo smutku...prawdziwej zyciowej masakry
ale warto

duzo smutku...prawdziwej zyciowej masakry
ale warto

Pokaż mimo to

W książce podobało mi się to, że czytelnik może poznać w jaki sposób mierzy się z tragedią każdy członek rodziny. Tłumaczyło to ich postępowanie i tak naprawdę dzięki nim można poznać główną bohaterkę, którą z początku opisano jako wzorową uczennicę i kochającą córkę. Ale okazuje się, że każda z postaci zna tajemnice dziewczyny, o których nie wie nikt inny. Szukają winnych, a podejrzenia policji są dla nich nie do przyjęcia.

Scena, dzięki której dotarło do mnie co się tak naprawdę wydarzyło. Wszystko zaczęło się składać w całość i nabierać sensu. Ale to nie koniec. Kiedy poznajemy ostatnie minuty z jej życia i jej myśli? Złamało mi to serce. Musiałam na chwile odłożyć książkę, żeby dojść do siebie. Byłam poruszona i zarazem wściekła. Ale pomimo tego, zakończenie jest dla mnie piękne, choć bolesne.
Książka zdecydowanie dała mi do myślenia i na długo zostanie mi w pamięci.

W książce podobało mi się to, że czytelnik może poznać w jaki sposób mierzy się z tragedią każdy członek rodziny. Tłumaczyło to ich postępowanie i tak naprawdę dzięki nim można poznać główną bohaterkę, którą z początku opisano jako wzorową uczennicę i kochającą córkę. Ale okazuje się, że każda z postaci zna tajemnice dziewczyny, o których nie wie nikt inny. Szukają winnych, a p...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka o tym jak trudno być odmieńcem.
I o tym, że przemoc to nie tylko bicie, wyzwiska czy zastraszanie.
O żałobie. O chorej miłości. Io miłości.
Wstrząsająca.

Książka o tym jak trudno być odmieńcem.
I o tym, że przemoc to nie tylko bicie, wyzwiska czy zastraszanie.
O żałobie. O chorej miłości. Io miłości.
Wstrząsająca.

Pokaż mimo to

Jest to książka która w mojej głowie narodziła wiele trudnych pytań. Uczy nas jak być szczęśliwymi ludźmi, często przez monotonie codzienności nie dostrzegamy ulotnego szczęścia. Nasze marzenie kim mieliśmy być często odbiegają od rzeczywistości. Czy to jest powód do tego żeby nasze życie zmieniać, czy starać się brać to co mamy? Odpowiedź na to pytanie pojawia się na kartkach tej powieści. Zwraca nam uwagę na to jakie błędy popełniamy jako rodzice. Sugeruje żeby każdy rodzic przeczytał tę książkę przed wychowaniem swoich pociech, aby nas przestrzec że nasze marzenia nie są marzeniami naszych dzieci a spełnianie naszych nie zrealizowanych marzeń przez nasze dzieci może doprowadzić do tragedii. Nie wymagajmy od naszych pociech zbyt wiele. Nasze dzieci posiadają własne marzenia i pragnienia, często inne niż nasze. Uszanujmy to. Według nie nie jest to powieść o dyskryminacji rasowej, tylko o tym że każdy z nas jest inny i pragnie dla siebie czegoś innego. Bardzo dobry debiut. Czytało się przyjemnie i szybko. Bardzo udany debiut Ng.

Jest to książka która w mojej głowie narodziła wiele trudnych pytań. Uczy nas jak być szczęśliwymi ludźmi, często przez monotonie codzienności nie dostrzegamy ulotnego szczęścia. Nasze marzenie kim mieliśmy być często odbiegają od rzeczywistości. Czy to jest powód do tego żeby nasze życie zmieniać, czy starać się brać to co mamy? Odpowiedź na to pytanie pojawia się na kartkach...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia rodziny, która żyje razem, ale tak naprawdę się nie zna. Rodzice myślą o swoich marzeniach i robią wszystko, żeby ich najstarsza córa je zrealizowała. Ona za to robi wszystko, żeby uszczęśliwić rodziców. Brat z młodszą siostrą są gdzieś obok, już nie istotni.
Czy bycie innym to coś złego? Czy społeczeństwo zawsze będzie wytykać tych innych, odmieńców? Czy ci inni będą zawsze robić wszystko, by zlać się tłumem, nie wyróżniać się, a ci tak przeciętni będą ciągle marzyć, żeby być kimś wyjątkowym?

