Książkę czytało się bardzo przyjemnie.
Porusza ona naprawdę trudne tematy, jak na przykład alkoholizm rodzica.
Naprawdę polecam!

Książkę czytało się bardzo przyjemnie.
Porusza ona naprawdę trudne tematy, jak na przykład alkoholizm rodzica.
Naprawdę polecam!

Choć pochłonęłam książkę ekspresowo, a kończyłam ją ze złamanym sercem, tak było kilka momentów, gdzie zwyczajnie się irytowałam. Prócz tego, że początek książki jest wyjątkowo niezachęcający, to język autorki towarzyszący absolutnie każdej jednej stronicy - zwyczajnie chaotyczny. Wielokrotnie musiałam przeczytać damy fragment kilkukrotnie, by zrozumieć gdzie aktualnie bohaterka się znajduje i co tak właściwie się dzieje. Jednak to kwestia czysto techniczna, literacka. Być może taki styl ma autorka. Dużo bardziej uderza mnie autentyczność przedstawianych zdarzeń. Po tak traumatycznych przeżyciach Emma sama jako niepełnoletnia może decydować o uczęszczaniu na terapię? Widocznie nie radzi sobie z emocjami i przeżytym koszmarem, dlaczego więc podejmuje tak skrajnie idiotyczną decyzję? Jej matka - alkoholiczka cierpiąca na zaburzenia psychiczne. Nieotrząśnięta z własnej traumy Emma postanawia się do niej wprowadzić. Co więcej, zamiast czym prędzej uciec od niej po pierwszym pijackim incydencie, Emma naiwnie i infantylnie wierzy w magiczną przemianę matki, której i tak praktycznie całe życie koło niej nie było, pozwalając tym samym na dalej pogłębiające się jej własne problemy psychiczne. Dlaczego Emma (dlaczego autorka?) podejmuje tak głupie decyzje?

Choć pochłonęłam książkę ekspresowo, a kończyłam ją ze złamanym sercem, tak było kilka momentów, gdzie zwyczajnie się irytowałam. Prócz tego, że początek książki jest wyjątkowo niezachęcający, to język autorki towarzyszący absolutnie każdej jednej stronicy - zwyczajnie chaotyczny. Wielokrotnie musiałam przeczytać damy fragment kilkukrotnie, by zrozumieć gdzie aktualnie...

Dobra część. Mniej dramatyczna niż pierwsza. Tutaj zostaje poruszony wątek nękania psychicznego i manipulacji. Zastanawiam się czym jeszcze autorka może dokopać bohaterce w trzecim tomie. Nie są to książki dla wszystkich, ale poruszają ważne tematy, a psychika głównej bohaterki jest bardzo dobrze przedstawiona.

Dobra część. Mniej dramatyczna niż pierwsza. Tutaj zostaje poruszony wątek nękania psychicznego i manipulacji. Zastanawiam się czym jeszcze autorka może dokopać bohaterce w trzecim tomie. Nie są to książki dla wszystkich, ale poruszają ważne tematy, a psychika głównej bohaterki jest bardzo dobrze przedstawiona.

Pamiętam, że pierwsza część bardzo mi się podobała. Dlatego nie do końca rozumiem, dlaczego tyle czasu zajęło mi sięgniecie po drugi tom, skoro wiedziałam, że czeka mnie kontynuacja poczynań ciekawych bohaterów i ciąg dalszy bardzo emocjonalnej, trudnej historii. Później miałam trzy podejścia do tej książki. Już zaczęłam dawać sobie spokój, byłam pewna, że ostatecznie i tak jej nie przeczytam. Ale teraz cieszę się, że dałam sobie szansę. I książce. "Oddychając z trudem" to historia równie wstrząsająca, jak "Powód by oddychać". Rozwój problemów, zmiana nastawień, głębokie przemyślenia bohaterki i próby adaptacji w nowych okolicznościach codziennego życia, mocno przyciągają czytelnika, nawet tak zrezygnowanego, jak ja. Uważam, że jest to niezwykle emocjonalna, momentami bardzo zaskakująca seria, po którą warto sięgnąć, by dać upust własnym emocjom i spojrzeć na niektóre problemy z innej perspektywy. Czasem historia może popchnąć do rozważenia wielu postaw, jakie przybierają wszelkie ofiary wobec trudnych doświadczeń, dzięki czemu łatwiej jest zrozumieć, przez co przechodzą, a także zobaczyć, że każdy człowiek jest inny i przeżywa swoje kryzysy w odmienny, lecz całkiem normalny sposób.

Pamiętam, że pierwsza część bardzo mi się podobała. Dlatego nie do końca rozumiem, dlaczego tyle czasu zajęło mi sięgniecie po drugi tom, skoro wiedziałam, że czeka mnie kontynuacja poczynań ciekawych bohaterów i ciąg dalszy bardzo emocjonalnej, trudnej historii. Później miałam trzy podejścia do tej książki. Już zaczęłam dawać sobie spokój, byłam pewna, że ostatecznie i tak...

Odrobinę gorsza niż pierwsza część, ale nadal wciągająca i też z sensem. Za to nieco bez puenty. Porusza równie mocno, polecam tym, których pierwsza część porwała, uważam, że ta zawieść nie zawiedzie.

Odrobinę gorsza niż pierwsza część, ale nadal wciągająca i też z sensem. Za to nieco bez puenty. Porusza równie mocno, polecam tym, których pierwsza część porwała, uważam, że ta zawieść nie zawiedzie.

