wg mnie najsłabsza część serii, coraz bardziej naciągana a zakończenie tak w słodko-amerykańskim stylu, że tylko brakuje braw w tle :)

wg mnie najsłabsza część serii, coraz bardziej naciągana a zakończenie tak w słodko-amerykańskim stylu, że tylko brakuje braw w tle :)

Jest to zdecydowanie najgorsza część z całej trylogii. Cukierkowe zakończenie, przerysowana fabuła. Bohaterowie stali się męczący i nudni. Nie kupuje miłości pomiędzy Deanem a Astrid.

Fajnie było zakończyć tę serię, szkoda tylko że takim akcentem.

Jest to zdecydowanie najgorsza część z całej trylogii. Cukierkowe zakończenie, przerysowana fabuła. Bohaterowie stali się męczący i nudni. Nie kupuje miłości pomiędzy Deanem a Astrid.

Fajnie było zakończyć tę serię, szkoda tylko że takim akcentem.

Bardzo fajne zakończenie serii, choć odrobinkę zbyt cukierkowo było na końcu.

Bardzo fajne zakończenie serii, choć odrobinkę zbyt cukierkowo było na końcu.

Jak już wspomniałem przy opinii pierwszej części cyklu - jest to doskonały przerywnik pomiędzy horrorem i czymś mocniejszym. Po drugiej części spodziewałem się czegoś mocniejszego. Trochę się rozczarowałem ale mimo to śmiało można dać 7 bo czyta się szybko i ciężko znaleźć w niej błędy w sztuce pisarskiej. Książka lekka, szybka i poprawna formą dlatego polecam a najbardziej tym którzy chcą zacząć przygodę z czytaniem.

Jak już wspomniałem przy opinii pierwszej części cyklu - jest to doskonały przerywnik pomiędzy horrorem i czymś mocniejszym. Po drugiej części spodziewałem się czegoś mocniejszego. Trochę się rozczarowałem ale mimo to śmiało można dać 7 bo czyta się szybko i ciężko znaleźć w niej błędy w sztuce pisarskiej. Książka lekka, szybka i poprawna formą dlatego polecam a najbardziej...

Jejku dla osób, które lubią takie postapokaliptyczne klimaty świetna! Zakończenie trylogii było... Ekscytujące, niepewne do końca, wyciskające łzy!

Jejku dla osób, które lubią takie postapokaliptyczne klimaty świetna! Zakończenie trylogii było... Ekscytujące, niepewne do końca, wyciskające łzy!

Książka była dobra natomiast trochę się zawiodłam. Poprzednie dwie części bardziej mi się podobały, ponieważ ta wydała mi się nieco męcząca a niektóre wątki i sytuacje były zbyt na siłę. Przeczytałam do końca, gdyż nie chciałam przerywać serii w połowie ostatniej części, bo nie ukrywam, że byłam ciekawa jak dalej się wszystko potoczy. Niestety główny bohater - Dean zaczął mnie denerwować, co psuje czytanie.

Książka była dobra natomiast trochę się zawiodłam. Poprzednie dwie części bardziej mi się podobały, ponieważ ta wydała mi się nieco męcząca a niektóre wątki i sytuacje były zbyt na siłę. Przeczytałam do końca, gdyż nie chciałam przerywać serii w połowie ostatniej części, bo nie ukrywam, że byłam ciekawa jak dalej się wszystko potoczy. Niestety główny bohater - Dean zaczął...

Ostatnia część Monument 14 zdecydowanie podobała mi się najbardziej.
O ile pierwsze dwa tomy czytało mi się przyjemnie, trzeci autentycznie mnie poruszył. Szczególnie historia Josie i Pana Mario.
Dopiero w ostatniej części zżyłam się z bohaterami. Mogłabym troszkę więcej skomentować zakończenie ale nie będę zdradzać:)

Ostatnia część Monument 14 zdecydowanie podobała mi się najbardziej.
O ile pierwsze dwa tomy czytało mi się przyjemnie, trzeci autentycznie mnie poruszył. Szczególnie historia Josie i Pana Mario.
Dopiero w ostatniej części zżyłam się z bohaterami. Mogłabym troszkę więcej skomentować zakończenie ale nie będę zdradzać:)

Noooo... Według mnie szesnastolatek, który non stop mówi "mój syn" to tak nie bardzo, ale w obliczu apokalipsy chyba każdy się zmienia. W sumie to książka ok.