Historia rodziny, która żyje razem, ale tak naprawdę się nie zna. Rodzice myślą o swoich marzeniach i robią wszystko, żeby ich najstarsza córa je zrealizowała. Ona za to robi wszystko, żeby uszczęśliwić rodziców. Brat z młodszą siostrą są gdzieś obok, już nie istotni.
Czy bycie innym to coś złego? Czy społeczeństwo zawsze będzie wytykać tych innych, odmieńców? Czy ci inni ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Polecam

Polecam

Pokaż mimo to

Książka bardzo wciągająca.Daje do myślenia. Pokazuje, że ambicje rodziców mogą prowadzić do tragedii. Wtedy na refleksje i przyznanie się do błędów jest za późno. Powinno się słuchać dzieci, bo one mają swoje zainteresowania, pragnienia i marzenia, które niestety często nie są takie jak nasze. Musimy nauczyć się to akceptować, wspierać i.... przede wszystkim kochać. I nie pomijać w tym żadnego że swoich dzieci.

Książka bardzo wciągająca.Daje do myślenia. Pokazuje, że ambicje rodziców mogą prowadzić do tragedii. Wtedy na refleksje i przyznanie się do błędów jest za późno. Powinno się słuchać dzieci, bo one mają swoje zainteresowania, pragnienia i marzenia, które niestety często nie są takie jak nasze. Musimy nauczyć się to akceptować, wspierać i.... przede wszystkim kochać. I nie pomij...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

" Dzieci z rodzin mieszanych etnicznie często mają kłopoty ze znalezieniem sobie miejsca w życiu". To mówi bardzo dużo o naszych bohaterach, wśród których "inni" chcą być "tacy jak wszyscy" i na odwrót. Niestety rodzice nie są w stanie pomóc swoim dzieciom, wręcz przeciwnie. Nie potrafią z nimi rozmawiać a jedynie przerzucają na nie swoje frustracje i niespełnione marzenia. Wymagając zbyt wiele nie są w stanie zauważyć rosnącej niepewności, zagubienia, braku umiejętności nawiązywania przyjaźni czy nawet zwykłych znajomości z rówieśnikami. Wszystko to prowadzi do wielkiej destrukcji i tragedii. Powieść jest przepełniona wręcz skrajnymi emocjami. Czytając tę opowieść wściekłość walczyła we mnie z wielkim smutkiem. Pozostała nostalgia i przemyślenia, do których zachęcam wszystkich.

" Dzieci z rodzin mieszanych etnicznie często mają kłopoty ze znalezieniem sobie miejsca w życiu". To mówi bardzo dużo o naszych bohaterach, wśród których "inni" chcą być "tacy jak wszyscy" i na odwrót. Niestety rodzice nie są w stanie pomóc swoim dzieciom, wręcz przeciwnie. Nie potrafią z nimi rozmawiać a jedynie przerzucają na nie swoje frustracj...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sposób prowadzenia narracji, etapowo odkrywanie kart, podsyca klimat tajemniczości, jaki panuje w rodzinie. Tajemnice rosną z biegiem lat, tak samo jak oczekiwania poszczególnych członków rodziny. Każdy chowa w sobie jakiś żal. W dzieciństwie zdarzają się drobne incydenty, które budują świadomość przyszłego dorosłego. Dorosły obiera często inną od zamierzonej drogę na przyszłość, co tez może z czasem wywołać gorycz. Człowieka zaczynają wypełniać małe tajemnice, niespełnione marzenia, oczekiwania, które nie znajdują ujścia, a do tego nie potrafimy się tym wszystkim dzielić z bliskimi. Rosnącą frustrację próbujemy przekierować za pomocą zorganizowania życia dzieciom, by to one sięgnęły po sukces, który nas ominął.
Ng w swojej prozie uświadamia, jak to jest czuć się zakładnikiem we własnej rodzinie. Zakładnikiem rodzicielskich nieziszczonych pragnień. Bowiem, okazywana przez rodziców troska, w tym wypadku, nie jest bezinteresowna. Pociąga za sobą oczekiwania, których najstarsza córka nie jest w stanie spełnić zarówno pod względem nauki, jak i nawiązywania kontaktów z rówieśnikami. Osiągając sukcesy na obu polach zapewniłaby sobie przychylność obojga rodziców, rekompensując ojcu brak szacunku i bliższych kontaktów ze strony amerykańskiej społeczności, również tej uniwersyteckiej, a matce nieukończenia studiów i niespełnienia marzeń o byciu lekarką.

Podkreślić należy fakt, że zdarzenia, które dotyczą Lydii mają miejsce w latach 70-tych, zatem trzeba spojrzeć na problem oczami ludzi osadzonych w czasie, gdy nadal istnieje nietolerancja względem wszelkiej odmienności oraz raczkujące równouprawnienie. To w jakimś stopniu tłumaczy działania państwa Lee. W końcu przez pryzmat dzieci mogliby stanąć w innym świetle, być akceptowanymi członkami społeczności, nie patrzono by na nich tylko jako mieszaniny kulturowej. Chcemy się wyróżniać poprzez nasze zawodowe osiągnięcia, a nie przyciągać uwagę głównie poprzez nasz kolor skóry czy płeć.
Zatem Lydia staje się jedynie narzędziem w rękach rodziców do zaspokojenia ich celów. W starszej córce są pokładane olbrzymie nadzieje, a ona pragnie się z tego wyzwolić. Podobnie niewidoczny Nath pragnie wolności dla siebie. Kierują nim inne względy, ale marzy o tym samym. Chce uwolnić się od rodziców ignorujących jego potrzeby, a jednocześnie od sióstr, gdzie jedna stawiana na piedestale, przyćmi każdy jego sukces, a druga równie przezroczysta, co on sam, nie ma nawet jeszcze prawa głosu w tej rodzinie.

