Kolejna część pozwalająca miło spędzić czas w towarzystwie znanych bohaterów. Mam wrażenie, że czytanie tej książki trochę przypomina rozmowę przez telefon z mamą, zadajesz pytanie a co tam słychać u 'wujka Qwila przez w" i już opowieść sama płynie. Nie dajcie się jednak uśpić potoczystemu stylowi, w opowiadaniu o wyprawie do Szkocji znajdziemy wiele rodzynków w postaci przemyśleń o byciu turystą, o ludzkiej naturze, wewnętrznych podłościach gdzieś ukrytych w każdym z nas głęboko.. polecam na spokojną niedzielną poczytankę.

Kolejna część pozwalająca miło spędzić czas w towarzystwie znanych bohaterów. Mam wrażenie, że czytanie tej książki trochę przypomina rozmowę przez telefon z mamą, zadajesz pytanie a co tam słychać u 'wujka Qwila przez w" i już opowieść sama płynie. Nie dajcie się jednak uśpić potoczystemu stylowi, w opowiadaniu o wyprawie do Szkocji znajdziemy wiele rodzynków w postaci...

Jak zwykle zagadka kryminalna plus pochwała życia, indywidualizmu i cieszenia się codziennością. Tym razem wyjątkowo Qwill pojechał wraz z mieszkańcami Pickax na wycieczkę do Szkocji.
Qwill nie marudził, że wycieczka wyglądała nie do końca tak, jak można było się spodziewać. Cieszył się tym, co zobaczył. Wyspy szkockie wspominał jako najciekawsze. Jest w nich bowiem „coś dzikiego i mistycznego, coś ponadczasowego. Czujesz to w kamieniach pod stopami, pradawną obecność Piktów, Rzymian, Saksonów, Celtów, Anglów, wikingów.”

Zainteresował się przygotowaniami miejscowego, amatorskiego teatru do wystawienia „Hamleta.” Rozmawiał o „Hamlecie” z Polly. I nie rozumiał go tylko jako czegoś starego, klasyki, bez związku ze spółczesnością, tylko jako sztukę aktualną. „To dzieło pełne emocji. A roi się w niej od wiedźm, duchów, pojedynków i okropnych zabójstw. Wiele mówi o pokusach, ludzkim upadku, duchowym złu i nieopanowanej ambicji.”

Qwill musiał też stoczyć „walki” o to, aby mógł być sobą i aby nikt nie zmuszał go do ożenku i posiadania potomstwa. Nawet najbardziej życzliwi przyjaciele bowiem nie dawali mu pod tym względem spokoju. Mówił „Jestem kawalerem z wyboru, charakteru i w moim postrzeganiu świata nie ma miejsca na potomstwo”, a majątek po śmierci przejdzie na cele charytatywne. Był rozwodnikiem, a nie kawalerem, ale widocznie bardziej czuł się kawalerem, skoro tak mówił. Jego przyjaciel tłumaczył mu, że małżeństwo, to jedyny przyzwoity sposób na życie, a Polly „się marnuje” skoro nie jest mężatką. Hasło o marnowaniu się Polly mocno Qwilla zdenerwowało, więc zripostował, że Polly prowadzi udane i pożyteczne życie.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2019/08/lilian-jackson-braun-kot-ktorego-tam.html

Jak zwykle zagadka kryminalna plus pochwała życia, indywidualizmu i cieszenia się codziennością. Tym razem wyjątkowo Qwill pojechał wraz z mieszkańcami Pickax na wycieczkę do Szkocji.
Qwill nie marudził, że wycieczka wyglądała nie do końca tak, jak można było się spodziewać. Cieszył się tym, co zobaczył. Wyspy szkockie wspominał jako najciekawsze. Jest w nich bowiem „coś...

Sympatyczny lekki kryminał z serii o Yum Yum i Koko. W tle wycieczka Quilla, Polly i kompanii do Szkocji i podejrzany atak serca Irmy czyli przewodniczki. Plus za wiarygodne przedstawienie kociej antypatii do dawnej sympatii Quilla, Melindy.

Sympatyczny lekki kryminał z serii o Yum Yum i Koko. W tle wycieczka Quilla, Polly i kompanii do Szkocji i podejrzany atak serca Irmy czyli przewodniczki. Plus za wiarygodne przedstawienie kociej antypatii do dawnej sympatii Quilla, Melindy.

