Dużo mi dala ta książka, dziękuję.

Dużo mi dala ta książka, dziękuję.

Sześć rozdziałów, prawdziwa historia choroby. Nie powieść, ale krótka forma przekazu. Trafne i dogłębne analizy sytuacji życiowej, w jakiej znalazła się bohaterka tego opowiadania.

Zapraszam na całą recenzję:
http://nietypowerecenzje.blox.pl/2015/08/8222Podstepna-zmija-czyli-endometrioza8221.html

Sześć rozdziałów, prawdziwa historia choroby. Nie powieść, ale krótka forma przekazu. Trafne i dogłębne analizy sytuacji życiowej, w jakiej znalazła się bohaterka tego opowiadania.

Zapraszam na całą recenzję:
http://nietypowerecenzje.blox.pl/2015/08/8222Podstepna-zmija-czyli-endometrioza8221.html

"I cała ta lektura byłaby wyłącznie przygnębiająca, gdyby Róża nie doszła do takiego momentu w życiu, kiedy powiedziała: „nie poddam się!”. Bohaterka odkryła, że chce żyć, chce walczyć z tą podstępną żmiją, jak nazywała swoją chorobę. Paradoksalnie, złe przeżycia dały jej siłę, by czerpać z życia garściami."

Reszta recenzji dostępna pod adresem: https://tanayahczyta.wordpress.com/2015/07/17/podstepna-zmija-czyli-endometrioza-m-grzybowska/ :)

"I cała ta lektura byłaby wyłącznie przygnębiająca, gdyby Róża nie doszła do takiego momentu w życiu, kiedy powiedziała: „nie poddam się!”. Bohaterka odkryła, że chce żyć, chce walczyć z tą podstępną żmiją, jak nazywała swoją chorobę. Paradoksalnie, złe przeżycia dały jej siłę, by czerpać z życia garściami."

Reszta recenzji dostępna pod adresem:...

Opowieść pani Marzeny jest bardzo autentyczna, szczera i prawdziwa do bólu. Pokazuje czym jest ta choroba, jak wpływa na życie osób, które dotyka, jak niszczy wszystko na swej drodze. Opisuje też to, jak wygląda nasza służba zdrowia, jak często żeby dostać pomoc, musimy szukać specjalisty prywatnie, płacić mu duże pieniądze, jednocześnie stać w bardzo długich kolejkach i kupować kosztowne leki, które niestety nie są refundowane. Nie bez przyczyny wiele osób twierdzi, że żeby chorować, trzeba mieć świetne zdrowie albo duże pieniądze.

"Podstępna żmija, czyli endometrioza" to debiut autorki i to bardzo udany. Fakt, do niektórych fragmentów można się trochę przyczepić, ale jest ich niewiele, a z drugiej strony małe potknięcia tylko uwiarygadniają tę historię. W moim odczuciu ta książka nie sili się na to, by być arcydziełem, ale autentyczną życiową historią, szczerą opowieścią kobiety, takiej jak Ty czy ja. Czytając tę nowelę miałam wrażenie, że Róża zwierza mi się ze swoich problemów, z tego przez co przeszła, jak to zniosła, jak zmieniło to ją i jej życie. Poczułam do niej ogromną sympatię, bardzo jej współczułam i kibicowałam.

Książkę przeczytałam w ekspresowym czasie. Fakt, nie jest to długa opowieść, bo ma raptem sto stron, ale to nie tylko zasługa jej objętości. Treść jest bardzo interesująca i wciągająca. Pewnie nie wszyscy z Was lubią czytać o chorobie. Z pewnością nie jest to najprzyjemniejszy temat, ale myślę, że warto go zgłębić, zrozumieć tę chorobę i osoby, które dotyka.

Całość na:
http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2015/06/marzena-grzybowska-podstepna-zmija.html

Opowieść pani Marzeny jest bardzo autentyczna, szczera i prawdziwa do bólu. Pokazuje czym jest ta choroba, jak wpływa na życie osób, które dotyka, jak niszczy wszystko na swej drodze. Opisuje też to, jak wygląda nasza służba zdrowia, jak często żeby dostać pomoc, musimy szukać specjalisty prywatnie, płacić mu duże pieniądze, jednocześnie stać w bardzo długich kolejkach i...

