Dożywocie

Jakiś czas temu zaczęłam słuchać sobie tej serii w trakcie pracy i kompletnie przepadłam. „Dożywocie” opowiada historię Konrada Romańczuka, pisarza o charakterze choleryka, który postanawia odpocząć od życia w mieście w starej posiadłości, którą dostał w spadku od nieznanego krewnego. Okazuje się, że dom zamieszkują różne fantastyczne istoty, które na zmianę grają Konradowi na nerwach i rozczulają jego serce. Książka charakteryzuje się cudownym i „na czasie” humorem. Czasem musiałam się powstrzymywać, żeby nie zacząć się chichrać na głos, by inni pracownicy nie wzięli mnie za wariatkę.
+Marzą mi się bamboszki zrobione przez licho!

Jakiś czas temu zaczęłam słuchać sobie tej serii w trakcie pracy i kompletnie przepadłam. „Dożywocie” opowiada historię Konrada Romańczuka, pisarza o charakterze choleryka, który postanawia odpocząć od życia w mieście w starej posiadłości, którą dostał w spadku od nieznanego krewnego. Okazuje się, że dom zamieszkują różne fantastyczne istoty, które na zmianę grają Konradowi...

https://www.instagram.com/p/C9bzoseongt/

Jak ja się doskonale bawiłam przy tej książce! Dawno książka nie dała mi tyle szczerego uśmiechu. W Lichotce znajdziemy przezabawnych bohaterów z przezabawnymi dialogami. I tak naprawdę tym stoi „Dożywocie” Marty Kisiel – świetnym humorem i postaciami, których nie da się nie lubić. Nawet takiego mruka i gbura jak Konrad czy nawet pani Aurelia dała się polubić! Nie wiedziałam, jak bardzo potrzebowałam Lichotki w swoim życiu.

Główny bohater, Konrad Romańczuk, pisarz, odziedziczył stary dom z „dożywociem” – z lokatorami, którzy mają prawo dożywotnio mieszkać w domu. Nie przejął się tym, dom przyjął z całym inwentarzem, bo co strasznego może się stać…? Konrad liczy, że ukrycie się pośrodku niczego pomoże mu odpocząć, znaleźć wenę do pisania książek. Jednak liczyć można na wiele, a co Konrad dostał? Na pewno nie spokój, apsik!

P o k o c h a ł a m wszystkich bohaterów. Od Konrada po Szczęsnego. Najwięcej miejsca w moim sercu zajmuje i tak Licho oraz Zmora. Każda postać jest jakaś, każda jest inna i wyjątkowa. Doskonale wykreowani. Dużo powtarzam o humorze – jeśli zastanawiacie się, czy będzie was to bawić, to zastanówcie się, czy bawi was domowy kociak o imieniu Zmora, anioł, który jest uczulony na pierze (apsik!),czy potwór z najgłębszych czeluści… który jest gosposią? Jest to pewna groteska, ale idealnie wyważona.

Książka należy raczej do tych lekkich, mimo że autorka zgrabnie wplata poważne tematy. „Dożywocie” czyta się jednym tchem – historia wciąga od samego początku, jest zabawna od samego początku i bardzo szybko czytelnik czuje więź z kochanymi nieludźmi. Były momenty wzruszenia, a także momenty grozy. Po pierwszej części czuję się bardzo zachęcona do tego, by sięgnąć po tom kolejny. I liczę, że i tym razem będę bawić się doskonale.

https://www.instagram.com/p/C9bzoseongt/

Jak ja się doskonale bawiłam przy tej książce! Dawno książka nie dała mi tyle szczerego uśmiechu. W Lichotce znajdziemy przezabawnych bohaterów z przezabawnymi dialogami. I tak naprawdę tym stoi „Dożywocie” Marty Kisiel – świetnym humorem i postaciami, których nie da się nie lubić. Nawet takiego mruka i gbura jak Konrad czy nawet...

Ach cóż za cudowna ksiazka w me ręce trafiła! Otulił ma dusze puchem anielskim i wrota do Lichotki otworzyła.

Ach cóż za cudowna ksiazka w me ręce trafiła! Otulił ma dusze puchem anielskim i wrota do Lichotki otworzyła.

Dożywocie Marty Kisiel to lekka i nieco groteskowa powieść w klimatach
grozy z przymrużeniem oka. Pełno w niej humoru, fantastycznych dialogów
i nietuzinkowych bohaterów. Konrad Romańczuk, Zmora, Licho, Szczęsny – świetnie wykreowane i karykaturalne wręcz postaci wciągnęły mnie w swoje przygody tak, że nie można się było oderwać. Dialogi są mega zabawne, a cała historia całkiem intrygująca. Czyta się szybko i z przyjemnością.
Polecam "Dożywocie" każdemu, kto chce się pośmiać i poprawić sobie humor.
Autorka ma specyficzny styl łączący komedię z poważniejszymi tematami,
tworząc ciekawą i zabawną opowieść. Bohaterowie są tak świetnie napisani, że czujesz się, jakbyś był wśród nich. Jedyny mały minus to
miejscami przydługie opisy. Szczerze polecam na oderwanie się od codzienności i odstresowanie.

