zawsze lubiłem to, w jaki sposób Michał Heller traktuje swoje naukowe ambicje (to chyba nie najlepsze słowo) w kontekście jego kapłaństwa. niesamowity przykład człowieka, który potrafi połączyć w sobie całą metafizykę wiary z logiką fizyki. tylko się uczyć otwartości umysłu.
w tej książce nie ma za bardzo niczego o odkryciach, o poszukiwaniach współczesnej kosmologii, która jak wiadomo jest ulubionym tematem Autora, choć rzecz jasna samej kosmologii nie brakuje. książka zaś dotyczy zdecydowanie innego obszaru - poruszania się ludzkiego umysłu reprezentowanego przez najtęższe głowy z Newtonem i Einsteinem na czele, po obrzeżach wiedzy, gdzie czasem trzeba już wiary, lub odwrotnie wiary, która może potrzebować wsparcia wiedzy.
fajna rzecz, zwłaszcza dla kogoś, kto lubi obszary skąd widać więcej naraz.

zawsze lubiłem to, w jaki sposób Michał Heller traktuje swoje naukowe ambicje (to chyba nie najlepsze słowo) w kontekście jego kapłaństwa. niesamowity przykład człowieka, który potrafi połączyć w sobie całą metafizykę wiary z logiką fizyki. tylko się uczyć otwartości umysłu.
w tej książce nie ma za bardzo niczego o odkryciach, o poszukiwaniach współczesnej kosmologii, która...

Zabrałem się za tę pozycję z nadzieją, że tylko utrwali mi to, co już gdzieś indziej wyczytałem, ale dostałem znacznie więcej, całkiem nowy materiał do przemyśleń. Heller zaskakuje poziomem, rzetelnością, otwartością i umiejętnością ujmowania trudnych zagadnień. Dopiero ta książka przekonała mnie, że matematyka nie tylko jest opisem praw fizycznych, ale powołuje te prawa do istnienia. Struktury matematyczne faktycznie stwarzają świat.

Zabrałem się za tę pozycję z nadzieją, że tylko utrwali mi to, co już gdzieś indziej wyczytałem, ale dostałem znacznie więcej, całkiem nowy materiał do przemyśleń. Heller zaskakuje poziomem, rzetelnością, otwartością i umiejętnością ujmowania trudnych zagadnień. Dopiero ta książka przekonała mnie, że matematyka nie tylko jest opisem praw fizycznych, ale powołuje te prawa do...

To zbiór e­se­jów au­to­ra, któ­re mo­gły­by być po­roz­miesz­cza­ne po in­nych książ­kach. Mo­ją u­wa­gę zwró­ciły:
– pre­hi­sto­ria kos­mo­lo­gii, np. pa­ra­do­ksy Ol­ber­sa, See­li­ge­ra i Boltz­man­na – po­mi­nię­te chy­ba w „Gra­ni­cach kos­mo­su i kos­mo­logii”;
– roz­wa­ża­nia na te­mat po­ję­cia zło­żo­noś­ci w bio­lo­gii. Pa­so­wa­ły­by do „Fi­lo­zo­fii przy­pad­ku”, do „E­le­men­tów fi­lo­zo­fii przy­ro­dy” al­bo do „Dy­le­ma­tów e­wo­lu­cji”, ale tych os­tat­nich jesz­cze nie czy­ta­łem. Na po­dob­ny te­mat pi­sał chy­ba któ­ryś z je­go współ­pra­cow­ni­ków (mo­że T. Pa­bjan) w książ­ce „Wszech­świat – ma­szy­na czy myśl?”.
– Re­flek­sje o tzw. struk­tu­ra­liz­mie w fi­lo­zo­fii ma­te­ma­ty­ki i w fi­lo­zo­fii na­u­ki. Te­mat struk­tu­ral­ne­go re­a­liz­mu był po­dej­mo­wa­ny przez wio­dą­cych fi­lo­zo­fów na­u­ki, np. w Ox­for­dzie Da­vid Wal­la­ce i Si­mon Saun­ders. Swo­ją e­pi­ste­mo­lo­gię Hel­ler wy­kła­dał chy­ba sze­rzej w książ­ce „Fi­lo­zo­fia i Wszech­świat” (nie my­lić z „Wszech­świat i fi­lo­zofia”).
– in­for­ma­cja, że za a­neg­do­tę o jabł­ku New­to­na od­po­wia­da m.in. je­go zna­jo­my Wil­liam Stu­keley.
– in­for­ma­cje o re­cep­cji dar­wi­niz­mu przez Koś­ciół Ka­to­lic­ki w XIX w.

