Mocno plotkarska książka, przedstawiająca pisarzy od strony skandali i skandalików, jakie stały się ich udziałem. Ciekawa lektura, ale niewiele wnosząca do wiedzy na temat literatury. Ot, takie teksty jak z popularnych serwisów plotkarskich. Kilka zaskoczeń, ale większość historii znanych i wiele razy opowiadanych. Sam nie wiem, czy warte to było przeczytania…

Mocno plotkarska książka, przedstawiająca pisarzy od strony skandali i skandalików, jakie stały się ich udziałem. Ciekawa lektura, ale niewiele wnosząca do wiedzy na temat literatury. Ot, takie teksty jak z popularnych serwisów plotkarskich. Kilka zaskoczeń, ale większość historii znanych i wiele razy opowiadanych. Sam nie wiem, czy warte to było przeczytania…

Właściwie podtytuł opisuje zawartość książki wyczerpująco. „Skandale miłosne legendarnych uwodzicieli, kokietek i drani świata literatury” nie pozostawiają złudzeń co do treści. Czasem tylko, jakby mimochodem, znaleźć można w książce ciekawostki dotyczące genezy powstania takiego lub innego dzieła. W zbiorze nie chodzi o sekrety, jak sugerowałby tytuł, ale o skandale, często bardzo głośnie. O seks, zdrady, zboczenia, zahamowania, syfilis, kochanki i kochanków, związki homoseksualne, dewiacje itp. Zaskoczyła mnie w tej kolekcji obecność Sylvii Plath, czy Agathy Christie, bo gdzie im do seksualnych ekscesów, ale… mniejsza z tym.

Z ważniejszych bohaterów, jeśli tak można to nazwać, pojawiają się na kartach książki: Norman Mailer i jego liczne związki, nie tylko z Marylin Monroe, T. S. Eliot, który siłą umieścił żonę w szpitalu psychiatrycznym, gdzie zresztą przetrzymywano ją do śmierci, Lwa Tołstoja, Oscara Wilde’a, Karen Blixen, Edgara Allana Poe, Jamesa Joyce’a, Gustava Flauberta, Ernesta Hemingwaya, Jacka Kerouaca (ślub w kajdankach i powrót do mamra po ceremonii) oraz wielu, wielu innych. Czasem relacja ogranicza się do kilku zdań zaledwie, by w przypadku kogoś innego przybrać postać szerszego opracowania… choć nie jestem pewien, czy to określenie pasuje do zawartych w książce treści. Autorki „Sekretnego życia pisarzy” szukały skandali, sensacji, dreszczu obrzydzenia albo przynajmniej niesmaku, a nie solidnych opracowań. Jednak zapewne ważny jest i ten aspekt (zaglądanie komuś pod pierzynę),tyle że w zbyt dużej dawce rodzi to… hm… mieszane uczucia. Plotki i pikantne anegdoty nie są niczym złym, byle nie sprowadzać życia tylko do nich.

„Sekretne życie pisarzy” zawiera też zagadki i quizy, jakby autorki chciały się upewnić i sprawdzić, czy czytelnik dobrze zapamiętał, kto miał sześć żon, a kto był biseksualny.

Książka jest w porządku i nie zrobi żadnej krzywdy komuś oczytanemu, posiadającemu elementarną wiedzę na temat twórców literatury, może nawet uzupełnić informacje zbyt wymuskane, a przez to niezupełnie prawdziwe. Pozostałym czytelnikom przyjdzie zapewne do głowy, że sztuka, zwłaszcza pisarstwo, to samo zło, rozpusta, niemoralność i sodomia.

Właściwie podtytuł opisuje zawartość książki wyczerpująco. „Skandale miłosne legendarnych uwodzicieli, kokietek i drani świata literatury” nie pozostawiają złudzeń co do treści. Czasem tylko, jakby mimochodem, znaleźć można w książce ciekawostki dotyczące genezy powstania takiego lub innego dzieła. W zbiorze nie chodzi o sekrety, jak sugerowałby tytuł, ale o skandale,...