Dla mnie zasadniczym rozdziałem w powieści jest rozdział siódmy dający wiele odpowiedzi na nurtujące pytania, jakie rodzą się podczas lektury. Wydaje mi się, że od tego momentu lepiej zaczniemy rozumieć bohaterów, ich problemy i potrzeby. Poza tym książka ani nie jest rozwleczona, ani jej akcja nie idzie tak szybko, by mieć poczucie pogubienia się Autorki w tym, co chce przekazać. Wręcz przeciwnie. Wszystko ma tu swoje idealne miejsce, a oszczędny styl pisarki podkreśla tylko zahamowanie emocjonalne dzieci. Dzieci, które nie narzucają się dorosłym chowając głęboko własne odczucia, świetnie rozumieją co się dzieje, wspierają się bez słów, jednocześnie samotnie walczą z tym, co je gnębi.
To okropne uświadomić sobie, jak osamotnionym człowiekiem jesteśmy żyjąc wśród najbliższych. Bohaterowie "Wszystko czego wam.." są jednostkami wyalienowanymi w społeczeństwie oraz we własnej rodzinie. Brak zrozumienia na zewnątrz jest zwielokrotnione przez brak akceptacji i okazywania miłości w kręgu najbliższych. Potrzeby dzieci są zupełnie ignorowane. Jednocześnie to właśnie dzieci najmocniej do nas tutaj przemówią. To one stają się tymi postaciami, które najszybciej uświadamiają sobie, co się dzieje i o wiele więcej rozumieją niżby się zdawało dorosłym.

Celeste Ng umieszcza wydarzenie w czasach, gdy mieszane małżeństwa nie były tolerowane również w oczach wymiaru sprawiedliwości. Ostentacja towarzyszy życiu rodziny, emanując na każdego jej członka. Czy to w pracy, czy w szkole, czy tym bardziej w oczach sąsiadów jest się zdecydowanie innym, a zainteresowani chcą głównie wtopić się w społeczność, chcą do niej należeć jak każdy, być zaakceptowanym bez względu na kolor skóry. Dorośli pragną też być inni niż byli ich rodzice, którzy nie dali im w dzieciństwie tego, czego potrzebowali. Czasami tak mocno skupiają się na tym, by działać inaczej, że wybierają złą drogę, która prowadzi dokładnie w tym samym kierunku, co ta, od której próbowali uciec.
Po części rozumiem rodziców, wiem skąd brały się ich ambitne plany i chęć dopasowania się, a z drugiej strony tak ciężko czytało się to, z czym bezgłośnie musiały radzić sobie dzieci. Ocenę rodziców zostawiam dzieciom. To zawsze one wydają świadectwo z wychowania, jakim zostały poddane. Ja tym razem oceniam jedynie strukturę powieści oraz emocje, jakich mi dostarczyła.

Sposób prowadzenia narracji, etapowo odkrywanie kart, podsyca klimat tajemniczości, jaki panuje w rodzinie. Tajemnice rosną z biegiem lat, tak samo jak oczekiwania poszczególnych członków rodziny. Każdy chowa w sobie jakiś żal. W dzieciństwie zdarzają się drobne incydenty, które budują świadomość przyszłego dorosłego. Dorosły obiera często inną od zamierzonej drogę na przyszłoś...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

,,[...] troska pociąga za sobą oczekiwania, które - jak śnieg - osiadają na tobie, nawarstwiają się i przygniatają swoim ciężarem.''

Ten cytat szczególnie zapadł mi w pamięć, ponieważ oddaje on całą historię opowiedzianą w książce. Oczekiwania przygniatają jej bohaterów: Marilyn i Jamesa, którzy pragnąc oszczędzić tego swoim dzieciom nieświadomie popełniają ten sam błąd i przygniatają swoje dzieci, a w szczególności Lydię. Wciągająca, skłaniająca do przemyśleń i niezwykle smutna.

,,[...] troska pociąga za sobą oczekiwania, które - jak śnieg - osiadają na tobie, nawarstwiają się i przygniatają swoim ciężarem.''

Ten cytat szczególnie zapadł mi w pamięć, ponieważ oddaje on całą historię opowiedzianą w książce. Oczekiwania przygniatają jej bohaterów: Marilyn i Jamesa, którzy pragnąc oszczędzić tego swoim dzieciom nieświadomie popełniają ten sam błą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to