Nie, żebym była zaskoczona przebiegiem akcji po pierwszej części, niemniej, troszkę się zawiodłam, po pierwsze, przewidywalnością poprowadzonymi wydarzeniami, po drugie, jeszcze większym tonięciem bohaterki w jej codziennych trudach..

Na drodze Emmy pojawia się jej biologiczna matka, która po latach powraca "cudownie" zainteresowana losem córki. Niestety, nawet próba odnowienia a właściwie zbudowania od nowa relacji z rodzicielką nie na dobre wychodzi nastolatce, która ta zaczyna rozumieć, dlaczego matka zostawiła ją przed laty.
Po drugie, pomijając aspekt choroby alkoholowej matki, kobieta zachowuje się zupełnie nieodpowiedzialnie, a jej partner będący w wieku Emmy, postanawia tkwić w tej relacji tylko dlatego, żeby móc być blisko dziewczyny, o, ironio!
Żeby tego jeszcze było mało, Emma podsłuchuje stanowczą wymianę zdań dotyczącą jej osoby oraz postrzegania jej relacji z chłopakiem — którego losy w tym tomie zeszły na odległy tor, i punkt widzenia jego ojca związany z przyszłością i oczekiwaniami wobec syna na uczelni..

Emma nie ma łatwo, wciąż nie może doświadczyć choćby odrobiny ulgi po koszmarze, jaki ją spotkał ze strony krewniaczki Carol, która urządziła jej istne piekło w poprzednim domu. Gdyby zebrać te wszystkie wydarzenia do całości, Emma zagubiona, przelękniona znajduje się w centrum tornada i cokolwiek by nie zrobiła, obawia się, że każda jej decyzja zmieni jej przeznaczenie a tym bardziej los bliskich dla niej osób. Dziewczyna będzie musiała powstrzymać i zahamować otaczający ją chaos i po raz kolejny zawalczyć od siebie, zanim kolejne demony pochwycą ją w szpony i nie będą chciały opuścić..

Nie, żebym była zaskoczona przebiegiem akcji po pierwszej części, niemniej, troszkę się zawiodłam, po pierwsze, przewidywalnością poprowadzonymi wydarzeniami, po drugie, jeszcze większym tonięciem bohaterki w jej codziennych trudach..

Na drodze Emmy pojawia się jej biologiczna matka, która po latach powraca "cudownie" zainteresowana losem córki. Niestety, nawet próba...

Od początku miałam wrażenie, że czytałam zupełnie inną historię niż w 1 tomie. Po prostu historia która była w poprzedniej części, nie była tu w ogóle poruszana. Jakoś tak nie łączyło mi się to razem. Dodatkowo momentami miałam wrażenie, że autorka na siłę przeciąga akcję, bo były fragmenty, które po prostu mnie nudziły. Była ok, ale 1 tom zdecydowanie bardziej mi się podobał.

Od początku miałam wrażenie, że czytałam zupełnie inną historię niż w 1 tomie. Po prostu historia która była w poprzedniej części, nie była tu w ogóle poruszana. Jakoś tak nie łączyło mi się to razem. Dodatkowo momentami miałam wrażenie, że autorka na siłę przeciąga akcję, bo były fragmenty, które po prostu mnie nudziły. Była ok, ale 1 tom zdecydowanie bardziej mi się podobał.

Druga część była dla mnie wyjątkowo męcząca. Działo się w niej zbyt wiele absurdalnych rzeczy, które mnie tak przygnębiały, że musiałam robić sobie przerwę.
Po pierwsze Evan wciąż spychany na bok, po drugie ilość spraw, ukrywanych przed przyjaciółmi i ten nieszczęsny facet matki.... Dopiero gdy zaczęłam czytać trzecią część, którą musiałam rozpocząć zaraz po skończeniu drugiej, wszystko mi się nieco objaśniło.
Mam nieodparte wrażenie, że ta druga część była taka na siłę, była mostem między pierwszą, a trzecią, która póki co wydaje mi się ciekawsza.

Druga część była dla mnie wyjątkowo męcząca. Działo się w niej zbyt wiele absurdalnych rzeczy, które mnie tak przygnębiały, że musiałam robić sobie przerwę.
Po pierwsze Evan wciąż spychany na bok, po drugie ilość spraw, ukrywanych przed przyjaciółmi i ten nieszczęsny facet matki.... Dopiero gdy zaczęłam czytać trzecią część, którą musiałam rozpocząć zaraz po skończeniu...

W dalszym ciągu widnieją tutaj bardzo mocne obrazy przemocy psychicznej i fizycznej. Ten tom sprawił że płakałam, krzyczałam ze złości i miałam wybuchy najróżniejszych emocji. Jednakże nie mogłam się oderwać od czytania. Ta seria tak bardzo wciąga czytelnika w swój świat że nie jest on w stanie się obronić w żaden sposób.

W dalszym ciągu widnieją tutaj bardzo mocne obrazy przemocy psychicznej i fizycznej. Ten tom sprawił że płakałam, krzyczałam ze złości i miałam wybuchy najróżniejszych emocji. Jednakże nie mogłam się oderwać od czytania. Ta seria tak bardzo wciąga czytelnika w swój świat że nie jest on w stanie się obronić w żaden sposób.

No cóż.... Moją oceną niech będzie to, że męczyłam się z tą książką pół roku. Skutecznie zablokowała czytanie innych książek, bo niestety jestem z tych co jak zaczną muszą skończyć.
Ps. Do pierwszej części nic nie mam

No cóż.... Moją oceną niech będzie to, że męczyłam się z tą książką pół roku. Skutecznie zablokowała czytanie innych książek, bo niestety jestem z tych co jak zaczną muszą skończyć.
Ps. Do pierwszej części nic nie mam