Książka dla miłośników życiorysów literatów, pasjonatów quizów oraz nieprzydatnej wiedzy w ogólności.
Książka jest zbiorem artykułów, skupiającch się na erotycznych ekscesach szeregu XIV i XX wiecznych pisarzy i poetów. Sensacyjne historie zdecydowanie przykówają uwagę, w szzcególności gdy dotycza naprawdę estremalnych przyadków. Nie wszystkie na takie miano zasługują. Książka więc nierówna.

Książka dla miłośników życiorysów literatów, pasjonatów quizów oraz nieprzydatnej wiedzy w ogólności.
Książka jest zbiorem artykułów, skupiającch się na erotycznych ekscesach szeregu XIV i XX wiecznych pisarzy i poetów. Sensacyjne historie zdecydowanie przykówają uwagę, w szzcególności gdy dotycza naprawdę estremalnych przyadków. Nie wszystkie na takie miano zasługują....

Oryginalny tytuł jeszcze gorszy: „Writers Between the Covers: The Scandalous Romantic Lives of Legendary Literary Casanovas, Coquettes, and Cads”. Książka z 2013, polski przekład z 2015, na LC - skandalicznie wysoka ocena – 5,61 (46 ocen i 12 opinii),bo to nie jest literatura, ale brukowiec żerujący na tendencyjnych półprawdach i kłamstwach z życia wielkich ludzi.
Wyjątkowo wredne opluwanie ludzi, w celu zaistnienia i zarobienia paru dolarów. PAŁA to aż nadto dla tego plugawego bełkotu. Jak widać, rynsztokowe bzdety nie znalazły wielu czytelników (12 opinii po 4 latach). I dobrze.
Proszę tego nie czytać, bo nie warto niszczyć własnego pozytywnego mniemania o danej postaci, takimi nieobiektywnymi tanimi sensacyjkami.

Oryginalny tytuł jeszcze gorszy: „Writers Between the Covers: The Scandalous Romantic Lives of Legendary Literary Casanovas, Coquettes, and Cads”. Książka z 2013, polski przekład z 2015, na LC - skandalicznie wysoka ocena – 5,61 (46 ocen i 12 opinii),bo to nie jest literatura, ale brukowiec żerujący na tendencyjnych półprawdach i kłamstwach ...

Mam nadzieję, że dla wielu osób ta książka nie będzie zaskoczeniem, raczej przypomnieniem wiadomości, które zdobywali w szkole. Z całą pewnością pewne informacje mogą szokować, inne gorszyć, co tylko pozwala na ludzkie, zwyczaje spojrzenie na literatów. Mieli oni takie same potrzeby (czasem bardziej jaskrawe) jak my, dziesiątki wątpliwości i problemów, w tym wielokrotnie te najbardziej skomplikowane, bo natury miłosnej.
W historii literatury aż skrzy się od skandali miłosnych. Jest opowieść o Karen Blixen, zdradzanej przez męża, zarażonej przez niego syfilisem, która nie chciała jednak rozwodu, z umiłowania.... tytułu baronowej.
Inaczej wygląda historia małżeństwa i miłosnych perypetii Oscara Wilde'a, a także wiecznego kawalera Gustava Flauberta, który znalazł jednak kobietę, która posłużyła mu za wzór pani Bovary....
Autorki w bardzo współczesny, lekki sposób piszą o dawnych i bliższych nam literatach. W obrazowy, sugestywny sposób przybliżają szczegóły z życia Aghaty Christie, Arthura Millera czy Ernesta Hemingwaya. Wielokrotnie ich prywatne życiorysy mogłoby posłużyć za scenariusz wartkiej, zwrotnej i mocnej opowieści, która balansowałaby na granicy przyzwoitości, a często by ją przekraczała.
Zdrady, orgie, uwodzenie młodszych, skandale, problemy finansowe i bajeczne podróże, można by długo wymieniać, ale nie chcę odbierać nikomu przyjemności samodzielnego poznawania tych wyjątkowych biografii.
Krótkie, esencjonalne opowieści o ludziach, którzy potrafili zaskakiwać nie tylko swoją twórczością, ale przede wszystkim burzliwym życiem. Zajrzyjmy zatem za kulisy wielkich powieści, dowiedzmy się czegoś o ich genezie, emocje gwarantowane.



buchbuchbicher.blogspot.com

Mam nadzieję, że dla wielu osób ta książka nie będzie zaskoczeniem, raczej przypomnieniem wiadomości, które zdobywali w szkole. Z całą pewnością pewne informacje mogą szokować, inne gorszyć, co tylko pozwala na ludzkie, zwyczaje spojrzenie na literatów. Mieli oni takie same potrzeby (czasem bardziej jaskrawe) jak my, dziesiątki wątpliwości i problemów, w tym wielokrotnie te...

