Tytuł książki to jedno z opowiadań autorki. To gra w którym jedna osoba wciela się w detektywa, a inna w zabójcę oczywiście jest jeszcze ofiara. Morderca musi kłamać i fajnie jest w to grać. To także jedno z niesamowicie specyficznych opowiadań, niekiedy wręcza absurdalnych zawartych w książce. Autorka w dwudziestu siedmiu króciutkich tekstach zawarła wspomnienia, obserwacje i refleksje m.in. o ludzkiej naturze czy o mężczyznach i kobietach, czyli bliskie codziennemu życiu.

Tytuł książki to jedno z opowiadań autorki. To gra w którym jedna osoba wciela się w detektywa, a inna w zabójcę oczywiście jest jeszcze ofiara. Morderca musi kłamać i fajnie jest w to grać. To także jedno z niesamowicie specyficznych opowiadań, niekiedy wręcza absurdalnych zawartych w książce. Autorka w dwudziestu siedmiu króciutkich tekstach zawarła wspomnienia,...

Spodziewałam się czegoś więcej. Notka wydawcy zaciekawiła mnie, pomyślałam o opowiadaniach z ciekawym akcentem, pointą. Ale ta cienka książeczka z krótkimi tekstami mającymi w większości mniej niż 1,5 strony, rozczarowała mnie. Często nie ogarniałam fabuły, zwyczajnie nie rozumiałam, o co chodzi – zbyt wielka była ta skrótowość. Wygląda na to, że autorka po prostu przelała na papier swoje myśli, pomysły, szkice do których mógłaby się później odnieść...

Spodziewałam się czegoś więcej. Notka wydawcy zaciekawiła mnie, pomyślałam o opowiadaniach z ciekawym akcentem, pointą. Ale ta cienka książeczka z krótkimi tekstami mającymi w większości mniej niż 1,5 strony, rozczarowała mnie. Często nie ogarniałam fabuły, zwyczajnie nie rozumiałam, o co chodzi – zbyt wielka była ta skrótowość. Wygląda na to, że autorka po prostu przelała...

No nie.
Dla mojego szczegółowego umysłu treść tej książki jest zdecydowanie zbyt poszarpana.

No nie.
Dla mojego szczegółowego umysłu treść tej książki jest zdecydowanie zbyt poszarpana.

ulubione opowiadania:
*Making poison
*Fainting
*Raw materials
*Women's novels
*Happy endings
*The page
*Liking men

ulubione opowiadania:
*Making poison
*Fainting
*Raw materials
*Women's novels
*Happy endings
*The page
*Liking men

takie se, głównie atwood nie umie utrzymać swojej własnej frazy i gubi się w metaforach

takie se, głównie atwood nie umie utrzymać swojej własnej frazy i gubi się w metaforach

Zbiór kilkudziesięciu króciutkich opowiadań, których największą wadą jest ich skrótowość. Doprawdy, trudno jest na półtorej strony oddać jakikolwiek, klimat, nie mówiąc już o jakiejkolwiek fabule. Większość historii jest zupełnie o niczym, żadna natomiast - a to już poważna sprawa - nie zapada w pamięć. Trudno mi wskazać powód, dla którego opowiadania te zostały wydane osobno, a nie jako appendix do jakiegoś dłuższego zbioru. Niestety, w tej formie historie praktycznie niczym się nie bronią.

Zbiór kilkudziesięciu króciutkich opowiadań, których największą wadą jest ich skrótowość. Doprawdy, trudno jest na półtorej strony oddać jakikolwiek, klimat, nie mówiąc już o jakiejkolwiek fabule. Większość historii jest zupełnie o niczym, żadna natomiast - a to już poważna sprawa - nie zapada w pamięć. Trudno mi wskazać powód, dla którego opowiadania te zostały wydane...

Bardzo ciekawa forma. Niesamowicie specyficzne opowiadania, niekiedy wręcz absurdalne. Myślę, że muszę do tego wrócić, przeczytać kolejny raz, by dać treściwszą opinię.

Bardzo ciekawa forma. Niesamowicie specyficzne opowiadania, niekiedy wręcz absurdalne. Myślę, że muszę do tego wrócić, przeczytać kolejny raz, by dać treściwszą opinię.

Kilka pierwszych opowiadań bardzo dobrych, później niestety gorzej...

Kilka pierwszych opowiadań bardzo dobrych, później niestety gorzej...

W dwudziestu siedmiu (sic!) króciutkich tekstach, które trudno nazwać inaczej niż impresjami, Margaret Atwood zawarła wspomnienia, obserwacje i refleksje m.in. o ludzkiej naturze, mężczyznach i kobietach oraz łączących/dzielących ich (tj. nas) związkach, a także o literaturze i strukturze rzeczywistości.
Ostatnia z tych impresji, "Trzecie oko", być może tłumaczy proweniencję wszystkich poprzednich - kto wie, może autorka opisała świat oglądany trzecim okiem...?

Będę do tych tekstów wracać.

więcej:
http://zaczytania.blox.pl/2012/12/widziane-trzecim-okiem.html

W dwudziestu siedmiu (sic!) króciutkich tekstach, które trudno nazwać inaczej niż impresjami, Margaret Atwood zawarła wspomnienia, obserwacje i refleksje m.in. o ludzkiej naturze, mężczyznach i kobietach oraz łączących/dzielących ich (tj. nas) związkach, a także o literaturze i strukturze rzeczywistości.
Ostatnia z tych impresji, "Trzecie oko", być może tłumaczy...

Dzika przyjemność.

Dzika przyjemność.