Pamiętam, że pierwsza część bardzo mi się podobała. Dlatego nie do końca rozumiem, dlaczego tyle czasu zajęło mi sięgniecie po drugi tom, skoro wiedziałam, że czeka mnie kontynuacja poczynań ciekawych bohaterów i ciąg dalszy bardzo emocjonalnej, trudnej historii. Później miałam trzy podejścia do tej książki. Już zaczęłam dawać sobie spokój, byłam pewna, że ostatecznie i tak jej nie przeczytam. Ale teraz cieszę się, że dałam sobie szansę. I książce. "Oddychając z trudem" to historia równie wstrząsająca, jak "Powód by oddychać". Rozwój problemów, zmiana nastawień, głębokie przemyślenia bohaterki i próby adaptacji w nowych okolicznościach codziennego życia, mocno przyciągają czytelnika, nawet tak zrezygnowanego, jak ja. Uważam, że jest to niezwykle emocjonalna, momentami bardzo zaskakująca seria, po którą warto sięgnąć, by dać upust własnym emocjom i spojrzeć na niektóre problemy z innej perspektywy. Czasem historia może popchnąć do rozważenia wielu postaw, jakie przybierają wszelkie ofiary wobec trudnych doświadczeń, dzięki czemu łatwiej jest zrozumieć, przez co przechodzą, a także zobaczyć, że każdy człowiek jest inny i przeżywa swoje kryzysy w odmienny, lecz całkiem normalny sposób.

Pamiętam, że pierwsza część bardzo mi się podobała. Dlatego nie do końca rozumiem, dlaczego tyle czasu zajęło mi sięgniecie po drugi tom, skoro wiedziałam, że czeka mnie kontynuacja poczynań ciekawych bohaterów i ciąg dalszy bardzo emocjonalnej, trudnej historii. Później miałam trzy podejścia do tej książki. Już zaczęłam dawać sobie spokój, byłam pewna, że ostatecznie i tak...

Odrobinę gorsza niż pierwsza część, ale nadal wciągająca i też z sensem. Za to nieco bez puenty. Porusza równie mocno, polecam tym, których pierwsza część porwała, uważam, że ta zawieść nie zawiedzie.

Odrobinę gorsza niż pierwsza część, ale nadal wciągająca i też z sensem. Za to nieco bez puenty. Porusza równie mocno, polecam tym, których pierwsza część porwała, uważam, że ta zawieść nie zawiedzie.

Nie, żebym była zaskoczona przebiegiem akcji po pierwszej części, niemniej, troszkę się zawiodłam, po pierwsze, przewidywalnością poprowadzonymi wydarzeniami, po drugie, jeszcze większym tonięciem bohaterki w jej codziennych trudach..

Na drodze Emmy pojawia się jej biologiczna matka, która po latach powraca "cudownie" zainteresowana losem córki. Niestety, nawet próba odnowienia a właściwie zbudowania od nowa relacji z rodzicielką nie na dobre wychodzi nastolatce, która ta zaczyna rozumieć, dlaczego matka zostawiła ją przed laty.
Po drugie, pomijając aspekt choroby alkoholowej matki, kobieta zachowuje się zupełnie nieodpowiedzialnie, a jej partner będący w wieku Emmy, postanawia tkwić w tej relacji tylko dlatego, żeby móc być blisko dziewczyny, o, ironio!
Żeby tego jeszcze było mało, Emma podsłuchuje stanowczą wymianę zdań dotyczącą jej osoby oraz postrzegania jej relacji z chłopakiem — którego losy w tym tomie zeszły na odległy tor, i punkt widzenia jego ojca związany z przyszłością i oczekiwaniami wobec syna na uczelni..

Emma nie ma łatwo, wciąż nie może doświadczyć choćby odrobiny ulgi po koszmarze, jaki ją spotkał ze strony krewniaczki Carol, która urządziła jej istne piekło w poprzednim domu. Gdyby zebrać te wszystkie wydarzenia do całości, Emma zagubiona, przelękniona znajduje się w centrum tornada i cokolwiek by nie zrobiła, obawia się, że każda jej decyzja zmieni jej przeznaczenie a tym bardziej los bliskich dla niej osób. Dziewczyna będzie musiała powstrzymać i zahamować otaczający ją chaos i po raz kolejny zawalczyć od siebie, zanim kolejne demony pochwycą ją w szpony i nie będą chciały opuścić..

Nie, żebym była zaskoczona przebiegiem akcji po pierwszej części, niemniej, troszkę się zawiodłam, po pierwsze, przewidywalnością poprowadzonymi wydarzeniami, po drugie, jeszcze większym tonięciem bohaterki w jej codziennych trudach..

Na drodze Emmy pojawia się jej biologiczna matka, która po latach powraca "cudownie" zainteresowana losem córki. Niestety, nawet próba...