Świetna, jak zresztą cała seria. Muszę przyznać, że jest to najbardziej uzależniająca seria jaką czytałam od lat - tylko co ja zrobię jak już ją przeczytam całą...

Świetna, jak zresztą cała seria. Muszę przyznać, że jest to najbardziej uzależniająca seria jaką czytałam od lat - tylko co ja zrobię jak już ją przeczytam całą...

Szkocja. Hebrydy, Grampiany, Góry Kaledońskie, jeziora i torfowiska, zamki i zagrody, zatoki i doliny, potoki i wzgórza, bagna, góry, wąwozy i… Jim Qwilleran. Ten Jim Qwillweran, którego matka pochodziła z Mackintoshów. Tych Mackintoshów.
O szkockich korzeniach Qwilla wiedzą wszyscy – korektorzy, którzy od lat zmagają się z trudną pisownią jego nazwiska, znajoma antykwariuszka, która podarowała mu gigantyczny herb rodowy, lokalna dekoratorka wnętrz, która upolowała dlań oryginalny fragment kiltu z 1746 roku, a także Polly Duncan, szefowa biblioteki publicznej w Pickax City, a prywatnie – przyjaciółka dziennikarza. To właśnie ona wpada na pomysł, aby Qwill wziął udział w przygotowywanej przez jej przyjaciółkę wyprawie. Grupa mieszkańców Moose County ma zamiar wybrać się do Szkocji na wycieczkę Śladami Ślicznego Księcia, Karola Edwarda Stuarta, a obecność byłego żurnalisty znacząco by tę wyprawę uświetniła. W końcu kto może pochwalić się tym, że spędził dwa tygodnie z najbogatszym człowiekiem Moose County? Początkowa radość Qwilla znika, kiedy okazuje się, że jedną z uczestniczek wyprawy będzie Melinda Goodwinter, dawna przyjaciółka Jima, która od lat próbuje go usidlić i złapać w małżeńską pułapkę. Niemniej jednak, dziennikarz postanawia, że pomimo jej obecności, będzie się dobrze bawił i pełen zapału wyrusza do Glasgow, zabierając ze sobą swojego wieloletniego kompana, Archa Rikera. Przewodniczką wycieczki jest Irma Hasselrich, szefowa wolontariuszy w miejscowym domu spokojnej starości, nieoficjalnie nazywana przez podróżujących… sierżantem. Irma opracowała wyprawę w najmniejszych detalach i już po pierwszych dniach umysły Amerykanów są przytłoczone serwowanymi przezeń informacjami. Pastwiska, pola bitew, wrzosowiska… I nic, co kojarzyłoby się z samą Szkocją. Gdzie kilty, gdzie dźwięk kobzy, gdzie potwór z Loch Ness? Zmęczeni, nieco oszołomieni, ale weseli wycieczkowicze nie mogą się doczekać zwiedzania Edynburga. Wtem, ich przewodniczka nieoczekiwanie umiera, a podróżujący z grupą lekarz stwierdza zatrzymanie akcji serca. Qwill i Polly postanawiają wrócić do Pickax City. Dziennikarza niepokoi zachowanie jego kotów – Koko, choć będący daleko od miejsca tragedii, dziwnie się zachowuje, jakby przeczuwając, że coś jest nie tak. I, jak się wkrótce okazuje, znowu ma rację… Tajemniczy mężczyzna obserwuje dom Polly, ktoś włamuje się do składu jabłek Qwillerana, a malutka Yum Yum zostaje porwana! Qwill, troskający się o życie najbliższych, nie wie co robić i, w akcie desperacji, zwraca się z prośbą o pomoc do wytrawnego tropiciela zbrodni.
..."- Koko, to będzie poważna dyskusja i proszę, żebyś dał z siebie wszystko.
- Yow! – powiedział Koko, mrużąc oczy na znak zgody.
Qwilleran włączył dyktafon, który miał zawsze w zasięgu ręki.
- Zdajesz sobie sprawę z tego, że Irma Hasselrich nie żyje?
- Yow! – Koko odpowiedział bez chwili wahania, w sposób, który oznaczał bezwarunkową zgodę.
- Czy została zamordowana?
Koko zawahał się przed potwierdzeniem.
- Yow!
- Hmmm… - Qwilleran poklepał się po wąsach.
- Czy kierowca spowodował, że połknęła substancję, która zatrzymała prawdę jej serca?
Koko zapatrzył się w przestrzeń.
- Powiem to inaczej. Czy kierowca podrzucił jej narkotyk, który ją zabił?
Koko milczał. Patrzył na boki i z góry na dół, potrząsając konwulsyjnie głową.
- Skup się! – Qwilleran upomniał go i powtórzył pytanie. – Czy kierowca…
- Yow! – przerwał Koko bez przekonania. To nie była odpowiedź jednoznaczna, taka, której spodziewał się Qwilleran. Pomyślał, że będzie mądrze, jeśli zada Koko pytanie testowe.
- Koko, czy nazywam się Ronald Frobnitz?
- Yow! – odpowiedziało miejscowe medium, szykując się do skoku na muszkę owocówkę."...
Kot, którego tam nie było (1992) to raczej sympatyczna opowieść o Szkocji, aniżeli atrakcyjna zagadka kryminalna. Pisarka naprawdę zaszalała i napakowała powieść wieloma różnymi wątkami, podarowując czytelnikom lekką i nieco chaotyczną papkę. Wyprawa do Szkocji, próba uprowadzenia Polly, śmierć doktora Goodwintera, powrót dawnej przyjaciółki Qwilla, rozwód Bushy’ego, prace nad nową sztuką teatralną, kradzież kolekcji pluszowych misiów… Plątanina pomysłów, które, podobnie jak to miało miejsce w przypadku Kota, który bawił się w listonosza, doprowadziły mnie na skraj wyczerpania. Bardziej obyczajowo, niż kryminalnie i bardziej krotochwilnie, niż naprawdę śmiesznie. Jednak nadal familiarnie. Za mną już półmetek przygód nietypowego tria i muszę przyznać, że naprawdę się do niego przywiązałam. Dlatego pełna nadziei patrzę w przyszłość i wierzę, że ten spadek formy pani Braun zostanie przełamany.