Są trzy tematy tabu, których poruszać nie należy: polityka, religia i choroby. Dwa pierwsze mogą prowadzić do zażartych kłótni przy rodzinnym stole, kiedy nestorzy rodu nie są zgodni co do partii, która powinna rządzić krajem bądź ich przekonania religijne nieco się od siebie różnią. Natomiast temat chorób nie jest zbyt dobrze widziany w towarzystwie, ponieważ zdrowe osoby nie chcą słuchać o problemach i niedołężnościach innych. Już się tak w naszym społeczeństwie przyjęło, że lepiej ominąć drastyczny temat, tak na wszelki wypadek, gdyby miało nagle się okazać, że przez słuchanie opowieści innych choroba dopadnie także i nas.

Marzena Grzybowska, autorka książki „Podstępna żmija, czyli endometrioza” nie boi się pisać o tym, co najbardziej nas przeraża. O chorobie. Główna bohaterka jej książki, Róża, zgłasza się do lekarza z powodu przewlekłego bólu brzucha. Po serii badań i zabiegów okazuje się, że cierpi ona na endometriozę, przewlekłą bestię, która atakuje co dziesiątą kobietę w wieku rozrodczym. Większość z Was zapewne nic o niej nie wie, podobnie jak nie wiedziałam i ja przed lekturą książki. Mimo że dolega ona milionom kobiet, to nie mówi się o niej głośno, zamiata się jej temat pod dywan, podobnie jak inne choroby układu rozrodczego.

„U niektórych kobiet zdarza się, iż część komórek endometrium wraz z krwią miesiączkową trafia „przez pomyłkę” do jajowodów i wydostaje się nimi do jamy brzusznej. Stąd docierają np. do otrzewnej, jajników, jelit, ścian pęcherza i zakotwiczają się na dobre. Takie wszczepianie się komórek błony śluzowej macicy do innych narządów nazywa się właśnie endometriozą, wędrującą, śluzówką macicy lub gruczolistością.”
Źródło: http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/choroby-kobiece/endometrioza-objawy-diagnoza-leczenie-endometriozy_36419.html

Róża nie jest superbohaterką, nie przyjmuje diagnozy z wysoko podniesioną głową i wyprostowanymi plecami; jak każda osoba, w pierwszym odruchu poczuła strach, niedowierzanie, próbowała targować się w losem. Później jednak przyszedł moment kiedy zrozumiała, że ona i endometrioza będą już nierozerwalne i że musi nauczyć się z nią żyć i nie tracić przez nią życia. To, co najpiękniejsze jest w Róży to właśnie ta zwykłość, która pokazuje, że każdy z nas może poradzić sobie z czymś, co nas przeraża i że należy świętować każdy najmniejszy sukces, nawet to, że udało się nam jednego dnia złagodzić ból.
Aż dziw, że w takiej krótkiej nowelce autorce udało się zawrzeć tyle ludzkich emocji i strachów. To książka o ludzkiej niedołężności, o słabości i sile w obliczu choroby i o tym, jak choroba potrafi wyniszczyć lub zżyć ze sobą całą rodzinę. Kalejdoskop uczuć i emocji, które kumulują się w "Podstępnej żmii" jest niesłychany i kurczę, tylko kobieta potrafiłaby tak je dawkować, by nie przesadzić z ich namnożeniem.

Bez wątpienie jest to książka, którą powinna przeczytać każda kobieta. Profilaktycznie, nie ku przestrodze, bo od endometriozy nie da się uciec, to genetyczna loteria, na którą nie mamy żadnego wpływu. Mamy za to wpływ na to jak przyjmiemy chorobę – ze strachem czy z uśmiechem na twarzy i pewnością, że nie przeszkodzi nam ona w życiu. Wybór należy tylko do nas. A pani Marzena pomaga nam podjąć ten właściwy.

naczytane.blogspot.com

Są trzy tematy tabu, których poruszać nie należy: polityka, religia i choroby. Dwa pierwsze mogą prowadzić do zażartych kłótni przy rodzinnym stole, kiedy nestorzy rodu nie są zgodni co do partii, która powinna rządzić krajem bądź ich przekonania religijne nieco się od siebie różnią. Natomiast temat chorób nie jest zbyt dobrze widziany w towarzystwie, ponieważ zdrowe osoby...

