Marzenia szyte na miarę

Druga bardzo przyjemna część, w której na końcu dowiadujemy się, co łączy Różę z mamą Tamary.

Książka rozpoczyna się wyjściem Róży ze szpitala. Wszyscy są chętni do pomocy. Tamara martwi się zdrowiem babci i kombinuje, co by tu zrobić żeby i ona była częściej, oraz kto zajmie się Różą w czasie jej nieobecności. Nieoczekiwanie pojawia się Zofia.
Zofia to starsza pani, może w mniej więcej w wieku Róży. Mieszka z córką i zięciem oraz 3 ich dzieci. Zofia dorabia sobie do emerytury na różne sposoby: szyje, gotuje, sprząta u sąsiadów. Zięciowi Jarkowi bardzo się nie podoba to. Według niego Zofia jest od zajmowania sie wnukami i gotowania i sprzątania w ich domu. Jest agresywny, wiecznie pije, toksyk. Córka Zofii bierze stronę męża. Zofia czuje się okropnie, ale tłumaczy sobie, że zmęczeni, zapracowani, a córka dobrze trafiła itp. Pojawia się dla niej większy zarobek, gdy Tamara oferuje jej za wynagrodzenie pomoc u Róży. Za odłożone pieniądze Zofia kupuje wnukom prezenty na dzień dziecka, co doprowadza Jarka do furii i Zofia praktycznie ucieka z domu i zamieszkuje u Róży. Kilka tygodni później do domu Róży dociera 4 letnia wnuczka Zofii, która niezauważona przez nikogo ucieka z podwórka. Jarek oskarża kobiety o porwanie i przetrzymywanie wnuczki.
Tamara poznaje bliżej leśniczego Szymona, który z miłego faceta zmienia sie nie do poznania, kiedy proponuje Tamarze zamieszkanie u niego i życie jak małżeństwo. Kobieta odmawia a on atakuje ją dobierając się, ratuje ją Łukasz.
Marysia po przebojach z rówieśnikami, nadrabia zaległości i zbliża się z Kamilem. Na wsi u babci Róży odkrywa dworek, w którym mieszkają 2 starsze hrabianki: Zuzanna i Julia. Wszystko przez małego pieska, którego dziewczyna znajduje w studni przynależącej do dworku 2 kobiet. Dziewczyna interesuje się pieskiem, chce jakoś pomóc. Dworek jest w conajmniej opłakanym stanie, a starsze damy tworzą wspaniałe haftowane chusty, Marysia więc proponuje że będzie je sprzedawać. Sprzedają się również za granicą, do Marysi odzywa się kuzyn hrabianek z Londynu.
Na końcu drugiej części kobiety świętują imieniny Róży. Zabawę przerywa wejście Ewy - matki Tamary. Kobieta postanawia wyjawić wreszcie, skąd zna Różę. Nie są rodziną, ale Ewa zostaje porzucona w czasie wojny a rodzina Róży ją przygarnia, dba o nią.

Druga bardzo przyjemna część, w której na końcu dowiadujemy się, co łączy Różę z mamą Tamary.

Książka rozpoczyna się wyjściem Róży ze szpitala. Wszyscy są chętni do pomocy. Tamara martwi się zdrowiem babci i kombinuje, co by tu zrobić żeby i ona była częściej, oraz kto zajmie się Różą w czasie jej nieobecności. Nieoczekiwanie pojawia się Zofia.
Zofia to starsza pani, może...

Lekko, przyjemnie się czyta tą książkę. Bohaterki powieści to moje dobre koleżąnki. Cieszę się, że są kolejne części, ponieważ żal mi się z nimi rozstawać. Chwilę spędzone przy tej serii to czysty relaks.

Lekko, przyjemnie się czyta tą książkę. Bohaterki powieści to moje dobre koleżąnki. Cieszę się, że są kolejne części, ponieważ żal mi się z nimi rozstawać. Chwilę spędzone przy tej serii to czysty relaks.

Zarówno w pierwszej części jak i w tej ujmują mnie znaczenia tytułów. Wiem, że przesłania w nich zawarte zostaną ze mną na dłużej.
Pogoda ducha i mądrość babci Róży - pomagają niczym terapia u specjalisty :).
Już czytam tom trzeci i doceniam, że zmiany w postawach bohaterów mają charakter procesów, jak w życiu - wymagają czasu. I kolejnych tomów :).