Noooo... Według mnie szesnastolatek, który non stop mówi "mój syn" to tak nie bardzo, ale w obliczu apokalipsy chyba każdy się zmienia. W sumie to książka ok.

I żyli długo i szczęśliwie... W sumie można by tak podsumować całą tę niesamowitą historię. I jak na Amerykę przystało, wszystko udało się jakoś pouprzątać, poukładać, żeby można było zacząć "nowe" życie w rzeczywistości po... Rzeczywistości, która spowodowała, że nastolatkowie musieli w ciągu miesiąca stać się ludźmi dorosłymi, z ich obowiązkami i decyzjami. Myślę, że książka mogłaby stać się lekturą obowiązkową dla dzisiejszych nastolatków, którym wydaje się, że wszystko im się należy i nic nie muszą...

I żyli długo i szczęśliwie... W sumie można by tak podsumować całą tę niesamowitą historię. I jak na Amerykę przystało, wszystko udało się jakoś pouprzątać, poukładać, żeby można było zacząć "nowe" życie w rzeczywistości po... Rzeczywistości, która spowodowała, że nastolatkowie musieli w ciągu miesiąca stać się ludźmi dorosłymi, z ich obowiązkami i decyzjami. Myślę, że...

Ostatnia i jak dla mnie najsłabsza część z całej serii, a szkoda. Od zakończeń mam zawsze spore oczekiwania, tutaj, pomimo całej mojej sympatii do bohaterów i do poprzednich części, zawiodłam się. Poczułam się jakbym zjadła z tuzin lukrowanych pączków i to lukrowanych na grubo.

W tej części Niko wyrusza w misję ratowania Josie, która żyje i znajduje się w jednym z obozów dla ludzi z grupą krwi 0. Tymczasem ciąża Astrid się rozwija, okazuje się, że dziecko, najprawdopodobniej wskutek wystawienia na działanie chemikaliów, rośnie o wiele za szybko. Rząd zabiera ciężarne kobiety z obozu dla uchodźców i kobiety te nigdy nie wracają, co wpędza Astrid w paranoję i pragnie ona uciec, zanim ktoś się i nią zainteresuje. Więc w składzie Niko, Astrid, Dean i Jake (niestety) uciekają z obozu.

Początek książki to było jakieś nieporozumienie. Dean zrobił się tak diabelnie irytujący, dodatkowo trójkąt Daen-Jake-Astrid był nie do przyjęcia, zamiast jakiejś normalnej akcji były ciągłe dywagacje, kogo Astrid kocha, jak bardzo itp, itd… No litości, zaczęłam się zastanawiać, czy to aby ta sama autorka pisała. Ale cieszę się, że wprowadzony został znów nowy narrator – Josie, która w ogóle już nie przypominała tej dziewczyny z supermarketu, na plus dla mnie. I kiedy skończyły się miłosne rozważania i kłótnie Dean-Jake, było już tylko ciekawiej. Naprawdę wciągnęłam się w akcję, zaciekawiło mnie to, co mogło dziać się z Astrid, oraz losy Josie, która okazała się chyba najfajniejszą postacią w tej części. W drugiej połowie książki działo się naprawdę sporo i liczyłam na jakieś wow na końcu. Nic takiego się nie wydarzyło, a szkoda. I zabrakło mi najmłodszych z Monumentu. W poprzednim tomie Alex dostał głos, a teraz został zepchnięty niejako na margines. Niefajnie.

Przez moje męki na początku i zakończenie oceniam na szóstkę. No może z małym plusikiem, bo czytało się lekko i z zainteresowaniem. Postać Josie i obraz tego, jak wpływały na nią chemikalia uratowały tę pozycję.

Ostatnia i jak dla mnie najsłabsza część z całej serii, a szkoda. Od zakończeń mam zawsze spore oczekiwania, tutaj, pomimo całej mojej sympatii do bohaterów i do poprzednich części, zawiodłam się. Poczułam się jakbym zjadła z tuzin lukrowanych pączków i to lukrowanych na grubo.

W tej części Niko wyrusza w misję ratowania Josie, która żyje i znajduje się w jednym z obozów...