W tym tomie potwierdza się to, że najlepiej zacząć czytać książki pana Flanagana od "Zwiadowców". Mamy tu dużo szczegółów związane z tą serią, jednak może nie są one aż tak potrzebne, ale bez tego osobiście irytowałoby mnie to tzw. skąd, gdzie i kiedy to np. się wydarzyło. Tak więc mamy tu akcję, która rozgrywa się po dziesiątym tomie "Zwiadowców". Kolejna sprawa jest dla fanów Gilana, bo tu można powiedzieć, został przez autora bardziej doceniony i śmieszne jest to, że w głównej serii o nim akurat było dość cicho w niektórych wydarzenia, a tak tu ma wreszcie swoje "pięć minut" w akcji.

I jeśli chodzi o wydarzenia w tej książce, to są jak najbardziej na dobrym poziomie. Osobiście uważam, że czyta się je bardzo przyjemnie. Jednak jedna rzecz, która mnie zaczyna denerwować, to pomysłowość Hala. A raczej jego genialne pomysły, bo tu były aż dwa, na które nikt nie wpadł, a jemu się udało. Trochę już mnie męczy ten jego "wybitny umysł" konstruktora. Niby powtarzają ciągle, że nie wszystkie jego pomysły są udane, a jednak ma się wrażenie, że tak nie jest.

Na koniec powiem, że podobało mi się zazębienie sytuacji, jaka miała miejsce w poprzedniej książce z tym, co wydarzyło się na końcu. Erak został udobruchany, a Kluf nadal psoci. :3

W tym tomie potwierdza się to, że najlepiej zacząć czytać książki pana Flanagana od "Zwiadowców". Mamy tu dużo szczegółów związane z tą serią, jednak może nie są one aż tak potrzebne, ale bez tego osobiście irytowałoby mnie to tzw. skąd, gdzie i kiedy to np. się wydarzyło. Tak więc mamy tu akcję, która rozgrywa się po dziesiątym tomie "Zwiadowców". Kolejna sprawa jest...

Świetnie czyta się serię „Drużyna”. Bardzo podoba mi się to, ze każda przygoda obejmuje więcej niż jeden tom- nie to co w wielu częściach „Zwiadowców”. Zwieńczenie każdej historii sagą śpiewaną przez Stefana i Jespera w Hallasholm jest przeurocze. Były pewne drobne mankamenty po stronie tłumacza i edytora: kilka literówek- Ingvar, nie Ivar, raz powiedziane jest o Morzu Bezkresnym, a na mapce jest zaznaczony Ocean Bezmierny. Z tyłu okładki jest mowa o tym, ze Drużyna odbiła 20 Araluenczykow, ale tak naprawdę było ich tylko dwunastu. Małe błędy, ale wprawiały mnie w irytację. Podobał mi się udział Gilana w misji, lubię jak światy Zwiadowców i Drużyny się wzajemnie przenikają :)

Świetnie czyta się serię „Drużyna”. Bardzo podoba mi się to, ze każda przygoda obejmuje więcej niż jeden tom- nie to co w wielu częściach „Zwiadowców”. Zwieńczenie każdej historii sagą śpiewaną przez Stefana i Jespera w Hallasholm jest przeurocze. Były pewne drobne mankamenty po stronie tłumacza i edytora: kilka literówek- Ingvar, nie Ivar, raz powiedziane jest o Morzu...

Wybitna! Wspaniały, lekki i przyjemny styl pisania. Świetnie wykreowani bohaterowie, których nie sposób nie lubić. Mnóstwo akcji, która trzyma w napięciu. Polecam z całego serca.

Wybitna! Wspaniały, lekki i przyjemny styl pisania. Świetnie wykreowani bohaterowie, których nie sposób nie lubić. Mnóstwo akcji, która trzyma w napięciu. Polecam z całego serca.

Bardzo dobrze napisana (oraz przetłumaczona ) powieść.
Sekty zabójców, stara postacie z ,,Zwiadowców" oraz góra która jest celem tej wyprawy.
Jeśli zaczniesz czytać, a jesteś fanem szybkiej i przyspieszającej bicie serca akcji to się nie zawiedziesz.

Bardzo dobrze napisana (oraz przetłumaczona ) powieść.
Sekty zabójców, stara postacie z ,,Zwiadowców" oraz góra która jest celem tej wyprawy.
Jeśli zaczniesz czytać, a jesteś fanem szybkiej i przyspieszającej bicie serca akcji to się nie zawiedziesz.

Kolejna ciekawa książka serii "Drużyna" jednak nie wybija się niczym, ale trzyma poziom, a humor i zwroty akcji oraz przedłużenie akcji z poprzedniej części i pozostawienie bohaterów w tym samym państwie działa na korzyść tej pozycji. Ponadto pojawiają się nowi bohaterowie, a także wątki z drugiej serii Johna Flanagana czyli "Zwiadowców". Góra Skorpiona jako książka zdecydowanie na plus.

