Historia oparta na prawdziwych wydarzeniach, ale wyjątkowa nie tylko z tego powodu. Zupełnie inaczej niż zwykle przy opisywaniu tego typu zdarzeń - sprawczynie nie są tutaj niepotrzebnie demonizowane, a sposób opisywania nie ma znamion taniej sensacji. Wszystko wypada ostatecznie w sposób śmieszno-straszny, część wydarzeń ma charakter przypadkowy, a żadna z postaci nie jest czarno-biała i chyba właśnie dlatego autorowi udało się osiągnąć niespotykany poziom realizmu. Literacko fajna rzecz.

Historia oparta na prawdziwych wydarzeniach, ale wyjątkowa nie tylko z tego powodu. Zupełnie inaczej niż zwykle przy opisywaniu tego typu zdarzeń - sprawczynie nie są tutaj niepotrzebnie demonizowane, a sposób opisywania nie ma znamion taniej sensacji. Wszystko wypada ostatecznie w sposób śmieszno-straszny, część wydarzeń ma charakter przypadkowy, a żadna z postaci nie jest...

Bardzo dobra książka. Świetną recenzję napisała poniżej JoannaB. A mnie wypada się tylko podpisać pod nią obiema rękoma.
Zatem w tym miejscu tylko parę słów o książce. Książka oparta jest na prawdziwej historii sióstr Gonzalez Valenzuela. Tą historią ponoć żył w 1964 r. cały Meksyk. Wspomniane siostry prowadziły nielegalne domy publiczne , w których znęcały się i zmuszały do prostytucji młode kobiety. Często nieletnie. Wiele spośród nich zamordowały i zakopały potajemnie ich ciała. W sumie z ich rąk zginęło 91 kobiet. Na kanwie tej historii, autor książki, opisał historię dwóch sióstr Baladro. Ale opisana historia znacząco różni się od tej prawdziwej, bo ofiar jest znacznie mniej a i giną jakby przypadkiem. W posłowiu do książki czytamy, że ten zabieg autora był celowy. Autor nie chce epatować okrucieństwem i grozą. Chodzi mu raczej o pokazanie lokalnych układów opartych na korupcji. Chce pokazać zepsucie władzy, która godzi się na uprzedmiotowienie kobiet a nawet w tym uczestniczy.Autor skupia się także na relacjach sióstr jako przełożonych z podległymi im kobietami opartych na przemocy i bezwzględności . Tym celom autora służy także bardzo minimalistyczny język tej powieści, którą czyta się jak reportaż , a momentami jak akta sądowe. Dodam, że niniejsza książka i wcześniejsze powieści autora przyniosły mu z czasem spory rozgłos i uznanie. Po przeczytaniu książki "Zabite" stwierdzam, że pozytywne recenzje są dla niej zasłużone.

Bardzo dobra książka. Świetną recenzję napisała poniżej JoannaB. A mnie wypada się tylko podpisać pod nią obiema rękoma.
Zatem w tym miejscu tylko parę słów o książce. Książka oparta jest na prawdziwej historii sióstr Gonzalez Valenzuela. Tą historią ponoć żył w 1964 r. cały Meksyk. Wspomniane siostry prowadziły nielegalne domy publiczne , w których znęcały się i zmuszały...

Książkę dobrze się czyta mimo, że nie jest typowym opowiadaniem. Trochę w niej reportażu, trochę suchych informacji jakby z kroniki policyjnej. To co mnie w niej zaskoczyło to delikatność z jaką opisane zostały zabójstwa oraz kary wymierzane dziewczyną. Nie ma tu miejsca na ból czy jakieś inne uczucia. Jedynym wyjątkiem są opisane romanse Serafiny. Do tego kilka słów o prawdziwych zdarzeniach jakie miały miejsce w Meksyku pozwalają czytelnikowi na nowo ocenić historie pisarza. Osobiście uważam, że pominięcie makabry dało mu o wiele więcej odbiorców. Dla wielu prawda będzie nie do pojęcia, a inni nie będą mieli odwagi się z nią zmierzyć.

Książkę dobrze się czyta mimo, że nie jest typowym opowiadaniem. Trochę w niej reportażu, trochę suchych informacji jakby z kroniki policyjnej. To co mnie w niej zaskoczyło to delikatność z jaką opisane zostały zabójstwa oraz kary wymierzane dziewczyną. Nie ma tu miejsca na ból czy jakieś inne uczucia. Jedynym wyjątkiem są opisane romanse Serafiny. Do tego kilka słów o...

