Przystań nieszczęsnych dusz

Nie czytałam innych książek z cyklu. Ta jest szósta, ale można ją czytać bez znajomości poprzednich.
Spokojna, bez przemocy (nie licząc trupów),z całą galerią różnych ciekawych postaci. Kilka wątków powoli zlewa się w główny nurt rzeki dalszych wydarzeń (już całkiem wartki).
Delikatny, nienachalny, ale wyraźnie wyczuwalny humor i życzliwość narratora wobec swoich bohaterów sprawia, że w dobrym tłumaczeniu (a jest takie) Agnieszki Sobolewskiej powieść ta sprawia, że samo czytanie jest dużą przyjemnością.
Rozrywka na wysokim poziomie.
Mnie zachęciła do przeczytania innych pozycji z cyklu.

Nie czytałam innych książek z cyklu. Ta jest szósta, ale można ją czytać bez znajomości poprzednich.
Spokojna, bez przemocy (nie licząc trupów),z całą galerią różnych ciekawych postaci. Kilka wątków powoli zlewa się w główny nurt rzeki dalszych wydarzeń (już całkiem wartki).
Delikatny, nienachalny, ale wyraźnie wyczuwalny humor i życzliwość narratora wobec swoich...

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Łał, dawno nie czytałam tak dobrego kryminału nienapisanego przez Agathę Christie :)
"Przystań Nieszczęsnych Dusz" autorstwa Marthy Grimes została wydana w Polsce już kilka lata temu, co oznacza dzisiaj lata świetlne, ale na szczęście istnieją antykwariaty :) Naprawdę warto przeczytać tę książkę. To klasyczny, dobrze napisany kryminał. Pierwszy z serii o inspektorze Scotland Yardu - Richardzie Jury`m.
Akcja rozgrywa się na terenie hrabstwa Devon i Kornwalii. Mała dziewczynka, pięciolatka dzwoni do telefonistki, aby powiedzieć, że mama leży w kuchni w kałuży krwi. Skazany zostaje student Sam Waterhous. Sierżant Brian Macalvie, który prowadził śledztwo, nigdy się z tym wyrokiem nie pogodził.
Mija 20 lat. W okolicy giną dzieci. Richard Jury dostrzega, że wszystko w jakiś sposób łączy się z rodziną lokalnych bogaczy. Rozwiązanie jest zaskakujące.
"Przystań Nieszczęsnych Dusz" - nota bene - nazwa lokalnego pubu, to kryminał napisany ładnym językiem, tutaj zdania mają sens, są też przesycone melancholią, oddającą - jak sądzę - klimat południowo-zachodniej Anglii. Czasami kończą się pointą, która niezwykle trafnie ujmuje duchową sytuację opisywanego: "Bladość podkreślało czarne ubranie przybysza: drelichowe spodnie, sweter z golfem, parka. A także ciemne włosy i oczy. Gość był wysoki, chudy, przystojny i przypuszczalnie nosił żałobę po dziewiętnastu straconych latach życia".
"Przystań Nieszczęsnych Dusz" to ten typ kryminału, do którego się wraca, mimo wiedzy kim jest morderca. Wraca się, aby raz jeszcze się rozczytać w dobrej prozie, raz jeszcze przeanalizować sytuacje psychologiczne, pomyśleć ile znamy rodzin z takimi kłopotami, ilu tak nieszczęśliwych ludzi jest wokół nas, porozmyślać na tym, że nie na wszystko mamy wpływ. Polecam.

Łał, dawno nie czytałam tak dobrego kryminału nienapisanego przez Agathę Christie :)
"Przystań Nieszczęsnych Dusz" autorstwa Marthy Grimes została wydana w Polsce już kilka lata temu, co oznacza dzisiaj lata świetlne, ale na szczęście istnieją antykwariaty :) Naprawdę warto przeczytać tę książkę. To klasyczny, dobrze napisany kryminał. Pierwszy z serii o inspektorze...

Klimat - znakomity, historia - wciągająca, wytłumaczenie i logiczność zagadki - nie zaistniało. Konkluzje wyskakiwały jak królik z magicznego kapelusza, tak samo w odpowiednim miejscu i czasie pojawiali się bohaterowie. Lady Jessica zaś wygrała mój prywatny, nigdy nie ogłoszony konkurs na najbardziej irytujące dziecko w literaturze.

Klimat - znakomity, historia - wciągająca, wytłumaczenie i logiczność zagadki - nie zaistniało. Konkluzje wyskakiwały jak królik z magicznego kapelusza, tak samo w odpowiednim miejscu i czasie pojawiali się bohaterowie. Lady Jessica zaś wygrała mój prywatny, nigdy nie ogłoszony konkurs na najbardziej irytujące dziecko w literaturze.

Dobry, solidny kryminał. Taki trochę w starym stylu. Zagadka rozwiązana po wielu latach. Można.

Dobry, solidny kryminał. Taki trochę w starym stylu. Zagadka rozwiązana po wielu latach. Można.

