Czytałam z równym zaciekawieniem, co wcześniejsze części. Szkoda tylko, że powieść kończy się w tak niespodziewanym momencie, w czerwcu 1863 roku: ani z upadkiem powstania, ani w żadnym ważnym momencie dla Kossaków. Nie dowiedziałam się zatem, jak Juliusz z rodziną znaleźli się w Krakowie, co z Cesią i jej mężem i musiałam trochę poszperać, bo o ile do Juliusza i jego rodziny jeszcze wrócę całą baterią różnych biografii, to do sióstr Zofii zapewne nie. Dla zainteresowanych dalsze losy kilku postaci: Mąż Cesi zmarł w wieku 64 lat, w roku 1897, Cesia dożyła 90 lat i zmarła w 1929 roku. Podczas powstania ona jak i Zosia były w ciąży i tu jest jakaś mega nieścisłość, ponieważ obie urodziły w 1865 roku (Cesia syna Czesława, a Zosia córkę Jadwigę),więc skąd ciąża w 63 roku? Bronisław Szwarce przeżył. Karę śmierci zamieniono mu na zesłanie - wydalony z Rosji w 1891, żył do roku 1904. Zygmunta Padlewskiego (od białej konfederatki podarowanej przez Emilię Jeskową) faktycznie rozstrzelano, ukochany Emilii, Ignac Chmieleński po zamachu na Berga w 1863 roku uciekł do Francji, a o losach samej Emilii nic nie znalazłam.

Czytałam z równym zaciekawieniem, co wcześniejsze części. Szkoda tylko, że powieść kończy się w tak niespodziewanym momencie, w czerwcu 1863 roku: ani z upadkiem powstania, ani w żadnym ważnym momencie dla Kossaków. Nie dowiedziałam się zatem, jak Juliusz z rodziną znaleźli się w Krakowie, co z Cesią i jej mężem i musiałam trochę poszperać, bo o ile do Juliusza i jego...

W części trzeciej Kossakowie właściwie stają się jednymi z wielu bohaterów a powieść staje się reportażem z wypadków powstania styczniowego. Wciągającym, smutnym reportażem z dni ledwie na moment rozpalonej nadziei i następujących potem przytłaczających klęsk. To jakby zbliżenia fragmentów wielkiej panoramy ukazującej pełen wachlarz postaw i zapatrywań na bieżące wypadki polityczne w kraju. Widzimy z bliska bitwy i partyzanckie życie, by przenieść się do warszawskich salonów, a nawet na petersburski dwór. Każde takie zbliżenie na poszczególny epizod daje nam wniknąć w wydarzenia, poznać motywacje i rozterki bohaterów, na ogół znaczniejszych aktorów wydarzeń (zarówno tych znanych już wcześniej jak i całkiem nowych). Nie brakuje także jak w każdym tomie anegdot i interesujących szczegółów. Powstanie styczniowe jawi się jako jedno wielkie nieporozumienie marnujące entuzjazm i energię narodową, ostatecznie nawet w oczach części jego przywódców. Z drugiej strony, wobec walki na śmierć i życie z zaborcą mało kto ze świadomych warstw społeczeństwa potrafi pozostać obojętnym. Rozpętano szaleństwo bez szans powodzenia, z którego nie wypada się wyłamywać (do tego ta naiwna wiara w interwencję państw zachodnich - zdaje się, że to jeden z wielu motywów mających nawiązywać do wydarzeń bardziej współczesnych).
Wielka szkoda, że autorka nie zdążyła domknąć zamierzonego cyklu.

W części trzeciej Kossakowie właściwie stają się jednymi z wielu bohaterów a powieść staje się reportażem z wypadków powstania styczniowego. Wciągającym, smutnym reportażem z dni ledwie na moment rozpalonej nadziei i następujących potem przytłaczających klęsk. To jakby zbliżenia fragmentów wielkiej panoramy ukazującej pełen wachlarz postaw i zapatrywań na bieżące wypadki...

Kopalnia wiedzy o przebiegu powstania (ukazanego subiektywnie, kto chce całościowego obrazu, niech sięga po literaturę fachową),obyczajach, drobnych zdarzeniach i anegdotach. Taka masa ludzi się tam tłoczy, że uprzykrza czytanie, ale jeśli ktoś chce szczegółu, jeśli wyobraźni potrzebny drobny konkret, to ta książka jest jedyna w sowim rodzaju. Familia Kossaków pokazuje się jedynie od czasu do czasu, upozowana jak do portretu, wyidealizowana.

Kopalnia wiedzy o przebiegu powstania (ukazanego subiektywnie, kto chce całościowego obrazu, niech sięga po literaturę fachową),obyczajach, drobnych zdarzeniach i anegdotach. Taka masa ludzi się tam tłoczy, że uprzykrza czytanie, ale jeśli ktoś chce szczegółu, jeśli wyobraźni potrzebny drobny konkret, to ta książka jest jedyna w sowim rodzaju. Familia Kossaków pokazuje się...

Już nie tak wciągająca jak część 1i 2

Już nie tak wciągająca jak część 1i 2