Lepsza niż pierwsza, wartościowa. Polecam.

Lepsza niż pierwsza, wartościowa. Polecam.

Ach znowu ta czarna wołga. Kto porwał? Żyje czy nie? Lekka lektura na oderwanie dla młodszej młodzieży. 👀

Ach znowu ta czarna wołga. Kto porwał? Żyje czy nie? Lekka lektura na oderwanie dla młodszej młodzieży. 👀

Mimo że jestem 2 lata starszy od młodszych bohaterów książki, bardzo przyjemnie się było zagłębić w historie opisaną w książce,
Muszę przyznać że dla młodszych czytelników jest to świetna pozycja na poznanie tego jak wyglądało życie w przeszłości (jak się bawiły dzieci 40 lat temu)
Szczerze powiem, że jestem ciekaw, z perspektywy którego bohatera będzie opisana kolejna część

Mimo że jestem 2 lata starszy od młodszych bohaterów książki, bardzo przyjemnie się było zagłębić w historie opisaną w książce,
Muszę przyznać że dla młodszych czytelników jest to świetna pozycja na poznanie tego jak wyglądało życie w przeszłości (jak się bawiły dzieci 40 lat temu)
Szczerze powiem, że jestem ciekaw, z perspektywy którego bohatera będzie opisana kolejna część

Bardzo wciągająca treść i ciekawa akcja utworu. Jedna z wielu ulubionych książek odpowiadających o dawnych czasach

Bardzo wciągająca treść i ciekawa akcja utworu. Jedna z wielu ulubionych książek odpowiadających o dawnych czasach

„Czarna wołga. Tajemnica z przeszłości” Doroty Suwalskiej to drugi tom serii „Wtajemniczeni”. Doskonale pamiętam tom pierwszy. Kilkoro znudzonych dzieciaków i niebezpieczeństwo, a wszystko ujęte w klamrę o nazwie: przygoda. Oprócz tego mnóstwo ciekawostek, które w większym lub mniejszym stopniu utkwiły w mej głowie. Czy tu będzie podobnie? Czarna wołga to kompletnie nie moje czasy, ale co nieco słyszałam. Jak to się sprawdza w książce przeznaczonej dla młodego czytelnika?

Łucja jest niezadowolona z faktu, iż zmuszona została do kolejnej przeprowadzki. Nie cieszy się tym bardziej, że w Szczecinie zaczęło jej się już układać. Ale cóż zrobić, gdy mama to tak zwana siła wyższa? Jednak Warszawa szybko okazuje się intrygować. Najpierw porządki w zagraconej piwnicy, gdzie Łucja znajduje tajemnicze pudełko, a potem spotkanie równie tajemniczego mężczyzny, który przygląda jej się, gdy ta kursuje do śmietnika – porządki we wspomnianej piwnicy. I jeszcze ona, kobieta, która siedzi na ławce i patrzy przed siebie. Równie tajemnicza, co mężczyzna i pudełko. Łucja jakby zapomina o przeprowadzce.

Po raz kolejny mam tyle myśli w głowie, że ciężko mi je poukładać i pogrupować. Uwielbiam tę serię, nie tylko za treść, ale i samo wydanie. Ale skoro najpierw widzimy wydanie, to na nim właśnie się skupię. Jest boskie! Twarda oprawa, mnóstwo koloru i jeszcze więcej ilustracji. Co prawda kreska nie do końca trafia w mój gust, ale liczy się to, że jest coś innego poza literkami. I jeszcze zdjęcia! Byłabym zapomniała. Jest ich niewiele, ale ukazują Warszawę dwudziestego wieku, tworząc świetny klimat. A sama treść? Oprócz wartkiej akcji, w wydzielonych miejscach jest mnóstwo ciekawostek. Autorka wyjaśnia między innymi takie pojęcia jak: wielka płyta, ZSRR, czy gitowcy. Edukacja jest tu zatem wartością dodaną, i przyznaję, że sama dowiedziałam się co nieco. Bardzo cenię sobie takie pozycje i chętnie po nie sięgam. Nasza Księgarnia robi to dobrze!

Jednak jest pewna rysa. Na stronie Empiku znaleźć można informację, iż książka ta przeznaczona jest dla dzieci w wieku 9-12 lat. I choć rozumiem motyw edukacji przez zabawę, to myślę, że polityka nie jest dobrym tematem dla tak młodego czytelnika. Blok wschodni, milicja obywatelska, CIA, stan wojenny… i wszystko wytłumaczone niczym w książce do historii. Sama nie wiem. Nie znam obecnego programu nauczania, ale czy to nie za wcześnie? Czy to może zaciekawić młode osoby? Ja chwilami czułam się przytłoczona nadmiarem informacji. Uwierał mnie również fakt „podróżowania” po dawnej Warszawie. Wspominanie, co gdzie było i jaką pełniło funkcję jest dla kogoś spoza stolicy zwyczajnie męczące. Wiecie… z grubsza wiadomo, co gdzie można tam znaleźć, ale żeby wędrować po konkretnej dzielnicy i to aż z uwzględnianiem ulic i konkretnych bloków? Wydaje mi się to zbyt szczegółowe i ostatecznie nic nie wnoszące. Przeczytałam, dowiedziałam się, ale za nic nie potrafiłabym powtórzyć: co i gdzie. Wszystko się wymieszało i ostatecznie pozostał mglisty obraz. I tutaj wraca pytanie: Czy to ma sens?

