Spotkanie w Bagdadzie

Tak pisać mogła tylko Królowa Kryminału.

Tak pisać mogła tylko Królowa Kryminału.

Pokaż mimo to

Jedna ze słabszych książek w dorobku mistrzyni kryminału. Nie dałam rady dobrnąć nawet do 40 strony.

Jedna ze słabszych książek w dorobku mistrzyni kryminału. Nie dałam rady dobrnąć nawet do 40 strony.

Pokaż mimo to

„Spotkanie w Bagdadzie” było dla mnie pewnym zaskoczeniem. Spodziewałam się ponownego spotkania z osobliwym Poirotem, tymczasem detektyw okazał się zgoła inny – płci żeńskiej i młodej duszy. Z akcją również podobnie – zamiast pociągów i znanej czytelnikom Wielkiej Brytanii, tudzież Europie, przenosimy się na ulice Bagdadu, irackiego miasta. Inne osady Bliskiego Wschodu nie zostały jednak pominięte – przedstawiona zostaje po krótko Basra, Kair, Kuwejt, a także dawny Babilon, który niesamowicie zachwycił mnie opisem i dla mnie mógłby trwać i trwać. Kryminał ten posiada zatem ogromny walor kulturoznawczy. Na szczęście aspekt kryminalny również rozwinięty jest bardzo zgrabnie – bardzo dużo osobistości przybywających do Bagdadu, kompletnie różnych nacji i majątku, a wśród nich zupełnie nieświadoma swojej w tym roli Victoria Jones, (nie)zdolna stenotypistka, za to całkiem zdolna kłamczucha. Przyznam, że jej postać zabawiała mnie zupełnie inaczej niż Poirot, ale chyba bardziej się zżyłam właśnie z nią. Decyzje przez pannę Jones podejmowane, są podkreśleniem ducha młodości bohaterki, w dodatku genialnie wplatają się w akcje. Zwłaszcza sytuacja ze znanym archeologiem, doktorem Pauncefoot’em Jonesem i jego współpracownikiem, Richardem Bakerem. Mimo że wiele jest w tej powieści postaci męskich, to żeńskie wiodły zdecydowany prym, nienachalny i naturalny. Bardzo spodobało mi się takie ujęcie właśnie tej zagadki. Muszę się niestety przyczepić, że początek strasznie mnie wynudził i mieliłam go długi czas, zanim na dobre rozwinęła się akcja i zrozumiałam, o co w tym wszystkim chodzi.

„Spotkanie w Bagdadzie” było dla mnie pewnym zaskoczeniem. Spodziewałam się ponownego spotkania z osobliwym Poirotem, tymczasem detektyw okazał się zgoła inny – płci żeńskiej i młodej duszy. Z akcją również podobnie – zamiast pociągów i znanej czytelnikom Wielkiej Brytanii, tudzież Europie, przenosimy się na ulice Bagdadu, irackiego miasta. Inne osady Bliskiego Wschodu nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna słaba powieść tej autorki. Spodziewam się powieści kryminalnej a dostałam, powieść szpiegowską za którą nie przepadam. Fabuła bardzo mi się dłużyła i nie potrafiła mnie zaciekawić. Spodziewałam się Poirota a tu jakaś nieogarnięta i wręcz głupia bohaterka.

Kolejna słaba powieść tej autorki. Spodziewam się powieści kryminalnej a dostałam, powieść szpiegowską za którą nie przepadam. Fabuła bardzo mi się dłużyła i nie potrafiła mnie zaciekawić. Spodziewałam się Poirota a tu jakaś nieogarnięta i wręcz głupia bohaterka.

Pokaż mimo to

Genialna Agatha Christie. "Spotkanie w Bagdadzie" to niesamowita przygoda, z dynamiczną, obfitującą w liczne zwroty akcją na Bliskim Wschodzie, a głównie w Bagdadzie. Bagdadzie, którego klimat, zabytki i mieszkańców wnikliwie opisuje, a którego już nie ma i o przyczynach tego stanu rzeczy nie ma przecież potrzeby pisać. Autorka w tej powieści stworzyła wg mnie jedną z najwyrazistszych bohaterek swoich kryminałów. Mamy też w tej niewielkiej książeczce i drugie dno. Christie wykłada w niej jasno swoje konserwatywne poglądy polityczne i społeczne, jakie możemy poznać w innych jej utworach, sugerując wyraźnie, że światem rządzą "ciemne siły". Dobitnie o tym mówi w "Wielkiej czwórce". Po ponad pół wieku od napisania tych utworów można ocenić, czy była też wizjonerką.

