Cos niesamowitego i dziwnego zarazem jest w tej książce rozpoczynając od tego kogo autor obwinia o porażenie mózgowe swojego dziecka a kończąc na smierci malarzy, arystow czy potworów takich jak doktor Mengele z Auschwitz.
Dla mnie wzruszajaca dlatego,ze podobnie jak autor jestem mamą dwóch synów, na szczęście zdrowych a ta książka przypomniała mi jak wielkie mam szczęście.

Cos niesamowitego i dziwnego zarazem jest w tej książce rozpoczynając od tego kogo autor obwinia o porażenie mózgowe swojego dziecka a kończąc na smierci malarzy, arystow czy potworów takich jak doktor Mengele z Auschwitz.
Dla mnie wzruszajaca dlatego,ze podobnie jak autor jestem mamą dwóch synów, na szczęście zdrowych a ta książka przypomniała mi jak wielkie mam szczęście.

Z okładki książki: "Tito ma porażenie mózgowe. Każdy krok to dla niego ogromny wysiłek i ryzyko upadku." - ojciec, będący autorem książki, w sposób mocno zaskakujący (niezwykły, dość nietypowy, a przy tym ujmujący) opisuje łączącą tych dwoje więź - "pokazuje, jak wiele - o sobie i o świecie - nauczył się od swojego syna. Przekonuje też, że << wiedza o tym, jak upadać, jest o wiele więcej warta niż wiedza o tym, jak chodzić >>. Każdy chwiejny krok Tita wytrąca bowiem z równowagi ludzką pychę, karmiącą się przekonaniem, że stanowimy pępek świata". Ta opowieść to, w moim odczuciu, mentalna i literacka uczta konesera - ze względu na specyfikę prowadzenia czytelnika poprzez kolejne odsłony głównego wątku, rzekłabym, iż jest pod tym względem (mając na uwadze skuteczność - celność przekazu) "specyficznie perwersyjna", co znaczy ni mniej, ni więcej jak to, iż nie pozostawia odbiorcy obojętnym. Wartości tej publikacji dodaje fakt, iż wątek osobisty rozrysowany został na tle kultury, sztuki, nauk ścisłych i humanistycznych, kondycji moralnej pojedynczego człowieka oraz społeczeństwa, a nade wszystko w kontekście wielkoskalowych zdarzeń historycznych. Gorąco polecam lekturę tego, bądź co bądź, dokumentu.

Z okładki książki: "Tito ma porażenie mózgowe. Każdy krok to dla niego ogromny wysiłek i ryzyko upadku." - ojciec, będący autorem książki, w sposób mocno zaskakujący (niezwykły, dość nietypowy, a przy tym ujmujący) opisuje łączącą tych dwoje więź - "pokazuje, jak wiele - o sobie i o świecie - nauczył się od swojego syna. Przekonuje też, że << wiedza o tym, jak upadać, jest...

"Upadek" to książka, którą przeczytałam w 30 minut. I choć jej opis wydaje się być pełen bólu i smutku, to z każdą stroną przekonywałam się, że tak nie jest. Tito ma porażenie mózgowe. W wyniku błędu lekarzy w szpitalu w Wenecji dochodzi do niedotlenienia mózgu. Dla zrozpaczonego ojca zaczyna się nowe życie i nowa podróż. Tuż przed porodem na obawy żony autor ironicznie odpowiada, że przy tak pięknych fasadach budynków mógłby nawet zaakceptować kalekie dziecko. Samo spełniająca się przepowiednia? A mówi się, że jesteś swoimi myślami. Jesteś tym, czym karmisz swój umysł. 424 kroki to najwięcej, ile dotychczas Tito pokonał bez upadku. W tych krokach towarzyszy mu ojciec... A każdy krok to wspomnienie...

"Upadek" to książka, którą przeczytałam w 30 minut. I choć jej opis wydaje się być pełen bólu i smutku, to z każdą stroną przekonywałam się, że tak nie jest. Tito ma porażenie mózgowe. W wyniku błędu lekarzy w szpitalu w Wenecji dochodzi do niedotlenienia mózgu. Dla zrozpaczonego ojca zaczyna się nowe życie i nowa podróż. Tuż przed porodem na obawy żony autor ironicznie...