Zarówno w pierwszej części jak i w tej ujmują mnie znaczenia tytułów. Wiem, że przesłania w nich zawarte zostaną ze mną na dłużej.
Pogoda ducha i mądrość babci Róży - pomagają niczym terapia u specjalisty :).
Już czytam tom trzeci i doceniam, że zmiany w postawach bohaterów mają charakter procesów, jak w życiu - wymagają czasu. I kolejnych tomów :).

Z przyjemnością przeczytałam kolejną część. Taka ciepła, niespieszna. Przy tym niosąca przesłanie: warto być dobrym dla innych.

Z przyjemnością przeczytałam kolejną część. Taka ciepła, niespieszna. Przy tym niosąca przesłanie: warto być dobrym dla innych.

Czytając nie mogę pozbyć się skojarzeń z Domem nad Rozlewiskiem i Leśniczówką, tylko są Kielce zamiast Warszawy.
Lekka lektura, szybko się czyta. Wątki trochę przewidywalne.

Czytając nie mogę pozbyć się skojarzeń z Domem nad Rozlewiskiem i Leśniczówką, tylko są Kielce zamiast Warszawy.
Lekka lektura, szybko się czyta. Wątki trochę przewidywalne.

I się wciągnęłam....

I się wciągnęłam....

Książka jest II tomem serii: Stacja Jagodno.
Bohaterki poprzedniej części próbują naprawić relację między sobą. Nie jest to łatwe bo jedna bardziej uparta od drugiej.
Kto będzie szył marzenia aby były na miarę? co tam u babci Róży?, a co na to Tamara? i Marysia.
Zabierajcie się koniecznie za tę serię.

Książka jest II tomem serii: Stacja Jagodno.
Bohaterki poprzedniej części próbują naprawić relację między sobą. Nie jest to łatwe bo jedna bardziej uparta od drugiej.
Kto będzie szył marzenia aby były na miarę? co tam u babci Róży?, a co na to Tamara? i Marysia.
Zabierajcie się koniecznie za tę serię.

Podobnie jak pierwszy tom - powieść lekka, ale nieprzesłodzona, chociaż momentami nieco ckliwa.
Jest w niej jednak jakieś ujmujące ciepło.
Poza tym ostatnio chyba potrzebuję takich pozytywnych lektur po sporej dawce mocnej i mrocznej literatury:)

Czyta się szybko i z przyjemnością.
Polecam szczerze.

Podobnie jak pierwszy tom - powieść lekka, ale nieprzesłodzona, chociaż momentami nieco ckliwa.
Jest w niej jednak jakieś ujmujące ciepło.
Poza tym ostatnio chyba potrzebuję takich pozytywnych lektur po sporej dawce mocnej i mrocznej literatury:)

Czyta się szybko i z przyjemnością.
Polecam szczerze.

Pierwszej części tej serii 4 lata temu dałam 6 gwiazdek. Teraz przeczytałam ją ponownie, aby przypomnieć sobie tę historię i aby móc kontynuować całą serię - i prawdopodobnie dałabym teraz 7 gwiazdek, ze względu na ważność pokazanych w niej sytuacji.

Druga część zaskoczyła mnie tym, jak autorka potrafiła rozwinąć tę opowieść, jak niepostrzeżenie wciągnęła w nią inne osoby, ich poplątane historie, przeżycia i problemy.
Czyta się bardzo szybko, styl autorki jest lekki i przyjemny, a przy tym dotyka ważnych spraw.
Bardzo chętnie będę kontynuować czytanie tej serii.

Pierwszej części tej serii 4 lata temu dałam 6 gwiazdek. Teraz przeczytałam ją ponownie, aby przypomnieć sobie tę historię i aby móc kontynuować całą serię - i prawdopodobnie dałabym teraz 7 gwiazdek, ze względu na ważność pokazanych w niej sytuacji.

Druga część zaskoczyła mnie tym, jak autorka potrafiła rozwinąć tę opowieść, jak niepostrzeżenie wciągnęła w nią inne osoby,...

Druga część powieści Stacja Jagodno wyjaśnia co łączy babcię Róże z doktor Ewą.Pojawiaja się nowe postacie, które wpływają na życie głównych bohaterek. Polecam, czytajcie........

Druga część powieści Stacja Jagodno wyjaśnia co łączy babcię Róże z doktor Ewą.Pojawiaja się nowe postacie, które wpływają na życie głównych bohaterek. Polecam, czytajcie........