Klimat nadal przyjemny, ale całość słabiej trzyma się kupy (że pozwolę sobie na kolokwializm) niż w poprzednich częściach. Czyli warto czytać, jeśli chce się poczuć atmosferę angielskiej prowincji z całym brudem pod spokojną powierzchnią, ale fabuła jakaś zagmatwana i niejasna, aż wreszcie wszyscy spotykają się nie wiadomo skąd i dlaczego w kulminacyjnym momencie.

Reasumując: dla wielbicieli inspektora Jury'ego. A że do nich należę, to wiele mogę wybaczyć i nie żałuję czasu przeznaczonego na lekturę.

Klimat nadal przyjemny, ale całość słabiej trzyma się kupy (że pozwolę sobie na kolokwializm) niż w poprzednich częściach. Czyli warto czytać, jeśli chce się poczuć atmosferę angielskiej prowincji z całym brudem pod spokojną powierzchnią, ale fabuła jakaś zagmatwana i niejasna, aż wreszcie wszyscy spotykają się nie wiadomo skąd i dlaczego w kulminacyjnym momencie....

Macalvie skradł książkę Juremu. Wigginsa też. Najbardziej wyrazista postać w tej słabszej powieści. Zazwyczaj jest tak, że Grimes ma dobrą książkę, a potem gorszą i tak w zapętleniu. "Przystań nieszczęsnych dusz" powinna być ta lepszą. Niestety wyszło inaczej. Może na to wpłynęła mała objętość książki, albo fabuła, która nie jest zbyt interesująca.
W pewnym momencie fabuła skupia się na pewnej osobie dając jako tako rozwiązanie zagadki, ale na szczęście finał zaskakuje. Choć został poprowadzony szybko i trochę nieczytelnie. Co psuję zaskoczenie. Niektóre wątki są zbyt zagmatwane, choć wszystko tworzy całość.
Jak już wspomniałem Macalvie zjada innych bohaterów swoją oryginalnością, jednak im dalej w las tym jest oddelegowany w cień Jurego. Który jak zawsze trzyma swój poziom. Reszta postaci jest bardziej epizodyczna i nie zapadają w pamięć. Nawet Plant ma gorszy dzień. Może dla tego, że nie ma przy nim Agaty.
To wszystko niestety powoduje taką niską ocenę. Czytelnicy, którzy chcą zacząć poznawać Jurego nie powinni sięgać po tą książkę w pierwszej kolejności. Ponieważ jest ona przeznaczona dla wiernych fanów nadinspektora. Innych może nie przekonać.

Macalvie skradł książkę Juremu. Wigginsa też. Najbardziej wyrazista postać w tej słabszej powieści. Zazwyczaj jest tak, że Grimes ma dobrą książkę, a potem gorszą i tak w zapętleniu. "Przystań nieszczęsnych dusz" powinna być ta lepszą. Niestety wyszło inaczej. Może na to wpłynęła mała objętość książki, albo fabuła, która nie jest zbyt interesująca.
W pewnym momencie fabuła...

Każdy z nas ma czasem gorszy dzień. Marcie Grimes przytrafiła się gorsza książka. Jeżeli ktoś rozpocznie przygodę z jej twórczością od tej właśnie pozycji, to marne są szanse, że sięgnie po pozostałe ( i o niebo lepsze!) części serii z inspektorem Richardem Jury'm w roli głównej. Co zawiodło? W "Przystani nieszczęśliwych dusz" zabrakło przede wszystkim subtelnego humoru. Niewybaczalne jest to, że w opowieści całkowicie pominięto postać ciotki Agaty, która zazwyczaj pełni funkcję komediowego przerywnika. I jest w tym prawdziwą mistrzynią! Sama zagadka jest mało wciągająca, a akcję spowalnia wprowadzenie drugiego detektywa i rozpisywanie się na temat jego wewnętrznych rozterek. "Przystań nieszczęśliwych dusz" była dla mnie potwornym rozczarowaniem, ale każdemu autorowi może się zdarzyć podobna wpadka. Skoro jest tak źle to w kolejne książce może być już tylko lepiej...

Każdy z nas ma czasem gorszy dzień. Marcie Grimes przytrafiła się gorsza książka. Jeżeli ktoś rozpocznie przygodę z jej twórczością od tej właśnie pozycji, to marne są szanse, że sięgnie po pozostałe ( i o niebo lepsze!) części serii z inspektorem Richardem Jury'm w roli głównej. Co zawiodło? W "Przystani nieszczęśliwych dusz" zabrakło przede wszystkim subtelnego humoru....

Pierwsza książka tej autorki przy której się szczerze uśmiałam. Bynajmniej nie dlatego, że to komedia; pewnie dlatego, że poznałam i polubiłam jej bohaterów.
Połknęłam ją w całości. Za jednym zamachem. Nieźle wciąga:)

Pierwsza książka tej autorki przy której się szczerze uśmiałam. Bynajmniej nie dlatego, że to komedia; pewnie dlatego, że poznałam i polubiłam jej bohaterów.
Połknęłam ją w całości. Za jednym zamachem. Nieźle wciąga:)

Książkę czyta się szybko i przyjemnie :)
W trakcie dużo nazwisk i informacji, ale zakończenie wszystko wyjaśnia.

Książkę czyta się szybko i przyjemnie :)
W trakcie dużo nazwisk i informacji, ale zakończenie wszystko wyjaśnia.