Choroba jest ostatnią sprawą, którą uwzględniamy w życiowych planach. Owszem wiemy, że choroby się zdarzają, ale przecież opłacamy składki zdrowotne i prowadzimy zdrowy tryb życia. Nie chcemy zamartwiać się tym, co nas może spotkać. W poczekalni u lekarza cierpimy katusze, gdy ktoś ze szczegółami opowiada o swoich dolegliwościach. Sprawa jednak diametralnie się zmienia, gdy choróbsko dopadnie i nas. Chcemy wiedzieć dlaczego jesteśmy chorzy i jak najszybciej się wyleczyć. Sięgamy po poradniki, szperamy w internecie, pytamy znajomych. Być może dziwimy się, że mało mówi się o tej lub innej przypadłości, a przecież jest bardzo powszechna.

Główna bohaterka książki "Podstępna żmija, czyli endometrioza" Róża, opowiada nam historię swojej choroby.

Endometrioza jest właśnie taką przypadłością, powszechną, ale mało znaną. Na stronie poświęconej endometriozie znalazłam informacje, że "jest chorobą występującą jedynie u kobiet. Szacuje się, że choruje na nią prawie co 10 kobieta w wieku rozrodczym."

To dużo. Dlaczego więc tak mało o niej wiemy?

Endometrioza, być może, należy do chorób wstydliwych, gdyż dotyczy narządów rozrodczych. Nie są znane jej przyczyny i taki czy inny tryb życia nie ma na nią wpływu. O ile jednak można swobodnie rozmawiać o bólu korzonków czy palpitacjach serca, to o " rozrastaniu się komórek endometrium poza jamą macicy" już nie za bardzo.

Niewielka książka pani Grzybowskiej pokazuje nam, że to choroba jak inne, a jednocześnie bolesna, uciążliwa i dezorganizująca życie. Na tyle ciężka i poważna, że wywołuje te same emocje, jak nowotwory: zaprzeczanie, targowanie się - dlaczego ja?, przewartościowanie życia. Na tyle poważna, że może wyrzucić kobietę z utartych torów jej życia, złamać karierę, nadszarpnąć relacje z bliskimi. Ponieważ tak mało się mówi o endometriozie, otoczenie może być skłonne bagatelizować złe samopoczucie chorej.

Róża jest silną kobietą. Ma obok siebie rodzinę, która ją wspiera. Swoją postawą dodaje otuchy każdej, cierpiącej kobiecie, która sięgnie po tę książkę.

"Podstępna żmija, czyli endometrioza" to książka ważna i bardzo potrzebna. Napisana jest prostym językiem, adresowanym do każdego czytelnika. Idealna dla osoby, która zmaga się z tą chorobą, jak i dla bliskich chorej. Pokazuje okrucieństwo choroby, ale nie epatuje szczegółami medycznymi czy tanim sentymentalizmem. Być może prawdą jest, że każda choroba jest po coś. Choćby po to, byśmy zeszli ze ścieżki, którą podążamy i poszli inną, lepszą dla nas ?

Choroba jest ostatnią sprawą, którą uwzględniamy w życiowych planach. Owszem wiemy, że choroby się zdarzają, ale przecież opłacamy składki zdrowotne i prowadzimy zdrowy tryb życia. Nie chcemy zamartwiać się tym, co nas może spotkać. W poczekalni u lekarza cierpimy katusze, gdy ktoś ze szczegółami opowiada o swoich dolegliwościach. Sprawa jednak diametralnie się zmienia, gdy...

