Naciągana fabuła, główna bohaterka zrobiła się bardzo antypatyczna. Mam wrażenie, że matka Emmy, Lola i ReeJane to kukły z papieru i patyków, w książce nie ma chyba żadnego pełnego dialogu między nimi.

Naciągana fabuła, główna bohaterka zrobiła się bardzo antypatyczna. Mam wrażenie, że matka Emmy, Lola i ReeJane to kukły z papieru i patyków, w książce nie ma chyba żadnego pełnego dialogu między nimi.

Jeśli szukasz mrożącej krew w żyłach historii, gdzie trup ściele się gęsto, a akcja zapiera dech w piersi.... natychmiast odłóż tą książkę, bo to zdecydowanie nie jest taka historia.
Ta historia jest czymś o wiele więcej niż tylko opowieścią kryminalną. Nie da się jej zaszufladkować w żadną kategorię, ani opisać w słowach oddajacych całą jej niezwykłość.
Główna bohaterka, dwunastoletnia Emma, jest osóbką wyjątkową, dociekliwą ponad wszelką miarę i zdeterminowaną w swoich zamierzeniach. Jej osobowość nadaje ton całej opowieści, a dzięki temu jest to historia niezwykle barwna i nieprzewidywalna.
Bogata w treści, a nie tylko w formie.
Jest w narracji coś magicznego, coś nieuchwytnego, co zachwyca, bawi, urzeka i wzrusza jednocześnie. Momenty komiczne przeplatają się z tymi całkiem na serio, w sposób swobodny i naturalny, stanowiąc spójną, fascynującą całość.

Sama historia kryminalna jest kontynuacją z pierwszego tomu ("Hotel Paradise"),więc nie jest wskazane, żeby czytać je osobno.
Zdecydowanie wskazane jest natomiast, żeby poznać Emmę i to co ma do powiedzenia, ponieważ nie znać Emmy, to zbrodnia:)

Jeśli szukasz mrożącej krew w żyłach historii, gdzie trup ściele się gęsto, a akcja zapiera dech w piersi.... natychmiast odłóż tą książkę, bo to zdecydowanie nie jest taka historia.
Ta historia jest czymś o wiele więcej niż tylko opowieścią kryminalną. Nie da się jej zaszufladkować w żadną kategorię, ani opisać w słowach oddajacych całą jej niezwykłość.
Główna bohaterka,...

Uwielbiam serię kryminalną Grimes. Historia, w której główną bohaterką jest dwunastoletnia Emma Graham. To rezolutna, inteligentna dziewczynka, która stara się rozwikłać zagadkę zabójstw - żony Ben'a Queen'a i jego córki. Dziewczynka powiązała te zabójstwa ze śmiercią dziewczynki, która przed kilkudziesięcioma laty utonęła w pobliskim jeziorze. Czy Ben jest faktycznie zabójcą?
Nie można jednoznacznie stwierdzić, że "Stacja(...)" to kryminał, bo pełno w niej wątków obyczajowych. Emma jest bowiem wnikliwą obserwatorką życia swojego miasteczka. Odkrywa przed nami jego tajemnice, nakreśla osobowości mieszkańców, między innymi przebiegłych i nadzwyczaj zabawnych - Mill'a i Will'a, Aurorę, wiecznie oszukującą w grze w karty czy dokuczliwej Ree-Jane.
Jaki jest sposób Graham na przesłuchania?
Dość niekonwencjonalny, otóż jego uczestnicy są do końca przekonani, że biorą udział w ot, zwykłej pogawędce przy szklance soku czy herbacie. Emmie zgrabnie i nienachalnie udaje się wyciągać informacje, przy czym zjednuje sobie sympatię znajomych.
Książka pod szyldem kryminału obrazuje Amerykę sprzed kilku dekad(jezioro, senne, jakby wymarłe miasteczko, codzienność mieszkańców).
Książkę polecam miłośnikom słowa, można się nimi tutaj delektować. Kwiecisty, acz nienachalny styl, sensualność - smaki, faktura czy zapachy aż bijące ze stron książki.
To wszystko składa się w niezwykłe spotkanie z powieścią, któremu warto wyjść naprzeciw. Gwarantuję niezapomniane chwile z książką💛