Kolejna ciekawa książka serii "Drużyna" jednak nie wybija się niczym, ale trzyma poziom, a humor i zwroty akcji oraz przedłużenie akcji z poprzedniej części i pozostawienie bohaterów w tym samym państwie działa na korzyść tej pozycji. Ponadto pojawiają się nowi bohaterowie, a także wątki z drugiej serii Johna Flanagana czyli "Zwiadowców". Góra Skorpiona jako książka...

Ta seria z książki na książkę jest coraz gorsza. Na początku świetnie wykreowany zespół, który nie jest za dobrą grupą, ale jakoś sobie radzą, a teraz to podejście jest takie: Jacy to oni nie są super? Czego to oni nie potrafią? Chodzi o to, że wszystko im się udaję są w stanie pokonać każdego, a następnie powrócić jakby nigdy nic się nie stało. Bochaterowie bardzo denerwują, szczególnie Lydia.
Ale największy minus jest taki, że jak napotkają jakiś problem to w tym samym rozdziale znajdą rozwiązanie.

Ta seria z książki na książkę jest coraz gorsza. Na początku świetnie wykreowany zespół, który nie jest za dobrą grupą, ale jakoś sobie radzą, a teraz to podejście jest takie: Jacy to oni nie są super? Czego to oni nie potrafią? Chodzi o to, że wszystko im się udaję są w stanie pokonać każdego, a następnie powrócić jakby nigdy nic się nie stało. Bochaterowie bardzo...

Hal, jego towarzysze z Drużyny i Gilian uwolnili dwudziestu Aralueńczyków sprzedanych jako niewolnicy. Po powrocie do Araluen Gilian otrzymuje nową misję od króla Duncana: chronić życie jego córki. Księżniczka Cassandra ocalała już z jednego zamachu, a teraz w królestwie krążą pogłoski o rychłej kolejnej próbie skrytobójstwa za którą stoi sekta wymarłego kultu Skorpiona. Nie czekając na pierwsze uderzenie przeciwnika, Drużyna ponownie łączy siły by uchronić Giliana i księżniczkę. W piątej części Drużyny starzy przyjaciele zmierzą się z nowymi wrogami i wypróbują swoje umiejętności idąc ramię w ramię do bitwy! Znowu hal zachwyci nas swoimi wynalazkami i umysłem. A drużyna '' Czapli " stanie przed nowymi niebezpieczeństwami. ta ksiązka jest bardzo zabawna i ciekawa .

Hal, jego towarzysze z Drużyny i Gilian uwolnili dwudziestu Aralueńczyków sprzedanych jako niewolnicy. Po powrocie do Araluen Gilian otrzymuje nową misję od króla Duncana: chronić życie jego córki. Księżniczka Cassandra ocalała już z jednego zamachu, a teraz w królestwie krążą pogłoski o rychłej kolejnej próbie skrytobójstwa za którą stoi sekta wymarłego kultu Skorpiona....

Kolejna dobra odsłona przygód drużyny Czapli. Tym razem będziemy towarzyszyć im na pustyni, gdzie zmierzą się z sektą Skorpiona. Akcja jest dynamiczna, bez zbędnych dłużyzn, przyjemna lektura na długie jesienne wieczory. Świat wykreowany przez autora jest nieco schematyczny, mamy pełno mało zawoalowanych odniesień do świata realnego, choćby w nazwach krain, jak Skandia, Toscano, czy odgrywająca kluczową rolę w tej części pustynna Arydia, zamieszkiwana m.in. przez Bedulinów (Beduinowie...),gdzie jada się tabbouleh (danie kuchni libańskiej),a w międzyczasie czytamy o orzechach włoskich (niefortunny wybór, skoro nie mamy Włoszech w tym świecie...). Jednak pewnie większość z Was już przywykła do tych odniesień, których pełno zarówno w cyklu "Drużyna" jak i w "Zwiadowcach". Rozrywka mimo to nadal przednia, więc zabieram się za kolejną część.

Kolejna dobra odsłona przygód drużyny Czapli. Tym razem będziemy towarzyszyć im na pustyni, gdzie zmierzą się z sektą Skorpiona. Akcja jest dynamiczna, bez zbędnych dłużyzn, przyjemna lektura na długie jesienne wieczory. Świat wykreowany przez autora jest nieco schematyczny, mamy pełno mało zawoalowanych odniesień do świata realnego, choćby w nazwach krain, jak Skandia,...

Najlepsza seria jaką czytałam. Podczas czytania niemalże czujemy emocje bohaterów, a fabuła po prostu świetna. Świat wykreowany przez autora to cudowna rzecz.

Najlepsza seria jaką czytałam. Podczas czytania niemalże czujemy emocje bohaterów, a fabuła po prostu świetna. Świat wykreowany przez autora to cudowna rzecz.

Super część!

Super część!