Marzenia szyte na miarę

„Marzenia szyte na miarę” jest druga część bestsellerowej serii „Stacja Jagodno”. W życiu głównej bohaterki Tamary nastąpiła stabilizacja, a jej córka Marysia wyszła na prostą i dojrzała to właśnie ona prowadzi czytelnika do dworku, w którym zamieszkują dwie sędziwe staruszki, ekscentryczne i dziwne w pierwszej chwili ale każdy może ocenić sam. Akcja powieści rozgrywa się także w domu "babci" Róży, która Tamarze i jej córce staje się bardzo bliska. Zakończenie tej książki jest emocjonujące, a także pełne niespodzianek oraz sekretów sprzed lat. Powieść jest bardzo interesująca od pierwszego aż do ostatniego zdania i dlatego nie przeczytałam ją właściwie jednym tchem. „Marzenia szyte na miarę” jest to piękna i bardzo ciepła opowieść, ma ona w sobie wiele uroku, a także opisuje realne życie. Akcja dzieje się współcześnie, a autorka ukazuje w niej różne pokolenia młode, dojrzałe i seniorki, które większość życia przeżyły w całkiem innej rzeczywistości. Świat znacząco się zmienił ale wciąż są pewne wartości ponadczasowe które warto pielęgnować i doceniać takie jak miłość, szacunek, tolerancja, rodzinne ciepło. Nie sposób nie docenić klimatu tej powieści, na który duży wpływ ma wyjątkowa sceneria. Autrorka opisuje urokliwe miejsca u podnóża Gór Świętokrzyskich tworząc przepiękną aurę, która otula czytelnika i pozwala rozwinąć wyobraźnię. Powieść czyta się przyjemnie i lekko, czasami wzrusza a nierzadko wprowadza w dobry nastrój. Panny Leszczyńskie budzą w czytelniku tkliwe uczucia, ich historia może potwierdzić tezę, że fortuna kołem się toczy i zawsze trzeba umieć zachować twarz oraz kierować się dobrem, bo ono podarowane innych wraca ze zdwojoną mocą.

„Marzenia szyte na miarę” jest druga część bestsellerowej serii „Stacja Jagodno”. W życiu głównej bohaterki Tamary nastąpiła stabilizacja, a jej córka Marysia wyszła na prostą i dojrzała to właśnie ona prowadzi czytelnika do dworku, w którym zamieszkują dwie sędziwe staruszki, ekscentryczne i dziwne w pierwszej chwili ale każdy może ocenić sam. Akcja powieści rozgrywa się...

Druga część "Stacji Jagodno" w moim odczuciu jest dużo lepiej napisana niż pierwszy tom. Podoba mi się, że powoli poznajemy historię każdego z bohaterów. Z każdym tomem, oprócz głównych bohaterów, autorka wprowadza nowe postacie i ich ciekawe historie.
Zdecydowanie sięgnę po kolejną część.

Druga część "Stacji Jagodno" w moim odczuciu jest dużo lepiej napisana niż pierwszy tom. Podoba mi się, że powoli poznajemy historię każdego z bohaterów. Z każdym tomem, oprócz głównych bohaterów, autorka wprowadza nowe postacie i ich ciekawe historie.
Zdecydowanie sięgnę po kolejną część.

Karolina Wilczyńska po raz drugi zabrała mnie w podróż z bohaterami pierwszej części „Zaplątana miłość”.

Ach cóż to była za przyjemność, móc po raz drugi znaleźć się w białym domku Babci Rózi. Powieść przeczytałam jednym tchem. Nie potrafiłam się od niej oderwać. Cudowna, ciepła i taka jak powinna być powieść obyczajowa. Pozwolić zapomnieć o całym świecie, by móc przenieść się do świata naszych bohaterów.
Większość akcji rozgrywa się w Jagodnie. Przepięknej wiosce nad zalewem, u podnóża Gór Świętokrzyskich oddalonej 15min drogi od Kielc.

Babcia Rózia na szczęście czuje się już lepiej i może wyjść ze szpitala. Uparta i stęskniona za swoim białym domkiem na Borowej, nawet nie chce słyszeć o propozycji Tamary, by na jakiś czas zamieszkała z nimi. Wszyscy więc stają na głowie, by Babcia się nie nadwyrężała. Poza Łukaszem, którego poznajemy w części pierwszej i który pomaga w rąbaniu i noszeniu drewna, mamy okazję poznać jeszcze sąsiadkę Zosię. Starszą i zatroskaną Panią, która jest tak sympatyczna i dobra, że serce się kraje czytając ile musi wycierpieć przez swojego zięcia. Na szczęście jest Babcia Rózia u której Zosia czuje się jak w prawdziwym pełnym ciepła domku. A szczególnie czuje się potrzebna i kochana. Bo to się czuje, czytając tą książkę. Jest w niej ogrom miłości, ciepła, dobroci, dobrego słowa i ukojenia. Dlatego tak ciężko się z nią rozstać.

Poza białym domkiem akcja toczy się również w odnalezionym przez Marysię dworku ukrytym w lesie, który zamieszkują dwie starsze siostry Panna Zuzanna i Julia. I choć z początku, nie jest łatwo nawiązać z nimi kontakt, bowiem kobiety trzymają się z daleka od wszystkich i nikogo nie wpuszczają do środka. Są bardzo nieufne. Marysi jednak się udaje zyskać sympatię kobiet, pomimo iż jedna z nich Panna Zuzanna, zdaje się być bardzo ostrożna i nikogo nie lubić. Czy dworek również skrywa w sobie tajemnice? Kim są tajemnicze kobiety? I jaką tajemnicę ukrywa Ewa i skąd zna Babcię Rózię. O tym wszystkim dowiecie się z książki. Dodam tylko tyle, że cały czas będzie się coś działo. Ja miałam naprawdę problem, by chociaż na chwilę odłożyć książkę na bok. Byłam bardzo ciekawa dalszej historii, i aż boję się kolejnych części, bo książka kończy się tak, że nie sposób odłożyć ją na później i trzeba od razu zabrać się za kontynuację.