Endometrioza, to trudna do zdiagnozowania choroba, która coraz częściej dotyka kobiety – i to coraz młodsze. Walka z nią jest nierówna, bowiem gdy tylko jedno ognisko uda się powstrzymać, zazwyczaj pojawiają się kolejne. Mimo że nie jest śmiertelna, wiąże się z dużym dyskomfortem i bólem. I choć mamy XXI wiek o tej przypadłości słyszy się wciąż niewiele, a leki, mające załagodzić jej przebieg wciąż są drogie, choć już nie tak horrendalnie jak kiedyś.
Bohaterka tej krótkiej opowieści – Róża – to kobieta, którą możemy podziwiać. Będąc matką i żoną dowiedziała się o swojej chorobie i gdy tylko pierwszy szok minął, zdecydowała się na walkę – dla siebie i dla swoich najbliższych. Historia przedstawia pokrótce przebieg jej diagnozowania i leczenia: farmakologicznego i operacyjnego. Narratorka kilkakrotnie podejmuje się próby odpowiedzi na to co jest w życiu jedną z cenniejszych wartości, których nie dostrzegamy, dopóki nie grozi nam jej utrata: rodziny. Bohaterka noweli co rusz podkreśla, że liczą się dla niej głównie bliscy i to dla nich (oraz siebie – rzecz jasna!) decyduje się na rozwijanie swoich pasji, które następnie przekuwa w pracę zarobkową.
(...)

całość:
www.shczooreczek.blogspot.com

Endometrioza, to trudna do zdiagnozowania choroba, która coraz częściej dotyka kobiety – i to coraz młodsze. Walka z nią jest nierówna, bowiem gdy tylko jedno ognisko uda się powstrzymać, zazwyczaj pojawiają się kolejne. Mimo że nie jest śmiertelna, wiąże się z dużym dyskomfortem i bólem. I choć mamy XXI wiek o tej przypadłości słyszy się wciąż niewiele, a leki, mające...

Choroba jest często sprawdzianem charakteru człowieka. Walka z nią, a nawet sama decyzja o podjęciu tej walki wymaga ogromnej siły i determinacji. Człowiek nie może wtedy pozostać sam, potrzebuje ludzi, którzy go w tym wszystkim wesprą. Marzena Grzybowska w swojej książce daje właśnie takie świadectwo - walki z chorobą i nieuleganiu jej podstępnym atakom.

Róża, bohaterka książki, z powodu silnych bólów brzucha zgłasza się do lekarza. Diagnoza i związane z nią konsekwencje przerażają ją. Po operacji wycięcia guzów okazuje się, że to nie jest koniec jej cierpień. Tak naprawdę to dopiero początek – początek walki, z nieznaną jej do tej pory chorobą – endometriozą.

Gdy zaczynałam czytać to opowiadanie, miałam świadomość czym jest endometrioza. Nie zdawałam sobie jednak sprawy, jak niebezpieczna i podstępna jest to choroba. Może zaatakować każdą z nas, dając różne objawy, a jej leczenie jest niezwykle trudne. Życie Róży pod wpływem tej choroby uległo znaczącej zmianie. Kolejne jej nawroty powodujące silne bóle uniemożliwiały jej normalne funkcjonowanie, a leczenie pochłaniało mnóstwo pieniędzy.

Mimo całego tego nieszczęścia Róża postanawia nie dać się tej, jak mówi, podstępnej żmij, i podejmuje z nią walkę. Kolejne rzuty choroby są bardzo ciężkie, ale kobieta daje sobie radę, bo cały czas czuje wsparcie bliskich. Pomimo strachu postanawia żyć normalnie. To dzięki chorobie zaczyna dostrzegać urodę życia i doceniać małe przyjemności. Endometrioza dalej jest częścią jej rzeczywistości, jednak Róża odniosła nad nią swoje osobiste zwycięstwo. Nie poddała się jej całkowicie, nadal odczuwa radość życia i z optymizmem patrzy w przyszłość.:)

Książka Marzeny Grzybowskiej pokazuje kobietom, że warto walczyć, że nie można się poddawać. Daje nadzieję, podnosi na duchu i udowadnia, że choroba nie musi być końcem świata. Jest pełna optymizmu i mimo tego, że porusza trudny temat, jest niezwykle przyjemna w odbiorze.