Szkocja. Hebrydy, Grampiany, Góry Kaledońskie, jeziora i torfowiska, zamki i zagrody, zatoki i doliny, potoki i wzgórza, bagna, góry, wąwozy i… Jim Qwilleran. Ten Jim Qwillweran, którego matka pochodziła z Mackintoshów. Tych Mackintoshów.
O szkockich korzeniach Qwilla wiedzą wszyscy – korektorzy, którzy od lat zmagają się z trudną pisownią jego nazwiska, znajoma...

Jestem pod wrażeniem umiejętności Koko. Jak zawsze genialny. Kot z dziesiątym zmysłem ;)
Polecam wszystkim miłośnikom kotów i kryminałów ;)

Jestem pod wrażeniem umiejętności Koko. Jak zawsze genialny. Kot z dziesiątym zmysłem ;)
Polecam wszystkim miłośnikom kotów i kryminałów ;)

Nie tak dobra, jak poprzednie części... Brakuje trochę powtarzających się co tom trudności ze znalezieniem mieszkania i kawalerskiego życia bohatera, luksus i przepych psują... Ale mimo wszystko nieźle się czyta, lubiana bardzo.

Nie tak dobra, jak poprzednie części... Brakuje trochę powtarzających się co tom trudności ze znalezieniem mieszkania i kawalerskiego życia bohatera, luksus i przepych psują... Ale mimo wszystko nieźle się czyta, lubiana bardzo.

Dzięki tej serii książek przekonałam się do powieści detektywistycznych. Doskonały klimat. Ciekawa postać głównego bohatera. Koci pierwiastek. Wartka akcja. Książka napisana lekko i z humorem.

Dzięki tej serii książek przekonałam się do powieści detektywistycznych. Doskonały klimat. Ciekawa postać głównego bohatera. Koci pierwiastek. Wartka akcja. Książka napisana lekko i z humorem.

Najlepiej zacząć czytać od tomu pierwszego. Wtedy jest najlepsza zabawa przez kolejne tomy. Czytając jeden tom, wyrwany z całości nie traci się sensu,ale nie ma możliwości dobrego poznania głownych bohaterów :)

Najlepiej zacząć czytać od tomu pierwszego. Wtedy jest najlepsza zabawa przez kolejne tomy. Czytając jeden tom, wyrwany z całości nie traci się sensu,ale nie ma możliwości dobrego poznania głownych bohaterów :)