Tym bardziej, każdy z nas chyba tęskni za takim światem, gdzie można usiąść przy herbatce i konfiturach z fiołków. Rozmawiać i zapominać o wszystkich troskach, bo w białym domku problemy staja się jakieś łatwiejsze do pokonania a świat jakby trochę zwolnił. Babcia Rózia zawsze ma dobrą radę i wiarę w każdego człowieka, mocno wierząc, że każdemu należy dać szansę. Aż chciało by się mieć taką babcię koło siebie.

Cudowne pióro Karoliny Wilczyńskiej i lekkość powieści, sprawia, że czytamy delektując się każdą chwilą i z utęsknieniem czekamy na kolejne spotkanie z bohaterami. Co jeszcze dla nas przygotowała autorka? Kogo poznamy w kolejnych częściach i jakie tajemnice skrywa jeszcze Jagodno? Już nie mogę się doczekać i zaczynam przygodę z tomem trzecim. Wam też polecam, nie pożałujecie.

https://przykominkuzkawa.blogspot.com/2022/02/marzenia-szyte-na-miare-karolina.html

Karolina Wilczyńska po raz drugi zabrała mnie w podróż z bohaterami pierwszej części „Zaplątana miłość”.

Ach cóż to była za przyjemność, móc po raz drugi znaleźć się w białym domku Babci Rózi. Powieść przeczytałam jednym tchem. Nie potrafiłam się od niej oderwać. Cudowna, ciepła i taka jak powinna być powieść obyczajowa. Pozwolić zapomnieć o całym świecie, by móc...

Coś się wyjaśnia, coś się gmatwa, ale wszystko kończy się dobrze. Druga część Stacji Jagodno jest zdecydowanie spokojniejsza. Konfitura Babci Róży jednak uzależnia - nawet czytelnika ciągnie do Białego Domku!

Coś się wyjaśnia, coś się gmatwa, ale wszystko kończy się dobrze. Druga część Stacji Jagodno jest zdecydowanie spokojniejsza. Konfitura Babci Róży jednak uzależnia - nawet czytelnika ciągnie do Białego Domku!

Wspaniała, kojąca , pogodna lektura o zwykłych ludziach i o zwykłych sprawach. Nie sięgaj po tę książkę, jeśli szukasz sensacji, szybkich akcji, pościgów i strzelaniny bo tutaj tego nie znajdziesz. Znajdziesz za to spokój, podmuch wiatru na twarzy, dobrych ludzi i dobre życie.

Wspaniała, kojąca , pogodna lektura o zwykłych ludziach i o zwykłych sprawach. Nie sięgaj po tę książkę, jeśli szukasz sensacji, szybkich akcji, pościgów i strzelaniny bo tutaj tego nie znajdziesz. Znajdziesz za to spokój, podmuch wiatru na twarzy, dobrych ludzi i dobre życie.

Nie mogę się oderwać

Nie mogę się oderwać

+

+

W drugiej części "Marzenia szyte na miarę" spotkamy się ze starymi bohaterami, ale poznamy również kilku nowych m. in. panią Zofię, która jest nie tylko babcią, matką czy krawcową, ale przede wszystkim podporą i ogromną pomocą w wielu rzeczach we własnym domu.
Czy jednak jest odpowiednio za to doceniana?
Czy jej spotkanie z babcią Różą, Tamarą i Marysią coś zmieni w jej życiu?

W tych książkach po prostu czuć ciepło z każdej strony, a słowa bohaterów na długo zapadają w pamięci.
Jeśli kochacie powieści, w których cenicie wskazówki, dobre rady to tutaj znajdziecie ich całą masę.
A na wszelkiego rodzaju problemy najlepszym przepisem są fiolkowe konfitury.
Och, jak ja bym chciała mieć obok siebie taką babcię Różę z jej ogromem zaufania i wiary w każdego człowieka!

W drugiej części "Marzenia szyte na miarę" spotkamy się ze starymi bohaterami, ale poznamy również kilku nowych m. in. panią Zofię, która jest nie tylko babcią, matką czy krawcową, ale przede wszystkim podporą i ogromną pomocą w wielu rzeczach we własnym domu.
Czy jednak jest odpowiednio za to doceniana?
Czy jej spotkanie z babcią Różą, Tamarą i Marysią coś zmieni w jej...

Drugi tom "Stacji Jagodno" trzyma poziom, czyta się nadal bardzo dobrze. Polubiłam bohaterów, kibicowałam im nawet bardziej niż przy czytaniu pierwszej części, a i problemy wydały mi się ciekawsze. Cieszy mnie, że autorka wzbogaca cykl o kolejnych bohaterów, dzięki temu zainteresowanie czytelnika nie spada i jest nadzieja na zajmujące dalsze losy postaci.

Drugi tom "Stacji Jagodno" trzyma poziom, czyta się nadal bardzo dobrze. Polubiłam bohaterów, kibicowałam im nawet bardziej niż przy czytaniu pierwszej części, a i problemy wydały mi się ciekawsze. Cieszy mnie, że autorka wzbogaca cykl o kolejnych bohaterów, dzięki temu zainteresowanie czytelnika nie spada i jest nadzieja na zajmujące dalsze losy postaci.

Nie mogłam się oderwac!

Nie mogłam się oderwac!