To ko­lej­na „cie­ka­wost­ko­wa” książ­ka Hel­lera, ale mo­im zda­niem bar­dziej „kon­kret­na” niż np. „U­chwy­cić prze­mi­ja­nie” al­bo „Bóg i ge­o­metria”.

To zbiór e­se­jów au­to­ra, któ­re mo­gły­by być po­roz­miesz­cza­ne po in­nych książ­kach. Mo­ją u­wa­gę zwró­ciły:
– pre­hi­sto­ria kos­mo­lo­gii, np. pa­ra­do­ksy Ol­ber­sa, See­li­ge­ra i Boltz­man­na – po­mi­nię­te chy­ba w „Gra­ni­cach kos­mo­su i kos­mo­logii”;
– roz­wa­ża­nia na te­mat po­ję­cia zło­żo­noś­ci w bio­lo­gii. Pa­so­wa­ły­by do „Fi­lo­zo­fii...

To nie jest książka, którą przeciętny człowiek może przeczytać w weekend.
Ja "walczyłem" z nią od dłuższego czasu. Skupienie się i przeczytanie jednego rozdziału wymaga koncentracji i jak w moim przypadku zaglądania do wujka googla aby wyjaśnić niektóre pojęcia lub stwierdzenia.
Sama książka uzmysłowiła mi, jak niezwykłym zdarzeniem jest fakt powstania życia na ziemi. Jak precyzyjne musiały być warunki aby powstał węgiel, a później białka itd. Statystycznie wręcz niemożliwe, a jednak się zdarzyło...

To nie jest książka, którą przeciętny człowiek może przeczytać w weekend.
Ja "walczyłem" z nią od dłuższego czasu. Skupienie się i przeczytanie jednego rozdziału wymaga koncentracji i jak w moim przypadku zaglądania do wujka googla aby wyjaśnić niektóre pojęcia lub stwierdzenia.
Sama książka uzmysłowiła mi, jak niezwykłym zdarzeniem jest fakt powstania życia na ziemi. Jak...

Kupując ta książkę byłem ignorantem nie wiedząc, że autor jest Polakiem. Zmylilo mnie nazwisko. Z pewnym oporem wziąłem się za czytanie przeczytawszy biografię autora, zwłaszcza ze dostał nagrody za łączenie wiary z nauką. O ileż było moje zdumienie, że autor robi to w sposób naukowy, a nie w stylu 'bo tak jest zapisane w księdze'. Wg mnie za dużo filozofii, troszeczkę za mało nauki, ale autor tak ma i ta jego specyficzna narracja daje smaczek. Ogólnie jestem miło zaskoczony, że są Polacy piszący tak dobre książki popularno naukowe.

Kupując ta książkę byłem ignorantem nie wiedząc, że autor jest Polakiem. Zmylilo mnie nazwisko. Z pewnym oporem wziąłem się za czytanie przeczytawszy biografię autora, zwłaszcza ze dostał nagrody za łączenie wiary z nauką. O ileż było moje zdumienie, że autor robi to w sposób naukowy, a nie w stylu 'bo tak jest zapisane w księdze'. Wg mnie za dużo filozofii, troszeczkę za...

No a to ta druga z pary - dla czytelnika dojrzałego, który chce się czegoś dowiedzieć. Zdecydowanie wolę książki trudniejsze, wymagające, nawet jeśli nie wszystko do końca rozumiem, bo dziedzina hermetyczna, a i styl - niby przejrzysty - trochę usypiający. Chyba dla równowagi znów poszukam czegoś lżejszego, jakiejś czystej rozrywki albo strzelanki.

No a to ta druga z pary - dla czytelnika dojrzałego, który chce się czegoś dowiedzieć. Zdecydowanie wolę książki trudniejsze, wymagające, nawet jeśli nie wszystko do końca rozumiem, bo dziedzina hermetyczna, a i styl - niby przejrzysty - trochę usypiający. Chyba dla równowagi znów poszukam czegoś lżejszego, jakiejś czystej rozrywki albo strzelanki.