Dobrze się czyta. Zawiera wiele ciekawych historii z życia pisarzy, wcale nie tak bardzo skandalicznych w porównaniu do dzisiejszych czasów. Gdyby uczyli o tym w szkole, to chyba mało który by się ostał jako geniusz, osoba godna naśladowania. Często traktujemy teksty literackie jak prawdy objawione i wzorujemy się na nich. Ale czy można wierzyć człowiekowi, który we własnym życiu nie kierował się żadnymi zasadami? Więc moim zdaniem to trochę tak, jakby król był nagi. To mnie zasmuca.

Dobrze się czyta. Zawiera wiele ciekawych historii z życia pisarzy, wcale nie tak bardzo skandalicznych w porównaniu do dzisiejszych czasów. Gdyby uczyli o tym w szkole, to chyba mało który by się ostał jako geniusz, osoba godna naśladowania. Często traktujemy teksty literackie jak prawdy objawione i wzorujemy się na nich. Ale czy można wierzyć człowiekowi, który we...

Dziwią mnie krytyczne uwagi na temat tej książki .
Należy tylko zmienić podejście.
Przecież to nie rodzaj literatury biograficznej ,która służy głębokiej literackiej analizie.
Prosty język ,bez naukowego zadęcia i moralizowania.
Lektura łatwa ,lekka i przyjemna.
Ukazująca te aspekty życia sławnych pisarzy ,które są pomijane w oficjalnych biografiach ,a które są nierozerwalnie związane z ich twórczością.
Ich nałogi ,fobie ,mało cnotliwe rozrywki, głęboko skrywane tajemnice.
To nietuzinkowe życie na krawędzi miało wpływ na to co pisali i jak pisali.
Dlaczego więc ,jeśli mamy ku temu okazję , nie dowiedzieć się więcej ,wściubić nosa w ich pikantne życiorysy.
Ja tam uwielbiam takie biograficzne smaczki.

Dziwią mnie krytyczne uwagi na temat tej książki .
Należy tylko zmienić podejście.
Przecież to nie rodzaj literatury biograficznej ,która służy głębokiej literackiej analizie.
Prosty język ,bez naukowego zadęcia i moralizowania.
Lektura łatwa ,lekka i przyjemna.
Ukazująca te aspekty życia sławnych pisarzy ,które są pomijane w oficjalnych biografiach ,a które są...

Opinia pochodzi z mojego blogu:
http://jatuczytam.blox.pl/2015/11/Sekretne-zycie-pisarzy-Shannon-McKenna-Schmidt.html

Nie od dziś wiadomo, że najlepiej sprzedającym się towarem jest seks. Myśl ta bezsprzecznie przyświecała dwóm amerykańskim dziennikarkom, Shannon McKennie Schmidt i Joni Rendon, gdy podjęły one współpracę polegającą na zaglądaniu do alkowy wielkich literatów. "Sekretne życie pisarzy" skupia się na związkach małżeńskich, romansach i krótkich przygodach erotycznych najsłynniejszych skandalistów wśród mistrzów pióra. Znani pisarze częstokroć czerpali inspirację z własnych podbojów miłosnych, by potem przelać swe doświadczenia na papier. Owocem ich żądz był szereg kochanek, tudzież kochanków przewijających się na kartach ich utworów, łudząco zbliżony aparycją lub zachowaniem do rzeczywistych pierwowzorów. Właśnie o takich tajemnicach literackiego łoża opowiadają autorki. Niestety dla czytelnika, tylko o nich.