Poniżej cytat z jej rozważaniami:
"- Naszym tropem są pieniądze.Ich pochodzenie budzi tu szereg wątpliwości. Pieniądze, dziecino, są kluczem do wszystkiego , co dzieje się na świecie. Lekarz bada puls, by znaleźć klucz do stanu zdrowia pacjenta, pieniądze są takim pulsem każdej działalności czy sprawy. Bez nich nic nie posuwa się naprzód."

Genialna Agatha Christie. "Spotkanie w Bagdadzie" to niesamowita przygoda, z dynamiczną, obfitującą w liczne zwroty akcją na Bliskim Wschodzie, a głównie w Bagdadzie. Bagdadzie, którego klimat, zabytki i mieszkańców wnikliwie opisuje, a którego już nie ma i o przyczynach tego stanu rzeczy nie ma przecież potrzeby pisać. Autorka w tej powieści stworzyła wg mnie jedną z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobry kryminał, bądź co bądź jest to "wytwór" mistrzowskiej wyobraźni królowej kryminału Agaty Christie. Powieść świetnie napisana, trzymająca w napięciu i wciągająca. Pamiętam to, mimo, że od jej przeczytania minęło ponad 19 lat. Jeden w lepszych w dorobku Agaty Christie. Pewnie za jakiś czas do niego powrócę.

Bardzo dobry kryminał, bądź co bądź jest to "wytwór" mistrzowskiej wyobraźni królowej kryminału Agaty Christie. Powieść świetnie napisana, trzymająca w napięciu i wciągająca. Pamiętam to, mimo, że od jej przeczytania minęło ponad 19 lat. Jeden w lepszych w dorobku Agaty Christie. Pewnie za jakiś czas do niego powrócę.

Pokaż mimo to

Pozytywnie zaskoczyła mnie ta pozycja. Zamiast tradycyjnego wątku kryminalnego sensacja z elementami szpiegowskimi. No prawie szpiegowskimi, co nie zmienia faktu, że miła odmiana w prozie królowej kryminału. Czyta się naprawdę przyjemnie.

Pozytywnie zaskoczyła mnie ta pozycja. Zamiast tradycyjnego wątku kryminalnego sensacja z elementami szpiegowskimi. No prawie szpiegowskimi, co nie zmienia faktu, że miła odmiana w prozie królowej kryminału. Czyta się naprawdę przyjemnie.

Pokaż mimo to

„Trudno uwierzyć, by pani Christie potraktowała ten utwór jako coś więcej niż tylko żart” – brzmiał werdykt recenzenta z wydawnictwa Collins, który jako pierwszy zapoznał się z tekstem „Spotkania w Bagdadzie”.[1]

Spotkanie w Bagdadzie to lekki thriller, czy raczej powieść szpiegowska z 1951 roku. Pobrzmiewają w niej echa zimnej wojny i strachu Zachodu przed komunizmem.

Inne powieści szpiegowskie Agathy to „Podróż w nieznane”, „Pasażer do Frankfurtu”, a we wczesnych latach twórczości także „Tajemniczy przeciwnik”, „Tajemnica rezydencji Chimneys”, „Wielka czwórka’ i „Tajemnica siedmiu zegarów”,.

John Curran, który pracował nad notatnikami Agathy Christie napisał w „Abc zbrodni Agathy Christie”: „W niektórych przypadkach notatki są szkicowe i zawierają niewiele ponad listę występujących osób („Śmierć na Nilu”, zeszyt 30), kiedy indziej na kartkach odnajdujemy prawdziwe bogactwo materiału („Spotkanie w Bagdadzie” – 100 stron; (…)” [2]
Co możemy wyczytać z notatek pisarki?
Victoria Jones [główna postać] kroczy śladami Tuppence Beresford, która, w pierwotnym zamyśle, miała być wraz z Tommym bohaterką tej książki. Stąd Victoria jest, podobnie jak Tuppence, pomysłowa, odważna, zdeterminowana i obdarzona poczuciem humoru.
„W Notatniku 56 autorka usiłowała spleść w całość poszczególne nitki i intrygi. Tu też naszkicowała rysunek, który w rozdziale 1 książki Dakin nagryzmolił na bibule i który w latach siedemdziesiątych zainspirował Toma Adamsa do stworzenia słynnej okładki „Spotkania….” Wydanego w serii Fontana Books.”[3]

Dlaczego recenzent z wydawnictwa Collins zareagował w taki sposób na kolejną powieść Agathy? Christie była już uznaną i doświadczoną pisarką z wieloma sukcesami na koncie, gdy przyniosła maszynopis "Spotkania w Bagdadzie". Dopiero co wydano dwie, doskonałe powieści Agathy: "Dom zbrodni" [Croocked House] i "Morderstwo odbędzie się" [A Murder is Announced] z fenomenalną panną Marple. Wszystkiego można się było spodziewać, ale nie thrillera szpiegowskiego z naciąganą fabułą.

