Tutaj spotykamy się z rodziną Witkowskich:) Najstarsza Alinka czyli Inka opowiada o codziennym życiu w domu i w szkole, młodszej siostrze Agnisi czyli Nisi a także o oczekiwaniu na najmłodszą siostrę Julkę;) serdecznie polecam;)

Tutaj spotykamy się z rodziną Witkowskich:) Najstarsza Alinka czyli Inka opowiada o codziennym życiu w domu i w szkole, młodszej siostrze Agnisi czyli Nisi a także o oczekiwaniu na najmłodszą siostrę Julkę;) serdecznie polecam;)

Dzieciństwo i młodość to dla wielu synonim nie tylko słodkiej beztroski i szalonych zabaw, podyktowanych bogatą nastoletnią wyobraźnią, niemieszczącą się w ścisłych ramach rozsądku, ale również okres budowania szeregu smarkatych, acz żelaznych zasad, w znacznym stopniu decydujących o naszej pozycji wśród grupy kolegów. Pociągająca rola przywódcy niosła bowiem z sobą niegdyś sznur różnorodnych warunków, które należało uprzednio spełnić. Pierwsza najważniejsza zasada - należy posiadać! Nowe atrakcyjne urządzenia, których użytkowanie było szczytem marzeń dla rówieśników, to najszybsza droga do pretendowania do roli podwórkowego lidera. Który dzieciak bowiem, na widok najnowocześniejszego modelu telefonu, nie zechce doświadczyć na własnej skórze jego wspaniałości, zaprzyjaźniając się równocześnie z jego właścicielem? Wizja "obcowania" z atrakcyjną zabawką niepodważalnie wygrywa, punktując równocześnie na rzecz naszej popularności . Nic więc dziwnego, że posiadanie psa to dla Inki nie tylko obiecujący obraz wiernej międzygatunkowej przyjaźni na całe życie, ale również szansa na podbudowanie własnego wizerunku wśród klasowych kolegów.


Jednakże życie bywa przewrotne i z właściwą dla siebie swobodą i pomysłowością, przygotowuje dla Inki zupełnie inny plan niż ten, który dziewczyna stworzyła sobie wcześniej we własnej głowie . Rasowy pies, z którym Inka miała dzielić młodzieńcze troski, zostaje zastąpiony obecnością najprawdziwszego skrzydlatego bociana, którego udział w jej życiu niejednokrotnie naznaczy się w postaci pasma zabawnych i nieprzewidywalnych zdarzeń. Oprócz tego, niedawna przeprowadzka na obrzeża miasta, zmusza dziewczynę do odnalezienia się w zupełnie nowym środowisku szkolnym, w końcu do dzielnego zmierzenia się z klasową grupką kolegów, z którymi od początku Inka ma na pieńku. A wszystko to poprzeplatane jest typowymi rozterkami modelowej nastolatki, która znajdując na granicy dziecięcej beztroski i powagi dorosłości, przeżywa każdą porażkę z maniakalną wręcz skrajnością. Jak potoczą się losy Inki, która doświadcza pierwszych nastoletnich miłości i romantycznych zawirowań? Dlaczego rodzina Witkowskich przygarnęła do swojego domu nietypowego skrzydlatego przyjaciela? W końcu, czy prawdziwy bocian może stać się prawowitym członkiem niebanalnej rodziny? Przeczytajcie!

"Piegowate niebo" Doroty Suwalskiej to krótka i przyjemna opowieść, o wkraczającej w okres dojrzewania dziewczynie, która w swoim małym netbooku zdaje codzienną relacją z nastoletnich przeżyć, podyktowanych często wpływem buzujących hormonów. Inka z cichej i wyalienowanej dziewczynki stopniowo, pod wpływem nowych barwnych wydarzeń rozgrywających się w jej życiu, przybiera twarz odpowiedzialnej małej kobiety, która odkrywa, że ludzie to nie tylko źródło płynących doń przykrości, ale to również szansa na zawarcie nowych przyjaźni czy budujących znajomości. Główna bohaterka wielokrotnie bowiem doświadcza upokorzeń ze strony rówieśników, które w jej mniemaniu, rosną rangą do największych życiowych dramatów, w ostatecznym rozrachunku stając się jedynie błahym i wyolbrzymionym problemem. Autorka w swojej powieści, w niezwykle wiarygodny sposób odwzorowuje skomplikowaną psychikę nastolatka, przez którą przebija się dominujący głos buntu, szukający często na ślepo pełnej akceptacji i zrozumienia.

"Piegowate niebo" to zabawne perypetie nie tylko nastoletniej Inki, ale również jej oryginalnej i nietypowej rodzinki: ciapowatego ojca - biologa z zamiłowania i zawodu, kochającej mamy - nauczycielki czy w końcu młodszej siostry Nisi, która dziecięcą naiwnością, wielokrotnie wzrusza i bawi czytelnika. Książka, choć docelowo skierowana przede wszystkim do młodszych czytelników, również dla mnie, dziewczyny, która swoje naście lat skończyła już dobrych kilka lat temu, stanowiła miłą odskocznię od powagi codziennych dorosłych problemów. Książka z niezwykłą dawką optymizmu przypomina o czasach szkolnej beztroski, w których prym wiodła przede wszystkim sprawa akceptacji we wszystkich sferach nastoletniego życia. Polecam Wam na jeden listopadowy wieczór opowieść o rodzinie Witkowskich, która składa się na krótki pejzaż miłych wspomnień!

Dzieciństwo i młodość to dla wielu synonim nie tylko słodkiej beztroski i szalonych zabaw, podyktowanych bogatą nastoletnią wyobraźnią, niemieszczącą się w ścisłych ramach rozsądku, ale również okres budowania szeregu smarkatych, acz żelaznych zasad, w znacznym stopniu decydujących o naszej pozycji wśród grupy kolegów. Pociągająca rola przywódcy niosła bowiem z sobą niegdyś...

Moim zdaniem powinien być poziom 3. Jednak podobała mi się książka.

Moim zdaniem powinien być poziom 3. Jednak podobała mi się książka.