Dożywocie Marty Kisiel to lekka i nieco groteskowa powieść w klimatach
grozy z przymrużeniem oka. Pełno w niej humoru, fantastycznych dialogów
i nietuzinkowych bohaterów. Konrad Romańczuk, Zmora, Licho, Szczęsny – świetnie wykreowane i karykaturalne wręcz postaci wciągnęły mnie w swoje przygody tak, że nie można się było oderwać. Dialogi są mega zabawne, a cała historia ...

Dodatkowa gwiazdka dla p. Hanny Chojnackiej za fenomenalne nagranie. Słuchać Licha i Szczęsnego mogłabym w kółko. Jestem zachwycona!
Książka lekka, ale warto słuchać jej z uwagą, żeby wyłapać wszystkie humorystyczne smaczki. To była uczta :)

Dodatkowa gwiazdka dla p. Hanny Chojnackiej za fenomenalne nagranie. Słuchać Licha i Szczęsnego mogłabym w kółko. Jestem zachwycona!
Książka lekka, ale warto słuchać jej z uwagą, żeby wyłapać wszystkie humorystyczne smaczki. To była uczta :)

Książka bardzo sympatyczna i lekka. Akcja toczy się powoli, fabuła nie jest wprawdzie mega wciągająca, jednak bohaterowie zostali napisani w taki sposób, że mimo wszystko chce się to czytać - nie po to, by śledzić ich niesamowite przygody, ale dla samego ich "towarzystwa".

Książka bardzo sympatyczna i lekka. Akcja toczy się powoli, fabuła nie jest wprawdzie mega wciągająca, jednak bohaterowie zostali napisani w taki sposób, że mimo wszystko chce się to czytać - nie po to, by śledzić ich niesamowite przygody, ale dla samego ich "towarzystwa".

Piękne osiem gwiazdek za samą książkę, ale ta jedna, dodatkowa, to za wersję audio, która jest jak miód na moje serce, czy nowe garnki dla Krakersa (a jego poznacie dzięki lekturze „Dożywocia”)!

Cudnie było usypiać z opowieścią o Lichotce, ale też zaczynać z nią dzień. Jak już ktoś celnie zauważył – nie ma tu większej intrygi, zagadki, którą trzeba będzie rozwikłać. Ot co – historia pisarza Konrada, który dziedziczy nie tylko dom, ale też anioła w bamboszach. Alleluja!

To ten typ humoru, który bardzo mi odpowiada – nazwanie pupila Zmorą, czy występujące tutaj anielskie stworzenie z uczuleniem na pierze – dokładnie tym, które nosi na skrzydełkach. Co ja poradzę, że przy takich lekturach rozpływam się jak masełko zostawione na parapecie.

Dożywocie z taką historią może być naprawdę piękne, a fakt jest taki, że ta opowieść zostaje w głowie. Dla głodnych wrażeń i powrotu Licha, Zmory, Krakersa i Utopców (czterech – jeżeli mnie pamięć nie myli),to jest jeszcze kontynuacja. Ja właśnie zaczęłam przygodę z „Siłą niższą”...

Piękne osiem gwiazdek za samą książkę, ale ta jedna, dodatkowa, to za wersję audio, która jest jak miód na moje serce, czy nowe garnki dla Krakersa (a jego poznacie dzięki lekturze „Dożywocia”)!

Cudnie było usypiać z opowieścią o Lichotce, ale też zaczynać z nią dzień. Jak już ktoś celnie zauważył – nie ma tu większej intrygi, zagadki, którą trzeba będzie rozwikłać. Ot co...

Tą książkę to tylko audio, ależ ja się uśmiałam 😄

Tą książkę to tylko audio, ależ ja się uśmiałam 😄

Lekka, przyjemna i zabawna.

Lekka, przyjemna i zabawna.

Ocena tej książki tutaj jest mocno przesadzona. Jest dobrze napisana, z humorem, logicznie akcja toczy się - choć raczej spokojnie. I to wszystko, kompletnie brakuje tu intrygi. Jest po prostu nudno. Kilka postaci fantastycznych i opis ich życia nie wystarcza, by nazywać to fantastyką. Jest to książka obyczajowa z fantastycznymi postaciami, w której nic się nie dzieje… a szkoda, bo zaczęło mi się to podobać.

Ocena tej książki tutaj jest mocno przesadzona. Jest dobrze napisana, z humorem, logicznie akcja toczy się - choć raczej spokojnie. I to wszystko, kompletnie brakuje tu intrygi. Jest po prostu nudno. Kilka postaci fantastycznych i opis ich życia nie wystarcza, by nazywać to fantastyką. Jest to książka obyczajowa z fantastycznymi postaciami, w której nic się nie dzieje… a...