Spodziewałam się jakiejś ciekawej historii Podola, niekoniecznie opartej na monografiach, pamiętnikach, kronikach czy historycznych opracowaniach. A taką książkę, de facto historyczną, dostałam. Nie wciągnęła mnie i nie zauroczyła, choć znalazłam w niej wiele ciekawostek.

Autor rozpoczyna „Podolską legendę” od opisu własnej podróży na Podole, które znajduje się już poza polskimi granicami. Niewiele jest z niej wrażeń, bo szybko przechodzi autor do podróży w czasie, do położenia i granic tej krainy, do plemion i narodów, które w przeszłości ją zasiedlały, do walk o nią, wojen i związków z Podolem państwa polskiego. Nie sposób streszczać książki historycznej, a za taką dzieło Skroka uznać należy, niełatwo też wybrać z niej momenty ciekawsze, czy też te mniej zajmujące. Do lektury „Podolskiej legendy” należy podejść jak do każdego dzieła, umożliwiającego poznawania nieznanych rejonów czy terytoriów. A powiedzieć trzeba, że wyjątkowo nie leżą one daleko w przestrzeni, ale w czasie.

Jest tu dużo opowieści o polskich dworach i rodach, polskiej szlachcie i wielmożach, o wielkich Polakach urodzonych na tych ziemiach, o wzajemnie uzupełniających się kulturach i obyczajach, żyjących obok siebie Polaków, Litwinów, Ormian, Turków czy Rusinów. A jednak mimo to książka mnie nieco rozczarowała.

Spodziewałam się jakiejś ciekawej historii Podola, niekoniecznie opartej na monografiach, pamiętnikach, kronikach czy historycznych opracowaniach. A taką książkę, de facto historyczną, dostałam. Nie wciągnęła mnie i nie zauroczyła, choć znalazłam w niej wiele ciekawostek.

Autor rozpoczyna „Podolską legendę” od opisu własnej podróży na Podole, które znajduje się już poza...

Tytuł może nieco mylić. Można pomyśleć, że chodzi o jakieś przypowieści, gawędy, opisy tradycyjnych obrzędów. Nic z tych rzeczy. Autor daje nam wielowiekowy przegląd i opis tych ziem, okraszając go sporą ilością ciekawostek na temat Podola. Od jakiegoś czasu szukałem opracowania właśnie dokładnie Podola a nie całych Kresów. I wiem, że nie ma tego wiele. Niby wiadomo współczesnym mniej więcej gdzie ono leżało. Ale tak bardziej mniej niż więcej. Prawie całe "Ogniem i Mieczem" Sienkiewicza rozgrywa się na tym - wcale nie tak dużym rejonie. Tu leżał przedwojenny polski biegun zimna (Tarnopol),a jednocześnie biegun ciepła (Zaleszczyki). Tędy przewalały się hordy półksiężyca napierając na Zachód. Tu urodziło się mnóstwo wielkich Polaków, jak na przykład Jan III Sobieski. Tu egzystowały wspólnie różne kultury, wiary i narodowości. Tu był legendarny czarnoziem, na którym wszystko rosło jak oszalałe i który Niemcy podczas II Wojny Światowej pociągami wywozili do siebie. To wszystko istniało jeszcze niedawno, a już bezpowrotnie przepadło i istnieje tylko dzięki takim książkom jak ta.

Tytuł może nieco mylić. Można pomyśleć, że chodzi o jakieś przypowieści, gawędy, opisy tradycyjnych obrzędów. Nic z tych rzeczy. Autor daje nam wielowiekowy przegląd i opis tych ziem, okraszając go sporą ilością ciekawostek na temat Podola. Od jakiegoś czasu szukałem opracowania właśnie dokładnie Podola a nie całych Kresów. I wiem, że nie ma tego wiele. Niby wiadomo...

Słabo, słabiutko. Autor określany jest w biogramie jako "popularyzator nauki" ja jednak czytając tą książkę odniosłam wrażenie, że chce mnie do niej zniechęcić. Im więcej czytałam, tym bardziej dochodziłam do wniosku, że nie lubię takich książek i że chyba wolałabym jakieś mniej popularyzatorskie, a bardziej szczegółowe opracowanie. Miałam wrażenie, że autor chce tam opisać wszystko (od dziesięciu tysięcy lat temu, czyli człowieka żyjącego w namiocie z kości - do lat II wojny światowej). Książka jest nudna , z jednej strony przeładowana faktami, a z drugiej za mało szczegółowa. Mówię jej stanowcze NIE!

Słabo, słabiutko. Autor określany jest w biogramie jako "popularyzator nauki" ja jednak czytając tą książkę odniosłam wrażenie, że chce mnie do niej zniechęcić. Im więcej czytałam, tym bardziej dochodziłam do wniosku, że nie lubię takich książek i że chyba wolałabym jakieś mniej popularyzatorskie, a bardziej szczegółowe opracowanie. Miałam wrażenie, że autor chce tam opisać...