Ostatnio sięgam coraz częściej po biografie. Lubię wściubiać nos w nie swoje sprawy i zerkać "zza kulis" jak żyją inni ludzie. Ta książka przypomina mi puzzle. Dopiero zebrane w całość dają nam pewien obraz, wycinek z życia 90 letniej prozaiczki Krystyny Kolińskiej.

Ostatnio sięgam coraz częściej po biografie. Lubię wściubiać nos w nie swoje sprawy i zerkać "zza kulis" jak żyją inni ludzie. Ta książka przypomina mi puzzle. Dopiero zebrane w całość dają nam pewien obraz, wycinek z życia 90 letniej prozaiczki Krystyny Kolińskiej.

Niestety, nie byłam w stanie przedrzeć się przez tę książkę. Dwie główne przeszkody, które autorka rzuciła mi pod nogi to lakoniczność oraz chaotyczność. Biografie opisywanych ludzi to luźne historie, fragmenty listów, zdań zasłyszanych od znajomych i to wszystko jest przeplecione dygresjami. Naprawdę trudno zorientować się w chronologii wydarzeń, zżyć się z przedstawianymi sylwetkami, przejąć się ich losem. Jedyne, co się wyłania z tej książki to obraz autorki, która mówi: znałam tą panią, tego pana i oni byli sławni. Teraz byśmy powiedzieli – celebrytami. Choć może nie do końca, bo z relacji wyłaniają się ludzie ciekawi, odważni, kochający Polskę. Lecz ta relacja okazała się wyjątkowo niestrawna.

Niestety, nie byłam w stanie przedrzeć się przez tę książkę. Dwie główne przeszkody, które autorka rzuciła mi pod nogi to lakoniczność oraz chaotyczność. Biografie opisywanych ludzi to luźne historie, fragmenty listów, zdań zasłyszanych od znajomych i to wszystko jest przeplecione dygresjami. Naprawdę trudno zorientować się w chronologii wydarzeń, zżyć się z przedstawianymi...

Pewnie z ilości książek tego typu jaka występuje na moim blogu, wiele osób mogło odnieść wrażenie, że uwielbiam reportaże/biografie/wspomnienia o dawnych sławach polskich. Te sławy to znani aktorzy, profesorowie, wokaliści, zespoły. Rzeczywiście, chociaż dzisiejsze gwiazdy wcale nie zasługują na to miano i często ma się już po uszy ciągłych plotek, wyskakujących z dosłownie każdego źródła medialnego, to jednak dawne czasy ciągle fascynują i ciekawią. Moim zdaniem dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że dawniej nie było licznych portali plotkarskich, brukowców i fotoreporterów czyhających na celebrytów, a więc jedyne plotki jakie można było usłyszeć, przekazywało się od ucha do ucha. Osoby znane były więc owiane tajemnicą i bardziej skryte niż dzisiejsze nieco ekshibicjonistyczne sławy.
Na szczęście dla nas, wiele osób niegdyś związanych z przemysłem artystycznym, lub pisarze niezwykle dociekliwi i zafascynowani przeszłością, coraz częściej sięgają po takie ciekawostki. Jedną z takich osób jest właśnie Krystyna Kolińska. To autorka, której dorobek jest bardzo bogaty i właściwie trzeba by było napisać osobną notatkę poświęconą jej twórczości. Na swoim koncie ma masę przeróżnych publikacji i wiele nagród, między innymi Krzyż armii Krajowej, nagroda ZAIKS-u, Gloria Artis i wiele innych, a także mnóstwo pojedynczych nagród za poszczególne tytuły.
"Preteksty do wspomnień" to książka-album, napisana wręcz z pierwszego źródła. Kolińska opierała się na własnej pamięci, ale i na prywatnej korespondencji jaką ma w posiadaniu. Jej wspomnienia są więc rzetelnym i dokładnym odzwierciedleniem dawnych wydarzeń, ale i nie brak w nich anegdot i własnych przemyśleń. Dzięki temu znane nazwiska stają się nam bliższe, poznajemy je niczym z opowiadań znajomej. Są to naprawdę uznane osobistości, Zbigniew Raszewski, Leopold Buczkowski, Maria Kuncewiczowa czy Eryk Lipiński. Książka podzielona jest na sześć większych części, każda opowiada o innym okresie. To co jednak rzuca się w oczy, to historia samej autorki. Krystyna Kolińska opowiada o znanych ludziach, jednocześnie swoich przyjaciołach, ale pomiędzy wtyka swoją historię, jedno przenika drugie, dzięki czemu tak naprawdę czytając miałam wrażenie, że to biografia, w której zawarła przypadkowe wspomnienia ze spotkań z nimi.
"Preteksty..." to niezwykle bogata próba ujęcia ogromnego kawałka czasu w dosyć sporej objętościowo książce. Mimo to, choć oczywiście autorce ta próba zdecydowanie się udała, mam wrażenie, że i dziesięć takich wspominkowych tytułów nie wystarczyłoby do ujęcia wszystkich wydarzeń. Mimo wszystko dla mnie była to lektura bardzo przyjemna i niezwykle wciągająca. Od zawieruchy wojennej, po śmieszne sytuacje i intrygujące życie towarzyskie, każdy znajdzie tu temat dla siebie. Pozycja obowiązkowa dla wielbicieli "polskiej elity artystycznej".

Pewnie z ilości książek tego typu jaka występuje na moim blogu, wiele osób mogło odnieść wrażenie, że uwielbiam reportaże/biografie/wspomnienia o dawnych sławach polskich. Te sławy to znani aktorzy, profesorowie, wokaliści, zespoły. Rzeczywiście, chociaż dzisiejsze gwiazdy wcale nie zasługują na to miano i często ma się już po uszy ciągłych plotek, wyskakujących z dosłownie...