Debiutancki "Wist" Macieja Miłkowskiego to 13 bardzo różnorodnych tekstów. [...]Opowiadania Miłkowskiego są niemal pozbawione fabuł, to migawki, które stają się pretekstem do rozważań o sytuacji inteligenta i niemal wszystkie tego dotyczą.
Te drobne zdarzenia, obserwowane sytuacje są pretekstem do pokazania samotności inteligenta, wynikającej z jego niedopasowania do świata. Zastosowane kontrastowe zestawienia uwypuklają pojedyncze zdarzenia i bohaterów, jednak nigdy nie są to zestawienia banalne. Towarzyszy im humor i lekko ironiczna analiza problemu, czasem pojawia się absurd, a na porządku dziennym są u Miłkowskiego gry konwencjami literackimi i zderzenie języka literackiego z potocznym. Ludzie i wydarzenia nie są jednak najistotniejsi. Najważniejszy jest motyw pisania i związane z nim problemy [...]
Jak to zwykle bywa z opowiadaniami jedne mogą się podobać mniej, inne bardziej, ale trzeba przyznać, że są bardzo różnorodne. Znajdziemy tu świetny esej o nieistniejącej książce ("Uwaga na Monikę Maillot!"),który jest w gruncie rzeczy analizą społeczeństwa, rewelacyjny monolog szatana ("Poranek dnia czterdziestego"),grę mitologią ("Opowieść o nożu") i kilka celnych obrazków obyczajowych z pogłębioną analizą. "Wist" jest dojrzałą, zajmującą prozą, do tego tak różnorodną, że w zasadzie każdy ma szanse znaleźć tu coś dla siebie.

Całość tu: http://slowooslowach.blox.pl/2017/07/Wist-Maciej-Milkowski.html

Debiutancki "Wist" Macieja Miłkowskiego to 13 bardzo różnorodnych tekstów. [...]Opowiadania Miłkowskiego są niemal pozbawione fabuł, to migawki, które stają się pretekstem do rozważań o sytuacji inteligenta i niemal wszystkie tego dotyczą.
Te drobne zdarzenia, obserwowane sytuacje są pretekstem do pokazania samotności inteligenta, wynikającej z jego niedopasowania do...

Trudno ocenić zbiór opowiadań, ponieważ - jak łatwo przewidzieć - niektóre opowiadania przypadły mi do gustu bardziej, inne mniej. Szczególnie zaciekawiło mnie pełne groteski, łączące stylizację biblijno-mitologiczną ze światem współczesnego blokowiska "Opowiadanie o nożu". Posługując się mistrzowskim, zakrawającym na naukowy, językiem w opowiadaniu "Uwaga na Monikę Maillot!", Miłkowski odkrywa tajemnicę mnogości interpretacji, wydawałoby się banalnej lektury. Przyznam również, że do śmiechu porwał mnie pełen komizmu "Darek".

Mimo to, niektóre opowiadania obudziły we mnie niechęć. Czasem miałam wrażenie, że autor chce się popisać wiedzą o literaturze, szukając tylko pretekstu do popisu, który - niestety - okazał się według mnie słaby. Mimo wszystko, za te trzy opowiadania: 7.

Trudno ocenić zbiór opowiadań, ponieważ - jak łatwo przewidzieć - niektóre opowiadania przypadły mi do gustu bardziej, inne mniej. Szczególnie zaciekawiło mnie pełne groteski, łączące stylizację biblijno-mitologiczną ze światem współczesnego blokowiska "Opowiadanie o nożu". Posługując się mistrzowskim, zakrawającym na naukowy, językiem w opowiadaniu "Uwaga na Monikę...