Choroba jest często sprawdzianem charakteru człowieka. Walka z nią, a nawet sama decyzja o podjęciu tej walki wymaga ogromnej siły i determinacji. Człowiek nie może wtedy pozostać sam, potrzebuje ludzi, którzy go w tym wszystkim wesprą. Marzena Grzybowska w swojej książce daje właśnie takie świadectwo - walki z chorobą i nieuleganiu jej podstępnym atakom.

Róża, bohaterka...

Człowiek bardzo często nie jest w stanie docenić swojego szczęścia. No bo kiedy jest zdrowie, dom i rodzina, ten standard wydaje się czymś tak zwykłym, że stajemy się niezadowoleni szukając coraz to lepszych wrażeń, bogactwa i rozrywki. Zazdrościmy innym, którzy mają więcej, no bo niby z czego my mielibyśmy się cieszyć. A jednak w życiu każdego z nas może przyjść taki moment, kiedy perfidne macki choroby skierują się w naszą stronę. Wtedy też, tracąc zdrowie, człowiek zaczyna doceniać to, jak wielkim skarbem jest stuprocentowa sprawność, a wszystko inne, łącznie z bogactwem i nieustannym pędem za sukcesem, wydaje się mało istotne. „Szlachetne zdrowie, nikt się nie dowie, jako smakujesz, aż się zepsujesz”. Tak brzmią słowa utworu Jana Kochanowskiego, tak stare, a jednak wciąż aktualne. I właśnie o tym, jak to jest zmagać się z trudną chorobą, przekonała się Róża, główna bohaterka książki „Podstępna żmija, czyli endometrioza”, autorstwa Marzeny Grzybowskiej.

Róża, bohaterka wspomnianej powieści, wiedzie poukładane i udane życie. Mąż i syn wypełniają jej serce, a praca oraz dach nad głową dają satysfakcję i poczucie spełnienia. A jednak na jej drodze staje coś nieproszonego. Owym niespodziewanym gościem jest choroba, która okazuje się dla Róży wielką niewiadomą. Złe samopoczucie oraz bóle oczywiście od początku są dla niej niepokojące, ale kobieta ma pojęcia o tym, że padła ofiarą endometriozy – nękającej i podstępnej żmii. Ciężko jej zrozumieć, że to właśnie ją spotkało coś tak podłego, a jednak Róża będzie musiała pogodzić się z tym, że zły los wskazał na nią i oczekuje od niej tego, że nauczy się z tym żyć. Kobieta rozpoczyna więc walkę z niewidzialnym wrogiem. Jak potoczy się jej bieg?

„Podstępna żmija, czyli endometrioza” to opowieść o prawdziwym życiu. Nie ma tutaj szokującej i przewrotnej akcji, a jedynym złym bohaterem jest właśnie choroba. A jednak historia opisana przez panią Marzenę Grzybowską, tak przyziemna, tak prawdziwa i tak potrzebna, może podarować ludziom płomień nadziei na lepsze jutro oraz dać im lekcję na przyszłość, bo nigdy nie wiadomo, cóż takiego może się nam przydarzyć. Róża, czyli główna bohaterka, odkrywa przed czytelnikiem swoją codzienność – relacje z przyjaciółmi, synem czy kochającym mężem. Pokazuje to, jak ważny wpływ, w trudnych chwilach, ma na człowieka bliska osoba. Bez tego kogoś u boku, świat w takim momencie zupełnie straciłby swoje barwy. Przeczytamy tutaj także o tym, jakie były kolejne etapy choroby, jak bohaterka radziła sobie z nimi zarówno w domu, jak i w szpitalu, a to wszystko sprawia, że Róża staje się odbiorcy lektury tak bliska, jak gdyby żyła tuż obok.

Książka nie jest długa, a jednak znajdziemy tutaj detaliczne opisy rzeczy takich, jak chociażby emocji kłębiących się wewnątrz bohaterki w ciężkich dla niej chwilach. Są także przekonujące dialogi, toteż trudno byłoby powiedzieć, że debiut pani Marzeny nie jest udany. Chociaż to jej pierwsza książka, brak doświadczenia jest niedostrzegalny.
Autorka skupiła się głównie na kreacji postaci Róży, chociaż w tle pojawiają się także inni ludzie – osoby jej bliskie oraz lekarze, których rola w życiu bohaterki jest oczywiście niezastąpiona.

