Każdy z nas ma swoją własną definicję miłości. Dla kogoś będzie to dobro, którym obdarowujemy drugiego człowieka, dla innego to prawdziwe szczęście, ktoś inny powie, że miłość to obcowanie z Bogiem, a jeszcze ktoś inny, że to radość z obecności kogoś nam bliskiego. Miłość jest tą najbardziej pożądaną i upragnioną rzeczywistością, której potrzebujemy wszyscy. Jakże by wyglądało nasze życie, gdyby miłości nie było. Kim byśmy byli. I nie ma człowieka, który by miłości nie poszukiwał. Są tacy, którzy czynią to w sposób świadomy i konsekwentny. Starają się żyć według ustalonych zasad i jak najlepiej wypełniać swoje obowiązki w poczuciu, że wszystko co robią, robią z miłości do Boga lub człowieka. Nie oglądają się czy ktoś zauważy ich działania, czy ich pochwali, doceni. Miłując robią to całkowicie bezinteresownie, nie krzykliwie, często w cieniu nie chcąc zwracać na siebie uwagi, bo nie robią tego dla chwały własnej i poklasku, ale dlatego, że tak rozumieją i realizują swoje powołanie. W imię tej miłości, która kiedyś zstąpiła na ziemię i przyjęła postać człowieka, by za każdego z nas oddać życie na krzyżu. Miłość najdoskonalsza i najpełniejsza. Miłość, która nie epatowała i opowiadała, że jest miłością, tylko nią po prostu była. I tacy my mamy być, nie ważne są wypowiadane słowa, jeśli nie idą za nimi konkretne czyny, które prowadzą nas do działań służących dobru. Bóg nie oczekuje od nas poświęceń ponad miarę, nie daje nam krzyża większego niż ten, który mamy udźwignąć i nie stawia nam na drodze ludzi, którzy znaleźli się tam przypadkowo. W Bożej ekonomii wszystko jest przygotowane, i to od nas zależy jaką drogę wybierzemy, i w którą stronę pójdziemy. Czasami musimy przyjąć na siebie heroiczną postawę, oddać własne życie za drugiego, i czynimy to z miłością, bo mamy wzór doskonały, Jezusa, który pokazał nam, że nie ma większej miłości niż ta, gdy ktoś oddaje życie swoje za drugiego. A jeszcze większy jest w nas heroizm jeśli prawdziwie umiłujemy naszych wrogów i nieprzyjaciół, i wtedy kiedy oni będą nas krzywdzili my im z miłością przebaczymy. Ale miłość realizuje się też przez bardzo zwykłe codzienne gesty i postawy. To nie zawsze muszą być działania o takim wymiarze. Nasz pogodny uśmiech, życzliwe słowo, drobna przysługa jest również najlepszym wypełnianiem miłości bliźniego. Ale kochać trzeba i siebie samego, miłością nie egoistyczną lecz prawdziwą, dbając o swoje zdrowie, przestrzegając ustalonych reguł, pozbywając się pychy, próżności. I kochać mamy konkretnie, to nie ma być na niby, tylko autentyczna miłość. Świat oczekuje z naszej strony konkretu, przykładu, nie tysiąca wypowiadanych słów, ale działania. I dostrzegajmy miłość wszędzie, gdzie ona jest, nie bójmy się jej i nie chowajmy się przed nią. Jeśli my jej nie znajdziemy, to wcześniej czy później ona znajdzie nas. Co i tak nie zwalnia nas z jej poszukiwania, o czym przekonuje nas Autor, zapraszając na spotkanie z miłością wokół nas.

Każdy z nas ma swoją własną definicję miłości. Dla kogoś będzie to dobro, którym obdarowujemy drugiego człowieka, dla innego to prawdziwe szczęście, ktoś inny powie, że miłość to obcowanie z Bogiem, a jeszcze ktoś inny, że to radość z obecności kogoś nam bliskiego. Miłość jest tą najbardziej pożądaną i upragnioną rzeczywistością, której potrzebujemy wszyscy. Jakże by...