Podczas lektury książki "Złoto Bombaju", nieustannie prześladowało mnie kilka uczuć, które z jednej strony trudno mi było jasno określić, a z drugiej strony przebijały się bezustannie do mojej świadomości. Po przebrnięciu przez książkę, spróbuję je nazwać na potrzeby tej recenzji:
- "lekturowość szkolna" - całą książkę przeczytałem ze świadomością, że mam w rękach coś dla młodszego, niezbyt wyrobionego literacko czytelnika. A takiemu przecież należy prostym językiem, bez zaskoczeń, bez mącących w głowie zwrotów akcji, nieskomplikowanym stylem i jasnym sposobem argumentacji przekazać myśli autora;
- "zadaniowość szkolna" - styl, intryga a przede wszystkim opisy sytuacji oraz monologu wewnętrznego narratorów powieści bezsprzecznie przywołuje na myśl zdania z elementarza szkolnego. A styl ten, siłą rzeczy, przenika później do wypracowań pisanych z mozołem na potrzeby uzyskania oceny z języka polskiego. Piszący zapełnia w pocie czoła strona po stronie nie bacząc na sensowność wylewania kolejnych porcji fizycznego czy wirtualnego atramentu;
- "pozytywizm szkolny" - i tak wiemy, że się nie uda wygrać z szarym życiem, dowodzą tego zastępy pozytywistycznych bohaterów, a to Antek, a to Janko Muzykant...;
- "po co" - zastanawiałem się coraz częściej wraz z postępami w czytaniu. Po co ktoś zatytułował książkę "Złoto Bombaju", skoro powinna nosić tytuł "Szarość Lublina"? No, ale tutaj odpowiedź akurat udało mi się znaleźć, sam się złapałem na taki a nie inny tytuł... Kto powiedział, że tytuł ma odzwierciedlać treść książki? Przecież bym nie kupił "Szarości Lublina", a na "Złoto Bombaju" i owszem;
- "strata czasu" - z każdą stroną narastało we mnie poczucie straconego czasu, który poświęciłem na lekturę "Złota Bombaju". Gdyby tematyka nie dotyczyła Indii, zapewne bym porzucił lekturę przed końcem drugiego rozdziału.

Podczas lektury książki "Złoto Bombaju", nieustannie prześladowało mnie kilka uczuć, które z jednej strony trudno mi było jasno określić, a z drugiej strony przebijały się bezustannie do mojej świadomości. Po przebrnięciu przez książkę, spróbuję je nazwać na potrzeby tej recenzji:
- "lekturowość szkolna" - całą książkę przeczytałem ze świadomością, że mam w rękach coś dla...

Jedno „tak” może czasami wywrócić całe życie człowieka do góry nogami. Tak jest i w przypadku Eryka, flegmatycznego nauczyciela, który zarabia zbyt mało, by razem z żoną mógł zapewnić rodzinie odpowiednie życie. Wytarte ubrania, najtańsze jedzenie i oszczędzanie są codziennością, której doświadczał wówczas prawie każdy. Czasami znajdą się ludzie zaradni, potrafiący dorobić do państwowej pensji i podchodzący do świadczenia swoich usług jak do źródła zarobku. Eryk, jak na porządnego przeciętniaka przystało jest człowiekiem nieśmiałym, bojącym się wychylać oraz przekonany o konieczności pełnienia własnej misji, a jednocześnie marzący o przygodach, o jakich czyta w książkach przygodowych. Do tego bujający w obłokach mężczyzna jest obiektem ciągłych kpin rodziny. To sprawia, że przy pierwszej okazji zarobienia większych pieniędzy i przeżycia niezwykłej podróży przyprawionej dreszczem występku.
Już na początku dowiadujemy się o konsekwencjach udziału przemyty złota, które miało sprawić, że troski finansowe zostaną zapomniane. Zdenerwowany Eryk jest przekonany, że emocje go zdradziły. Czy aby na pewno? A może świadomie został rzucony na żer celnikom, aby inni mogli spokojnie dorobić się i wieść dostatnie życie.
Zwykle w tego typu książkach spotykamy się ze szczęśliwym zakończeniem. Tu od momentu przekazania informacji o aresztowaniu autor prowadzi nas za rękę przez życie Eryka i wskazuje motywy podjęcia ryzyka, którego konsekwencje staną się bardzo dotkliwe dla rodziny.
Czesław Sikorski napisał książkę, która poza przyjemną rozrywką porusza kwestie sensu przekraczania prawa i możliwych konsekwencji. O ile w filmach i literaturze bohaterowie z wszystkich przygód wychodzą cało w życiu bywa inaczej. „Złoto Bombaju” polecam osobom, które chętnie sięgają literaturę, która z swoistym sentymentem wymieszanym z poczuciem ulgi lubią poczytać o życiu w Polsce Ludowej, w której paradoks gonił paradoks, a na drogach nie było korków, ponieważ nie miał ich kto robić.

Jedno „tak” może czasami wywrócić całe życie człowieka do góry nogami. Tak jest i w przypadku Eryka, flegmatycznego nauczyciela, który zarabia zbyt mało, by razem z żoną mógł zapewnić rodzinie odpowiednie życie. Wytarte ubrania, najtańsze jedzenie i oszczędzanie są codziennością, której doświadczał wówczas prawie każdy. Czasami znajdą się ludzie zaradni, potrafiący dorobić...

"Złoto Bombaju" autorstwa Czesława Sikorskiego to powieść o mężczyźnie, uznawanego przez rodzinę i znajomych za nieudacznika. Akcja książki rozpoczyna się w Polsce w latach osiemdziesiątych. Eryk ma żonę i dwójkę dzieci. Ledwo wiążą koniec z końcem. Mężczyzna w swoim życiu poddaje się losowi, bo uważa, że jego inicjatywa i tak by nic nie zmieniła, co nie zyskuje uznania w oczach innych. Pewnego dnia jego dawny przyjaciel, Konrad, daje mu niezwykłą propozycję. Eryk może wraz z owym przyjacielem wyjechać do Indii i przeżyć wielką przygodę, ale w zamian za przysługę. Jak się okazuje, przyjęcie propozycji nie jest do końca rozsądne, ani zgodne z prawem.

Książka jest dobra dla marzycieli. Autor świetnie opisał atmosferę bombajskich ulic, indyjskiej dżungli Goa i singapurskich ulic, przez co czujemy, jakbyśmy uczestniczyli w tej niesamowitej przygodzie, ale uwaga! Może brutalnie ściągnąć na ziemię!
Nowhere Man, lat 16
źródło: osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com

"Złoto Bombaju" autorstwa Czesława Sikorskiego to powieść o mężczyźnie, uznawanego przez rodzinę i znajomych za nieudacznika. Akcja książki rozpoczyna się w Polsce w latach osiemdziesiątych. Eryk ma żonę i dwójkę dzieci. Ledwo wiążą koniec z końcem. Mężczyzna w swoim życiu poddaje się losowi, bo uważa, że jego inicjatywa i tak by nic nie zmieniła, co nie zyskuje uznania w...