Łoś. Poranek nad Wissahickon

"...Najbujniejsza wyobraź­nia mogłaby czerpać natchnienie z jej nieprzebranego czarodziej­stwa. Piękność jest wyłączną jej właściwością. Nie ma w niej natomiast nic, co by graniczyło z wzniosłością. Łagodnie sfalo­wana kraina, gdzie snują się marzycielsko kryształowe ruczaje, obrzeżone rozkwieconymi zboczami, z widniejącą w głębi roślin­nością leśną, olbrzymią, soczystą, różnobarwną, rozmigotaną od świergotliwego ptactwa i dyszącą wonnościami - oto rysy, które tworzą z doliny Luizjany najprzedziwniejszy krajobraz całego świata.
Atoli nawet w tym błogosławionym zakątku do najczarowniejszych okolic prowadzą nader kręte drogi. W całej przeto Ameryce podróżny, który chce się napawać pięknościami przyrody, musi szukać ich nie przy pomocy wagonu kolejowego, statku, dyliżan­su, powozu czy wierzchowego konia - lecz pieszo. Musi chodzić, przedzierać się przez wąwozy, zawisać nad przepaściami - lub wyrzec się poznawania najistotniejszych, najszczodrzejszych, najbardziej niewysłowionych cudowności, które stanowią chwałę tej ziemi..."
Poe opublikował nowelę w 1844 roku, stanowi swoistą spacerową podróż do przepięknego zakątku natury i spotkania z łosiem...wyobrażenia naszego narratora, który zachwyca się dzikiem zwierzęciem, emocje sięgają zenitu by dowiedzieć się, że....natura bywa złudna.
Polecam cudownie się czyta ten opis przyrody niczym Orzeszkowej "Nad Niemnem" w skróconej wersji:)

"...Najbujniejsza wyobraź­nia mogłaby czerpać natchnienie z jej nieprzebranego czarodziej­stwa. Piękność jest wyłączną jej właściwością. Nie ma w niej natomiast nic, co by graniczyło z wzniosłością. Łagodnie sfalo­wana kraina, gdzie snują się marzycielsko kryształowe ruczaje, obrzeżone rozkwieconymi zboczami, z widniejącą w głębi roślin­nością leśną, olbrzymią, soczystą,...