Co zatem czytelnik otrzymuje? Historyjkę szpiegowską dla kobiet, niekoniecznie miłośniczek gatunku i w ogóle niezainteresowanych polityką, za to śledzących wątki romansowe w każdej książce. Do tego przygody odważnej i nieustraszonej Victorii, która potrafi wyjść cało ze wszelkich opałów i sporo egzotyki. Lekka, napisana z poczuciem humoru historia nie jest na pewno sztandarowym dziełem Christie, trudno nazwać ją w ogóle dobrą książką autorki, ale czyta się ją z zainteresowaniem.

„Jak słusznie [również] zauważył recenzent Collinsa, powieść czyta się gładko, pod warunkiem, że nie będziemy jej brali zbyt serio i przymkniemy oczy na pewne drobiazgi. (…) postać głównej bohaterki oraz opis życia w Bagdadzie i na wykopaliskach archeologicznych rekompensują wiele niedostatków powieści.”[4]

Wszak nawet niezbyt dobra pozycja Christie, to jednak lektura warta przeczytania. Na urlop jak najbardziej polecam!
----------
[1] Curran John, „ABC zbrodni Agathy Christie: Sekrety z archiwum pisarki”, tłum. Długajczyk Beata, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2012, s. 243
[2] tamże, s. 19-20
[3] tamże, s. 248
[4] tamże, s. 250-251

„Trudno uwierzyć, by pani Christie potraktowała ten utwór jako coś więcej niż tylko żart” – brzmiał werdykt recenzenta z wydawnictwa Collins, który jako pierwszy zapoznał się z tekstem „Spotkania w Bagdadzie”.[1]

Spotkanie w Bagdadzie to lekki thriller, czy raczej powieść szpiegowska z 1951 roku. Pobrzmiewają w niej echa zimnej wojny i strachu Zachodu przed komunizmem....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Spotkanie w Bagdadzie” to jedna z najsłabszych książek Christie, jakie czytałam. Książki Christie z wątkami tajnych służb do zbyt udanych nie należą. W „Spotkaniu” są i szpiedzy i spisek na skalę światową bliżej nieokreślonych sił, niezwiązanych z konkretnym państwem. Pociągający za sznurki w tym spisku dążą do przejęcia władzy nad światem. Opis tej sytuacji jest tak absurdalny, że aż żałosny.
O ile absurd intrygi stoi zdecydowanie po stronie minusów, plusem są bardzo nikłe w porównaniu do innych książek tej autorki, ale jednak, pewne spostrzeżenia, dotyczące psychologii. Najciekawszy wydał mi się fragment o przeczuciach, które każdy odbiera przecież jako coś irracjonalnego. Zdaniem autorki to nie jest tak. Otóż zawsze jest jakaś racjonalna i możliwa do zidentyfikowania przyczyna takiego odczucia. Gdy odtworzy się dokładnie tą sytuację, w czasie której jakieś dziwne odczucie czy przeczucie się pojawiło, można będzie określić, dlaczego coś czy ktoś budzi naszą nieufność czy podejrzenia. Nie dotyczy to oczywiście wszystkich przeczuć.
Przyjemnie czyta się fragmenty z Victorią, jej energia, zaradność i inteligencja budzą bardzo pozytywne odczucia w czytelniku. Gdy poznała Edwarda w sensie dosłownym postanowiła go zdobyć i to bez względu na przeciwności. Jest dość intrygująco oddany klimat Bliskiego Wschodu, nawet proste portrety mieszkańców. Na uwagę zasługuje opis właściciela hotelu, sprawiającego przez znaczną część książki wrażenie głuptaka. Jak się okazało, takie wrażenie chciał robić, szczególnie na obcokrajowcach, a w rzeczywistości był bardzo zborny, przedsiębiorczy, potrafiący zachować zimną krew i rozumny. Wisienką na torcie są nawiązania do jednej z moich ulubionych książek, czyli do „Opowieści o dwóch miastach” Dickensa.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2019/05/agatha-christie-spotkanie-w-bagdadzie.html