Uwielbiam serię kryminalną Grimes. Historia, w której główną bohaterką jest dwunastoletnia Emma Graham. To rezolutna, inteligentna dziewczynka, która stara się rozwikłać zagadkę zabójstw - żony Ben'a Queen'a i jego córki. Dziewczynka powiązała te zabójstwa ze śmiercią dziewczynki, która przed kilkudziesięcioma laty utonęła w pobliskim jeziorze. Czy Ben jest faktycznie...

Za mną kolejne spotkanie z Emmą Graham. Cóż to za niezwykła dziewczynka! Inteligentna, rezolutna, niezwykle odważna, obdarzona wielką wyobraźnią i wyjątkową smykałką do szperania w starych sprawach. Można powiedzieć, że właściwie jest mądrzejsza od większości dorosłych, w którymi ma do czynienia, a w zamierzchłej sprawie kryminalnej, którą próbuje rozwiązać, zdaje się prowadzić znacznie skuteczniejsze dochodzenie niż policja. W dodatku ma nieomylny instynkt do stawiania właściwych pytań, które naprowadzają przesłuchiwanych na odpowiednie tematy i prowokują do udzielania odpowiedzi, których Emma najbardziej potrzebuje. Same przesłuchania prowadzi sprytnie i z wdziękiem - przesłuchiwani naiwnie myślą, że uczestniczą tylko w swobodnej pogawędce z dzieckiem, przy kawie lub kakao i ciasteczkach! Nic zatem dziwnego, że w gruncie rzeczy Emma budzi sympatię, znajomi odnoszą się do niej przyjaźnie i wszędzie witana jest z radością. Któryż z detektywów może tak o sobie powiedzieć?

Książka tylko udaje kryminał - w rzeczywistości jest to pełen nostalgii, słodko-gorzki obraz Ameryki sprzed kilku dekad, jej małych, sennych miasteczek i zwykłych, stosunkowo prostych mieszkańców. Proza niezwykle sensualna - pełno w niej obrazów, odgłosów, zapachów, smaków, faktur. Niezwykle działa na wyobraźnię. Nie czyta się jej jednym tchem, ale tym lepiej - można dłużej smakować tę zmysłową, bujną prozę, błyskotliwą i okraszoną humorem. Polecam tym, którzy kochają słowa.

Za mną kolejne spotkanie z Emmą Graham. Cóż to za niezwykła dziewczynka! Inteligentna, rezolutna, niezwykle odważna, obdarzona wielką wyobraźnią i wyjątkową smykałką do szperania w starych sprawach. Można powiedzieć, że właściwie jest mądrzejsza od większości dorosłych, w którymi ma do czynienia, a w zamierzchłej sprawie kryminalnej, którą próbuje rozwiązać, zdaje się...

Lubię niekonwencjonalne, klimatyczne kryminały, więc wybór tej książki okazał się strzałem w dziesiątkę.

W "Stacji..." równoważą się wątki kryminalne i obyczajowe. Dwunastoletnia narratorka Emma to nie tylko domorosły detektyw, ale i wnikliwa obserwatorka życia prowincjonalnego miasteczka. Dzięki jej spostrzegawczości mamy okazję przyjrzeć się z bliska wielu bohaterom i ich życiu.
Świat widziany oczyma rezolutnego dziecka o wielkiej wyobraźni potrafi zaskakiwać, bawić i wzruszać. Nieraz uśmiałam się do łez przy tej powieści, nieraz też się zamyśliłam i dałam ponieść melancholii, gdy niedajaca się nie lubić dziewczynka snuła rozważania na temat upływu czasu czy książek. W tym ostatnim kontekście szczególne miejsce zajmuje twórczość Faulknera, zwłaszcza "Światłość w sierpniu", więc jest to gratka dla tych, którzy lubią fabułę z książkowym motywami.