Nie wiem co napisać. Bardzo osobiste przemyślenia autora na temat niepełnosprawności swojego syna.
Mainardi wpuszcza nas do swojego życia. W jakim celu? Czy chce oswoić z tematem niepełnosprawności. Czy może sam potrzebuje wytłumaczyć sobie dlaczego doszło do błędu doszukujac się jakiejś głębszej filozofii. A może ma poczucie winy za to co się stało?
Nie mam pojęcia. Nie wiem też jak ocenić tą książkę. Myślę, że jeśli wpadnie Wam w ręce warto poświęcić chwilkę i samemu się przekonać.

Nie wiem co napisać. Bardzo osobiste przemyślenia autora na temat niepełnosprawności swojego syna.
Mainardi wpuszcza nas do swojego życia. W jakim celu? Czy chce oswoić z tematem niepełnosprawności. Czy może sam potrzebuje wytłumaczyć sobie dlaczego doszło do błędu doszukujac się jakiejś głębszej filozofii. A może ma poczucie winy za to co się stało?
Nie mam pojęcia. Nie...

Bardzo osobiste przemyślenia i doświadczenia związane z niepełnosprawnością syna w bardzo przystępnej formie krótkich notatek. Myślę, że warta przeczytania, szczególnie ze względu na nawiązania do masowej zagłady podczas II wojny światowej.

Bardzo osobiste przemyślenia i doświadczenia związane z niepełnosprawnością syna w bardzo przystępnej formie krótkich notatek. Myślę, że warta przeczytania, szczególnie ze względu na nawiązania do masowej zagłady podczas II wojny światowej.

"Upadek, wspomnienia ojca w 424 krokach" brazylijskiego dziennikarza Diogo Mainardi to niepozorna, niewielka książeczka, zawierająca w sobie gigantyczne pokłady emocji. To opowieść o ojcowskiej miłości, o porażeniu mózgowym, o sztuce, podróżach, o Marcelu Proustcie, Neilu Youngu, a przede wszystkim o Tito, synu Dioga, jego 424 krokach i ogromnej miłości.

Diogo Mainardi zabiera czytelnika w podróż, która rozpoczyna się od narodzin jego syna Tito, który na skutek błędu lekarskiego rodzi się z porażeniem mózgowym. To podróż pełna refleksji, radości oraz głębokiej analizy ojcostwa. Wycieczka w której poznajemy kulturę zachodu od Rembrandta to Assassin Creed, od Dantego do Oświęcimia, po to by pokazać jak los jednego chłopca został ukształtowany przez historię.

Opowieść Mainardi'ego ma nietypową strukturę, 424 bardzo krótkie wpisy, czasem tylko zdjęcie opatrzone podpisem, anegdoty, diagramy. Liczba symbolizuje osobisty rekord jego syna Tito, które udało mi się zrobić przez upadkiem. Z każdego zdania, w każdym kroku jego zapisków widać ogromną miłość ojca do syna.

Życie Tita składa się z upadków. Autor pisze, że "największą przeszkodą dziecka z porażeniem mózgowym jest niemożność poznania świata wokół niego", wysiłki Mainardiego by usunąć tę przeszkodę są godne podziwu.

"Wiedza o tym jak upadać jest o wiele więcej warta niż wiedza o tym jak chodzić"

Sam pisarz przebywa długą drogą, od momentu narodzin swego dziecka. Od szukania winnych niepełnosprawności swojego syna, poprzez pogodzenie się z jego porażeniem, do kompletnej bezwarunkowej miłości i uwielbienia. Obwiniając ludzi, którzy przyczynili się do stanu Tita, zamienia życie swojego syna we wspaniałą i uniwersalną metaforę upływającego czasu.

"Porażenie mózgowe Tita dla mnie i dla Anny nigdy nie oznaczało ciężaru. Siedmiomiesięczny Tito był po prostu kimś kogo kochaliśmy."

"Upadek" to przepiękny hołd złożony dziecku, ukazująca głęboką więź i miłość między ojcem i synem. Poruszająca, bolesna, mądra. Liryczna i fascynująca.

To święto miłości, odwagi, nadziei i wiary jakie pokładamy w naszych dzieciach.

"Upadek, wspomnienia ojca w 424 krokach" brazylijskiego dziennikarza Diogo Mainardi to niepozorna, niewielka książeczka, zawierająca w sobie gigantyczne pokłady emocji. To opowieść o ojcowskiej miłości, o porażeniu mózgowym, o sztuce, podróżach, o Marcelu Proustcie, Neilu Youngu, a przede wszystkim o Tito, synu Dioga, jego 424 krokach i ogromnej miłości.

Diogo Mainardi...