Choroba ciała prowadzi często także do choroby duszy, bo człowiek tracąc panowanie nad własną skorupą popada w depresję. Toteż tak ważne w tym momencie jest wsparcie innych ludzi i tak istotne jest pozytywne patrzenie w przyszłość, bo ono w dużej mierze może stać się tarczą ochronną, pozwalającą na zwycięską walkę z groźnym wrogiem. Róża, chociaż nieraz miewała chwile zwątpienia, nie poddała się, a jak postanowiła pokonać złą passę? O tym musicie przeczytać sobie sami.

Z Internetu można dowiedzieć się o tym, że pod postacią Róży kryje się sama autorka. To właśnie jej zmagania z podstępną chorobą stały się podstawą do napisania owej książki. Uważam, że jest to doskonała lektura dla tych, którzy w swoim życiu doświadczyli podobnego nieszczęścia. Polecam kobietom, które muszą walczyć z endometriozą, chociaż to, co przydarzyło się Róży, może stać się dobrym płomykiem nadziei także dla tych, którzy toczą zacięty bój z innymi przypadłościami.

„- Co w życiu jest wartością najcenniejszą? Co tak naprawdę oznacza słowo „szczęście”? – doszłam do wniosku, że nie ma za czym gonić, że należy zwolnić tempo. Cennym skarbem jest rodzina i trzeba spędzać z bliskimi więcej czasu. Niepotrzebne są nadgodziny czy wyjazdy służbowe, bo pieniądze same w sobie szczęścia nie dają. Poczucie szczęścia leży w nas samych, w naszym sercu, w naszej duszy. I zrozumiałam, że należy zmienić siebie.”

http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/

Człowiek bardzo często nie jest w stanie docenić swojego szczęścia. No bo kiedy jest zdrowie, dom i rodzina, ten standard wydaje się czymś tak zwykłym, że stajemy się niezadowoleni szukając coraz to lepszych wrażeń, bogactwa i rozrywki. Zazdrościmy innym, którzy mają więcej, no bo niby z czego my mielibyśmy się cieszyć. A jednak w życiu każdego z nas może przyjść taki...

Szczerze, spodziewałam się chyba czegoś więcej.
Nie zmienia to jednak faktu, że sama wzmagam się z endometriozą. Nie jestem na takim etapie choroby jak główna bohaterka (o istnieniu choroby w moim organizmie dowiedziałam się przypadkiem pod koniec 2013roku),normalnie chodzę do pracy, normalnie uczestniczę w życiu codziennym. Możliwe, że jeszcze choroba nie pokazała swojego pełnego oblicza. Postanowiłam sięgnąć po tą książkę, gdyż dzisiaj jestem po drugiej operacji. Dużo osób mówiło o tej książce i postanowiłam sama ja poznać.
Mnie choroba jak na razie dwa razy położyła na stole operacyjnym, blokuje możliwość zostania rodzicem, ale aż tak nie uprzykrza jak na razie życia. Nie wykluczam, że tfu tfu, spotka mnie kiedyś coś takiego, ale wtedy będę mogła sobie przypomnieć tą książkę, że mimo wszystkich przeciwności losu, chorobę można pokonać i ułożyć sobie życie, przede wszystkim znaleźć sposób na życie.
Autorka pokazuje swoje wzmagania, wkładanie swojej siły w cud wyleczenia, w cud życia.
Dziękuję za tą książkę, bo mimo iż dzisiaj mam doła, wiem, że może być lepiej.

Szczerze, spodziewałam się chyba czegoś więcej.
Nie zmienia to jednak faktu, że sama wzmagam się z endometriozą. Nie jestem na takim etapie choroby jak główna bohaterka (o istnieniu choroby w moim organizmie dowiedziałam się przypadkiem pod koniec 2013roku),normalnie chodzę do pracy, normalnie uczestniczę w życiu codziennym. Możliwe, że jeszcze choroba nie pokazała swojego...