Żeby była jasność - właściwie to wszystkie zostały zabite przez przypadek. Jedna nie doszła do siebie po źle przeprowadzonej aborcji. Dwie spadły z balkonu. Kolejna, ach kolejna, została wzięta za złodzieja i zastrzelona. Cóż, bywa. To wszystko nieważne. Ważne, że siostry Baladro są niewinne. Świetnie zorganizowane, przedsiębiorcze i samodzielne. Wzbudzające respekt wśród podwładnych i sympatię u klientów. To rzadkość w tamtych czasach. Rzadkość. Zwłaszcza w Meksyku.
W dzisiejszych czasach pewnie zostałyby coachami. Niestety miały pecha. Bo swoje świetnie prosperujące burdele prowadziły nielegalnie. Ale z drugiej strony: czy troskę o zwyczajne, zgodne z naturą, męskie potrzeby można nazwać czymś nielegalnym? Przecież to altruizm! Tylko, że odpłatny.
Trochę ironizuję, ale o dziwo, autor książki opisując dość poważne przecież przestępstwo, ironizuje jeszcze bardziej. Napisana przez niego historia przypomina nieco raport policyjny, ale z elementami humorystycznymi. Humor przejawia się na przykład w zestawieniach zeznań świadków wydarzeń. Podczas gdy jeden świadek mówi A, drugi mówi B, to trzeci nie mówi wcale. Słowa wielu z nich są po prostu kłamstwem. Początkowo kłamały tylko siostry Baldaro. Że nie więziły, nie znęcały się, że płaciły godnie i że nikogo nie zakopały w ogródku. Później kłamią również ofiary. Oczywiście, że te dwie nie spadły same z balkonu. Zostały zepchnięte przez swoje pracodawczynie.
Książka napisana jest konkretnym, surowym językiem i świetnie oddaje całą historię. Nie ma tu żadnych upiększeń i niepotrzebnych opisów przyrody :) To, co rzuca się w oczy to fakt, że bohaterowie też raczej nie mają swoich emocji. Ktoś płacze, ktoś się śmieje, jest też nienawiść i chęć zemsty, ale autor nie wnika w duszę, w serce i nie patrzy co tam komu leży na wątrobie. Ważne są fakty, wydarzenia. Cóż, że każdy zapamiętał je nieco inaczej. Przecież nie ma dwóch osób patrzących na świat tak samo. Dlatego z perspektywy prostytutki kara w postaci batów na plecy, była powodem do nienawiści, a dla właścicielek burdelu sposobem na zachowanie dyscypliny.
Sposób pisania Jorge Ibargüengoitia początkowo przypominał mi opowiadania Ferdinanda von Schiracha. Później przekonałam się, że ta ironia, o której wspomniałam wcześniej, robi różnicę. Jeśli jednak ktoś ma ochotę na podobny styl, ale emocje całkiem na serio, polecam von Schiracha. Też pisze o zabitych. I o winie. I o przestępstwach.

Żeby była jasność - właściwie to wszystkie zostały zabite przez przypadek. Jedna nie doszła do siebie po źle przeprowadzonej aborcji. Dwie spadły z balkonu. Kolejna, ach kolejna, została wzięta za złodzieja i zastrzelona. Cóż, bywa. To wszystko nieważne. Ważne, że siostry Baladro są niewinne. Świetnie zorganizowane, przedsiębiorcze i samodzielne. Wzbudzające respekt wśród...

Mehhh. Śmieszne jest to, że prawdziwa historia jest o wiele gorsza

Mehhh. Śmieszne jest to, że prawdziwa historia jest o wiele gorsza

Bardzo dobra rzecz o ciekawej konstrukcji i zawrotnym tempie.

Bardzo dobra rzecz o ciekawej konstrukcji i zawrotnym tempie.

Książka oparta na autentycznych wydarzeniach, które miały miejsce w latach 50. i 60 XX wieku w Meksyku.
Handel ludźmi, morderstwa, nielegalna prostytucja... to tylko wyrywek z tego, co można spotkać na stronach książki.
Polecam.

Książka oparta na autentycznych wydarzeniach, które miały miejsce w latach 50. i 60 XX wieku w Meksyku.
Handel ludźmi, morderstwa, nielegalna prostytucja... to tylko wyrywek z tego, co można spotkać na stronach książki.
Polecam.

Historia oparta na faktach, choć w stosunku do pierwowzoru nieco wygładzona i z humorem. Ukazuje od podszewki kwestie sutenerstwa w Meksyku.

Historia oparta na faktach, choć w stosunku do pierwowzoru nieco wygładzona i z humorem. Ukazuje od podszewki kwestie sutenerstwa w Meksyku.

Jakbym czytał Wikipedie. Nuda.

Jakbym czytał Wikipedie. Nuda.