Automatycznie gryzła się fabuła z ciekawostkami na marginesach. Jedno było zbyt dziecinne, a drugie zbyt dorosłe. To trochę tak, jakby zwierzęta w bajce rozmawiały na poważne tematy. Mało tego, tłumaczenia od autorki pojawiały się zbyt często. Męczyło mnie ciągłe odrywanie się od akcji, by doczytać, co mieści się w ramce obok. Tu Łucja rozmawia ze znajomymi, a tu nagle info, kim był Ryszard Jerzy Kukliński. Fakt, akurat pojawił się w ich rozmowie, więc autorka czuła się zobowiązana wyjaśnić, kim był, ale na dłuższą metę to trochę irytujące. Ale czy na pewno, trzeba by o to zapytać kogoś w wieku, dla kogo książka ta jest przeznaczona. A najlepiej kilka takich osób, aby werdykt był w miarę miarodajny. Być może, gdyby czytać po rozdziale przed snem, ciekawostki te byłyby pomocne i pożądane – nie zdążyłyby zmęczyć.

Ale pomimo tej całej polityki, która dla dorastających czytelników – według mnie – jest nie na miejscu, nie dopatruję się żadnych negatywów. Polecam jednak czytać tę książkę razem z pociechą, by na bieżąco wyjaśniać, o co kiedyś chodziło. Bo mimo wszystko, książka ta ma pewną nieocenioną wartość. Polecam nawet dorosłym, bo na pewno i oni dowiedzą się czegoś ciekawego. I być może zdecydują się sięgnąć na przykład po książki z serii „Ale historia…” – również wydawnictwa Nasza Księgarnia, ale o znacznie łagodniejszym i ciekawszym przekazie.

Zapraszam również do przeczytania innych recenzji... https://naszerecenzje.wordpress.com/

„Czarna wołga. Tajemnica z przeszłości” Doroty Suwalskiej to drugi tom serii „Wtajemniczeni”. Doskonale pamiętam tom pierwszy. Kilkoro znudzonych dzieciaków i niebezpieczeństwo, a wszystko ujęte w klamrę o nazwie: przygoda. Oprócz tego mnóstwo ciekawostek, które w większym lub mniejszym stopniu utkwiły w mej głowie. Czy tu będzie podobnie? Czarna wołga to kompletnie nie...

WOŁGA UCZY, WOŁG BAWI

Długo wahałem się czy sięgnąć po tę książkę, czy nie. Lubię młodzieżówki, temat był ciekawy, ale kwestie czarnej wołgi swego czasu zgłębiłem tak dokładnie (zarówno od strony faktów, jak i mitów),że wątpiłem, bym jeszcze coś ciekawego mógł przeczytać. Ale sięgnąłem i nie żałuję, bo „Wtajemniczeni” to bardzo sympatyczna powieść, która dla współczesnej młodzieży będzie stanowiła intrygującą wyprawę do czasów PRL-u, połączoną nie tylko z interesująca fabułą, ale i mnóstwem informacji o tamtych czasach.

Główną bohaterką opowieść jest Łucja, w której życiu dzieje się wiele, ale niestety niewiele pozytywnie. Jej rodzice właśnie się rozstali, a ona wraz z matką najpierw przeniosła się do Szczecina, a teraz, kiedy w końcu zaczęło jej się tam układać, obie wracają do Warszawy. Ale nie na stare śmieci na Żoliborzu, a do Rakowca, z dala od dawnych warszawskich przyjaciół. Smutek i samotność stara się zabić słuchaniem muzyki i obserwowaniem przez okno zamyślonej, samotnej kobiety na ławce. Bijące od niej poczucie straty sprawia, że dziewczyna zainteresowuje się nią i tak odkrywa, że kobieta to Anna, planująca happening artystka, która jednocześnie prowadzi śledztwo. Wszystko sprowadza się do tego, że w dzieciństwie zniknęła jej przyjaciółka, Monika. Co naprawdę się z nią stało, nie wiadomo, choć istnieją podejrzenia, że mogła mieć z tym coś wspólnego czarna wołga, legendarny samochód, który w latach 70. XX wieku obwiniano o porwania. Łucja zostaje wciągnięta w całą sprawę, kiedy okazuje się, że mieszka w dawnym mieszkaniu Moniki, a na dodatek znajduje w nim pełne tajemnic pudełko… Do czego doprowadzi ją to wszystko?

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/10/wtajemniczeni-czarna-woga-tajemnica-z.html

WOŁGA UCZY, WOŁG BAWI

Długo wahałem się czy sięgnąć po tę książkę, czy nie. Lubię młodzieżówki, temat był ciekawy, ale kwestie czarnej wołgi swego czasu zgłębiłem tak dokładnie (zarówno od strony faktów, jak i mitów),że wątpiłem, bym jeszcze coś ciekawego mógł przeczytać. Ale sięgnąłem i nie żałuję, bo „Wtajemniczeni” to bardzo sympatyczna powieść, która dla współczesnej...