„Spotkanie w Bagdadzie” to jedna z najsłabszych książek Christie, jakie czytałam. Książki Christie z wątkami tajnych służb do zbyt udanych nie należą. W „Spotkaniu” są i szpiedzy i spisek na skalę światową bliżej nieokreślonych sił, niezwiązanych z konkretnym państwem. Pociągający za sznurki w tym spisku dążą do przejęcia władzy nad światem. Opis tej sytuacji jest tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Victoria Jones ponownie traci pracę jako stenotypistka. Nie przejmuje się tym jednak za bardzo ponieważ szczerze mówiąc nie za bardzo lubiła ten zawód. W dodatku podczas lunchu poznaje niezwykle przystojnego i śmiałego mężczyznę, który totalnie zawrócił jej w głowie. Malutki problem pojawia się gdy ten wyznaje jej, że niedługo wylatuje do pracy w Bagdadzie. Dla Victorii nie ma jednak przeszkód gdy bardzo czegoś chce. A chce być z Edwardem więc zaczyna po prostu działać by jak najszybciej znaleźć się w blisko niego. Dziewczyna wykorzystuje do realizacji swojego planu niezwykłe umiejętności konfabulacji oraz sprytu. Gdy pojawia się więc w Bagdadzie pokonując dziesiątki tysięcy kilometrów czuje zmęczenie ale też ekscytację perspektywą spotkania z mężczyzną, którego przecież widziała tylko przez chwilę! Decydując się na tę podróż Victoria nie zdaje sobie nawet sprawy, że już niedługo zostanie wplątana w wielką międzynarodową aferę szpiegowską obejmującą praktycznie cały świat, a jej życie będzie poważnie zagrożone.

Czytając tę książkę po prostu czuć oryginalny styl Christie. Mamy wiele znaków zapytania, ciekawych postaci, wątków, które prowadzone są tak, że czytelnik nie może się doczekać co będzie dalej. Jak zwykle nie ma tutaj epatowania brutalnością choć główny wątek nie jest pozbawiony wątków kryminalnych. Świetnie oddano klimat Bliskiego Wschodu oczami młodej angielki, która pierwszy raz musi skonfrontować się z całkowicie innym światem. Momentami czułam się tak, jakbym sama była w gorącym i dusznym Bagdadzie i wraz z Victorią biegała krętymi i wąskimi uliczkami w poszukiwaniu Edwarda

Vicotria Jones jest nałogową kłamczuchą, która jednak swoim sposobem życia skradła moje serce. Dziewczyna oprócz tego, że w kółko wymyśla nowe historie jest zabawna, urocza, naiwna i bardzo roztrzepana. Pogodą ducha i wiarą, że trzeba walczyć o swoje sprawiła, że bardzo jej kibicowałam zastanawiając się co też nowego zaraz wymyśli i w jakie tarapaty się wpakuje. Tak naprawdę wszyscy wykreowani przez Christie bohaterzy byli na tyle wyraźni i oryginalni, że łatwo zapadali w pamięć.

Spotkanie w Bagdadzie to świetna powieść szpiegowska. Jest tutaj wszystko czego oczekuje się od tego typu książek; zarówno wielki spisek, wątek miłosny, mamy kilka trupów, zdrady tajemnic, porwanie. Wraz z Victorią poznajemy Bagdad oraz prawa jakimi rządzi się życie na Bliskim Wschodzie. Sam główny wątek jest ciekawy i pomysłowy a co najważniejsze poparty w całej książce logicznym ciągiem zdarzeń. Dzięki temu możemy śledzić jak następują kolejne etapy odkrywania spisku oraz motywów jego powstania. Naprawdę polubiłam główną bohaterkę i byłam ciekawa w jaki sposób zdoła wykaraskać się z wielkich problemów w jakie wpadła. Książka napisana jest w lekkim i zabawnym tonie więc idealnie nadaje się na luźniejszą lekturę. Królowa Christie nie zawiodła mnie i tym razem.

Victoria Jones ponownie traci pracę jako stenotypistka. Nie przejmuje się tym jednak za bardzo ponieważ szczerze mówiąc nie za bardzo lubiła ten zawód. W dodatku podczas lunchu poznaje niezwykle przystojnego i śmiałego mężczyznę, który totalnie zawrócił jej w głowie. Malutki problem pojawia się gdy ten wyznaje jej, że niedługo wylatuje do pracy w Bagdadzie. Dla Victorii nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to