Oj, mizerna to książka, mizerna. Pierwsze słowo jakie cisnęło mi się na usta po jej przeczytaniu to "bylejakość". Autorki zdecydowanie nie przyłożyły się do swej pracy, albowiem publikacja jest nierzetelna i napisana "na kolanie". Zawarte w niej historie epatują raz infantylnym humorem, innym razem zaś niepotrzebnym tragizmem (tak jak w opisie kolei związku Artura Millera i Marilyn Monroe, czy też małżeństwa Tołstojów). W większości są to informacje powszechnie dostępne i dobrze znane osobom choć trochę interesującym się literaturą. Co zaś dzieje się z tymi tytułowymi sekretami? Otóż jest ich tu jak na lekarstwo Choćby długo się wysilać, w książce tej raczej próżno szukać czegoś odkrywczego. A szkoda, wystarczyłoby bowiem, gdyby autorki przedstawiły ten sekretny wymiar życia pisarzy zupełnie od innej strony. Może zamiast tak kurczowo trzymać się tego, co kto lubi robić pod pościelą, zwróciłyby większą uwagę na PRAWDZIWE sekrety wielkich artystów? Mam tu na myśli chociażby radzenie sobie z twórczą niemocą, problemy emocjonalne, żmudną walkę z wyniszczającymi nałogami, czy wpływ na ich sukces pozostających w cieniu postaci z najbliższego otoczenia.

Liczyłam na to, że dowiem się o życiu lubianych przeze mnie twórców nieco więcej i warstwa biograficzna stanie się prawdziwym crème de la crème publikacji, owe romanse oraz skandale będą natomiast tylko dodatkiem do całości, ubarwiającym i nadającym jej pikanterii. Niestety autorki dość często niebezpiecznie skręcały w stronę bulwarowych plotek, a o jakimkolwiek głębszym podłożu nie było mowy. Na domiar złego bohaterowie przedstawieni są w karykaturalny, upośledzony wręcz sposób, bez żadnych oznak obiektywizmu. Jest to spojrzenie nie tylko krzywdzące, ale również wypaczone, gdyż spłycono ich do roli don Juanów lub femme fatale dogadzających tylko swym chuciom i odartych z wyższych emocji. Ogromną wadą książki jest także opisanie wszystkich historii w telegraficznym skrócie. Niektórym bardziej rozbudowanym opowieściom (szczególnie o bitnikach, gdzie bohaterów jest tak wielu, iż szybko można się pogubić) przydałoby się poświęcić nieco więcej uwagi. Choć może i taki był zamysł autorek, by jedynie wypunktować, kto z kim romansował i w jaki sposób to robił.

Szkoda, że autorki odwiedzając liczne miejsca związane z bohaterami książki i mając dostęp do takiego ogromu informacji skupiły się tylko na aspekcie ich łóżkowych wyczynów i dziwacznych preferencji. Sama nie wiem, co podkusiło mnie, by sięgnąć po tę książkę. Gdybym chciała wejść na "Pudelka", czy inny serwis plotkarski, po prostu odpaliłabym Internet. Potencjał książki został zupełnie zaprzepaszczony i pogrzebany gdzieś pod zwałami wyrwanych z kontekstu opowiastek rodem z brukowców.

Opinia pochodzi z mojego blogu:
http://jatuczytam.blox.pl/2015/11/Sekretne-zycie-pisarzy-Shannon-McKenna-Schmidt.html

Nie od dziś wiadomo, że najlepiej sprzedającym się towarem jest seks. Myśl ta bezsprzecznie przyświecała dwóm amerykańskim dziennikarkom, Shannon McKennie Schmidt i Joni Rendon, gdy podjęły one współpracę polegającą na zaglądaniu do alkowy wielkich...

