„Pocałunki słońca” Tamary Marioli Tarasek to małe obrazki z podróży do różnych, egzotycznych miejsc. Tomik otwierają dwa utwory o charakterze stricte nostalgicznym i stanowią preludium do całego zbioru. Zamiarem poetki jest powrót do bliskich jej sercu miejsc, a pamięć o nich pragnie zatrzymać na kartach poezji. Poetka maluje słowem piękne krajobrazy (Palaton… tam gdzie najpiękniej!). Spogląda na nie okiem impresjonisty, skupia się na ulotności momentu, pragnie oddać niepowtarzalny nastrój chwili. Czytelnikowi udziela się zachwyt poetki nad danym miejscem – bez wątpienia mogą stać się inspiracją do odbycia dalekich podróży. Oprócz piękna krajobrazu, autorka odwołuje się także do wydarzeń historycznych związanych z danym miejscem (Sparto, obudź się!, Konstanca… miasto, gdzie ciągle gra muzyka!). W odbiorze utworów na pewno pomaga ich melodyjność i rytmiczność. Wiersze Tarasek to utwory przystępne, ale nie pozbawione finezji i osobliwego ciepła. Polecam wszystkim na jesienno-zimowe wieczory.

„Pocałunki słońca” Tamary Marioli Tarasek to małe obrazki z podróży do różnych, egzotycznych miejsc. Tomik otwierają dwa utwory o charakterze stricte nostalgicznym i stanowią preludium do całego zbioru. Zamiarem poetki jest powrót do bliskich jej sercu miejsc, a pamięć o nich pragnie zatrzymać na kartach poezji. Poetka maluje słowem piękne krajobrazy (Palaton… tam gdzie...