A kryminalna historia? Okazuje się ona zagadką, do której klucz tkwi w odległej przeszłości i na rozwiązanie której trzeba poczekać.

Było to moje pierwsze spotkanie z prozą tej autorki, ale tak udane, że zachęca do sięgnięcia po jej inne powieści.

Lubię niekonwencjonalne, klimatyczne kryminały, więc wybór tej książki okazał się strzałem w dziesiątkę.

W "Stacji..." równoważą się wątki kryminalne i obyczajowe. Dwunastoletnia narratorka Emma to nie tylko domorosły detektyw, ale i wnikliwa obserwatorka życia prowincjonalnego miasteczka. Dzięki jej spostrzegawczości mamy okazję przyjrzeć się z bliska wielu bohaterom i...

Z jednej strony nie ma w tej książce niczego porywającego i trzymającego w napięciu. Kryminałem jest ona chyba tylko dlatego, że gdzieś tam przewija się morderstwo no i oczywiście jest śledztwo, ale pomimo tego do tego gatunku trudno mi ją zaliczyć.
Z drugiej - posiada bardzo specyficzne właściwości oddziaływania na nastrój czytelnika i dosłownie przenosi nas do opisywanej rzeczywistości. Autorka doskonale buduje klimat sennego miasteczka widzianego z perspektywy Emmy.
Trudno mi ja jednoznacznie ocenić, czasem trochę mnie nudziła i nie skłoniła do sięgnięcia po pozostałe części, ale nie żałuję poświęconego na czytanie czasu.

Z jednej strony nie ma w tej książce niczego porywającego i trzymającego w napięciu. Kryminałem jest ona chyba tylko dlatego, że gdzieś tam przewija się morderstwo no i oczywiście jest śledztwo, ale pomimo tego do tego gatunku trudno mi ją zaliczyć.
Z drugiej - posiada bardzo specyficzne właściwości oddziaływania na nastrój czytelnika i dosłownie przenosi nas do opisywanej...

Książka jest 2 częścią z trylogii (pierwsza Hotel Paradise, druga Hotel Belle Rouen). Żałuję, że nie zaczęłam od pierwszej części, ale właśnie ta książka została mi pożyczona z zastrzeżeniem, że nie jest powiązana z pozostałymi. Zatem to nieprawda bo jest, da się czytać ale zdecydowanie wolałabym zacząć tę historię od początku. A historia spokojna, lekka tchnąca atmosferą leniwego południa Stanów Zjednoczonych, w klimacie przypomina mi Smażone zielone pomidory. Niby jest jakaś zagadka kryminalna ale zdecydowanie nie nachalna. Fakt, że główną bohaterką jest dwunastoletnia dziewczynka nie przeszkadza bo opowieść nie jest infantylna, natomiast dodaje jej to uroku i powoduje uśmiech na twarzy w niektórych momentach. Lektura idealna na lato.

Książka jest 2 częścią z trylogii (pierwsza Hotel Paradise, druga Hotel Belle Rouen). Żałuję, że nie zaczęłam od pierwszej części, ale właśnie ta książka została mi pożyczona z zastrzeżeniem, że nie jest powiązana z pozostałymi. Zatem to nieprawda bo jest, da się czytać ale zdecydowanie wolałabym zacząć tę historię od początku. A historia spokojna, lekka tchnąca atmosferą...

2. z serii z Emmą Graham

2. z serii z Emmą Graham

Emma dalej prowadzi swoje prywatne śledztwo jak i zemstę.

Emma dalej prowadzi swoje prywatne śledztwo jak i zemstę.

http://marcinania.wordpress.com/2012/07/31/ile-emmy-we-mnie-ile-mnie-w-emmie-czyli-stacja-cold-flat-junction-marthy-grimes/

http://marcinania.wordpress.com/2012/07/31/ile-emmy-we-mnie-ile-mnie-w-emmie-czyli-stacja-cold-flat-junction-marthy-grimes/