Pisarz też człowiek! Tak chciało by się zakrzyknąć po lekturze „Sekretnego życia pisarzy” autorstwa Shannon McKenna Schmidt i Joni Rendon. Ksiażki która w zamyśle miała nam przybliżyć wielkich autorów. Niestety zamysł się nie udał. Dostaliśmy notes pełen plotek i pikantnych anegdot. Takie mało przyjemne grzebanie w życiu prywatnym. Zastanawiam się, po co to.
Czy twórca ma prawo do życia prywatnego? Oczywiście, że tak. Wszystko co chce przekazać odbiorcy umieszcza w swoich dziełach. Reszta to jego życie prywatne, czyli znacznie więcej niż życie sekretne. Kiedy sięgałem po książkę liczyłem na okazje poznania tajemnych metod sprowadzania natchnienia. Liczyłem na opisy technik pracy twórczej. Chciałem poznać trochę kuchni autora. Dowiedzieć się, jak notują, jak powstawały konspekty czy plany ich największych dzieł. To jest prawdziwy sekret pisarza. Sekret przez duże S.
Nic takiego w tej książce nie znalazłem. Znalazłem uwłaczające miniteksty napisane na poziomie artykułów z popularnej pracy kobiecej. Do tego napisane w sposób który zdaje się być próbą zdeprecjonowania ich wielkości. Nie wiem jak was, ale mnie nie interesuje ile żon miał Ernest Hemingway. Nie interesuje mnie jakim mężem był Tołstoj. Mnie interesuje ich twórczość.
Jasne można powiedzieć, ale każdy pisarz jest jak gąbka, najpierw pochłania to wszystko co w około, w tym własne, osobiste doświadczeni jak zawody miłosne, kłopoty emocjonalne, zdrady i romanse. Potem oddaje to to na kartach swoich książek, przetworzone, przemielone przez subiektywne postrzeganie świata, przez własna wrażliwość. Analiza tego przefiltrowania, pokazanie prawdziwych wydarzeń z którymi zetknął się pisarz z ich projekcja w dziele mogło by być ciekawe. Ale jeżeli na taką analizę w tej pozycji liczycie, to was rozczaruję. Nic takiego tam nie ma.
Panie Shannon McKenna Schmidt i Joni Rendon zachowały się jak pracownice magla i najnormalniej w świecie zaczęły pisać kto z kim śpi i dlaczego. Plotki, domysły, „skandale”. Dla kogo ta książka? Na pewno nie dla miłośników literatury. Czy ktoś kto przeczytał „Wielkiego Gatsbiego” będzie zainteresowany infantylną opowieścią o problemach alkoholowych Francisa Scotta Fitzgeralda. Do tego opowiedzianych na zasadzie anegdoty, bez jakiejkolwiek próby zmierzenia się z powodami tej choroby, z jej wpływem na twórczość, na wrażliwość, na postrzeganie rzeczywistości. A z kolei ktoś kto twórczości Fitzgeralda nie zna, po co ma w ogóle o nim czytać? Kwadratura koła w czystej postaci. No chyba, że autorkom chodziło o utaplanie Wielkich w gównie. Przecież dzisiejsze czasy nie lubią autorytetów. Wszystkich trzeba sprowadzić do naszego poziomu.
Same autorki chyba też nie mają o swoich czytelnikach najlepszego zdania i chyba już w założeniu pisały dla czytelnika idioty. Jak inaczej można określić fakt takiego uproszczenia niezwykłych relacji Lwa Tołstoja z żona Zofia by ich zapis zmieścił się na 6 (sic!) stronach. Gdybym całą wiedze o ich relacjach znał z tej książki to bym wiedział jedynie tyle że mu dzieci rodziła, książki przepisywała i prała. Tymczasem była to relacja złożona, trudna i wielowątkowa, kto czytał obszerne, liczące trzysta parę stron pamiętnik Zofii wie o czym mówią. Takie uproszczenie to wypaczenie i sprowadzenie do absurdu.
Żałuje większości czasu spędzonego na lekturze tej pozycji. Jedynym wartościowym jej fragmentem są cytaty otwierające kolejne rozdziały. W końcu napisali je wielcy. Dla samych cytatów po książkę sięgać nie warto, a reszta to powierzchowny bełkot.
http://blurppp.com/blog/shannon-mckenna-schmidt-i-joni-rendon-sekretne-zycie-pisarzy/

Pisarz też człowiek! Tak chciało by się zakrzyknąć po lekturze „Sekretnego życia pisarzy” autorstwa Shannon McKenna Schmidt i Joni Rendon. Ksiażki która w zamyśle miała nam przybliżyć wielkich autorów. Niestety zamysł się nie udał. Dostaliśmy notes pełen plotek i pikantnych anegdot. Takie mało przyjemne grzebanie w życiu prywatnym. Zastanawiam się, po co to.
Czy twórca ma...

Krótkie notki o wyczynach pisarzy. W sumie dobrze, że takie historie powstają: człowiek już nie łudzi się co do pewnych osób. Wielki artysta i mały człowiek.

Krótkie notki o wyczynach pisarzy. W sumie dobrze, że takie historie powstają: człowiek już nie łudzi się co do pewnych osób. Wielki artysta i mały człowiek.