Od początku miałam wrażenie, że czytałam zupełnie inną historię niż w 1 tomie. Po prostu historia która była w poprzedniej części, nie była tu w ogóle poruszana. Jakoś tak nie łączyło mi się to razem. Dodatkowo momentami miałam wrażenie, że autorka na siłę przeciąga akcję, bo były fragmenty, które po prostu mnie nudziły. Była ok, ale 1 tom zdecydowanie bardziej mi się podobał.

Od początku miałam wrażenie, że czytałam zupełnie inną historię niż w 1 tomie. Po prostu historia która była w poprzedniej części, nie była tu w ogóle poruszana. Jakoś tak nie łączyło mi się to razem. Dodatkowo momentami miałam wrażenie, że autorka na siłę przeciąga akcję, bo były fragmenty, które po prostu mnie nudziły. Była ok, ale 1 tom zdecydowanie bardziej mi się podobał.

Druga część była dla mnie wyjątkowo męcząca. Działo się w niej zbyt wiele absurdalnych rzeczy, które mnie tak przygnębiały, że musiałam robić sobie przerwę.
Po pierwsze Evan wciąż spychany na bok, po drugie ilość spraw, ukrywanych przed przyjaciółmi i ten nieszczęsny facet matki.... Dopiero gdy zaczęłam czytać trzecią część, którą musiałam rozpocząć zaraz po skończeniu drugiej, wszystko mi się nieco objaśniło.
Mam nieodparte wrażenie, że ta druga część była taka na siłę, była mostem między pierwszą, a trzecią, która póki co wydaje mi się ciekawsza.

Druga część była dla mnie wyjątkowo męcząca. Działo się w niej zbyt wiele absurdalnych rzeczy, które mnie tak przygnębiały, że musiałam robić sobie przerwę.
Po pierwsze Evan wciąż spychany na bok, po drugie ilość spraw, ukrywanych przed przyjaciółmi i ten nieszczęsny facet matki.... Dopiero gdy zaczęłam czytać trzecią część, którą musiałam rozpocząć zaraz po skończeniu...

No cóż.... Moją oceną niech będzie to, że męczyłam się z tą książką pół roku. Skutecznie zablokowała czytanie innych książek, bo niestety jestem z tych co jak zaczną muszą skończyć.
Ps. Do pierwszej części nic nie mam

No cóż.... Moją oceną niech będzie to, że męczyłam się z tą książką pół roku. Skutecznie zablokowała czytanie innych książek, bo niestety jestem z tych co jak zaczną muszą skończyć.
Ps. Do pierwszej części nic nie mam

Musiałam omijać strony żeby w ogóle przebrnąć przez tą książkę, a szkoda bo pierwsza część mi sie nawet podobała. Błówna bohaterka mnie strasznie wnerwiała, a już w szczególności jej zachowanie! Nie zasługuje ona na Evana i moim zdaniem jest on dla niej za dobry i zbyt dużo rzeczy puszcza jej płazem.

Musiałam omijać strony żeby w ogóle przebrnąć przez tą książkę, a szkoda bo pierwsza część mi sie nawet podobała. Błówna bohaterka mnie strasznie wnerwiała, a już w szczególności jej zachowanie! Nie zasługuje ona na Evana i moim zdaniem jest on dla niej za dobry i zbyt dużo rzeczy puszcza jej płazem.

Świetna kontynuacja serii Oddechy. Mnie zdecydowanie urzekła całą swą historią.

Świetna kontynuacja serii Oddechy. Mnie zdecydowanie urzekła całą swą historią.

W dalszym ciągu widnieją tutaj bardzo mocne obrazy przemocy psychicznej i fizycznej. Ten tom sprawił że płakałam, krzyczałam ze złości i miałam wybuchy najróżniejszych emocji. Jednakże nie mogłam się oderwać od czytania. Ta seria tak bardzo wciąga czytelnika w swój świat że nie jest on w stanie się obronić w żaden sposób.

W dalszym ciągu widnieją tutaj bardzo mocne obrazy przemocy psychicznej i fizycznej. Ten tom sprawił że płakałam, krzyczałam ze złości i miałam wybuchy najróżniejszych emocji. Jednakże nie mogłam się oderwać od czytania. Ta seria tak bardzo wciąga czytelnika w swój świat że nie jest on w stanie się obronić w żaden sposób.

Dobra część. Mniej dramatyczna niż pierwsza. Tutaj zostaje poruszony wątek nękania psychicznego i manipulacji. Zastanawiam się czym jeszcze autorka może dokopać bohaterce w trzecim tomie. Nie są to książki dla wszystkich, ale poruszają ważne tematy, a psychika głównej bohaterki jest bardzo dobrze przedstawiona.

Dobra część. Mniej dramatyczna niż pierwsza. Tutaj zostaje poruszony wątek nękania psychicznego i manipulacji. Zastanawiam się czym jeszcze autorka może dokopać bohaterce w trzecim tomie. Nie są to książki dla wszystkich, ale poruszają ważne tematy, a psychika głównej bohaterki jest bardzo dobrze przedstawiona.